Morgunblaðið - 29.03.2006, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. MARS 2006 35
MINNINGAR
og fór oft til útlanda með pabba. Þá
var nú gott að vera litla systir því
Jón var mjög gjafmildur og gaf mér
leikföng sem ekki fengust hér á landi
í þá tíma. Eða þá tyggjóið sem ekki
fékkst hér heldur. Ég mun aldrei
gleyma þessum góðu æskuárum og
minningar mínar lifa áfram. Jón tók
oft utan um mig og hafði á orði hvað
hann væri stoltur að hafa hjálpað
mér í heiminn, en vegna fjarveru
pabba hafði mamma beðið Jón um að
ná í ljósmóðurina.
Jón var glæsilegur maður, hress
og glaður í bragði, sérlega mikið
snyrtimenni, vel liðinn og með mikla
útgeislun sem allir hrifust af.
Guðrúnu Ragnheiði, börnum
þeirra og fjölskyldum vottum við Al-
bert samúð og biðjum algóðan Guð
að blessa.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Þín systir,
Maja Veiga.
Afi var besti afi sem hægt er að
hugsa sér. Ég á óteljandi minningar
um samverustundir með afa mínum
og allar góðar. Það var alltaf til-
hlökkunarefni að afi kæmi að sækja
mig um helgar þegar ég var lítill. Þá
fór hann með mig í sund í Sundhöll-
ina, sem var einn af okkar uppá-
haldsstöðum. Eftir sundið var svo
farið til langömmu þar sem alltaf
voru nýbakaðar pönnukökur og aðr-
ar kræsingar á borðum. Svo var farið
í Fögrubrekkuna og þar tók amma á
móti manni opnum örmum og Siggi
og Raggi alltaf tilbúnir að leika við
mann. Þá fór afi að stússast við að
þrífa bílana eða slá grasið. Þetta eru
með mínum kærustu æskuminning-
um. Afi var að vinna á Loftleiðum í
gamla daga og stundum þurfti hann
að fara þangað um helgar. Þá fór ég
með honum og fékk oft ís í eldhúsinu.
Afi vann einnig í Landsbankanum og
þá hjólaði ég oft til hans og hann gaf
mér kók og Prins póló og við spjöll-
uðum saman.
Afa fannst gaman að ferðast, hann
elskaði sólina og voru ferðirnar sem
amma og hann fóru til Flórída ófáar
enda var hann alltaf sólbrúnn og sæl-
legur. Hann var sólbrúnni en flestir
og þótti ekki leiðinlegt að bera sam-
an sólbrúnkuna við aðra því það var
keppni sem hann tapaði aldrei. Afi
var ljúfur og góður maður sem tók
öllum vel og var alltaf til í spjall og
hafði óbilandi áhuga á því sem var að
gerast hjá manni. Afi var alltaf bros-
andi og glaður og ég kem til með að
sakna hans sárt en ég veit að hann er
kominn í sólina hinumegin.
Jón Ólafur Halldórsson.
Við fráfall kærs mágs, Jóns Ólafs
Halldórssonar, kemur mér í huga
mynd frá því er við hittumst fyrst á
heimili verðandi tengdaforeldra
minna. Hann hafði stundað sjó-
mennsku frá unga aldri, verið á tog-
urum með föður sínum, var orðinn
stýrimaður og nýkominn úr einni
veiðiferðinni. Hann var hár, þrek-
lega vaxinn og bjartur yfirlitum.
Hann brosti kankvíslega er hann tók
í hönd mína, eins og hann langaði til
að kreista hana svo að ég kveinkaði
mér, en ákvað að hlífa verðandi
mági.
Jón Ólafur gegndi ýmsum störfum
eftir að hann kom í land en fékk að
lokum starf sem tengdi hann sjónum
á ný. Hann varð þar fyrir áfalli en
gerði ekki mikið úr því. Upp frá því
fór heilsu hans hrakandi þar til yfir
lauk. Ég kveð góðan dreng og sendi
eftirlifandi eiginkonu, Guðrúnu
Ragnheiði Júlíusdóttur, sonum
þeirra og fjölskyldum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Guðmundur Jónsson.
sérstakt snyrtimenni og bar mikla
virðingu fyrir verkfærum sínum og
viðfangsefnum.
Eftirminnilegt er hversu mikið
jólabarn Ingvi var, og það færðist yf-
ir hann sérstakur blær þegar leið að
jólum. Þá tók hann fram jólaskrautið
og málaði og skreytti greinar.
Við eigum margar góðar minning-
ar um samneyti við elskulega
tengdaforeldra okkar. Við kveðjum
nú heiðursmanninn Ingva E. Valdi-
marsson og biðjum góðan Guð að
blessa minningu hans.
Guðbjörg Jóna Sigurðardóttir,
Guðlaug Jónsdóttir.
Mikill heiðursmaður hefur nú
kvatt okkur eftir erfið veikindi og er
mikil eftirsjá að honum.
Ingvi var tengdafaðir minn og
minnist ég hans sem trausts vinar
sem ávallt var reiðubúinn ef til hans
var leitað. Mörg átti hann handtökin
í húsi sem við Heiða dóttir hans höfð-
um fest kaup á í Kópavogi, en ekki
hafði verið fullklárað.
Hann hafði alla tíð verið við hesta-
heilsu og unnið mikið um sína daga,
nú var hann tekinn að reskjast og
kominn á eftirlaun, en það verður að
segjast eins og það er, að hann fór
létt með þetta allt saman, var af-
kastamaður og verklaginn svo af bar
og eftir var tekið. Þekktur iðnaðar-
maður sagði mér eitt sinn að hann
væri orðlagður listasmiður, það voru
orð að sönnu, ég sannreyndi það oft
síðar, ekkert lét hann frá sér nema
fullklárað og óaðfinnanlegt. Mér
finnst rétt að nefna þetta, vegna þess
að svona var þetta, sjálfur var hann
hógvær og lét lítið yfir sér.
Honum var margt fleira til lista
lagt, var m.a. sjálfmenntaður garð-
yrkjumaður og ræktaði allt sitt
grænmeti sjálfur, sama mátti segja
um blóma- og trjárækt, þar var hann
á heimavelli. Hann starfaði lengst af í
Reykjavík, en um árabil stundaði
hann búskap, hafði stofnað nýbýli í
Rangárvallasýslu ásamt bróður sín-
um, byggt þar upp húsakostinn og
ræktað landið, en þetta var löngu
fyrir okkar kynni og munu aðrir
verða til að rekja þá sögu, sem og
aðra kafla í löngu lífi hans.
Hann var gæfumaður í sínu einka-
lífi, þau Soffía eignuðust átta börn
sem öll lifa foreldra sína. Eftir að
Soffía féll frá, en hana hafði Ingvi
annast af mikilli umhyggju í hennar
veikindum, var eins og lífsviljinn
hyrfi hratt og nú er hann allur svona
stuttu seinna.
Ég vil að lokum þakka samfylgd-
ina,
Kolbeinn S.
Ástkær afi okkar er látinn og vilj-
um við minnast hans með nokkrum
orðum. Afi var maður verka fremur
en orða og sennilega kunni hann bet-
ur við sig í vinnufötum en spari-
dressi. Við eigum ótal dýrmætar
minningar um hann afa og nánast all-
ar eru þær tengdar afa við einhverja
iðju með pensil, hamar, beðaklóru
eða önnur verkfæri í höndunum. Þótt
afi væri sífellt að og virtist óþreyt-
andi við að fegra heimili og garð gaf
hann sér alltaf tíma til að spjalla við
forvitið smáfólk. Hjá honum lærðum
við um gullhnapp og fjólur, íslenska
birkið og hollustu grænmetis, en afi
var mikill áhugamaður um hvers-
kyns ræktun. Á haustin var okkur
börnunum boðið upp á nýupptekið
grænmeti sem afi hafði ræktað og
það var sko ekki fúlsað við því. Meira
að segja grænkálið var gómsætt úr
garðinum hjá afa.
Afi var mikill hagleikssmiður og
flest eigum við muni eftir hann. Það
er minnisstætt hvað hann brýndi fyr-
ir okkur að fara með gát í kringum
verkfærin í skúrnum, en þar voru
heilu innréttingarnar smíðaðar og
margur fallegur gripur varð til. Þeg-
ar við komum á fleygiferð inn í skúr
að kíkja á hann var hann vanur að
stoppa okkur af og bjóða okkur Ópal
meðan hann útskýrði rólega hversu
hættuleg tækin væru. Þetta festist í
minninu og olli smávanda þegar við
áttum sjálf að fara að meðhöndla
rennibekki og fleira í smíði í skól-
anum, það tók nokkra tíma að losna
við óttann við þessi lífshættulegu
tæki.
Afi var fjölhæfur maður og sýndi
það þegar amma var orðin veik að
það er aldrei of seint að læra. Hann
lærði t.d. að elda og baka þegar
amma gat ekki sinnt því lengur.
Þetta fannst okkur aðdáunarvert og
lýsandi fyrir afa, hann gekk að
hverju verki og kláraði það með
glæsibrag.
Það eru forréttindi að hafa átt afa
eins og hann afa Ingva, og við kveðj-
um afa okkar með þakklæti, virðingu
og ást í huga. Amma og afi eiga ból-
stað í hjörtum okkar sem eru gull-
kistur dýrmætra minninga. Þar er að
finna orð og athafnir sem við erum
enn að læra af og munu fylgja okkur
út lífið. Ástarþakkir fyrir allt.
Heiðubörn.
Engum er ljóst, hvaðan lagt var af stað
né hver lestinni miklu ræður.
Við sláumst í förina fyrir það,
jafnt fúsir sem nauðugir bræður!
Og hægt hún fer, en hún færist um set,
þessi fylgd yfir veginn auðan,
kynslóð af kynslóð og fet fyrir fet.
Og ferðinni er heitið í dauðann.
(Tómas Guðmundsson)
Já auðvitað er ferð okkar allra
heitið á sama áfangastað og til einsk-
is að fárast um það. En það er nú
samt sem áður svo að þegar maður
kveður ástvini sína þá finnst manni
alltaf eins og tíminn hafi nú ekki al-
veg verið kominn. Við systurnar
kveðjum með þér elsku afi okkar síð-
asta fulltrúa áa okkar, að foreldrum
okkar undanskildum, og það er ekki
laust við að spurningar um framtíð-
ina tengist slíkum tímamótum. Í okk-
ar huga er svo stutt síðan við vorum
að leika í garðinum hjá ykkur ömmu í
Steinagerðinu og aðeins augnablik síð-
an við sáum þig síðast í fullu fjöri. Það
var ekki að sjá að þú kenndir þér nokk-
urs meins þegar þú fyrir aðeins um
tveimur árum síðan sást um heimili
ykkar ömmu og hjúkraðir henni hve-
nær sem þörf var á. Sennilega hefurðu
nú samt ekki alltaf verið við fulla heilsu
en þú kvartaðir aldrei. Slík óeigingirni
er sérstakur eiginleiki sem við munum
alltaf minnast þegar við hugsum um
þig elsku afi okkar.
Þið amma skiljið eftir ykkur átta
börn og urmul af barna- og barna-
barnabörnum. Þessi hópur er sann-
arlega fríður og er ykkur til vitnis um
það hversu góðar manneskjur þið
voruð. Við erum stoltar og þakklátar
fyrir það að mega tilheyra þessum
hópi. Nú hefur þú lokið þínu hlut-
verki og getur með góðri samvisku
sest upp í lestina sem tekur þig á
hinn endanlega áfangastað. Takk
fyrir samfylgdina, elsku afi, við ósk-
um þér góðrar ferðar og ef þú hittir
einhverja sem við þekkjum og sökn-
um þá segðu að við segjum hæ.
Soffía og Anna Erla.
Með þessum orðum viljum við
kveðja þig hinsta sinni elsku afi. Við
þökkum þér fyrir allar þær yndis-
legu samverustundir sem við höfum
átt og óþrjótandi hlýju og góðvild í
okkar garð. Við huggum okkur við
það að nú ert þú kominn á betri stað
þar sem vel er tekið á móti þér,
amma hefur beðið þín með útbreidd-
an faðminn. Við erum sannfærð um
að í sameiningu munuð þið vaka yfir
okkur og öllum ykkar afkomendum
sem ykkur þótti svo vænt um.
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
bar ætíð svip af þér.
Og þungur gnýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn:
Mín hljóða sorg og hlátur þinn,
sem hlutu sömu gröf.
(Steinn Steinarr.)
Hvíl í friði elsku afi
Jón Steindór, Heiða Rún
og Ágúst Leó.
Fleiri minningargreinar
um Ingva Elías Valdimarsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Ása
Björk, Egill, Jón Heiðar og Óskar;
Ingvi Arnar Sigurjónsson; Val-
gerður Vilbergsdóttir; Sveinn,
Soffía og Hildur.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSTHILDUR MAGNÚSDÓTTIR
frá Tjaldanesi,
andaðist á Landspítala háskólasjúkrahúsi fimmtudaginn 23. mars sl.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju í Kópavogi fimmtudaginn 30. mars nk.
og hefst athöfnin kl. 15.00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristjón, Hólmfríður og Lára Sigurðarbörn,
Ásthildur, Guðrún og Þórarinn Magnúsarbörn.
Kær systir okkar,
POLLÝ ANNA EINARSSON
frá Siglufirði,
Fannarfelli 12,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi að kvöldi sunnudagsins 19. mars.
Jarðarförin hefur þegar farið fram í kyrrþey.
Alfreð Einarsson,
Svanhvít Einarsson
og aðrir vandamenn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
systir,
ELÍSA KRISTBJÖRG RAFNSDÓTTIR,
Skálagerði 3,
Reykjavík,
lést á heimili sínu mánudaginn 27. mars sl.
Helgi Gíslason,
Rafn Ó. Gíslason, Fanney Barðdal,
barnabörn og systkini.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSTRÍÐUR GUÐNÝ SIGURÐARDÓTTIR,
Vallargötu 9,
Keflavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Hlévangi, Keflavík,
sunnudaginn 26. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigurður Herbertsson, Fríða Bjarnadóttir,
Eyjólfur Herbertsson, Lára Halldórsdóttir,
Þórdís Herbertsdóttir, Grétar Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR G. ÞORMAR,
er látinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sigríður Þormar,
Geirlaug Sunna Þormar, Carmine DiCenso,
Erla Signý Þormar, Þórður Torfason
og barnabörn.
Elskulegur maðurinn minn, faðir okkar, tengda-
faðir, stjúpfaðir og afi,
SIGURÐUR GEORGSSON
hæstaréttarlögmaður,
Sunnuvegi 27,
Reykjavík,
lést mánudaginn 27. mars síðastliðinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Heiðrún Bára Jóhannesdóttir,
Solveig H. Sigurðardóttir, Halldór G. Eyjólfsson,
Ásta Sigríður Sigurðardóttir, Guðmundur Erlendsson,
Ragnheiður K. Sigurðardóttir, Kjartan Hákonarson,
barnabörn og aðrir aðstandendur.