Alþýðublaðið - 16.10.1922, Side 1

Alþýðublaðið
temæssssssss?
19**
Xjittan „kristai",
Eins og snena rauua bar Kjatt-
4 Ólafssoa brunavörður þ&ð upp
á Aiþbl. eða tnig, að eg hefði
gert gys að því að Óiafur
Thors befði haidið jólatré fyrir
fátæk börn; þvi þegar Alþbi.
heíði sagt að hvKliðarnir hefðu
verið sð dansa kriegum axarskaft
hefði Olafur verið að halda jóla-
tréð fyrir böm
Vottorð það er hér fer á eftir,
frá eiganda Báruhússins, hr. Jón>
asi H. Jónssyni, sýair, f fyrsta
lagi, að það var pólltiskur fund
ur uppi i Bárunni, hinn tiltekna
dag, og f öðru hgi að Ólaf-
ur Thors hefir alls eigi hald-
ið neina jóiatrésskemtun fyrir
börn í Bárunni, og eg er satt
að segja komintt á þá skoðun
nd, að óiafur Thors hsfi 'alls
eigi haldið neina slfka skemtun
fyrir börn, sem þi er Kjartan
hefir getið um. Eg er sem sé orð*
inn þeirrar skoðunar að Kjartan
hafi skrökvað frá rótum, þessari
jólatrésskemtun fyrir börn á Ólaf,
en voaandi heldnr ólafur þá slika
skemtun f vetur.
Vottorðið frá eigánda Bárunn-
ar er þannig:
„Að gefnu tilcfni lýsi eg því hér
með yfir, að hinn 8 jsn. sl. hafði
Prentarafélagið jólatrésskemtun fyr«
ir börn í Birunni (salnum niðri)
á sama tfma bafði stjórnmálafélag
ið „Stefair* ftsnd f sainum uppi í
Bárunni.
Eg mianist þess elgi, að herra
Óiafur Thois hi.fi beðið mig um
Birusalinn sfðast iiðinn vetur tii
afcota fyrir jólatrésskemtun fyrir
fátæk böra.
Reykjavík “/« 1922.
Jónas H. Jónsson
Hér fyigir á eftir vottorð frá
stjórn „Djigsbrúnar* og þarf ekki
kið haaa neiaar skýfingar:
, „A3 gebiu ti'cíni vottast hér-
með, að á fandi þeica í mkam&naa
Máncdagina 16 okt.
íéláginu „Dagsbrún®, sem Kjartan
Olafsson brunavörður var gerður
félagsrækur á, viðurkendi bann f
viðurvist allra fundarmanna að
sér væri kunnugt að Olafur Thors
befði ekki haldið neitt Jólatré uppi
í Bárunni, hann mundi hafa hald-
ið það f Iðnó
Reykjavik 7/io 1922.
Héðinn Valdimarsson,
fortnaður Dagsbrúnar.
Gnðrn. Ó. Guðmundsson,
gjaldkeri.
Kjartan ólafsson,
varaform.*
Kjartan var rekinn úr verka-
mannafélaginu fyrir óheilindi. Nú
langar mig til þess nð spyrja áð
hvort Kjartan brunavörður geti
eftir að hann er staðinn að opin«
berum óssnnindum, verið mcðiim-
ur K F. U. M. án þess að játa og
yðrast.
ólajur Friðriksson,
fáikaorðan.
Fyrir nokkrum dögum setti eg
hér f blaðið fyrirspurn til orðú-
nefndar hinnar „tslenzku Fálka-
orða* um það, fyrir imð tveim
mönnum hefir verið veitt Fálka
orðan.
Orðunefnd ksnn nú að finnast
þetta heldur mikii forvitni, en tvo
er nú ekki.
Það er látið heita svo, sem
þessi orða sé stofnuð tii þess að
veiía ‘hana ýmsum mætum mönn
um í viðurkcnningarskini og mcnn
freistast auðvítað til þess að halda
að svo sé.
En hvers vegna er þá aldreí
getið um fyrir hvað þessi virðing-
armerki eru veittf
Ef um verðleika væri að ræða
við vcitingu þessa ísienzka heið-
ursmerkis (sem reyndar ekki nema
sumum fiast heiðnr að), þá væri
það óneitanlcga fróðlegt fyrir ai«
238. tðiabíað
Tryggið yður I eint. af Bjarnar-
greifunum i tfma. G. 0. Guðjóns-
son. — Sfmi 200.
menning, að vita hvað þsssir
mean hafa unnið hinni f&ienzku
þjóð til gagns eða sóma. Þ&ð
væri lika þeirra sóminn mestur,
að almenningur fengi að vita um
þessi óþekta frægðarverk þeirral
Ef að orðunefnd svarar ekki
þessum fýrirspurnum, þá hlýt eg
að áiykta það, að þessar orðuveit-
ingar séu án tillits tii þe*s, hvort
hlutaðeigandi menn hafa nokkuð
til síös ágætis eða-ekki.
Spurull.
€gjert Stejáasson.
Nú éru iiflin rétt 10 ár sfðan
Eggert Stefánssou fór utan f fyrsta
sinoi. Hann dvaidi f fyrstu við
söngnám f Kanpmannahöfn, en
þótti þega fram f sótti frekar kumb
aldsicgt og andiaust þar. Þaðan
héit hann fcil Sviþjóðar og hefir
slðan verið eins og farfugl —
drepið niður og sungið þar sem
næg var birta og hlýja — en það
er iffsskilýrði. 1918 var hana stadd-
ur f London og heyrði þar tii
fulinustu ómengaða ftalska söng-
list. — Þá ákvað hann að tiieinka
sér hana — ekki gegnum ein
hvern afdánkaðan (taiskan söng-
naana á Norðurlöadam, heidur í
sjálfri ítaifu. Hann héit suðcr á
bóginn og hefir aíðan átt heimiii
í Mii&no, — á þar konu — „ynd
isleguttu konuua f öllum heimin-
um*. Að heiman fór Eggcrt „mcð
200 krócur f vasanum og ætlaði
að verða heimsfrægnt*. Hana setti
markíð hátt og hann nœr þvi.
í fyrrasumar kom hann hingað
nýstaðinn upp úr langri legu Hann
vciktist hér af illkynjuðu kvefi, ea
samt vildi hann syngja. Hann
vildi miðla okkur löndum sfnum