Lesbók Morgunblaðsins - 27.05.2006, Blaðsíða 15

Lesbók Morgunblaðsins ˜ 27. maí 2006 | 15
Myndlist
Lesbók mælir með ferð á sýningu Ný-listasafnsins og Orkuveitunnar þessa vik-
una. Í gagnrýni um sýninguna sem birtist í
Morgunblaðinu í gær bendir Ragna Sigurð-
ardóttir gagnrýnandi réttilega á að ekki hafi
farið nógu hátt hversu maímánuður býður upp
á „mikið og fjölbreytt úrval íslenskrar og al-
þjóðlegrar myndlistar í Reykjavík. Nú er alveg
kjörið tækifæri til að sækja eins og tvær eða
þrjár sýningar heim, sýningar sem gefa innsýn í
strauma og stefnur samtímans“. Hún nefnir
sýningar á Listasafni Íslands, í i8 og útskrift-
arsýningu Listaháskólans sem dæmi.
Í dómi sínum um ofangreinda sýningu 24
listamanna í Nýlistasafninu og Orkuveitunni,
sem var tilefni þessara hugleiðinga um framboð
á myndlist í maí, segir Ragna m.a. „Sýningin er
bæði fjölbreytt og aðgengileg […]. Ef það er
eitthvað eitt framar öðru sem einkennir list
þessara 24 ólíku listamanna er það aðgengileiki
og sterk frásagnartilhneiging, afar spennandi
þráður innan samtímalistanna“.
Leiklist
Við mælum með því að leiklistaráhugafólkleggi leið sína í Landnámssetur Íslands í
Borgarnesi að sjá Mr. Skallagrímsson í flutn-
ingi Benedikts Erlingssonar. María Kristjáns-
dóttir talað í dómi hér í Morgunblaðinu um
kynngimátt sagnamannsins Benedikts: „Hann
hefur okkur áhorfendur í hendi sér; heldur okk-
ur við frásögnina, við engjumst um af hlátri,
grípum andann á lofti, dáumst að honum; hvílir
okkur með því að tefja frásögnina með út-
úrdúrum. Haukfránn, eldsnöggur – og
áreynslulaust – virðist hann þegar upp er staðið
hafa spunnið áfram eða skáldað upp þessa fornu
sögu úr nærveru okkar, tilvist okkar.“
Kvikmyndir
Lesbókin mælir að þessu sinni með kvik-myndinni X-Men: The Last Stand sem er
byggð á vinsælum banda-
rískum teiknimyndasögum
um stökkbreyttar verur
sem há baráttu fyrir eigin
tilveru. Í dómi Sæbjörns
Valdimarssonar sem birtist
í Morgunblaðinu um
helgina segir meðal annars:
„Lokakaflinn lítur mjög
vel út, hann er hraður,
spennandi og tæknilega
best gerður af þrennunni.
X-Men III hefur því flest
það til að bera sem prýða
má léttmeti sumarsins.
Lokakaflinn er sterk sjón-
ræn upplifun, fagmannleg
samflétta leikinna og tölvu-
teiknara atriða þar sem eitt
af þjóðartáknum Banda-
ríkjanna fer út og suður.“
Tónlist
Lesbókin mælir að þessu
sinni með tónleikum Mugi-
son sem fram fara á vegum
Listahátíðar í Reykjavík en
tónleikarnir verða haldnir
Austurbæ á morgun. Á tón-
leikunum mun Mugison
flytja nýja tónlist í nýjum
búningi því nú kemur hann
fram með fullskipaðri
hljómsveit en ekki bara við
annan mann eða einn eins
og hingað til. Mugison á að
baki plöturnar Lonely
Mountain og Mugimama, Is This Monkey Mus-
ic auk þess sem hann samdi tónlistina fyrir
kvikmynd Friðriks Þórs, Niceland, og kvik-
mynd Baltasars Kormáks, A Little Trip to
Heaven. Undanfarið hefur Mugison unnið að
nýrri tónlist og mun hún án efa heyrast á tón-
leikunum annað kvöld sem hefjast kl. 21. Að-
gangseyrir er 2.500 krónur.
Lesbók
mælir með…
Morgunblaðið/Eyþór
Benedikt Erlingsson „Hann hefur okkur áhorfendur í hendi sér.“
VIÐ óviðunandi aðstæður heldur Hönn-
unarsafn Íslands áfram starfsemi sinni, nú á
áttunda ári og enn er ekkert framtíðarhúsnæði í
sjónmáli. Leirlistarkonunar þrjár sem þar sýna
láta þetta þó ekki á sig fá heldur setja fram
muni sína á skýran og formfastan máta og nýta
rýmið til hins ýtrasta. Þær Guðný Magn-
úsdóttir, Kogga og Kristín Sigfríður Garð-
arsdóttir eru allar reyndar í faginu og hafa mót-
að sér sinn stíl. Þær sýna töluvert af
nytjahlutum og listmunum, sýning þeirra er
hrein, klár og aðgengileg og hið sama má segja
um meðfylgjandi bækling þar sem birt er af-
slappað en um leið upplýsandi viðtal við lista-
konurnar.
Guðný Magnúsdóttir er stórtækust þeirra
þriggja hvað varðar hreint umfang listmuna.
Hún sýnir mestmegnis stór ker þar sem kallast
á yfirborð, litir og form svo úr verður samspil á
mótum málverks og skúlptúrs. Litasamsetn-
ingar hennar minna á strangflatarmálverk en
Morgunblaðið/Ómar
Guðný Magnúsdóttir „Hún sýnir mestmegnis stór ker þar sem kallast á yfirborð, litir og form svo úr
verður samspil á mótum málverks og skúlptúrs.“
MYNDLIST
Hönnunarsafn Íslands
við Garðatorg
Guðný Magnúsdóttir, Kogga, Kristín Sigfríður Garð-
arsdóttir Til 18. júní. Opið alla daga nema mánu-
daga frá kl. 14-18.
3x3
Ragna Sigurðardóttir
litavalið einnig á náttúru Íslands. Ker Guðnýjar
eru nær skúlptúrum en nytjahlutum, formsterk
og ákveðin, hún hefur skapað sér sinn persónu-
lega stíl. Hið sama má segja um Koggu, en hún
sýnir fjölda muna sem eiga sameiginlegt spenn-
andi og lifandi yfirborð sem er í góðu samræmi
við form. Áferðin er sprungin og minnir bæði á
hraun og yfirborð gamalla málverka, sprung-
urnar minna líka á hluti sem hafa brotnað og
verið límdir saman á ný. Hér eru náttúrulitir
allsráðandi, steinar og mosi. Sú þriðja, Kristín
Sigríður vinnur með léttari form og liti, hún
sýnir einnig glermuni. Það er breidd og áræðni í
nytjahlutum hennar og hún nýtir sér nútíma-
tækni þegar hún brennir ljósmyndir á yfirborð
og þræðir plastsnúrur í suma munina svo úr
verður áhugavert samspil hefðar og samtíma.
Sýning þessara þriggja birtir ágætlega að við
eigum þroskaða og persónulega listamenn í
leirnum. Miðað við aðstæður hér á landi, skort á
framleiðendum og söluleiðum, er mesta furða
hvað greinin blómstrar. Nú er persónuleg
hönnun og sér í lagi íslensk hönnun að verða æ
vinsælli og óhætt að mæla með heimsókn í
Hönnunarsafnið. Það er vel falið, en fyrir þá
sem ekki þekkja til er það staðsett á Garðatorgi
7, gangið upp rampinn.
Fjölbreyttir leirmunir
LESARINN
Dyr að draumi eftir Þorstein frá Hamri (Mál og
menning, 2005).
Ég hef haft nýjustu ljóðabók Þorsteins fráHamri, Dyr að draumi, liggjandi á nátt-
borðinu mínu undanfarna mánuði. Gott að lesa
nokkur – jafnvel bara fáein – ljóð fyrir svefninn.
Þorsteinn gaf út sína fyrstu ljóðabók 1958 og er
fyrir löngu kominn í hóp okkar virtustu skálda
og þess vegna er merkilegt
að fá frá honum ný og fersk
ljóð sem einkennast af hlýju,
hógværð og lífsreynslu með
hæfilegu ívafi af glettni.
Mörg fjalla um hinstu rök,
t.d. Hið máttuga ker, án þess
þó að vera þung eða hátíðleg.
Þarna eru eftirminnilegar og
vel gerðar náttúrumyndir
sem vísa um leið til einhvers
annars: „Já, leiðum hugann /
að lífríki spora / hvernig í sól-
bráð má sjá / margan geðþóttann / gufa upp,
hverfa“. Þarna er ort um tímann, það sem er og
var og hvernig það rennur saman í eitt. Staðir,
jafnólíkir og Drangey í Skagafirði og brú yfir
Signu, verða að eftirminnilegum myndum. Hér
er líka ort um svörin, sannfæringuna, trúna. Þar
er annars vegar hin sjálfumglaða trú á réttar
línur, vald og vissu og hins vegar „hið blæmjúka
betlehemsrökkur“ sem „breiddi ró yfir barn og
spurn“.
Margrét Eggertsdóttir
Margrét
Eggertsdóttir
DAGBÓKARBROT
Hófí. Dagbók fegurðardrottningar.
Jón Gústafsson skráði. AB, 1986.
Færsla frá 25. maí 1986.
Nokkrum dögum eftir keppnina tókum viðsvo þátt í Afríkuhlaupinu stelpurnar úr
keppninni og ég. Ég varð svolítið móð því ég
hef ekki hlaupið mikið á þessu ári.
Í STJÖRNUSPÁNNI hér í blaðinu á þriðju-
daginn stóð meðal annars þetta: „Áhrifasvið
Vatnsberans eykst um leið og hann kannar ólík
menningarsvæði og listgreinar. Vertu óttalaus.“
Í þessi orð vitnaði Kolbeinn Ketilsson óp-
erusöngvari á tónleikum hans og hljómsveit-
arinnar Rússíbana í Íslensku óperunni á þriðju-
dagskvöldið. Sagði hann að spáin ætti einkar vel
við; hann væri Vatnsberi og væri einmitt á þess-
ari stundu að kanna ólík menningarsvæði og
listgreinar. Hann hefði aldrei áður komið fram
með viðlíka hljómsveit; Rússíbanar eru þekktir
fyrir tónlist í léttari kantinum sem er auðvitað
langt frá hádramatískum óperutryllum.
Auðheyrt var að Kolbeinn var óöruggur í
byrjun, enda steig hann varlega til jarðar í
fyrstu lögunum. En hann var fljótur að komast
á flug og þá héldu honum engin bönd. Á efnis-
skránni var sjarmerandi tónlist frá Ítalíu, Rúss-
landi, Íslandi og víðar, og varð hún stöðugt
magnaðri eftir því sem á leið. Sjómannavalsinn
var einstaklega hrífandi í meðhöndlum Kol-
beins og O sole mio í lokin svo glæsilegt að
áhorfendur orguðu af hrifningu. Ef söngvarinn
hefði hent hanska út í salinn eins og Franz Liszt
gerði á sínum tíma hefði hann örugglega verið
rifinn í tætlur af trylltum tónleikagestum!
Ástæðan fyrir þessu var ekki eingöngu sú
hve söngurinn var grípandi. Kolbeinn hafði
húmor fyrir sjálfum sér og var svo notalega
blátt áfram þegar hann kynnti lögin; áheyr-
endur kunnu að meta það. Sama má segja um
Guðna Franzson klarinettuleikara, sem var í
forsvari fyrir hljómsveitina. Margt skondið kom
út úr honum á milli atriða og var sambandið á
milli hans og hinna hljóðfæraleikaranna
skemmtilega afslappað. Frábær stemning var
því á tónleikunum.
Í einu laginu spilaði Guðni á pikkolóflautu í
tilefni þess að Ian Anderson var að troða upp í
Laugardalshöllinni á sama tíma, og stóð hann á
öðrum fæti, alveg eins og Anderson gerir. Að
öðru leyti hélt Guðni sig við klarinettuna og var
leikur hans yfirleitt prýðilegur; helst mátti
finna að því að hann var heldur hvass hér og
þar. Sem betur fer kom það ekki oft fyrir.
Þeir Kristinn Árnason gítarleikari, Tatu
Kantomaa harmóníkuleikari, Jón skuggi bassa-
leikari og Matthías Hemstock slagverksleikari
voru með allt sitt á hreinu og tónsmíðar eftir þá
Kristin og Tatu voru flestar áheyrilegar, sér-
staklega var gaman að tangó eftir þann fyrr-
nefnda, sem var þrunginn geigvænlegum krafti.
Og nokkur lög eftir Hróðmar Sigurbjörnson
voru full af ljúfri sumarstemningu, sem yljaði
manni um hjartaræturnar. Veitti svo sann-
arlega ekki af í því þeim hroðalega kulda sem
ríkti fyrir utan.
Hugrakkur
Vatnsberi
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
Kolbeinn Ketilsson „Ef söngvarinn hefði hent hanska út í salinn eins og Franz Liszt gerði á sínum
tíma, hefði hann örugglega verið rifinn í tætlur af trylltum tónleikagestum!“
Jónas Sen
TÓNLIST
Íslenska óperan
Kolbeinn Ketilsson og Rússíbanar fluttu létta tónlist
úr ýmsum áttum. Þriðjudagur 23. maí.
Listahátíð í Reykjavík