Morgunblaðið - 22.04.2006, Blaðsíða 46

46 LAUGARDAGUR 22. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Lára Jakobs-dóttir fæddist á
Ísafirði 20. ágúst
1938. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands 14. apríl
síðastliðinn eftir
stutt veikindi. For-
eldrar Láru voru
Kristín Sigurðar-
dóttir, f. í Hnífsdal
17. júní 1917, d. 15.
apríl 1996, og Jakob
Lárusson, f. 13. júlí
1909, d. 2000. Móð-
urforeldrar Láru
voru Sigurður Hannes Pétursson,
f. 9. ágúst 1889, d. 27. mars 1959,
og Ólöf Júlíusdóttir, f. 12. ágúst
1895, d. 9. jan. 1978. Bræður Láru
eru Kári Jakobsson, f. 1946, Sig-
urður Örn Arinbjörnsson, f. 1941,
Júlíus Roy Arinbjörnsson, f. 1948,
Róbert Arinbjörnsson, f. 1950,
Arthúr Arinbjörnsson, f. 1956,
Svanur Arinbjörnsson, f. 1958, og
Magnús Arinbjörnsson, f. 1960.
Hinn 29. maí 1960 giftist Lára
Gretari Bíldsfells Grímssyni frá
Syðri-Reykjum, f. í Reykjavík 20.
júní 1940, d. 19. sept. 2003. For-
eldrar Gretars voru Grímur Ög-
mundsson, f. á Syðri-Reykjum 3.
sept. 1906, d. 1. júlí 1991, og Ingi-
björg Guðmundsdóttir, f. á Bílds-
f. 16. ágúst 1987, og Bergsteinn
Ingi, f. 7. okt. 1990. 4) Ingibjörg
Ragnheiður, f. 17. des. 1964, gift
Sigurgeiri Guðjónssyni, f. 4. jan.
1968. Börn þeirra eru Sigurlaug
Lára, f. 25. mars 1992, og Gunnar
Smári, f. 30. apríl 1994. 5) Dagný
Rut, f. 25. jan. 1972, sambýlismað-
ur Einar Guðmundsson, f. 25. apríl
1975. Sonur þeirra er Gretar
Bíldsfells, f. 18. des. 2000. Sonur
Einars er Einar Óli, f. 28. jan.
1996.
Lára ólst upp hjá móðurforeldr-
um sínum á Ísafirði. Hún fór með
Ólöfu ömmu sinni til Grindavíkur
1951 og gekk þar í skóla einn vet-
ur, fóru þær til Siglufjarðar í síld-
arsöltun 1952. Lára lauk mið-
skólaprófi frá Gagnfræðaskóla
Ísafjarðar 1954. Hún vann ýmis
verslunarstörf á Ísafirði á árunum
1954–1957. Lára fór í sumarvinnu
1954 og 1955 í gróðurhús og úti-
rækt á Syðri-Reykjum hjá Stefáni
Árnasyni. Hún fluttist frá Ísafirði í
janúar 1957 og hóf störf í Mjólk-
urstöð Reykjavíkur. Lára fluttist
að Syðri-Reykjum í desember
1957. Á árunum 1963–1972 voru
þau hjón með sjálfstæðan atvinnu-
rekstur, og á sama tíma var Lára
af og til matráðskona hjá Vörðu-
felli hf. Lára og Gretar tóku við
búskap og garðyrkjustöðinni á
Syðri-Reykjum af foreldrum Gret-
ars árið 1972. En eftir 1985 voru
þau eingöngu með garðyrkju.
Útför Láru verður gerð frá
Skálholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
felli 29. maí 1910, d.
25. des. 1987. Börn
Láru og Gretars eru:
1) Grímur Þór, f. 30.
júlí 1959, kvæntur
Ingibjörgu Sigur-
jónsdóttur, f. 23. okt.
1960. Börn þeirra
eru Gretar Már, f. 9.
júní 1982, Sandra
Ósk, f. 31. júlí 1986,
Sævar Örn, f. 12. júlí
1989, og Sindri Már,
f. 1. mars 1995, sonur
Gríms er Haukur
Þór, f. 24. ágúst.
1978. 2) Sigurður Ólafur, f. 7. des.
1960, sambýliskona Selma Sigrún
Gunnarsdóttir, f. 19. jan. 1960.
Börn Sigurðar eru Halldór Hilm-
ar, f. 19. júní 1984, Kristín Ösp, f.
4. mars. 1993, og Lára Rut, f. 1.
mars 1995. Börn Selmu eru Sig-
urlaug Rósa, f. 26. mars 1979,
Kristján Freyr, f. 8. nóv. 1985, og
Eva Guðrún, f. 28. ágúst 1992. 3)
Guðmundur Hrafn, f. 16. mars
1963, sambýliskona Þórey Svan-
fríður Þórisdóttir, f. 23. okt. 1963.
Sonur þeirra er Eyþór Hrafn, f.
16. apríl 2005. Börn Guðmundar
eru Fannar Smári, f. 18. mars
1989, og Andrea Nótt, f. 6. júní
1991. Börn Þóreyjar eru Klara
Rut, f. 22. okt. 1985, Snævar Örn,
Ég þakka þau ár sem átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín dóttir,
Ingibjörg Ragnheiður.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Kveðja.
Þín dóttir,
Dagný Rut.
Það eru 28 ár síðan ég kynntist
Láru tengdamóður minni. Og vil
ég þakka allar góðu stundirnar
sem við áttum saman. Eftir að ég
og fjölskylda mín fluttumst að
Reykjum 1998 hafa þær verið
margar stundirnar sem við höfum
átt saman. Síðustu þrír mánuðir
hafa verið erfiðir, en aldrei kvart-
aðir þú og alltaf var stutt í húm-
orinn. En enginn átti von á því að
þú yrðir tekin svona snögglega frá
okkur. Megi Guð geyma þig.
Ég lít í anda liðna tíð,
er leynt í hjarta geymi.
Sú ljúfa minning – létt og hljótt
hún læðist til mín dag og nótt,
svo aldrei, aldrei gleymi …
(Halla Eyjólfsdóttir.)
Blessuð sé minning Láru. Kæru
fjölskyldur, megi Guð gefa ykkur
styrk.
Ingibjörg Sigurjónsdóttir.
Elsku amma og tengdaamma.
Við trúum ekki að þú sért farin frá
okkur og komir ekki aftur. Við
söknum þín mjög mikið. Þú fórst
frá okkur alltof snemma, það var
svo mikið sem þú ætlaðir að gera,
fara í ferðalög og einnig að byggja
nýtt hús á Reykjum. Það var svo
mikið sem þú varst að hugsa um,
og svo mikið sem þú vildir gera
fyrir okkur. Þegar Ingibjörg og
Grímur fóru út til Spánar, þá
hugsaðir þú um Sindra. Þú hrós-
aðir honum svo mikið fyrir hvað
hann var duglegur að læra, og
kenndir honum líka á klukku, og
Sindra fannst svo gaman að fá að
vera hjá ömmu sinni. Á meðan
Sindri var í skólanum fórstu út að
hjálpa Mariu að tína og pakka
papriku, og Maria var svo hissa
hvað þú værir snögg í gróðurhús-
inu. Það var eins og þú værir bara
rétt komin yfir tvítugt. Og þegar
Gretar Már var búinn að ákveða
að biðja um hönd hennar Mariu
fór hann spenntur til ömmu sinnar
og sagði frá hvað hann ætlaði að
gera. Þú fagnaðir því með gleði og
ráðlagðir honum hvernig hann ætti
að bera sig að í öllu saman. Enda
var amma alltaf mjög ráðagóð og
hjálpaði okkur, henni fannst það
svo gaman. Svo kom hundurinn
Ikarus til Syðri-Reykja og hann
var þá mjög grannur, en svo fór
hann allt í einu að fitna. Sandra og
Sævar skildu ekkert í því, en svo
kom í ljós að það var hún amma
sem var farin að gefa honum bein
og pylsur. Og ekki nóg með það,
þú keyptir lifrarpylsu sérstaklega
til að gefa Ikarusi. Eftir það lá við
að Ikarus væri alltaf hjá þér, en
ekki hjá okkur. Þú dekraðir við
hann eins og þú gerðir oft við okk-
ur. Það var alltaf svo gaman að
fara til ömmu, því þú tókst alltaf á
móti okkur með kossi á kinn eða
faðmlagi. Þú eldaðir alltaf góðan
mat og bakaðir góðar kökur sem
við fengum að njóta, enda fannst
þér gaman að vera í pottunum eins
og þú sagðir alltaf. Þú varst æð-
isleg amma, sem hafðir svo mikið
að segja frá og það var svo gaman
að hlusta á þig segja sögur, þú
breyttir röddinni og lagðir áherslu
með höndunum á það sem þú varst
að segja. Stundum hlóstu svo mik-
ið sjálf að það var erfitt fyrir þig
að klára söguna. Alltaf sáum við
þig brosandi þegar við kíktum á
þig í gegnum eldhúsgluggann og
mínúturnar voru ófáar þegar þú
stóðst yfir vaskinum eða varst að
gera eitthvað annað.
Eftir að Gretar afi fór frá okkur
sáum við hvað það var erfitt fyrir
þig. Ekki leið sá dagur sem þú
hugsaðir ekki til hans, en við vit-
um að þið eruð saman núna. Og
þótt þið séuð bæði farin frá okkur
eruð þið alltaf hjá okkur í huga og
minningunni. Og við vitum að þið
vakið yfir okkur.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, –
líf mannlegt endar skjótt.
Svo hleypur æskan unga
óvissa dauðans leið
sem aldur og ellin þunga,
allt rennur sama skeið.
Innsigli engir fengu
upp á lífsstunda bið,
en þann kost undir gengu
allir að skilja við.
(Hallgr. Pét.)
Gretar Már, Sandra Ósk,
Sævar Örn, Sindri Már,
María og Ólafur Þór.
Elsku Lára mín. Það er svo
skrítið að sitja hér og skrifa um
þig minningar, þú sem ætlaðir að
gera svo margt með okkur, þú sem
ætlaðir að vera á Spáni með stelp-
unum um páskana, en svona er
víst lífið, við vitum aldrei hvað
morgundagurinn ber með sér.
Ég var sautján ára gömul þegar
ég kom fyrst inn á heimili Láru og
Grétars, lítil feimin stelpa úr borg-
inni og kærastan hans Bóbós.
Mér var tekið opnum örmum og
strax orðin ein af fjölskyldunni.
Það lá ekki fyrir okkur Bóbó á
þeim tíma að bindast lengi og
skildi okkar leiðir því, en þau Lára
og Grétar vildu ekki heyra á það
minnst að ég færi langt og hélt ég
því lengi vel sambandi við þau og
var alltaf velkomin á heimili
þeirra.
Lára hafði mikinn og jafnvel
svolítið beittan húmor, hún hafði
mikla frásagnargleði og fannst
mér alltaf gaman þegar hún sagði
frá, þá sérstaklega þegar hún lék
með.
Þær eru ófáar stundirnar sem
ég átti með Láru sitjandi við borð-
stofuborðið eða standandi við eld-
húsvaskinn skellihlæjandi yfir sög-
um sem hún sagði eða í
alvarlegum samræðum um lífið og
tilveruna, þarna hafði ég eignast
nýja mömmu.
Árin liðu, heimsóknirnar færri,
og árin urðu 20. Þegar við Bóbó
tókum saman aftur var eins og ég
hefði aldrei farið þegar ég hitti
Láru og Grétar. Við Lára skemmt-
um okkur lengi vel yfir mynd sem
hún hafði geymt af mér í veskinu
sínu öll þessi ár.
Það var svo yndislegt að finna
alla þessa hlýju eftir allan þennan
tíma, en svona var hún Lára mín
með stórt hjarta, hvað þú sam-
gladdist okkur þegar prinsinn okk-
ar fæddist og þegar við loksins
trúlofuðum okkur. Þú vitnaðir í
skemmtilega sögu þegar Grétar
þinn kom að sunnan með trúlof-
unarhringinn sinn og hvað þeir
feðgar væru um margt líkir.
Lífið tók svo óvænta stefnu á
vormánuðum þegar hún greindist
með þennan illvíga sjúkdóm. Við
stöndum svo vanmáttug hjá, fáum
engu breytt.
Það er svo stutt síðan við kvödd-
um Grétar, en allt hefur víst sinn
tilgang og líklega er tilgangurinn
hér sá að nú fáið þið Grétar að
vera saman aftur.
Elsku Lára mín, ég kveð þig
með söknuði. Ég veit að þín bíða
betri dagar þar sem þú ert nú í
góðum félagsskap með honum
Grétari þínum. Ég bið góðan guð
að blessa ykkur og varðveita.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Þín
Þórey.
Elsku besta amma. Við viljum
þakka þér fyrir allar skemmtilegu
stundirnar sem við áttum saman,
hvort sem var í útilegum eða bara
heima á Reykjum. Það var alltaf
gaman með þér. Við kveðjum þig
með þessum orðum:
Við þökkum fyrir ástúð alla,
indæl minning lifir kær.
Núna mátt þú höfði halla,
við herrans brjóst er hvíldin vær.
Í sölum himins sólin skín,
við sendum kveðju upp til þín.
(H.J.)
Sigurlaug Lára og
Gunnar Smári.
Elsku besta amma mín, ég kveð
þig með þessum bænum:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr. Pét.)
Ég bið góðan guð að blessa þig
og varðveita. Ég þakka þér fyrir
alla þá ást og hlýju sem þú gafst
mér. Ég mun ávallt geyma þig í
hjarta mér, elsku amma mín.
Þinn
Eyþór Hrafn.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð yfir kveðjuna hér,
þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Þinn dóttursonur,
Gretar Bíldsfells.
Tuttugasta og þriðja mars
hringdi til mín frændi minn Grím-
ur Þór Grétarsson á Syðri-Reykj-
um í Biskupstungum og sagði mér
að móðir sín, Lára Jakobsdóttir,
hefði verið flutt á sjúkrahúsið á
Selfossi þá um morguninn, mikið
veik og mundi tvísýnt um líf henn-
ar. Það reyndist þannig. Hún and-
aðist á föstudaginn langa hinn 14.
apríl á sextugasta og áttunda ald-
ursári. Sem næst tvö ár eru síðan
að eiginmaður Láru, Grétar Bílds-
fells Grímsson, andaðist á sextug-
asta og fjórða aldursári. Síðustu
misseri lífs hans höfðu leikið á blá-
þræði sökum lungnasjúkdóms og
reyndi þá mjög á Láru, sem í raun
og veru var á bakvakt hvert
augnablik, þar til yfir lauk. Leiðir
að líkum hversu síðustu ár sam-
veru þeirra hjóna hafa reynt á
þrek Láru og líklegt að þá hafi
gengið mjög á krafta hennar án
þess að hún, eða aðrir, gerðu sér
það ljóst.
Tuttugu og tveggja ára settist
Lára í húsmóðursætið á Syðri-
Reykjum, gömlu og grónu ættar-
setri frá árinu 1841 er Grímur
Einarsson frá Kotlaugum í Hruna-
mannahreppi gerðist þar bóndi
ásamt eiginkonu sinni Kristínu
Gissurardóttur. Næsti ættliður á
jörðinni voru þau Ragnheiður
Grímsdóttir og maður hennar Ög-
mundur Guðmundsson frá Bergs-
stöðum í Biskupstungum en eftir
þau tóku svo við jörðinni Grímur
Ögmundsson og kona hans Ingi-
björg Guðmundsdóttir frá Bílds-
felli í Grafningi; næst þeim þar á
eftir sátu svo jörðina Grétar Bílds-
fells Grímsson og kona hans Lára
Jakobsdóttir, frá Ísafirði, en síð-
asti ættliðurinn, er nú situr óðalið,
eru þau Grímur Þór Grétarsson og
kona hans Ingibjörg Sigurjóns-
dóttir frá Reykjavík og tóku þau
við Syðri-Reykjum er Grétar
missti þrek til búsforræðis sökum
veikinda sinna, eins og hér að
framan er að vikið.
Grímur Einarsson var fimmti
liður Bolholtsættarinnar er komin
er frá hjónunum Eiríki Jónssyni
og Kristínu Þorsteinsdóttur er
bjuggu í Bolholti á árunum 1760 til
1783. Samkvæmt því er Grímur
Þór Grétarsson fimmti liður Syðri-
Reykjaættar og tíundi liður frá
þeim Eiríki og Kristínu í Bolholti.
Þannig hefur þessi þáttur sögunn-
ar spunnist gegn um ár og aldir og
skal ekki frekar um það fjallað
hér.
Lára Jakobsdóttir kom ung að
árum og í blóma lífsins að Syðri-
Reykjum. Hennar beið þar mikið
hlutverk á miklum þróunar- og
breytingatímum í þjóðfélaginu.
Hún gegndi því með mikilli reisn
og manndómi. Á henni hvíldi, auk
húsmóðurstarfa og barnauppeldis,
dagleg umsjón gróðrarstöðvar og
sumarbústaðalands á jörðinni er
bóndi hennar var löngum fjarvista
við verktöku, fjarri heimili þeirra.
Síðasta samveruskeið þeirra
hjóna var Lára bónda sínum stoð
og stytta, heima og heiman, á
ferðalögum um landið því hvar-
vetna þar sem Grétar fór hlaut
Lára að vera, svo ferðir hans væru
mögulegar. Svo var samheldni
þeirra náin.
Lára á Syðri-Reykjum var mikill
og tryggur vinur. Hún rækti vin-
áttuna á áþreifanlegan hátt og af
örlæti. Á sjúkrabeði, rétt fyrir
andlát sitt, færði hún þeim er önn-
uðust hana gjafir. Trúlega mun
slíkt fátítt. Sé skyggnst til baka
um tvö og hálft ár í lífi Láru á
Syðri-Reykjum virðist sem hana
hafi brostið löngun og þrek til þess
að byggja upp framhaldsþátt í lífi
sínu eftir fráfall eiginmanns síns.
Hún kaus að búa áfram og ein í
fallega húsinu, sem þau hjón höfðu
byggt sér, og hopaði ekki þaðan
fyrr en yfir þyrmdi, enda ekki
ólíklegt að þegar, eða fljótlega er
hún var orðin ein, hafi hún fundið
vanmátt sinn og jafnvel grun um
hvers væri að vænta um hana
sjálfa og nú er fram komið.
Börnum þeirra Syðri-Reykja-
hjóna og öðrum nánustu afkom-
endum og vinum votta ég einlægan
samhug frændliðsins „norðan
heiða“ með þakklæti fyrir löng og
skemmtileg kynni á liðnum árum
og áratugum.
Grímur Gíslason.
Í lok dymbilviku berast mér þær
fréttir að góður vinur, frú Lára
Jakobsdóttir á Syðri-Reykjum,
hafi kvatt þennan heim. Sú frétt
kom þó ekki á óvart því stuttu áð-
ur hafði ég komið að hennar
sjúkrabeði og séð að komið var að
leiðarlokum í hennar lífi.
Ung að árum kom Lára hingað
upp í Biskupstungur í vinnu í
gróðrarstöð Stefáns Árnasonar
garðyrkjubónda á Syðri-Reykjum.
Þessi glaðværa stúlka blandaðist
LÁRA
JAKOBSDÓTTIR