Morgunblaðið - 05.02.2006, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 2006 65
MINNINGAR
✝ Elísabet Andr-ésdóttir fæddist
í Þrúðardal í
Strandasýslu 13.
nóvember 1912.
Hún andaðist á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Sauðárkróki
laugardaginn 28.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Andrés Magn-
ússon bóndi í Þrúð-
ardal, f. 31. mars
1872, d. 22. janúar
1943, og Guðrún
Guðmundsdóttir, f. 7. september
1872, d. 14. janúar 1961. Elísabet
var næstyngst af systkinum sín-
um en þau eru Guðrún, f. 30.
ágúst 1895, d. 8. júlí 1971, Guð-
mundur, f. 23. desember 1896, d.
21. desember 1967, Sólveig, f. 15.
janúar 1906, d. 14. nóvember
sambýlismaður hennar Benedikt
Egill Árnason, f. 2. desember
1980. 3) Gunnar Þór, f. 29. mars
1983. Börn Helga Magnússonar af
fyrra hjónabandi eru: 1) Egill, f.
4. ágúst 1919, d. 21. júní 2003. 2)
Guðríður, f. 16. mars 1921. 3)
Þórólfur, f. 27. október 1923. 4)
Guðmundur, f. 30. júní 1926. 5)
Kristín, f. 23. ágúst 1927. 6)
María, f. 7. apríl 1933. 7) Stefán,
f. 19. september 1934. 8) Valdís, f.
10. nóvember 1935.
Elísabet ólst upp hjá foreldrum
sínum í Þrúðardal í Fellshreppi í
Strandasýslu og vann víða þar
sem aðstoðar var þörf m.a. sem
skólaráðskona og einnig var hún
einn vetur á Kópavogshæli. Gekk
hún í öll störf, hvort sem um var
að ræða kvenmanns- eða karl-
mannsstörf. Elísabet flutti í
Tungu í Gönguskörðum árið 1953
og bjó þar til æviloka. Hún var
ein af stofnendum kvenfélags
Skarðshrepps, var í stjórn og um
tíma formaður og síðar heiðurs-
félagi.
Útför Elísabetar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
1979, Sigurlaug, f.
10. desember 1909,
d. 1. júní 2004, og
Guðbjörg, f. 26.
mars 1917.
Elísabet giftist 14.
maí 1953 Helga
Magnússyni, bónda í
Tungu, f. 13. maí
1895, d. 25. október
1981. Sonur þeirra
er Andrés Helgason,
f. 27. maí 1954, maki
Ásdís Edda Ásgeirs-
dóttir, f. 9. janúar
1956. Börn þeirra
eru: 1) Ásgeir Már, f. 11. apríl
1978, maki Björk Sigurgeirsdótt-
ir, f. 10. mars 1972, barn þeirra
Víkingur Þór, f. 31. desember
2003, börn Bjarkar eru Sara
Kristín, f. 10. júlí 1989, og Niku-
lás Ísak, f. 1. janúar 1995. 2) El-
ísabet Rán, f. 7. desember 1980,
Elsku mamma, Margs er að
minnast, öll heilræðin þín, alltaf
ráðagóð og engin vandamál það
stór að ekki væri hægt að leysa
þau farsællega. Ég veit að þú vilt
ekki að verk þín séu tíunduð, því
vil ég gera eftirfarandi ljóð að
kveðjuorðum mínum til þín.
Mikið var ég mömmu kær,
merki þess hef borið.
Enn þá mér í augum hlær
æsku blessað vorið.
Mest hef ég af mömmu lært
mér til sálargróða,
sem mér gerði falið fært
að finna margt það góða.
Mér er styrkur móður – sú
minningin hin blíða,
hennar mildi, hennar trú,
hennar þol að stríða.
Hennar líf, sem liðið er,
létti sporin sveini.
Minning góðrar móður ber
mömmudrengur eini.
(Kolbeinn Högnason.)
Blessuð sé minning þín. Hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þinn sonur,
Andrés.
Fyrir nærri þrjátíu árum hitt-
umst við fyrst, hafði ég þá verið
ráðin kaupakona í Tungu og ætlaði
nú aldeilis að breyta til. Ég hafði
verið að vinna á skrifstofu og
fannst upplagt að skreppa í sveit
um tíma,en þegar á hólminn var
komið var ég allt í einu orðin feim-
in og vissi eiginlega ekki hvað ég
var búin að koma mér í og var far-
in að hugsa um að hætta við. En
þig var farið að lengja eftir kaupa-
konunni svo þú hringdir í mig og
spurðir hvort ég ætlaði ekki að
fara að koma. Þá varð ekki aftur
snúið því þú varst nú ákveðin kona
og ég var búin að segja já. Mig
minnir að þú hafir hringt 16. júní
og 18. júní hélt ég norður með rút-
unni og gisti eina nótt hjá frænku
minni á Króknum áður en Andrés
sótti mig þann 19. júní, á sjálfan
kvenréttindadaginn. Áttum við
margar góðar stundir þegar við
vorum að mjólka kýrnar þetta
sumar og mikið var gaman að
heyra þig tala um hvernig hlutirnir
voru hér áður fyrr. Reyndar
mjólkaðir þú þangað til þú fót-
brotnaðir fyrir nærri tuttugu árum
síðan. Í þá daga var búið til skyr
og smjör heima í Tungu.
Þú varst alveg einstaklega vilja-
sterk og ég á eftir að sakna sam-
veru okkar. Beta mín, þær stundir
sem við höfum átt saman hafa allar
verið yndislegar og ég tala nú ekki
um hversu góð amma þú varst
börnunum okkar Andrésar, sífellt
að hugsa um barnabörnin þín og
veit ég að líf þitt snerist mikið um
þau. Nú ertu búin að fá hvíldina,
orðin 93 ára gömul og ég veit það
elsku Beta mín að nú líður þér
miklu betur. Ég ætla að halda
áfram að líta eftir stráknum þínum
eins og ég lofaði þér, takk fyrir
samfylgdina.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra máli ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum.)
Þín tengdadóttir,
Ásdís Edda Ásgeirsdóttir.
Elsku amma mín.
Þegar ég hugsa um allar minn-
ingar okkar saman, brosi ég í
gegnum tárin því þú varst einstök
amma. Enginn hefur sýnt mér eins
mikla væntumþykju og kærleiks-
semi eins og þú elsku amma mín.
Hreinskilni, ákveðni, nægjusemi,
glaðlyndi, dugnaður og jákvæðni
einkenndu þig. Þú varst ákveðin og
vissir hvernig þú vildir hafa hlut-
ina ogþað var alltaf gott að leita til
þín því þú varst svo hreinskilin og
sagðir ávallt þína skoðun.
Langflestar mínar æskuminn-
ingar eru um okkur enda hlotn-
aðist mér sá heiður að alast upp
hjá þér. Á barnsaldri bjó ég til
handa þér leirplatta sem ég skrif-
aði á „þú ert besta amma í heimi“
og það eru orð að sönnu. Ég man
vel þegar ég deildi með þér her-
bergi upp í Tungu sem lítil telpa
og við stálumst oft til að spila þó
að mamma væri löngu búin að
senda mig inn í herbergi til að fara
að sofa. Við spiluðum oft í gegnum
árin, einkum marías, og skiptumst
á að máta hvor aðra í skák og ég
man ekki betur en að þú hafir mát-
að mig síðast.
Við vorum alltaf svo ánægðar að
hitta hvor aðra og gerðum ým-
islegt saman í sveitinni. Yfirleitt
voru hrærðu kökurnar þínar og
pönnukökur í boði hjá þér þegar
ég kom og alltaf var gott að fá
ömmukakó. Ferðirnar okkar niður
í kjallara og niður í krók eru eft-
irminnilegar. Einnig er mér mjög
minnisstæð ein verslunarmanna-
helgi fyrir nokkrum árum þar sem
við tvær vorum einar upp í Tungu
og áttum góðar stundir.
Ófáar stundirnar áttum við sam-
an þar sem þú sagðir mér sögur
frá því í gamla daga. Að heyra þig
segja frá gömlum tímum var ein-
stakt, þú bjóst yfir svo mikilli
hæfni við að segja sögur á
skemmtilegan máta. Enn fremur
varstu stríðin á svo fallegan hátt
og varst oft með óvæntar uppá-
komur. Faldir allskyns hluti í kö-
kudunkunum sem þú sendir mig
alltaf með suður.Í eitt skiptið
sendir þú mér vettlinga sem þú
hafðir prjónað og ég skildi ekkert í
því hvað var erfitt að fara í þuml-
ana en þá varst þú búin að stinga
sitt hvorum 500 kr. inn í þumalinn.
Þér datt alltaf eitthvað sniðugt í
hug.
Haustið 1986 var viðburðaríkt
fyrir þig en þá lærbrotnaðiru og
náðir þér aldrei fullkomlega eftir
það. Þú hélst þitt heimili með mikl-
um sóma alla tíð og þó að þú hafir
ekki getað farið út í göngutúrana
þína eða gert þín útiverk síðustu
ár varstu sátt.
Alltaf hafðir þú eitthvað fyrir
stafni. Á hverjum degi eldaðir þú
matinn fyrir pabba og Þóra og var
hádegismatur alltaf tilbúinn hjá
þér kl. 12.00 að hádegi og búið að
leggja á borð, því það mátti nú
ekki gerast að þeir kæmu inn
svangir og þú ekki með hann tilbú-
inn. Þrátt fyrir að vera komin á
tvær hækjur og áttir einnig erfitt
með að ganga gerðir þú alltaf þín
verk. Þó að þú þyrftir að fara aftur
á bak inn í eldhúsbúrið og tína
einn hlut í einu á eldhúsborðið
fannst þú alltaf þína tækni við að
gera hlutina. Þú varst ótrúleg og
ég horfði oft á þig með aðdáun.S-
jaldan sastu með okkur við eldhús-
borðið heldur sastu á kolli í horn-
inu þínu í eldhúsinu. Slík var
þjónustan hjá þér að smjörið var
sett inn og út úr ísskápnum svo
það væri nú alveg pottþétt að það
væri eins og pabba þykir það best.
Ég reyndi oft að gefa þér frí í
eldamennskunni enda þótti þér
mjög gaman þegar ég kom og eld-
aði eitthvað sem þú varst ekki vön
að elda, t.d. kjúkling eða þegar ég
grillaði úti. Þú varst samt alltaf að
brasa eitthvað inn í búri og oft
kölluðum við inn í búr „amma hvað
ertu að gera“ og alltaf kom á móti
„ég er ekki að gera neitt“ og svo
heyrði maður alltaf glamrið í disk-
unum. Já svona varst þú amma
mín að eigin sögn, aldrei að gera
neitt, og alltaf litum við á hvort
annað við eldhúsborðið og brost-
um, því þú varst alltaf að brasa
eitthvað.
Samband ykkar pabba var afar
náið og kærleikurinn á milli ykkar
mikill og sýnilegur. Þú fylgdist
ávallt með honum og gerðir allt
fyrir hann.
Fimmtudagurinn 8. september
sl. er mér afar minnisstæður en þá
lagðist þú inn á sjúkrahúsið. Þegar
við hittum þig hafðir þú áhyggjur
af því að pabbi og Þóri myndu
örugglega ekki finna hundamatinn
sem þú hafðir verið að taka til dag-
inn áður og einnig fannst þér þetta
óheppilegur tími að leggjast inn á
spítala því fyrstu göngur voru um
þá helgi. Þú náðir þér aldrei eftir
þetta áfall og dundu áföllin yfir
hvert á fætur öðru. Erfiðast var
þegar þú misstir talið að miklu
leyti. Elsku amma mín, ég vona að
þú vitir að ég myndi allt fyrir þig
gera en náði oft ekki að skilja hvað
þú vildir að ég gerði fyrir þig. Mér
þykir það afskaplega sárt. Einnig
mun ég seint geta fyrirgefið sjálfri
mér að hafa ekki komið fyrr til þín
á sjúkrahúsið á laugardagsmorgn-
inum því ég veit að þú hefðir viljað
hafa mig hjá þér en við áttum góð-
ar stundir saman daginn áður. Ég
reyndi að vera eins sterk og ég gat
á þessum mánuðum og fann alltaf
hvað þú varst ánægð að sjá mig.
Mér finnst afskaplega erfitt að
geta ekki hringt í þig eða komið til
þín í heimsókn eins og ég var vön.
Við töluðum saman nánast á hverj-
um degi og sögðum hvor annarri
fréttir og stundum oft á dag ef
mikið var að gerast í sveitinni.
Alltaf var röddin þín einstaklega
hlý og glaðleg. Það er erfitt að lýsa
þeirri tilfinningu sem ávallt rann
um brjóst mitt í hvert skipti sem
við töluðum saman. Þú veittir mér
einnig mikla hvatningu og stuðning
í öllum mínum verkum.
Elsku amma mín, ég sakna þín
svo mikið. Samtal okkar fyrir
nokkrum árum sem við áttum um
sorg reyndist mér afar erfitt, en ég
veit amma mín að þú varst að und-
irbúa mig undir að þessi stund
rynni upp einn daginn. Þetta sam-
tal okkar hefur verið mér afar
minnisstætt undanfarna daga og
hjálpað mér mikið á erfiðum
stundum.
Ég vona af öllu mínu hjarta að
þú vitir hversu mikið mér þykir
vænt um þig. Það voru sérstök
tengsl á milli okkar sem ávallt
munu varðveitast. Mér hefur aldrei
þótt jafn vænt um neina mann-
eskju eins og þig og það hefur
aldrei liðið sá dagur sem ég hugsa
ekki til þín og sá dagur mun aldrei
líða. Ég er mjög stolt af því að
vera nafna þín og tel mig afar lán-
sama að eiga þig fyrir ömmu. Þú
hefur ætíð verið mín fyrirmynd,
bæði meðvitað og ómeðvitað, og
kennt mér svo margt í lífinu.
Ég mun varðveita öll litlu leynd-
armálinokkar sem við tvær eigum.
Við eigum margar og dýrmætar
minningar saman sem ég mun
einnig varðveita í hjarta mínu að
eilífu.Við vorum góðar saman. Þú
ert svo stór hluti af mínu lífi og er
því erfitt að kveðja þig en ég veit,
amma mín, að þú munt ávallt vera
hjá mér og fylgjast með mér eins
þú varst vön. Síðustu mánuðir voru
þér erfiðir og ég veit að þér líður
vel núna. Þakka þér fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig elsku
amma mín. Það er mér ómetan-
legt. Guð blessi þig.
Þín nafna,
Elísabet Rán Andrésdóttir.
Elsku amma mín, ég sakna þín.
Það var alltaf svo gaman að vera í
kringum þig. Ég er svo heppinn að
hafa haft manneskju eins og þig í
mínu lífi og finnst erfitt að hugsa
til þess að geta ekki talað við þig
og tekið utan um þig aftur. Það
var svo gaman þegar þú varst að
segja mér sögur og brandara eins
og þér einni var lagið. Mér þótti
svo vænt um að setja upp jóla-
skrautið og jólatréð fyrir þig á jól-
unum í sveitinni og þú bannaðir
alltaf öllum öðrum að gera það því
þetta væri mitt verksvið. Það var
alltaf hægt að treysta á þig amma
mín og þú vildir alltaf öllum vel.
Eitt er víst að ég ætla að elska alla
í kringum mig eins og þú gerðir
því ég get ekki hugsað mér að lifa
lífinu öðruvísi. Elsku amma, ég
vona að þér líði vel. Ég hugsa til
þín og varðveiti minningu þína.
Kær kveðja,
Gunnar Þór.
Mín kæra amma í Tungu. Nú
ertu farin til himna og fylgist með
okkur þaðan. Minnist ég allra
þeirra stunda sem við áttum sam-
an. Eins og þegar við spiluðum
Marías og tefldum. Töluðum um
gamla tímann og bökuðum hrærð-
ar kökur. Þú varst okkur öllum svo
góð, og innrættir okkur vel. Með
það góða veganesti kveð ég þig,
amma mín.
Ljósum fáki, á ferð þú lagðir
létta götu skeiðar.
Brást á bros og sagðir
bregð ei, nú er enda leiðar.
Himnum ofan kom kallið þitt,
Kristur á móti þér tekur,
Guð geymi þig í hjarta mitt
svo góðar stundir vekur.
Ásgeir Már.
ELÍSABET
ANDRÉSDÓTTIR
„Eitt sinn verða allir
menn að deyja.“ Þess-
ar ljóðlínur komu
ósjálfrátt upp í hugann
þegar ótímabært fráfall Stefáns í
Minni-Brekku, vinar og samstarfs-
manns til fjölda ára, barst okkur til
eyrna. Svo ljóslifandi sem hann stend-
ur okkur fyrir hugskotssjónum,
heilsuhraustur og lífsglaður jafnan, er
það harla ótrúlegt að hann sé horfinn
af þessu jarðsviði.
Stefán var hægur og alvörugefinn
maður, geðþekkur og hvers manns
hugljúfi. Hann var einkar traustur og
áreiðanlegur og ávallt reiðubúinn,
ekki síst ef einhver var hjálpar þurfi.
Börnum var hann sérstaklega góð-
ur. Hann hafði sérstakt yndi af söng
og var sjálfur söngmaður góður, söng
STEFÁN
BENEDIKTSSON
✝ Stefán Bene-diktsson fæddist
í Hvammi í Fljótum
hinn 18. ágúst 1941.
Hann lést á heimili
sínu, Minni-Brekku í
Fljótum, hinn 9. jan-
úar síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Siglufjarðar-
kirkju 21. janúar.
m.a. í kirkjukór sókn-
arinnar framan af ævi.
Hans mesta tóm-
stundargaman var þó
án efa að spila bridds
og var hann tvímæla-
laust með betri spilur-
um hér norðan lands.
Hann varð seinþreytt-
ur til að taka slaginn og
margar nætur var
hann búinn að spila við
okkur á Sleitustöðum á
liðnum árum. Síðasta
mótið sem hann tók
þátt í var Þorsteins-
mótið á Blönduósi. Var hann þá í
keppnissveit með okkur Suðurleiða-
mönnum. Ekki hvarflaði það að okkur
þá að það yrðu okkar síðustu sam-
verustundir. Á sumrin stýrði hann
hópferðabílum á okkar vegum. Trú-
mennska hans og hollusta var ein-
stök. Sérstaklega var eftir því tekið
hversu snyrtilegir bílarnir voru í hans
meðförum. Þeir voru ævinlega speg-
ilgljáandi. Þótt oft væri langur vinnu-
dagur í hópferðum þá var vinnudegi
ekki lokið fyrr en búið var að þrífa og
bóna, taldi hann að ef komið væri að
skítugum bíl að morgni þá væri hann
þreyttur maður allan þann daginn.
Hann miklaði ekki fyrir sér hlutina
og gerði jafnan erfiðustu verkefni að
smámálum.
Slíkan mann var gott að hafa í
vinnu. Mörg eftirmæli væri hægt að
velja Stefáni.
Líklega má þó segja að orð, sem
höfð voru eftir einni starfsstúlku á
Umferðarmiðstöðinni þegar Stefáni
var brigslað og því líkt við fötlun að
hann gæti ekki talað nokkurt tungu-
mál utan íslenskunnar, myndu lýsa
honum nokkuð vel. En þá sagði hún,
mikið hneyksluð, að það væri engin
alls fötlun. „Hann hefur það umfram
flesta að kunna að þegja á öllum
tungumálum.“ Stefán var Fljótamað-
ur fram í fingurgóma og naut þeirrar
gæfu að fá að lifa og hrærast í sveit
sinni til hinstu stundar. Þar keyrði
hann skólabílinn á veturna og er hans
nú sárt saknað af börnunum í sveit-
inni. Það er vissulega erfitt að horfa á
eftir góðum starfsmanni, vini og fé-
laga, en við vitum þó að hann hefur nú
verið hafinn til vegs og virðingar á
nýjum stað og þar munum við seinna
meir ná endurfundum. Hann var
ákaflega ósérhlífinn og vann alla
vinnu af einlægni og taumlausri gleði.
Fyrir það viljum við þakka sérstak-
lega. Elsku Jóna, Bragi og fjölskyld-
an öll, við sendum ykkur okkar bestu
samúðarkveðjur, megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
F.h. starfsmanna Suðurleiða ehf.
Gísli Rúnar Jónsson,
Jón Sigurðsson.