Morgunblaðið - 10.04.2006, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. APRÍL 2006 23
UMRÆÐAN
Smáauglýsingar Morgunblaðsins og mbl.is eru ódýr og þægilegur viðskiptavettvangur með
óþrjótandi möguleika. Hvort sem þú vilt selja eitthvað eða kaupa þá eru smáauglýsingarnar
hagkvæmasta lausnin.
Ókeypis á smáauglýsingar
Ef þú kaupir smáauglýsingu í Morgunblaðinu birtist hún ókeypis á mbl.is.
- ódýrari í Morgunblaðinu!
Sjáð
u m
ögu
leik
ana
l i l i l.i il i i
j i l i . il lj i l i
l i .
ypis smáauglýsingar á
- ódýrari í Morgunblaðinu!
ÞÁ ÞRÓUN sem orðið hefur í
borginni minni, varðandi líf og störf
fólksins sem hana byggir, leyfi ég
mér að kalla umhverfisleg hryðju-
verk. Sú þróun, hefur að hluta átt
sér stað, án vísvitandi stýringar, sem
hefur helgast af þörfum athafnalífs
borgarinnar. Hin síðari ár hefur sú
þróun sem ég fjalla hér um, þó orðið
afar hröð og stjórnast af yfirlögðu
ráði, þess meirihluta borgarstjórnar
sem nú situr að völdum. R-listinn
hefur skipulega unnið að því að út-
rýma nánast öllum þeim störfum á
svæðinu sem kalla mætti óhrein eða
illa lyktandi. Tvö svæði standa þó
eftir sem eitur í beinum R-lista liðs-
ins, sem sé Vatnsmýrin (Flugvall-
arsvæðið) og Grandinn frá Mýrar-
götu og út í Örfirisey. Lengst úti á
Seltjarnarnesi eru enn nokkur verk-
stæði. Við Nesveg er dekkjaverk-
stæði og smurstöð. Á Flugvallar-
svæðinu má telja Þyrluþjónustu,
leiguflug, bækistöðvar landhelg-
isgæslu og flugbjörgunarsveitar auk
verkstæða og bílaleigu. Á Grand-
anum og í Örfirisey eru fyritæki
tengd útgerð og iðnaði. Allt þetta á
undir högg að sækja og býr við það
að stjórnmálafólk stefnir að útrým-
ingu þess af svæðinu. Gróflega má
fullyrða að sé lína hugsuð dregin um
Snorrabraut og þaðan um hlíðarfót
Öskjuhlíðar suður í Fossvog. Þá
virðist af harðsvíraðri heimsku eða
ofurkappi reynt að ýta burtu öllum
störfum sem fela í sér óhreinar
hendur og sveitt og óhreint verka-
fólk af þessu svæði sem þannig virð-
ist eiga að vera, einkum búsett af
banka- og fjármálafólki auk mennta-
og menningarliðs alls konar. Það lið
sem enn ræður borginni minni legg-
ur mikla áherslu á þéttingu byggðar,
en það virðist felast í því að leggja af
bílastæði og auð svæði en byggja
bústaðaturna fyrir fólkið sem ekki
þarf að eiga bíl en gengur eða hjólar
í vinnuna og kemur síðan við á bjór-
búllunni sinni sem þetta fólk kýs að
kalla kaffihúsin í 101 Reykjavík.
Með þessari gífurlegu þéttingu
byggðar virðist ætlunin sú að enginn
þurfi að aka úr eða í vinnu utan
þessa svæðis. Miðborgin verði sjálfri
sér næg í hroka sínum. Sjóminjasafn
borgarinnar, ein af skrautfjöðrum
R-listans, fær ekki einu sinni að
halda svo merkilegum safngrip sem
Daníelsslipp. Þaðan gæti komið vond
lykt í nasir skrípaliðsins. Menning-
arvitar þéttingar byggðar virðast
ekki hafa frétt um þá sterku þróun
varðandi búsetu unga fólksins, að
vilja flytja út í dreifðari bæjarhluta,
þar sem hús eru lágreist og jafnvel
mjög gömul. Þessir staðir umhverfis
Reykjavík hafa tæpast við að mæta
óskum unga fólksins sem nú flýr í
hrönnum þéttingu byggðar í Reykja-
vík, og okurverð lóða og íbúða í höf-
uðvígi okursins og uppboðanna.
Fortíðarþrá
Fortíðarþrá má kalla það þegar ég
hugsa til lífs míns, sem barns og
fram á fullorðinsár. Þá bjó ég við
Framnesveg, stundaði nám við Ný-
lendugötu og starfaði fram á þrí-
tugsaldur í Vesturbænum. Leik-
svæðið var í nágrenni heimilisins og
niður að sjó, í fjöruna beggja vegna
við Selsvörina, út á Eiðisgranda, á
öskuhaugana í efnisöflun í dúfnakofa
eða kassabíl. Þar var líka hægt að
tína peninga úr fjörunni undir haug-
unum eða safna málmum til að selja í
málmsteypuna við Ánanaust. Lyktin
var ekki alltaf góð, en ilmurinn af
tjörunni hjá netagerðinni milli
Holtsgötu og Sólvallagötu bætti
hana upp. Þegar frá bernsku leið,
var haldið til starfa á svæðinu, fyrst
við sendil- og lagerstörf og síðan við
raflagnir í skipum, verkstæðum og
verksmiðjum kringum höfnina. Allt
iðaði svæðið af fólki við hin marg-
víslegustu störf og eitt hið óþrifaleg-
asta reyndi ég í sumarfríi frá iðn-
náminu en það var ketilhreinsun. Við
það urðu menn svo óhreinir að ekki
var um að ræða að fara í stræt-
isvagni heim og sementsvinnan var
álíka nema þá voru menn nær hvítir
frá hvirfli til ilja.
Á kvöldin var farið í bíó og á eftir á
kaffihús (engar bjórbúllur þá) og
loks genginn rúnturinn. Þá var mið-
bærinn lifandi allan daginn og svona
fram um miðnættið. Þá talaði enginn
um að þétta byggð. Þá lét enginn sér
detta í huga að eyðileggja allar fjör-
urnar með Vesturbænum alla leið
upp að Geldinganesi og svipta borg-
arbúa, börn sem fullorðna, þeirri
ánægju sem góð fjöruferð getur
veitt. Þá var fisklykt ekki talin óþol-
andi fnykur né stritandi verkafólk
óþurftarlýður sem best væri geymd-
ur upp til heiða.
Nú er öldin önnur og best þætti
mér að skera burtu þann hluta borg-
arinnar sem er vestan Snorrabraut-
ar en mun þá áskilja mér að okkur
austan hennar væri fært til eignar
Vatnsmýrin (Flugvöllurinn) og
Grandinn með Örfirisey. Hitt mega
þéttbyggðarmenn eiga mín vegna og
byggja svo hátt að hvergi sjái til sól-
ar. Mættu þeir þá vel við una súp-
andi bjór eða sérbruggað kaffi í
myrkrinu. Verði þeim að góðu.
Umhverfisleg hryðjuverk
Kristinn Snæland fjallar
um R-listann
’Þá var miðbær-inn lifandi allan
daginn og svona
fram um mið-
nættið. Þá talaði
enginn um að
þétta byggð.‘
Kristinn Snæland
Höfundur er leigubílstjóri.