Morgunblaðið - 19.05.2006, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 19. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku bróðir okkar, mágur og frændi,
JÓN HERMANN PÁLSSON
frá Hjallanesi,
Landsveit,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Lundi á Hellu laugar-
daginn 13. maí sl.
Útför hans verður gerð frá Skarðskirkju á Landi
laugardaginn 20. maí kl. 11.00.
Elsa Dóróthea Pálsdóttir, Magnús Kjartansson,
Auðbjörg Fjóla Pálsdóttir,
Oddur Ármann Pálsson, Gógó Engilberts,
Jónína Salný Stefánsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og systir,
GUNNHILDUR SNORRADÓTTIR,
Völvufelli 46,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 16. maí.
Jarðarförin fer fram miðvikudaginn 24. maí kl. 13.00.
Svavar Guðmundsson,
Margrét S. Guðmundsdóttir, Þórir Ingi Friðriksson,
Guðmundur Svavarsson, Sukunya Panalap,
Erna Björk Svavarsdóttir, Einar Ármannsson,
María Björk Svavarsdóttir
og barnabörn,
Pálína Snorradóttir, Jón Steinar Snorrason.
✝ Hrefna Berg-mann Einars-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 18. apríl
1924. Hún lézt á
Landspítalanum í
Fossvogi föstudag-
inn 12. maí síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Einar
Sveinsson múrara-
meistari, f. á Eyrar-
bakka 7. nóvember
1891, d. 26. maí
1974, og Hulda
Bergmann Sigfús-
dóttir húsmóðir, f. í Hafnarfirði 2.
júní 1903, d. 14. júní 1993. Systkini
Hrefnu eru Sigfús Bergmann Ein-
arsson læknir, f. 6. marz 1927, í
Svíþjóð; Auður Einarsdóttir, f. 10.
nóv. 1929, og Þórunn Einarsdóttir,
f. 8. október1937, fyrrverandi
kaupmenn – m.a. ráku þær systur
saman verzlunina Snotru um ára-
bil.
íl 1984. Fóstursonur Ásmundar,
sonur Jódísar, er Sigurður Jóns-
son, f. 20. ágúst 1972; sambýlis-
kona Theódóra Elísabet Smára-
dóttir, f. 12.október 1982. Synir
Sigurðar og Kolbrúnar Lilju
Bjarnadóttur, f. 18. júlí 1973, eru
Gabríel Aron, f. 18. desember 1998
og Mikael Máni, f. 23. janúar 2002.
3) Auður Magnúsdóttir hár-
greiðslumeistari í Reykjavík, f. 21.
febrúar 1958, gift Halldóri Krist-
iansen, f. 7. ágúst 1956. Sonur
þeirra er Einar, f. 14. nóvember
1986.
Hrefna fluttist í bernsku með
foreldrum sínum til Reykjavíkur
og ólst upp í Vesturbænum –
bjuggu lengst af á Víðimel 58. Hún
gekk í Miðbæjarbarnaskólann og í
Gagnfræðaskóla Reykvíkinga, í
Iðnaðarmannafélagshúsinu Lækj-
argötu 14a, („Ágústarskólann“).
Hún var einnig um tíma í Handíða-
og myndlistarskólanum og í
enskunámi í einkakennslu sem
henni nýttist vel alla ævi. Auk þess
útskrifaðist hún úr Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur. Hrefna starf-
aði við verzlunar- og skrifstofu-
störf fyrir giftingu, en síðan við
húsmóðurstörf.
Útför Hrefnu verður gerð frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Hrefna giftist 13.
júlí 1946 eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Magnúsi Ásmunds-
syni, fyrrverandi
deildarstjóra hjá
Tollstjóraembættinu
í Reykjavík, f. 3. nóv-
ember 1921. Börn
þeirra eru: 1) Einar
Magnússon, við-
skiptafræðingur og
handknattleiksmað-
ur í Reykjavík og í
Þýzkalandi, f. 7. maí
1948, d. 6. janúar
2000, kvæntur Stefaníu M. Júl-
íusdóttur kennara, f. 26. marz
1950. Sonur þeirra er Davíð, f. 31.
desember 1986. 2) Ásmundur
Magnússon læknir í Reykjavík, f.
12. marz 1951, var kvæntur G. Jó-
dísi Konráðsdóttur hjúkrunar-
fræðingi, f. 13. maí 1956. Þau
skildu. Börn þeirra eru Magnús, f.
29. júní 1981, og Hrefna, f. 19. apr-
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Í dag kveðjum við tengdamóður,
ömmu og góða vinkonu.
Það er okkur mikil blessun að hafa
fengið að njóta samvista hennar. Hún
setti svo sannarlega mark sitt á líf
okkar og með söknuði horfum við á
bak yndislegri konu. Minning hennar
mun lifa í hjörtum okkar um ókomin
ár.
Hafðu hjartans þökk fyrir allt og
allt.
Drottinn blessi minningu þína.
Stefanía og Davíð.
Elsku amma mín, það er skrítið að
hugsa til þess að þú skulir ekki vera
hjá okkur lengur, en gott að vita að
þú sért komin á betri stað. Ég man
þegar ég var yngri og þú fórst með
mér í Kringluna, bara við tvær sam-
an, við gátum setið á kaffihúsi og
spjallað um allt á milli himins og jarð-
ar. Man líka eftir öllum sunnudags-
boðunum hjá ykkur afa þar sem öll
fjölskyldan safnaðist saman og við
fengum kjúklingapottréttinn þinn, og
svo rjómaköku með jarðarberum.
Þetta voru góðir tímar sem munu
ætíð verða í minningum mínum.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson.)
Ég þakka fyrir þann tíma sem við
höfðum þig hjá okkur og hlakka til að
hitta þig aftur á himnum.
Blessuð sé minning þín.
Hrefna Ásmundsdóttir.
Nú þegar amma Ebba er látin,
hugsa ég um þennan sterka hlekk í
fjölskyldunni sem amma var. Ég átti
því láni að fagna að stutt var fyrir mig
að heimsækja hana, aðeins að fara yf-
ir Bústaðaveginn. Hún fylgdist með
allri umferð í hverfinu eins og Foss-
vogurinn væri lítið þorp. Hjá henni
undi ég mér við að teikna og setti hún
myndirnar upp á vegg jafnóðum og
þær voru tilbúnar. Amma var óspör
að hrósa mér fyrir myndirnar og þeg-
ar ég gisti fékk ég að vaka fram á
rauða nótt.
Guð blessi ömmu Ebbu.
Einar Halldórsson.
Mig langar að minnast Ebbu móð-
ursystur minnar með nokkrum orð-
um. Það eru margar minningarnar
sem skjóta upp kollinum núna þegar
hún er farin. Sem barn var ég oft hjá
henni með Auði frænku. Þar var allt-
af gott að vera. Það voru líka margar
samverustundirnar í Grænuhlíðinni,
því Ebba kom mjög oft til ömmu
Huldu og stytti henni stundirnar. Það
er sterkt í minningunni þegar þær
sátu og spiluðu Yatzi við eldhúsborð-
ið, drukku kaffi og borðuðu ,,Ólakök-
ur“.
Ebba átti lengi við veikindi að
stríða en aldrei heyrði ég hana
kvarta, oft hefur manni orðið hugsað
til hennar, dáðst að hugrekki hennar
og viljað vera eins sterkur og hún ef
eitthvað hefur bjátað á. Hún átti
sterka trú, þótt hún hefði ekki um það
mörg orð og það hefur örugglega
hjálpað henni oft.
Síðustu árin hafa verið henni erfið,
en hún var ein af þeim sem helst vildi
vera á sínu heimili og leið best þar.
Með góðri hjálp aðstandenda bjó hún
þar, nema rétt síðustu dagana fyrir
andlátið.
Ég vil votta ykkur mína innileg-
ustu samúð, elsku Maggi, Ási, Auður,
Dedda og fjölskyldur, minningin um
Ebbu verður alltaf sterk í hugum
þeirra sem þekktu hana.
Hulda Rúnarsdóttir.
Hún Ebba systir dó í gær sagði
mamma við mig. Mér fannst það
vont. Hvers vegna var mér ekki sagt
þetta strax í gær? Ég vissi að hún var
komin á spítala einu sinni enn og að
nú væru líkur á að hún fengi loks
hvíldina. En samt var þetta sárt. Ég
fór að velta fyrir mér af hverju, þegar
um aldraða konu væri að ræða sem
væri orðin södd á lífinu og búin að
vera lengi veik. Þetta var Ebba sem
ég var að hugsa um, Ebba sem hefur
alltaf verið til, þar til núna og ég hef
ekki séð í mörg ár. Þetta var sam-
viskubitið sem nagaði. Hún vildi okk-
ur ekki í heimsókn var mér sagt og lét
ég þar við sitja. En ég hefði ekki átt
að gera það, það finn ég núna.
Sumt fólk hefur meiri áhrif á líf
manns en maður gerir sér grein fyrir.
Sumir koma inn í líf manns með hvelli
og hverfa svo, aðrir verða alltaf hluti
af lífi manns þótt samskiptin dofni og
áherslur og áhugamál breytist. Svo-
leiðis var Ebba móðursystir. Hún átti
ríkan þátt í uppeldi mínu þar sem
þær systur umgengust mikið er ég
var barn sem og síðar meir. Minning-
arnar hrannast upp, ríkastar jú úr
barnæskunni þar sem samskiptin
minnkuðu er árin liðu. Ég man eftir
gönguferðunum úr Álfheimunum yfir
á Bústaðaveginn eða til ömmu í Gnoð-
arvogi því systurnar og amma ætluðu
að spila marías. Ég var komin á full-
orðinsár þegar ég uppgötvaði að spil-
ið hét Marriage, en það gekk út á að
þær voru alltaf að lýsa með hjónum
eða segja lúffa með lúffu eða tilli með
tilla sem mér fannst frekar dónalegt
og hélt að þetta væri eitthvert full-
orðinsspil sem ég ætti ekkert að vera
að hnýsast í. En eftirminnilegt varð
það. Síðan man ég eftir að þær
spiluðu yatzy hjá ömmu eftir að hún
flutti í Grænuhlíðina og ég kom í
heimsókn með son minn til að sitja
með þeim í kaffi og á spjalli um lífið
og tilveruna og dönsku blöðin. Ég var
fyrst barnabarnanna til að eignast
barn og sonur minn eignaðist þarna
auka ömmu þar sem Ebba var því
hún sýndi okkur slíka ástúð og um-
hyggju. Hún kom til mín í heimsókn
með ýmislegt sem hún hafði búið til
handa stráknum og allt var þetta jafn
vel gert og fallegt. Hún var listakona.
Amma átti ýsubein sem Ebba hafði
búið til listaverk úr og geymdi inni í
fína skápnum með silfurmununum og
öðrum sem við máttum bara horfa á
en ekki snerta. Amma sagði mér líka
að Ebba hefði verið flink að teikna og
ég man eftir því að þegar ég innti
hana sjálfa eftir því hló hún og hélt
það nú ekki, að hún væri neinn lista-
maður.
Ebba frænka hló svo skemmtilega,
stundum þegar hún þóttist vera að
hneykslast á einhverju eða var jafn-
vel að því og kom þá svona sog fyrst
og svo skellihló hún. Ooo, mér fannst
þetta svo leiðinlegt! sagði hún stund-
um, að mér fannst hneyksluð, en
skellihló svo. Í minningunni hló hún
mikið, þótt ef til vill hefði ekki verið
skrýtið að svo hefði ekki verið. Hún
fékk heilablóðfall um fertugt og lam-
aðist að hluta. Einnig þurfti hún oft
að gangast undir aðgerðir í gegnum
tíðina. Hún átti sinn styrk í trúnni, en
þau Maggi voru samstiga í henni og
sóttu samkomur og voru virk innan
sinna trúfélaga en ég kann ekki að
segja frá því, veit bara að þau sóttu
samkomur og var það hluti þeirra
lífsstíls og veitti þeim lífsfyllingu.
Mér fannst alltaf gaman að koma á
Bústaðaveginn. Í minningunni var
risastigi upp sem notaður var síðan til
að renna sér hratt á rassinum niður
og þurfti að passa sig á að lenda ekki
á ofninum niðri í forstofu. Máttum
ekki en gerðum samt. Ég velti því oft
fyrir mér í lífgæðakapphlaupi nú-
tímans hvernig þau fóru að því að búa
alltaf í sömu íbúðinni, breyttri í takt
við tímana og fjölgun í fjölskyldunni
og síðan fækkun aftur. En þetta var
þeirra rannur alla tíð. Að auki áttu
þau sumarbústað í Mosfellsdal, rétt
hjá Laxnesi og Gljúfrasteini. Ég man
að mamma fór með okkur systurnar í
strætó niður á Lækjartorg þar sem
við tókum svo rútu frá rútubílaplan-
inu alla leið upp í sumó. Í minning-
unni tók þetta ferðalag töluverðan
tíma og síðan var fullorðna fólkið í
sumarbústaðnum að spjalla og spila
en við krakkarnir úti í brekku eða við
lækinn að drullumalla eða í búleik eða
fundum okkur annað til dundurs úti
við. Þá tíðkaðist ekki að börn væru
inni nema rétt í „drekkutímanum“.
Þarna fengum við sveitamjólk frá
Laxnesi að ég held og kex og man ég
að mjólkin var geymd niðri í læk til að
halda henni kaldri. Við fengum alltaf
eitthvað gott með kaffinu þarna,
þetta var svona spari, að heimsækja
Ebbu í sumó. Það er fyrir löngu búið
að rífa þennan sumarbústað en í
hvert sinn sem ég keyri þarna fram
hjá minnist ég stundanna í sumó og
reyni að finna út nákvæmlega hvar
hann stóð en er ekki viss.
Hins vegar veit ég hvar Ebba stóð í
mínu lífi og tók hún mér alltaf fagn-
andi. Ég man oftast eftir henni bros-
andi eða hlæjandi og alltaf svo fínni
og vel til hafðri. Ég man líka hvað
mér fannst það gott þegar mamma
sagði í gegnum tíðina að það væri
sama lykt úr hárinu á mér og á Ebbu.
Það var gott og það var hrós að fá að
líkjast henni, hún var hetja. Ég votta
Magga, Ása og Auði og fjölskyldunni
allri mína dýpstu samúð. Blessuð sé
minning Ebbu frænku.
Hulda Halldórsdóttir.
Fyrir 30 árum kynntist ég Hrefnu
Bergmann Einarsdóttur í gegnum
Auði dóttur hennar, er síðar átti eftir
að verða mágkona mín. Ég sá að þar
fór traust kona sem hafði skýra lífs-
sýn og góða kímnigáfu.
Hrefna og Magnús Ásmundsson,
eiginmaður hennar, bjuggu við Bú-
staðaveg. Þau ferðuðust mikið um
heiminn og höfðu gott auga fyrir fal-
legum hlutum sem prýddu heimilið.
Þau hjónin komu börnum sínum til
mennta og færðu þeim það veganesti
er reynst hefur þeim vel. Þar fór góð
blanda af tónlist og kristilegu upp-
eldi.
Hrefna var sérstaklega glæsileg
kona og alltaf vel tilhöfð. Kom sér vel
að Auður er hárgreiðslumeistari og
alltaf tilbúin að leggja hárið á móður
sinni. Var samband þeirra mæðgna
sérstaklega náið.
Síðustu ár voru Hrefnu erfið.
Magnús greindist með heilasjúkdóm
er gerði hann ófæran um að þekkja
sitt nánasta umhverfi og fyrir nokkr-
um árum lést eftir stutt veikindi Ein-
ar sonur þeirra. Varð Einar öllum
harmdauði. Ég sendi Magnúsi, Ás-
mundi, Auði og fjölskyldunni allri
innilegar samúðarkveðjur.
Guð varðveiti minningu Hrefnu
Einarsdóttur.
Selma Ósk Kristiansen.
Ebba frænka var ein sú ljúfasta og
brosmildasta kona sem við höfum
kynnst og þrátt fyrir erfiðleika og
veikindi kvartaði hún ekki. Ebba var í
miklu uppáhaldi hjá okkur og tók hún
alltaf vel á móti okkur systrunum
þegar við kíktum í heimsókn. Við fór-
um ósjaldan í göngutúr á sunnudög-
um til hennar á Bústaðaveginn, þar
vorum við í góðu yfirlæti hjá Ebbu
sem vildi allt fyrir okkur gera. Þegar
við komum til hennar fór hún með
okkur á háaloftið sem okkur fannst
mjög spennandi staður og þar fund-
um við margt skemmtilegt dót til að
leika okkur með. Meðal annars fínar
barbídúkkur sem Auður frænka lék
sér með sem barn. Við vorum svo
hrifnar af þessum dúkkum og þær
voru í flottum heimasaumuðum föt-
um sem okkur fannst alveg æðisleg.
Að sjálfsögðu var það Ebba frænka
sem hafði saumað fötin á dúkkurnar
fínu.
Við munum sakna Ebbu frænku af-
ar mikið og hún skilur eftir sig heilan
fjársjóð af fallegum minningum í
hugum okkar allra sem vorum svo
lánsöm að hafa kynnst henni.
Elsku Maggi, Ási, Auður, Halldór,
Dedda, börn, barnabörn og aðrir ætt-
ingjar og vinir, við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Ebba var trúuð kona og trúin var
henni stoð og stytta um ævina. Það er
því vel við hæfi að kveðja hana með
þessum fallega sálmi:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Takk, elsku Ebba frænka, fyrir allt
og allt.
Blessuð sé minning þín.
Kolbrún og Þórunn.
HREFNA
BERGMANN
EINARSDÓTTIR