Morgunblaðið - 30.05.2006, Qupperneq 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Pétur Þorvarð-arson fæddist á
Egilsstöðum 10. apr-
íl 1989. Hann lést um
miðjan maí. Foreldr-
ar hans eru Þor-
varður Stefánsson
fyrrverandi bóndi í
Brekkugerði í
Fljótsdal og Sigríð-
ur Bergþórsdóttir
frá Hjarðahlíð í
Skriðdal. Þau eru nú
búsett á Egilsstöð-
um.
Bræður Péturs
eru: Jón Þór, bóndi á Glúms-
stöðum í Fljótsdal, kona hans er
Margaret Anne Johnson, börn
þeirra eru Sigurður Max og Embla
Líf. Andrés bifvélavirki, búsettur
á Akureyri, kona hans er Hulda
Ósk Harðardóttir, börn þeirra eru
Sindri, Tara Lind og
Tinna Rut. Hafþór
tækjamaður, búsett-
ur í Reykjavík, unn-
usta hans er Helena
N. Wolimbwa. Jörg-
en Sveinn, mennta-
skólanemi á Egils-
stöðum.
Pétur var mjög
fjölhæfur og efnileg-
ur íþróttamaður,
einnig var hann mik-
il félagsvera og
hrókur alls fagnað-
ar hvar sem hann
var. Pétur var nemandi í Mennta-
skólanum á Egilsstöðum.
Útför Péturs verður gerð frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Útvarpað verður frá athöfninni
í Íþróttahúsinu á Egilsstöðum.
Að kvöldi sunnudagsins 14. maí
barst mér sú frétt að Péturs frænda
míns væri saknað og væru björgun-
arsveitir þegar byrjaðar að leita.
Pétur hafði farið úr veislu sem haldin
var á Grímsstöðum á Fjöllum laug-
ardagskvöldið 13. maí og hugðist
komast til Egilsstaða þá um nóttina.
Ég fylgdist með framvindu leitarinn-
ar í stjórnstöð björgunarsveitarinnar
á Héraði og var fljótlega ljóst að um
mjög viðamikla leit yrði að ræða. Á
mánudagsmorguninn fór ég ásamt
björgunarsveitarfólki norður í
Grímsstaði til að taka þátt í leitinni.
Allan daginn var að tínast að björg-
unarsveitarfólk og einnig mikið af
sjálfboðaliðum en þar voru m.a.
komnir vinir og félagar Péturs til að
taka þátt í leitinni. Svo leið hver dag-
ur eftir annan og ekkert spurðist til
Péturs, voru þetta mörgum erfiðir
dagar. Leitað var dag og nótt nánast
alla vikuna en það var sem jörðin
hefði gleypt hann, en svo á laugar-
deginum 19. maí fundust spor ca 35
km austur af Grímsstöðum við svo-
kallaða Selárbotna. Var öllum leitar-
mönnum stefnt á þetta svæði og var
það leitað við frekar slæm skilyrði
fram á nótt og síðan var haldið áfram
morguninn eftir, en það var svo um
kvöldið sem Pétur fannst með hjálp
leitarhunds frá Héraði.
Í þessari leit var mér ljóst hvað við
Íslendingar eigum frábært björgun-
arsveitarfólk sem er tilbúið að leggja
á sig ómælda vinnu við að hjálpa öðr-
um.
Eiga allir þeir sjálfboðaliðar og
björgunarsveitarfólk sem að leitinni
komu miklar þakkir skildar.
Einnig vil ég þakka prestunum
okkar á Héraði fyrir þeirra stuðning
en hann var mörgum ómetanlegur.
Að lokum er hér ljóð, Kveðja heim
úr óbyggðum, í minningu Péturs
Þorvarðarsonar, sem góð vinkona
okkar samdi í tilefni þessa hörmu-
lega atburðar.
Ég í óbyggðum villtist um vorfagra nótt,
og fann ekki leiðina heim.
í hjarta mér óttinn, allt var svo hljótt.
Hugurinn leitaði heim.
Himinn og hamrar runnu í eitt
ég hvíldist við einmana stein.
Er sótti að mér svefninn, ég sofnaði rótt
þá í huganum kominn var heim.
Ef þú svefnvana vakir um vorbjarta nótt
og hugur þinn leitar til mín.
Ég sefa þinn huga, svo sofnir þú rótt
í svefni kem ég til þín.
(S.H.)
Við kveðjum nú Pétur og þökkum
honum fyrir að hafa fengið að njóta
nærveru hans þessi ár. Mikið mun-
um við fjölskyldan sakna þess að
hitta hann ekki framar og sjá bjarta
brosið hans sem lýsti upp umhverfið
og veitti alltaf birtu og yl í hjörtu
okkar. Elsku Vassi, Sigga, Jón Þór,
Andrés, Hafþór, Jörgen og fjölskyld-
ur, megi Guð veita ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum, minning Pét-
urs er ljós í lífi okkar.
Þorsteinn Óli og fjölskylda.
Það er sólríkur sumardagur, hlýtt
og nærri of gott veður til að standa í
garðslætti. Fótbolti kemur svífandi
yfir limgerðið úr næsta garði.
Skömmu síðar stingur glóbjartur
kollur sér í gegn um gat á limgerðinu
og dugnaðarlegur strákhnokki er óð-
ar kominn á sprett á eftir boltanum.
Þegar fundum þeirra ber saman, fær
boltatuðran það óþvegið og eru henni
ekki vandaðar kveðjurnar fyrir þetta
gönuskeið út af leikvanginum. Á ör-
skotsstundu eru svo strákhnokkinn
og boltinn aftur horfnir í gegn um
limgerðið og leikurinn hefst að nýju.
Ég held áfram að raka lóðina og
brosi út í annað að knattspyrnu-
hetjum framtíðarinnar.
En skjótt skipast veður í lofti.
Þetta minningarbrot er eitt af mörg-
um sem kemur upp í hugann þegar
Pétur Þorvarðarson nágranni okkar
er nú kvaddur hinstu kveðju. Það er
ef til vill ekki hægt að segja að við
kynntumst mikið þó við hjónin sæj-
um hann vaxa úr grasi ár frá ári.
Boltinn kom líka æ sjaldnar í gegn-
um limgerðið og kappleikir fluttust á
stærri velli. Ávallt fór þó vel á með
okkur og glaðlega og hressilega
heilsaði hann þegar leiðir lágu sam-
an.
Þannig hyggjum við líka að flestir
minnist hans. Jafnaldrar og félagar
sem og yngri skólasystkin eru harmi
slegin og sakna vinar í stað. Mestur
er þó missir foreldra, bræðra og fjöl-
skyldu hans og þeim sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi minningin um þennan dug-
mikla dreng verða jafn björt og gló-
kollurinn hans var í æsku.
Stefán, Anna Björk og
Stefán Númi.
Á þessari sorgarstund viljum við,
nokkrir af vinum Péturs, minnast
hans með örfáum orðum.
Pétur var alltaf mjög góður og
traustur vinur og sama hvernig
ástandið var fékk hann alltaf fram
bros á vör hjá manni. Hann var með
lífsglöðustu mönnum sem við þekkt-
um.
Pétri fylgdi alltaf fjör og gleði,
enda var hann með stórt hjarta eins
og hann sagði. Pétur vitnaði oft í Bob
Marley, eins og til dæmis; „every
little thing is gonna be alright“. Stev-
en Seagal var ein af stóru stjörnun-
um hjá Pétri enda stofnaði hann fé-
lag sem hann kallaði Steven Seagal-
félagið.
Með Pétri er látinn góður vinur.
Vinur sem við munum minnast alla
ævi með hlýhug og söknuði.
Við vottum fjölskyldu Péturs okk-
ar innilegustu samúð.
Árni, Brynjar, Ingimar
Flóvent, Ingimar Hrímnir
og Marinó Flóvent.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(Valdimar Briem.)
Elsku Pétur.
Á stundu sem þessari koma minn-
ingar liðinna ára upp í hugann. Þú
tókst alltaf á móti okkur með bros á
vör og komst til dyranna eins og þú
varst klæddur. Þú varst snillingur í
að koma öllum í gott skap hvernig
sem ástandið var. Jakkadansinn þinn
ógurlegi á seint eftir að líða okkur úr
minni. Einnig gleymum við aldrei
kosningabaráttu þinni í nemenda-
ráðskosningunum 2004 þegar þú
sagðist ætla að gefa öllum popp og
kók ef þeir myndu kjósa þig. Þú varst
ábyggilega einn mesti Turtles-aðdá-
andi í heimi. Þú varst vinur allra og
gerðir aldrei mannamun. Ætíð mun-
um við sakna þín elsku Pétur og við
erum þakklát fyrir þann tíma sem við
áttum með þér.
Þínir
bekkjarfélagar úr Grunn-
skólanum á Egilsstöðum
og Eiðum.
Kær vinur minn Pétur eða „Kjell-
inn“ eins og hann kallaði sjálfan sig
oft, var kallaður óvænt á æðri stað og
mig langar að kveðja hann með
nokkrum fátæklegum orðum sem
samin voru til heiðurs honum.
Ég man eftir okkur, ungir drengir
í bað og messu illa fengnir.
Nú stend ég hér í kirkju hreinn
til að sýna þér, þú ert ei einn.
Við að slysum lékum okkur
og sárin fengum við nokkur.
Með ljósbláu augun og hvíta hárið
en núna ertu týnda tárið.
En þegar myrkrið skellur á
hvert áttu að leita?
Áttu þér stað vetrarsænginni hjá?
Áttu skæra ljósinu að neita?
Ég veit þú ert þrjóskur, það er ekki það.
En hvernig gastu dýft þér í vetrarins bað
þar sem enginn sér þig og aldrei mun
finna?
Og þessari sorg skal aldrei linna!
Ég votta foreldrum og systkinum
mína dýpstu samúð. Megi Guð veita
ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Minning um góðan dreng og
traustan vin mun lifa.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Brynjar Freyr.
Þegar ég frétti það sunnudaginn
14. maí sl. að leit væri hafin upp á
fjöllum að Pétri mínum Þorvarðar-
syni var sem köld krumla gripi um
hjarta mitt. Ég var umsjónarkennari
Péturs í Grunnskóla Egilsstaða og
Eiða í 3 ár, 8. 9. og 10. bekk. Það var
mikil og góð samkennd í bekknum og
átti Pétur þar stóran hlut. Pétur var
ákaflega hlýr og elskulegur drengur
og átti mjög stóran vinahóp. Hann
stundaði íþróttir af kappi og var
mjög kröftugur og atorkusamur á
þeim vettvangi. En það sem ein-
kenndi Pétur var hlýja í garð ann-
arra og fordómaleysi. Hann tók öll-
um vel og átti alltaf til bjart bros til
að senda okkur hinum. Sl. vor út-
skrifaðist Pétur úr 10. bekk og hóf
nám í Menntaskólanum á Egilsstöð-
um haustið 2005. Þegar ég hitti Pétur
á förnum vegi tókum við yfirleitt tal
saman og ég spurði hann hvernig
gengi í skólanum, hvernig hann hefði
það og hvað hann væri að gera þessa
dagana. Pétur svaraði öllu með bros
á vör og hlýju í augunum. Pétur var
myndarlegur ungur maður, hár og
grannur, ljóshærður og með afar fal-
legt og gefandi bros. Í byrjun vetrar í
10. bekk bað ég hann að ná fyrir mig í
landakortin í samfélagsfræðitíma,
þar sem ég átti erfitt með að teygja
mig eftir þeim vegna slæmsku í öxl.
Eftir það byrjaði Pétur alltaf alla
samfélagsfræðitíma á því að koma
kortunum í rétt horf og spyrja hvort
mér væri batnað í öxlinni. Alltaf
greiðvikinn og góður. Skólaferðalag
til Danmerkur sl. vor, við kennararn-
ir báðum nemendurna að halda hóp-
inn og hugsa vel hver um annan. Pét-
ur tók því vel og hugsaði vel um
samnemendur sína af sinni alkunnu
glettni og hlýju. Það er þyngri en tár-
um taki að eiga aldrei framar eftir að
heyra kallað „Hæ, Eygló“ og fá svo
geislandi bros. Péturs verður sárt
saknað.
Ég sendi mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til foreldra Péturs,
bræðra og annarra vandamanna og
vina. Megi góður guð vaka yfir ykkur
og gefa ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Eygló Pála Sigurvinsdóttir,
umsjónarkennari 10-E
veturinn 2004–2005.
Ég var níu ára þegar Sigga í næsta
húsi eignaðist Pétur. Ári eftir að
Jörgen Sveinn hafði komið í heiminn
fæddist nafni minn. Þeir tveir voru
nánast óaðskiljanlegir í æsku og oft-
ar en ekki með bolta við leik í garð-
inum inn á milli prakkarastrika. Um
aldamótin tók ég að mér þjálfun hjá
Handknattleiksdeild Hattar og fékk
ég þá bræður með á æfingar. Pétur
var upp frá því mikilvægur í starfi
deildarinnar. Hann hefur keppt með
5. fl., 4. fl. og nú síðast í vetur 3.
flokki. Auk þess að vera yfirleitt með
hæfileikaríkustu leikmönnum þá var
barátta, ákveðni og þor alltaf hans
aðalsmerki og ágætt dæmi um leið-
togahæfileika hans er að þegar hóp-
ur ungs fólks á Austurlandi stofnaði
utandeildarliðið TabExtra, þá var
Pétur valinn fyrirliði og hefur verið
það síðan þrátt fyrir að sumir eldri
leikmanna séu orðnir lykilmenn í
meistaraflokki.
Minningarnar um þennan dreng,
sem alltaf var brosandi, hress og kát-
ur, eru fjölmargar. Keppnisferðirnar
sem við höfum farið saman í skipta
tugum, sérstaklega eftirminnilegt er
Húsavíkurmótið 2003. Pétur var vin-
sælasti maðurinn á svæðinu og flestir
um 500 keppenda vissu hver Pétur í
Hetti var og hver einasta af um 300
leikmönnum kvennaliðanna. Næstu
tvö ár á eftir voru oftar en ekki ein-
hverjar af msn-vinkonum Péturs frá
Húsavíkurmótinu mættar til að hitta
Pésa og styðja okkur þegar við
kepptum í bænum.
Nú þegar þú ert farinn burt úr
þessum heimi er maður sérlega
þakklátur fyrir allar góðu stundirnar
undanfarið, ferðina til Selfoss og
Eyja í vor, Reykjavíkurferðina í
febrúar sem endaði í fimm daga ferð
hjá mér, Jögga og þér og við fengum
skammir fyrir partíhald frameftir
nóttu, þegar það voru bara þið strák-
arnir í 3. fl. að spila FIFA af innlifun.
Ef þú ert einhvers staðar hérna
fyrir ofan að fylgjast með, þá máttu
vera stoltur af bræðrum þínum, Haf-
þór og Andrés leituðu og leituðu og
Jöggi er búinn að standa sig eins og
hetja, líkt og foreldrar þínir og vin-
irnir sem virðast skipta hundruðum.
Það er ljóst að Höttur hefur misst
einn sinn efnilegasta liðsmann og
Egilsstaðir einn sinn skemmtileg-
asta íbúa, en minning um góðan
dreng mun lifa að eilífu. Megi guð
hjálpa og styrkja fjölskyldu og vini á
þessum erfiðu tímum.
Pétur F. Gíslason.
Það voru sorgarfréttir sem okkur
bárust á sunnudagskvöldið. Hann
Pétur okkar er dáinn! Það er ótrú-
legt, að svo ungur og kraftmikill
drengur sé nú fallinn frá. Við eigum
margar góðar minningar um hann
Pétur. Hann tók þátt í öllu með bros
á vör. Allsstaðar sem hann kom
minnti hann á sig með fallegu brosi
og innileika. Hann var alltaf hann
sjálfur. Pétur var mjög virkur í fé-
lagsstarfi og iðkaði nánast allar þær
íþróttir sem í boði voru. Hann mætti
ávallt í félagsmiðstöðina til okkar
hress og alltaf í góðu skapi. Hann var
hrókur alls fagnaðar í þeim ferðum
og uppákomum sem félagsmiðstöðin
stóð fyrir og hann átti auðvelt með að
draga aðra með sér í gleði og leik.
Hann hafði áhuga á nánast öllu því
sem gert var. Pétur var vinsæll með-
al allra og hann var líka vinur allra.
Það er með söknuði sem við kveðjum
hann Pétur. Minning hans mun lifa
með okkur um aldur og ævi.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Það ætíð sé mín iðja
að elska þig og biðja,
þín lífsins orð að læra
og lofgjörð þér að færa.
Mig styrk í stríði nauða,
æ styrk þú mig til dauða.
Þitt lífsins ljósið bjarta
þá ljómi’ í mínu hjarta.
(Páll Jónsson.)
Fjölskyldu Péturs vottum við okk-
ar dýpstu samúð.
Starfsfólk í félagsmið-
stöðinni Ný-ung.
Við erum öll gríðarlega heppin að
hafa fengið að kynnast Pétri, en
hefðum viljað hafa hann svo miklu
lengur hjá okkur og fá að kynnast
honum ennþá betur.
Pétur var ótrúlegur strákur sem
allir dýrkuðu og dáðu. Hann var æð-
islegur, sætur, fyndinn, góður í
körfubolta, þrekmikill, lífsglaður,
brosmildur, með ljósa lokka, blá
augu, krúttlegt bros og besti strákur
í heimi. Við eigum fullt af minningum
um þennan frábæra strák, sem við
sáum aldrei nema hressan, ávallt var
hann brosandi og hlæjandi sínum
sæta hlátri. Alltaf var gleði og gaman
hvar sem hann var, hann gat alltaf
komið fólki í gott skap og fengið það
til að brosa og hlæja.
Við eigum eftir að sakna þess að
sjá hann ekki á skemmtunum að
dansa jakkadansinn fræga og syngja
kjánaleg lög, að sjá hann fylla á í
Bónus, þegar hann heilsaði okkur á
göngum skólans og þegar hann bauð
okkur á rúntinn eða í kennslustund-
um eða bara þegar við héngum sam-
an.
PÉTUR
ÞORVARÐARSON
Okkar ástkæra
SOFFÍA ARINBJARNAR
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstudaginn
26. maí.
Úförin verður auglýst síðar.
Kristján Stefánsson,
Hildur Betty Kristjánsdóttir, Guðmundur Óli Hilmisson,
Laufey Dögg Kristjánsdóttir, Arthur Vilhelm Jóhannesson,
Vilborg Arinbjarnar
og barnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
PÁLL HANNESSON,
Akri,
Grindavík,
er látinn.
Eiginkona, sonur, tengdadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.