Alþýðublaðið - 19.10.1922, Síða 4

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
N ý k o m i d
mikið úrvat aí Regakápum, Höttutn, Euskum húfam, hið tnírgeftir-
spurða Skiæntau (Búar og Múffur o, m. 6.
Bezt að verzla í Fatabúðinni
Hafnarstíæti 16, — Sími 269
Hús og byggingarlóðir
sdur Jðnas H9 JÖHSSOS3U — Bárunsi. — Sícai 327.
" Aherzla lögð á hagfeld viðskifti beggja aðila. _
Geymsla.
Relðbjól eru tekin til
geymslu yfir veturion í
Fálkanum.
Litla kaffihúsið
Laugayeg 6
sdur hafragract með
sykri og cnjólk fyrir 50 auras
s urt brauð „ 150 —
k*ffi með kökuia „ 70 —
molakaffi „ 30 —
Og ýasislegt fæst þar fleira.
Munið að kaffið er bezfc bjá
Litijt baffihúsina
Ltugaveg 6.
Silklkjðla og vað-
S33ái5,:buxu>? þarf unga fólkið
áð lesa og gamia fóllsið að hlæja að.
Munið, að gummivisnust. á
Lgv. 26 tekur sð íér skóhlífa og
gumrBÍstfgvéla-viðgerðir. Fljótt og
vel &f hendi leyst. Lægst verð.
I 0 Waage
Byssa til söiu raeð gjafverði.
A. v. á.
OjPgjel ó»kaat tii leigu bú
þegar. A. v. á.
Ejálparntðð HjúkruaarfélagsiEs
Lík® et opin s@ hér aegir:
Mánudsga. . . . ki. 11—is f. k.
briðjudaga ... — S — 6 e, fe
Miðvíkudaga . . — 3 — 4 «. fe.
Föstudaga .... — 5 — 6 ®. k.
Lauœárdaiga . . —- 3 — 4 ®. fe.
Ritstjóii og ábyrgðarunaður:
Hallbjörn Halldórsson
P/entsmiðja« Gutenbeig
Edgar Rice Burrougks: Tarzan snýr aftnr.
/
Himininn var heiður. Gufuskipið þrammaði stöðugt
suður á bóginn.
Tarzan var allmikið með Hazel og móður hennar.
Þau eyddu tímanum í lestur, samræður eða tóku myndir
með myndavól Hazelar. Þegar sólin var sezt gengu þau
um þilfarið.
Einu sinni rakst Tarzan á Hazel í samtali við ó-
kunnan mann, sem hann hafði ekki séð áður á skip-
inu. Þegar hann nálgaðist, hneigði maðurinn sig og
ætlaði að fara.
„Btðið við, herra Tarzan*, sagði ungfrú Strong; „þér
verið að kynnast herra Caldwell. Við erum samferða-
fólk og eigum að þekkjast*.
Karlmennirnir tókust í hendur. Þegar Tarzan leit 1
augu Turans, varð hann hissa á þvf, hve augun komu
honum kunnuglega fyrir.
„Eg er vís um, að eg hefi kynst yður áður“, sagði
Tarzan, „þó eg muni ekki hvar eða hvernig".
Turan virtist kunna hálfilla við sig.
„Eg veit ekki, herra minn“, svaraði hann. „Það get-
ur verið. Mér hefir stuudum fundist þetta, er eg hefi
hitt ókunnan mann“.
„Turan hefir verið að fræða mig um 'ýmislegt, er
við kemur sjómensku", sagði stúlkan.
Tarzan veitti því litla athygli, um hvað talað var;
hann var að reyna að grufla upp, hvar hann hefði hitt,
Turan áður. Hann var vís um, að það hefði verið, er
sérstaklega stóð á. Sólin var farin að skína á þau, svo
stúlkan bað Turan að færa stólinn sinn í skugga. Tarz-
an horfði á manninn á meðan og tók eltir því, að
hann var ekki heill — vinstri úlfliðurinu var staur.
Þetta vakti grun — og ýmis atvik ráku endahnútinn á.
Turan hafði reynt að komast i burtu svo lítið bæri
á. Samtalið fé!l niður, er stúlkan flutti sig, og notaði
hann þá tækifærið til þess að fara. Hann hneigði sig
djúpt fyrir Hazel og kinkaði kolli til Tarzans og snéri
sér við.
„Eitt augnablik", sagði Tarzan. „Ef ungfrúin afsakar
mig, vildi eg gjarna fylgjast með yður. Eg sltal strax
Jioma aftur, Hazel“,
Turan varð vandræðalegur. Þegar þeir voru komnir
úr augsýn stúlkunnar, stanzaði Tarzan og lagði hönd-
ina þungt á öxl Turans.
„Hvað hefst þú nú að, Rokoff?"spurði hann.'
„Eg er að fara, frá Frakklandi, eins og ég lofaði“,
svaraði hinn ólundarlega.
„Eg sé það“, sagði Tarzan; „en eg þekki þig svo
vel, að eg á bágt með að trúa því, að það sé af ein-
tómri tilviljun, að þú ert á sama skipi og eg. Ef eg
gæti trúað því, mundi dulnefni þitt og dulbúningur
þegar sannfæra mig um hið gagnstæða".
„Jæja", muldraði Rokoff, og fór hrollur um hann.
„Eg sé ekki, hverju þú getur áorkað. Skip þetta siglir
undir brezku flaggi. Eg hefi eins mikinn rétt til þess
að vera á því og þú, og þar sem þú gengur undir
fölsku nafni, hygg eg, að réttur minn sé því meiri".
„Við tölum ekki um það, Rokoff. Það sem eg vildi
þér sagt hafa, er að þú haldir þér burtu frá ungfrú
Strong — hún er heiðvirð stúlka".
Rokoff roðnaði.
„Þó eg varpi þér ekki útbyrðis", hélt Tarzan á-
fram, „þá gleymdu því ekki, að eg b(ð að eins tæki-
íæris". Hann snéri sér á hæl og skildi Rokoff skjálf-
andi eftir, og sauö í honum reiðin.
Tarzan sá fiann ekki í marga daga eftir þetta, en
Rokoff var ekki aðgerðarlaus. í klefa sínum æddi hann
bölvandi fram og aftur og ræddi við Paulvitch um
grimmilegustu hefnd.
„Eg skyldi kasta honum útbyrðis í nótt", öskraði
hann, „ef eg væri vís um, að skjölin væru ekki í vasa
hans. Eg get ekki hent þeim 1 tsjóinn með honum. Ef
þú værir ekki svona heimsk bleyða, Alexis, mundir
þú finna ráð til þess að komast inn til hans og leita
skjalanna“.
Paulvitch glotti. „Þú ímyndar þér, að þú sért heil-
inn 1 öllu okkar starfi, kæri Nikolas", svaraði hann,
„hvers vegna finnur þú ekki ráð til þess, að leita í
klefanum — ha?“
Tveimur stundum síðar var gæfan þeim félögum hag-
stæð, því Paulvitch, sem alt af var á vakki, sá, ad
Tarzan fór út án þess að loka hurðinni. Fimm mínút-