Alþýðublaðið - 18.10.1922, Side 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Lögtak
á ógreiddura te%ju- og eig'iaskítti, fast'ignaskatti, ieítagjaldi, feunda.
skatti og el!iit},rktarsjóð;gjö!dt!m, er féllu f gjafddaga á manntals-
þingi 1922, bifreiðaskatli, er féll f gj’lddaga 1. júl! þ. á, og kirkju
sókaar- og kirkjugsrðigjö’dam, aem fél u f gjalddaga 31. desrœber
1921, á íram að faia Og verðsir lögtakið framkvseiiit «6 S úögunu
liðnum frá bittlngu þessarsr suglýsingar.
Bæjsríógetinn í Reykjavík, 14, okt. 1922
Jóh. Jóhannesson.
a n i f as“
Kgl. hirðsali
Allir beztu kaupmenn
og kanpfclög selja nú
Sanitas sætsaft.
RalplnpaF.
Við höfpm nú fasgíð feikna úrvei
af Ijósnkrónnm, borðlðmpam
Og kðgarlömpum, ásarat ýœaum
tegunduca af liengilömpum.
Þar sem vcíðið á þessum nýju
iömpum er mikið fægra en- áður
hrfir verið, ættuð þér að kosa
og ífti á úrvaiið og heyra verðið,
Hf. Rafmf. mti & Ljé»
Laugaveg 20 B. Sími 830.
Hjftlparstðð HJúkrunaifélíigsíss 2
Lfkft er opin :am hér segir:
Sdlánudaga. , . . k!. si—12 í. fe.
Þriðjudaga ... — 5 — 6 0, fe,
Miðvikudaga . , — 3 — 4 e. fe
föstudaga .... — S — 6 e. k
Laugárdaga ... — 5 —■ 4 ® i*.
ÞvottUf er tekinn og strsu
ingar eru teknar á Þársg. 26 A
Kanpendur „Yerkamaausíns4?
feér í bæ e»u vinramiegast bíðGÍr
&ð greiða feið íyrata ársgjaidsð
5 kr„ á *ígri Álþýðublaðains.
Rltstjsri og ábyrgð&riaaSar;
Öia/ur Friðrikssm.
Preatsmiðjas Gaíenberf,
Bdgar Rict Burrougks: Tarzansaýr aftnr.
i ’Baltimore. Hún hafði ýmis undanbrögð, og þegar
Tennington lávarður bauð þeim að koma með sér í
siglingu kringum Afríku, lét hún 1 ljósi gleði sína yfir
hugmyndinni, eh neitaði harðlega að giftast, fyr en
þau kæmu aftur til Lundúna. Þar eð ferðin átti að taka
heilt ár, því viðstöður voru á allmörgum stöðum, bölv-
aði Clayton þessari hlægilegu ferð Tenningtons.
Það var ætlun Tenningtons, að fara um Miðjarðar-
haf, og Rauðahaf til Indlands-sævar, og suður með
austurströndinni, og koma við á hverri höfn, sem ein-
hvers virði var.
Þannig stóð á þvf, að einn góðan veðurdag mættust
tvö skip 1 Gíbraltarsundi. M,inna skipið var hvít snekkja
og stefndi í austur. Á þilfari þess sat ung kona, sem
starði sorgþrungnum augum á demantsgreypt nisti, er
hún fitlaði við. Hún var með hugahn langt 1 burtu, í
dimmum, laufguðum hitabeltisskógi — og hjarta benn-
ar fylgdi huganum. ' ,»
Hún var að hugsa um, hvort maðurinn, sem hafði
gefið henni þennan dýrgrip, væri aftur tkominn til
skóganna.
Og á þilfari stærra skipsins, sem var farþegaskip á
vesturleið, sat maðurinn hjá annari ungri stúlku þau
horfðu á, hve. tlgulega snekkjan klauf undirölduna.
Þegar snekkjan var farin þjá, héldu þau áfram sam-
talinu, sem þau um stund höfðu felt niður.
„Já", mælti hann, „mér fellur vel við Ameríku, eða
öllu heldur við Amerikumenn, þvl landið og þjóðin er
í raun og veru eitt. Eg hitti þar mjög skemtilegt fólk.
Einkum minnist eg, einnar fjölskyldu úr sveit yðar,
ungfrú Strong, sem mér féll sérstaklega vel í geð —
Porter prófessor og dóttur hans".
„Jane Porterl" hrópaði stúlkan. „Segið þér, að þér
þékkið Jane Pórter? Og hún, sem er bezta vinstúlka
mín. Við vorutn ieiksystur — við höfum þekst í
mannsaldra".
„Einmitt það!‘‘ syaraði hann brosandi. „Yður mundi
ganga illa að færa þeim manni heim sanninn úm það,
sgm hefir séð ykkur báðar".
„Eg skal sýna yður það", svaraði hún hlægjandi.
„Við höfum þekst tvo mannsaldra — hennar og minn.
En við erum hvor annari eins kærar og systur, og mig
tekur það mjög sárt, að vera nú að missa hana".
„Að missa hana?" mælti Tarzan. „Hvað eigið þér
við? Nú, já, eg skil. Þér eigið við, að þegar hún sé
gift og sest að í Englandi, sjáist þið sjaldnar eða aldrei".
„Já“, svaraði hún-, „og hryggjilegast er, að hún giftist
ekki manninum, sem hún ann. Það er skelfilegt. Að
giftast af skylduhvöt! Eg held það sé skammarlega
gert, og eg sagði henni það. Mér hefir fallið þetta svo
þungt, að þó eg væri eina manneskjan, utan skyld-
menna, sem boðið hefði verið að vera við giftinguna,
vildi eg ekki láta bjóða mér, því eg kærði mig ekki
um að vera sjónarvottur að sllkri uppgerð. En Jane
Porter er einkennilega ákveðin. Hún þykist vís um, að
hún geri það sem réttast sé, og ekkert mun fá hana
ofan af því, að ganga að eiga lávarðinn af Greystoke,
nema hann sjálfur, eða dauðinn".
„Eg kenni í brjóst um hana", mælti Tarzan.
„Og eg kenni 1 brjóst um manninn, sern hún ann",
sagði stúlkan, „því hann ann henni. Eg hefi aldrei séð
hann, en eftir sögusögn Jane hlýtur hann að vera mjög
dásamleg manneskja. Svo er að sjá, sem hann hafi
fæðst í Afríku, og hafi verið alinn upp af viltum mann-
öpum. Hann hafði aldrei séð hvítan mann eða konu
fyr en Porter prófessor og samferðafólk hans var sett
á land af uppreistarmönnum á ströndinni; rétt við
kofa hans. Hann bjargaði þeim hvað eftir annað undan
villidýrum og sýndi þar furðulegustu hreysti, og til
þess að kóyóna alt saman varð hann ástfanginn af
Jane og hún af honum, þó hún vissi það aldrei til
fulls, fyr en hún hafði lofast lávarðinum af Greystoke".
„Furðulegt", tautaði Tarzan, og braut heilann uo
einhverja ástigðu til þess að breyta um umræðuefni.
Honum þótti gaman að heyra Hazel Strong tala um
Jane, en þegar hún fór að tala um hann fél) honum
allur ketill í eld. En hann komst brátt hjá þessu, þvl
móðir stúlkunnar kom til þeirra og umræðuefnið varð
almeunara.
Næstu dagar liðu viðburðarlaust. Stöðugt var logn.