Morgunblaðið - 05.02.2006, Blaðsíða 66

66 SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Að kvöldi 25. janúar
barst sorgarfréttin að
vinkona okkar, hún
Júlía, væri látin. Í gegnum hugann
fljúga myndir, minningabrot og þeg-
ar þeim er púslað saman gerum við
okkur svo vel grein fyrir því hvað
Júlía var einstök á allan hátt.
Það hefur verið mikil lífsreynsla
að fylgjast með baráttu hennar, sá
óbilandi kraftur, hugrekki og lífsvilji
sem Júlía sýndi á erfiðum tímum
var aðdáunarverður. Hún vann
hverja orustuna á fætur annarri en
óvinurinn var óvæginn, beitti fólsku-
brögðum og hafði hana undir að lok-
um.
Lífshlaupi manns má líkja við
skip sem siglir um hafið. Hjá flest-
um okkar er logn og stilltur sjór,
einstaka sinnum hvessir og við þurf-
um að taka aðeins á því. En hjá Júl-
íu var þessu öðruvísi farið. Á síðustu
sjö árum hefur dunið á henni hver
brotsjórinn á fætur öðrum en eins
og skip með góða kjölfestu hefur
hún staðið þá af sér. Undir það sein-
asta voru brotin samt orðin of stór
og of mörg, þannig að ekki varð við
neitt ráðið.
Við hjónin áttum því láni að fagna
að eiga Júlíu sem vin og á und-
anförnum árum ferðuðust Eygló og
Júlía mikið saman, fóru þær saman
til Kanarí, í fellihýsaferðir og í bú-
staðinn hjá Bedda og Eygló. Þær
eru margar minningarnar og allar
góðar.
Þó fannir komi, falli rós
hér fölni blóm og strá.
Þú átt í hjarta eilíft ljós
sem aldrei slokkna má.
(Guðríður S. Þóroddsdóttir.)
Við hjónin kveðjum með trega
kæra vinkonu og vottum Jóa, Berg-
lindi, Ragnari Þór, Bedda, Eygló,
Biddu og fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð.
Viðar og Eygló.
Elsku Júlía. Ekki óraði okkur fyr-
ir því, þrátt fyrir erfiða baráttu þína
við grimman óvin, að sú stund sem
við upplifum nú væri nálægt. Þetta
gat ekki verið að gerast, þú varst
svo sterk og kröftug. Lífsgleði og
dugnaður skein úr andliti þínu og
það var svo gaman að sjá hvað
yngstu börnin í fjölskyldunni ljóm-
uðu þegar þau hittu þig. En núna
vitum við að þú vakir yfir og hjálpar
þeim að rata á rétta braut í lífinu.
JÚLÍA ÓLÖF BERG-
MANNSDÓTTIR
✝ Júlía Ólöf Berg-mannsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 10.
júní 1963. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja 25.
janúar síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 4. febrúar.
Hvíldu í friði, elsku
frænka, minningin um
þig lifir í hjarta okkar.
Við vottum ástvin-
um þínum öllum okk-
ar dýpstu samúð.
Jóna Björg, Davíð
og Elva Rún.
Það er alltaf sárt
þegar maður missir
einhvern sem er
manni kær. Þannig
var það með Júlíu.
Innst inni vissum við
að stríðið myndi tapast en ekki
strax. Við vildum miklu meiri tíma
með henni, þessari hetju sem fékk
okkur til að staldra við og hugsa um
hve gott við hefðum það þrátt fyrir
vol okkar og víl yfir harla hvers-
dagslegum hlutum, samanborið við
hennar baráttu við sjúkdóminn ill-
víga sem hún tókst á við með fá-
dæma hugrekki.
Þegar við fjölskyldan fluttum
hingað til Eyja vorið 1989 þekktum
við fáa á okkar reki. Ein af þeim
sem tóku okkur opnum örmum voru
Júlía og hennar fjölskylda. Þau
komu okkur í kynni við vini sína sem
urðu okkar vinir. Börnin okkar urðu
ágætisvinir og eru enn. Fyrir þenn-
an tíma þökkum við og fyrir að fá að
kynnast Júlíu og fyrir alla hjálpina
sem okkur grunar að hún hafi ekki
litið á sem hjálp, heldur sem sjálf-
sagðan hlut, þannig var Júlía.
Kæra frænka. Ég var hjá Biddu
frænku eftir að þú kvaddir þennan
heim og við vorum að ræða um þig
og litum yfir farinn veg. Þá kom sú
gamla með erfiljóð ort um lang-
ömmu okkar, hana Engilráð, sem
var ákveðin kona sem vissi hvað hún
vildi, svipað og þú. Mér finnst þetta
ljóð eiga vel við núna. Það er eftir
Björn Björnsson, son Engilráðar:
Stöðugt rennur straumur tímans þungur,
stöðugt skiptast sumar, haust og vor.
Stöðugt mega aldinn bæði og ungur
örlaganna ganga ráðin spor.
Við, sem nutum styrks af starfi þínu,
stöndum hljóð í minninganna blæ
og hugur vor á fögru fleyi sínu
fylgir þér á dularheima sæ.
Samvistanna nú er lokið leiðum
- lögmál dauðans heimtar jafnan sitt -
Við hjartans þakkir öll af alhug breiðum
yfir hinsta hvílurúmið þitt.
Nú hafa jarðlífsböndin brostið sundur,
og birst þér duldra heima fögur lönd.
Nú mun þér reynast fagur vinafundur
á friðarhlýrri ljóss og trúarströnd.
Kæri Jóhann, Berglind og Ragn-
ar Þór, við vottum ykkur og öðrum
aðstandendum dýpstu samúð okkar.
Valmundur, Björg,
Anna og Valur.
Elsku Júlía, ég kynntist þér ekki
fyrr en seinnipart síðasta sumars,
það var þegar ég kynntist henni
dóttur þinni. Við Berglind urðum
fljótt góðar vinkonur og náðum al-
veg ótrúlega vel saman, sem og við
gerum enn þann dag í dag. Ég var
ekki lengi að kynnast allri fjölskyld-
unni og hef ég aldrei kynnst svona
léttri og skemmtilegri fjölskyldu,
alltaf svo mikið glens og gaman í
kringum ykkur öll. Ég tók eftir því
seint hve veik þú varst, því þú ljóm-
aðir alltaf og varst svo hress og vel
útlítandi að veikindi þín féllu í
skuggann fyrir útgeislun þinni. Þær
voru ófáar stundirnar sem ég, þú og
Berglind áttum saman í sófanum
góða og var mikið rætt þar. Þú tal-
aðir við mann eins og vinir manns
gera, á jafningjaplani, talaðir bara
um hlutina og vildir vera inni í öllu,
sem mér fannst alveg frábært. Þú
sagðir manni marga nytsamlega
hluti sem maður á alltaf eftir að
muna og nýta sér í framtíðinni. Þú
vildir manni alltaf allt gott.
Ég eyddi áramótunum 2005–6 í
faðmi þínum og fjölskyldu þinnar og
mun ég aldrei gleyma því kvöldi,
maturinn sem þið Jói löguðuð í sam-
einingu og salsadýfan góða sem þú
gerðir var frábær.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Það voru forréttindi að fá að
kynnast þér, kynni mín af þér hafa
auðgað líf mitt og gert mig ríkari,
það var yndislegt að vera með þér
þessa síðustu daga þína og fá að
kveðja þig, þótt mér fyndist það
langt í frá tímabært.
En við verðum að horfa fram á
veginn, þótt það sé langt frá því að
vera auðvelt, en við vitum þó að Júl-
ía verður alltaf hérna, fylgist bara
með frá himninum, með hinum engl-
unum. Við vitum einnig að henni líð-
ur miklu betur núna.
Innilegar samúðarkveðjur til ykk-
ar, elsku Jói, Berglind, Ragnar Þór
og aðstandendur. Guð veri með ykk-
ur.
Guðrún Bergrós
Tryggvadóttir.
Ég kom inn á heimilið hjá Júlíu og
Jóa fyrir þremur árum þegar ég og
Berglind urðum góðar vinkonur.
Það var alltaf tekið jafn vel á móti
manni og það má segja að Illuga-
gata 15 hafi orðið annað heimili okk-
ar vinkvennanna.
Það voru ófáir dagarnir sem ég
eyddi á heimilinu í að gera eitthvað
skemmtilegt og yfirleitt var Júlía
með okkur. Júlía náði alltaf mjög vel
til vina barnanna sinna og fannst
manni ekkert sjálfsagðara en Júlía
væri með okkur. Hún var alltaf
tilbúin að ræða málin og gaf hún
manni alltaf góð ráð sem nýttust
manni vel. Um leið og ég kynntist
Júlíu sá ég að þarna var sannkölluð
hetja á ferð, ég hef aldrei kynnst
eins sterkri manneskju og henni. Ég
man þegar hún byrjaði með blogg-
síðuna sína, þá ætlaði hún bara að-
eins að prófa en þessi síða átti eftir
að verða mjög áhrifarík síða og skrif
hennar snertu mjög marga. Eftir að
hafa fylgst með raunum hennar hef
ég lært að meta allt sem ég á miklu
betur, því að það er ekki sjálfsagt að
hafa góða heilsu.
Það er mjög erfitt að kveðja, en
ég hugga mig við það að nú er hún
komin á stað þar sem hún þarf ekki
að þjást og líður henni vonandi bet-
ur núna. Minning hennar mun lifa
að eilífu.
Elsku Berglind, Jói og Ragnar
Þór, guð gefi ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum. Megi guðs englar
vera með ykkur.
Þeir segja mig látna, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem að mun ykkur gleðja.
(G. Ingi.)
Ykkar vinkona
Guðbjörg Erla.
Á stundu sem þessari fer margt í
gegnum hugann og margt sem
mann langar til að segja þegar
manneskja á besta aldri fellur frá.
Og það á við í þessu tilfelli við fráfall
Júlíu Bergmannsdóttur. Um leið og
ég kynntist þessari fjölskyldu var ég
strax orðin tíður gestur á Illugagötu
15 og alltaf tekið vel á móti mér. Ill-
ugagatan hefur nánast verið mitt
annað heimili. Ég man eftir mínum
fyrstu stundum þar og mér leið
strax eins og heima hjá mér. Þær
voru margar góðar stundirnar með
Júlíu. T.d. þegar ég, Berglind og
Júlía sátum oft og spjölluðum um
daginn og veginn. Júlía sýndi mik-
inn áhuga á öllu sem við Berglind
tókum okkur fyrir hendur, hún hef-
ur veitt okkur gott veganesti inn í
framtíðina. Hún gaf okkur alltaf góð
ráð.
Júlía var sterkur persónuleiki
eins og allir vita sem þekktu hana.
Hún var traust í einu og öllu, frábær
móðir, fylgdist mjög vel með börn-
unum sínum, og ekki má gleyma kis-
unum sem löðuðust að henni.
Elsku Júlía þú varst svo ótrúlega
sterk í veikindum þínum, tókst öllu
svo vel, kvartaðir aldrei. Það létti ef-
laust á öllum hvað þú varst jákvæð
og dugleg. Minningin um þig verður
um sterka konu sem gafst aldrei
upp og hafði mikla lífslöngun. Það
eru forréttindi að fá að kynnast fólki
eins og Júlíu og hennar góðhjörtuðu
fjölskyldu. Ég veit að Júlía er í góð-
um höndum og mun halda áfram að
lifa í gegnum okkur. Ég vil fyrir
hönd fjölskyldu minnar votta Jóa,
Berglindi, Ragnari Þór, Bedda og
Eygló dýpstu samúð okkar. Megi
guð styrkja ykkur í sorginni.
Hanna Carla Jóhannsdóttir.
Kæra Júlía. Það voru forréttindi
að fá að kynnast þér, kæra vinkona,
alltaf svo opinská og gott að tala við
þig. Fjarlægðin var haft á milli okk-
ar, ég í Dölunum og þú í Eyjum, þó
langt liði á milli símtala stundum,
var alltaf eins og við hefðum talað
saman í gær, en margs er að minn-
ast þó samveruárin hafi ekki verið
mörg.
Þú labbaðir Heiðarbrúnina á leið í
skólann, þar sem stór stelpnahópur
átti heima. Þessari stelpu vildum við
kynnast og einn daginn dast þú inn í
hópinn, með þitt fallega bros og
stóra hjarta. Foreldrar þínir tóku
okkur opnum örmum og alltaf var
tími til að spjalla og gera grín. Þú
áttir sko flottasta herbergið, for-
stofuherbergi og klósett bara fyrir
þig, mér fannst þetta geggjað. Oft
kom mamma þín með eitthvað til að
maula á og músíkin var spiluð.
Ýmislegt var brallað, endalaust
var gengið upp og niður Hafnargöt-
una og kíkt á rúntinn, saumaklúbb-
arnir, Grease-tímabilið, Stapinn,
Stuðmannaböllin. Ó, hvað við vorum
flottar, flestar upplifðum við að fá
spangir, guð hvað við gátum hlegið.
Við útskrifuðumst saman frá
Gagnfræðaskólanum í Keflavík úr
bekkjardeild 3-F, og lífið beið eftir
okkur með allar sínar væntingar og
drauma. Leiðir skildu og þú fluttir
til eyjunnar þinnar yndislegu, þar
sem þú varst fædd og uppalin, en
fluttir frá vegna eldgossins. Fannst
ástina þína þar, giftist og eignaðist
þín yndislegu börn, Berglindi og
Ragnar Þór. Þrjátíu og fimm ára
fékkst þú ljótan og leiðinlegan gest í
heimsókn, Hr. Krabba. Hann var
geymdur í aukaherberginu en var
alltaf að ergja ykkur, ég veit að þið
hentuð honum oft út, en hann kom
alltaf aftur. Ég og fjölskylda mín
urðum þeirrar gæfu aðnjótandi að
heimsækja ykkur í tvígang, í seinna
skiptið þegar þú hélst upp á fjörutíu
ára afmælið þitt, og þá orðin helsjúk
af krabbameini. Þú varst svo glæsi-
leg og falleg, þú geislaðir alveg. Þú
fékkst marga til að fella tár, þegar
þú stóðst upp og fórst með frum-
samin ljóð til ástinnar þinnar, einu
og sönnu, Jóa Ragg, og barnanna
þinna. Þvílíkur kjarkur, þvílík hetja
og hvað það var mikil ró yfir þér.
Þegar ég fékk þær fréttir að þú
værir dáin brast ég í grát, því eilíf-
lega trúir maður því að kraftaverk
gerist og allt batni. Ég veit að þú ert
komin á þann stað þar sem engar
þjáningar eru til, og guði sé þökk
fyrir það.
Takk fyrir að vera vinkona mín,
við hittumst að lokum.
Ég og fjölskylda mín viljum votta
ástvinum Júlíu samúð okkar. Megi
góður Guð hugga þau og styrkja.
Trúarinnar traust og styrkur,
tendrar von í döpru hjarta,
eilífðin er ekki myrkur,
eilífðin er ljósið bjarta.
(H. Sæmundsson.)
Kveðja.
Áslaug Finnsdóttir.
Kæra æskuvinkona. Það fyrsta
sem flýgur í gegnum hugann minn
núna er ég sest niður að skrifa
nokkur minningarorð um þig, Júlía,
er brúna skúffukakan með hvíta
frosting kreminu sem mamma þín
bakaði ekki svo sjaldan þegar við
vorum litlar stelpur að leika okkur
saman fyrir gos. Þú áttir heima á
Brekkugötu 7 og ég á Illugagötu 10,
styttra gat varla verið á milli okkar.
Oft var gaman að leika heima hjá
þér, en að fá að fara með þér til
Biddu frænku þinnar og Baldurs
heitins sem bjuggu ofar á Brekku-
götunni, það var eitthvað sem ég
gleymi aldrei. Þessi barngóðu hjón,
alltaf tóku þau jafnvel á móti okkur,
spjölluðu, tóku í spil eða buðu okkur
í bíltúr. Ég man hvað mér fannst þú
ofboðslega heppin að eiga þau að,
sem seinna meir áttu eftir að reyn-
ast þér og þinni fjölskyldu einstak-
lega vel. Nokkrum sinnum fórum
við saman til ömmu þinnar og Flosa
frænda þíns sem bjuggu í Uppsöl-
um. Mér er sérstaklega minnisstætt
hvað okkur þótti heita mjólkin góð
og hörðu kringlurnar sem við dýfð-
um ofan í. Eyjan okkar tók svo upp
á því að gjósa 1973. Þá flutti ég og
fjölskyldan mín til Keflavíkur. Ég
hafði miklar áhyggjur af því að við
myndum ekki sjást framar. Þær
áhyggjur hefði ég ekki þurft að hafa
því að þú og fjölskyldan þín fluttuð
líka til Keflavíkur. Mikið var ég glöð
því þá þekkti ég allavega þig. Við
gengum í sama skóla, lentum í sama
bekk og sátum meira að segja sam-
an. Ég flutti aftur út í Eyjar þegar
gosi lauk, en fjölskyldan þín ákvað
að setjast að í Keflavík. Ég átti nú
eftir að hitta þig oftar því þú komst
öll sumur til Eyja. Eftir að þú laukst
grunnskólanum í Keflavík fluttir þú
til Eyja og bjóst hjá Biddu og
Baldri. Árin liðu, ég byrjaði að búa,
þú og Jói kynntust, keyptuð ykkur
hús á Illugagötu 15, áttum okkar
börn, þú Berglindi og ég Guðrúnu
Lenu, sem síðar gengu í sama skóla,
lentu í sama bekk, urðu vinkonur og
léku sér mikið saman. Já, og auðvit-
að líka hjá Biddu og Baldri. Alveg
einstakt, Bidda hefur líka minnst á
það við mig hvað henni þótti vænt
um það að þær skyldu taka upp á
því sama og við.
Júlía mín, síðustu árin þín hafa
verið þér erfið í þínum veikindum.
Þú varst og ert hetja.
Takk fyrir allt.
Gerður Garðarsdóttir.
Verndi þig englar, elskan mín
þá augun fögru lykjast þín;
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Nei, nei, það varla óhætt er,
englum að trúa fyrir þér;
engill ertu og englum þá
of vel kann þig að lítast á
(Steingr. Thorst.)
Elsku Jói, Berglind, Ragnar,
Eygló, Beddi, Anna, Raggi og
Bidda, ég sendi ykkur mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Megi guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Steinunn Hödd.
Brosið hlýtt og augun skær.
Þannig var Júlía þegar ég hitti hana
síðast í afmælinu hans Jóa hennar
Ragg fyrir nokkrum mánuðum.
Hvað á betur við um glæsilega unga
konu eins og Júlíu en bros til augna
og munns? Samt er ekkert sjálfgef-
ið. Þessi unga fjölskylda og aðstand-
endur og vinir hafa gengið í gegn
um það sem enginn vill á þeim tíma
sem allt lífið á að blasa við með
draumum og þrám, leyndarmálum
og leikgleði. Þegar þorri fólks var að
afla sér fjár og frama var þetta ynd-
islega fólk að berjast fyrir því að
halda lífinu í líkama ungrar konu,
láta baráttugleði hennar og bjart-
sýni njóta sín, gera gott úr erfiðum
aðstæðum þar sem vonleysinu var
breytt í von og vilja til þess að
hnekkja dómi lífsklukkunnar sem
engin rök voru fyrir.
Þannig eru nú misjöfn mannanna
kjörin. Það var aðdáunarvert að
fylgjast með hvernig þau tókust á
við þetta erfiða tog með endalausar
festur í botni, en samt er ekki nokk-
ur leið að skilja hvernig fólk kemst í
gegn um slíka kafla nema óendan-
legur styrkur almættisins komi til
og upplag sem er Guðs gjöf.
Æðrulaust létu þau lífið ganga
eins eðlilega fram og þar sem engir
sjúkdómar berja á dyr, æðrulaust
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Minningar-
greinar