Morgunblaðið - 07.06.2006, Qupperneq 33

legar samúðarkveðjur og biðjum
Guð að veita þeim styrk í söknuði og
sorg.
Hannes Jónsson.
Það var fyrir hartnær hálfri öld
að leiðir tveggja athafnamanna lágu
saman og mun það hafa verið fyrir
tilstilli Sveinbjörns Jónssonar í
Ofnasmiðjunni, sem þá rak það öfl-
uga fyrirtæki. Þetta voru þeir Einar
Nikulásson og Erling Larsen, sem
hingað hafði verið fenginn til starfa
frá Noregi vegna þekkingar sinnar
á vefnaðartækni. Það má með sanni
segja að þarna hafi orðið vinátta við
fyrstu sýn og eru undirrituð í þakk-
arskuld fyrir það að svo varð, því
ósennilegt er með öllu að okkar leið-
ir hefðu legið saman, ef svo hefði
ekki verið. Það var æði margt sem
tengdi þessa tvo menn saman, báðir
fulltrúar einkaframtaksins og auk
þess með mörg sameiginleg áhuga-
mál.
Einar var kraftmikill maður, sem
átti afar auðvelt með að laða að sér
fólk. Hann var bjartur yfirlitum,
gæddur góðum eðlisgáfum og fullur
af lífskrafti sem streymdi frá honum
allt til hinsta dags. Hann rak fyr-
irtæki sitt EN lampa allt frá 1945 og
þar til fyrir fáum árum, er á hann
herjuðu erfið veikindi. Í öll þessi ár
framleiddi hann ljós og lampa sem
lýsa víða um land og heim. Það hef-
ur örugglega ekki verið léttur róður
að reka og stjórna fyrirtæki hér-
lendis á tímum bæði verðbólgu og
peningalausra banka! En Einar var
með afbrigðum duglegur og ósér-
hlífinn, sístarfandi og jafnframt
hjálplegur við alla sem til hans leit-
uðu.
Sú er hlut á að máli í þessu grein-
arkorni hafði raunar kynnst fami-
lien Nikulásson, eins og við tölum
um hana í dag, gegnum elstu dóttur
hans Rósu, nokkrum árum áður en
fundum þeirra Einar og Erlings bar
saman. Börn frumbyggjanna í Smá-
íbúðahverfinu, þess harðduglega
fólks, sem byggði sér þak yfir höf-
uðið með hörðum höndum og af
litlum efnum, áttu auðvelt með að
samlagast, enda öll sprottin úr svip-
uðum jarðvegi. Á þessum árum varð
til vinkvennahópur sem staðið hefur
saman alla tíð síðan í gegnum bæði
þykkt og þunnt og eru það verð-
mæti, sem vaxa af sjálfu sér og
verða dýrmætari eftir því sem árin
færast yfir.
Eins og áður sagði tókst sönn og
einlæg vinátta með þeim Einari og
Erling og eiginkonum þeirra Krist-
ínu og Olgu. Í mörg ár skiptust þau
á heimsóknum til Íslands og Noregs
og ferðuðust auk þess til margra
annarra Evrópulanda saman. Sömu-
leiðis tókst mikil vinátta milli barna
þeirra og nutu þau heimilishlýju
þeirra vinanna beggja vegna Atl-
antsála.
Stína og Einar hafa lengst af búið
í Breiðagerði 25 og þar var oft glatt
á hjalla, mikil músik, söngur og
gleði, en Einar hafði einstaklega fal-
lega söngrödd og frúin spilaði lista-
vel undir á píanóið.
En það var líka gott að koma til
Einars og Stínu með hversdags-
vandamálin og sorgirnar, sem alltaf
er nóg af, og þar höfum við æsku-
vinkonur Rósu gjarnan átt skjól.
Erling er látinn fyrir allmörgum
árum en Olga lifði mann sinn í mörg
ár og þegar minnst var á Stínu og
Einar kom jafnan sérstakur glampi
í augu hennar og rödd. Þær mæðg-
ur Kristín og Rósa heiðruðu minn-
ingu Erlings með nærveru sinni við
útför hans og „det satte Olga Lar-
sen stor pris paa“.
Það er margt sem farið hefur í
gegnum hugann og símleiðis undir
Atlantshafið eða um himinförin und-
anfarna vordaga og yfir öllum minn-
ingunum líkt og lýsi einn stór flúre-
sentlampi. Í huganum hljómar líka
söngrödd Einars og hljómar uppá-
haldslagið hans Erlings „Svífur yfir
Esjunni“ … hæst og vonum við að
sólroðið ský muni lýsa yfir Breiða-
gerði 25 og líka á bak við Esjuna í
Eilífsdal þar sem þau hjónin Stína
og Einar höfðu hreiðrað um sig á
sælureit, hann að smíða og betr-
umbæta og hún að yrkja jörðina.
Við erum þakklát að þeir Einar
og Erling urðu Íslands og Noregs
unnendur og biðjum Guð að blessa
minningu góðs drengs, Einar Niku-
lássonar. Hann var okkur örlaga-
valdur.
Birna Þórisdóttir,
Rolf Inge Larsen.
Látinn er í Reykjavík athafna-
maðurinn Einar Nikulásson. Flestir
muna sennilega eftir Einari sem
duglegum framkvæmdamanni, for-
stjóra sem að eigin frumkvæði og
hugviti hannaði fyrstu flúorlampa
sem sáust í Evrópu. Hann var for-
stjóri eigin fyrirtækis frá 1945 og
sérhæfði sig í grein sinni. Fyrir
þekkingu sína og vinnusemi hlaut
hann virðingu og stjórnarsetu í fyr-
irtækjum bæði vestan hafs og aust-
an. Árið 1975 var Einar í hópi þeirra
hugsjónamanna sem lögðu grunninn
af stofnun Snarfara í Reykjavík.
Hann var einn af stofnendum fé-
lagsins og naut félagið í 30 ár krafta
hans. Hann var mikill áhugamaður
um kvikmyndatöku og heimildaöfl-
un og liggja eftir hann ómetanlegar
heimildir um stofnun, viðgang og
þróun skemmtibátamenningar í og
við Faxaflóa. Fyrir þennan dugnað
við varðveislu heimilda og þátt hans
í viðgangi Snarfara vill félagið
þakka á þessari kveðjustund.
Í bókinni um veginn segir kín-
verski heimspekingurinn Lao Tse:
„Það, sem gróðursett er á réttan
hátt, verður ekki rifið upp; það verð-
ur aldrei á braut borið, sem vel er
varðveitt. Það vekur virðingu niðj-
anna.“
Snarfari vill votta Kristínu Þór-
arinsdóttur, börnum þeirra og öðr-
um aðstandendum samúð sína
vegna fráfalls Einars Nikulássonar.
F.h. Snarfara,
Jóhannes Valdemarsson.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. JÚNÍ 2006 33
MINNINGAR
✝ Vigdís Hannes-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum
hinn 27. október
1919. Hún andaðist
á Landspítalanum í
Fossvogi 28. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Hannes
Hansson útgerðar-
maður, f. 5. nóvem-
ber 1891 í Vest-
mannaeyjum, d. 17.
júní 1974, og Magn-
úsína Friðriksdóttir
húsfreyja, f. 14. maí 1889 á Núpi í
V-Eyjafjallahrepppi, d. 19. apríl
1983. Systkini Vigdísar voru tíu
sem nú eru öll látin nema Guð-
björg Kristín sem var yngst, f.
Ágúst Óðinn, f. 1969, Vigdís Ósk,
f. 1971, Sigrún Alda, f. 1976,
Gunnar Tryggvi, f. 1978, og Ást-
hildur Tinna, f. 1981. 4) Ása, f.
1951, gift Tómasi Kristinssyni,
þeirra börn eru Kristinn, f. 1972,
Kristjana, f. 1976, og Emilía, f.
1982.
Vigdís hóf ung að starfa við út-
gerðarheimilið á Hvoli, þar til
hún fluttist til Reykjavíkur árið
1940 og giftist Haraldi. Þau hófu
búskap á Barónsstíg 11 í Reykja-
vík, fluttust síðar að Laugavegi
71 og bjuggu þar þangað til þau
byggðu heimili sitt í Hólmgarði 5
í Reykjavík. Vigdís fór að vinna
utan heimilis er börnin voru kom-
in á legg, fyrst hjá Ólafi Jóhanns-
syni er rak vefnaðarverslanir, og
síðustu 17 starfsárin vann hún
hjá Skipaútgerð ríkisins. Vigdís
starfaði mikið í Kvenfélaginu
Heimaey.
Útför Vigdísar verður gerð frá
Árbæjarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
1929.
Hinn 13. maí 1940
giftist Vigdís Har-
aldi Ágúst Haralds-
syni frá Sandi í Vest-
mannaeyjum, f. 27.
október 1919, d. 16.
okt. 1984. Börn
þeirra eru: 1) Þrá-
inn, f. 22. feb. 1940,
d. 2. nóvember 1986.
Börn hans eru María
Berglind, f. 1960,
Haraldur Ingvar, f.
1968, og Sólrún, f.
1972. 2) Hannes Har-
aldur, f. 1942, kvæntur Elínu
Jónsdóttir, þeirra börn eru Hel-
ena, f. 1959, og Berglind, f. 1972.
3) Ómar, f. 1946, kvæntur Grétu
Gunnarsdóttur, þeirra börn eru
Það er skrítið að hugsa til þess
að amma okkar sé farinn, því hún
hefur alltaf verið til staðar fyrir
okkur systkinin, frá því að ég man
eftir mér.
Hún bjó á heimili okkar í rúm 20
ár, og var okkur mjög kær. Það
var þægileg hugsun að vita af
henni heima þegar við komum
heim úr skólanum. Það var líka
hægt að bulla og fíflast með hen-
ni,og þegar hún hló þá heyrðist
ekki neitt, hún bara hristist og var
á innsoginu og þá hlógum við
ennþá meira. Amma hafði mikinn
áhuga á fótbolta, og fylgdist
grannt með hverjum leik, og sér-
staklega þegar Diddi bróðir var að
spila með Fylki, þá heyrði maður
hrópin og köllin um allt hús. Hún
fylgdist einnig vel með enska bolt-
anum.
Amma var alltaf mjög fín og
hafði mikinn áhuga á fötum og
skóm, og átti mikið safn af slíku,
fór ekki út úr húsi nema að vera
búin að setja upp andlitið, eins og
hún orðaði það. Það var gaman að
fara með henni í búðir, þá gaukaði
hún alltaf einhverju lítilræði að
okkur.
Þegar ég var yngri þá svaf ég á
gólfinu við hliðina á henni til að
„passa“ ömmu mína, en allir vissu
að það var öfugt. Ég var svo
myrkfælin og leið svo vel niðri í
kjallara hjá henni. Henni þótt
vænt um þegar að Kristjana systir
kom í Melbæinn á miðjum degi til
að spjalla yfir kaffibolla.
Amma missti hann afa allt of
fljót, og það vantaði alltaf eitthvað
upp á heildarmyndina, þau voru
fædd sama dag og sama ár og mér
var sagt að það hefði oft verið
glatt á hjalla á stórafmælum í
Hómgarðinum. Nú er amma Dísa
komin til Halla afa og þau geta
sungið Yndislega eyjan mín sam-
an.
Amma mín, takk fyrir allt og
góða ferð.
Emilía, Kristinn og Kristjana.
VIGDÍS
HANNESDÓTTIR
Aðstoða við gerð
minningargreina
Flosi Magnússon
sími 561 5608
eða 896 5608
flosi@flosi.is
Maðurinn minn,
HÖRÐUR ÞORGEIRSSON
húsasmíðameistari,
Stigahlíð 88,
Reykjavík,
sem lést á Landakotsspítala sunnudaginn 28. maí
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtuda-
ginn 8. júní kl. 15:00.
Unnur Guðmundsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
FREDDY LAUSTSEN,
húsasmiður
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður til heimilis í Furugerði 1,
lést sunnudaginn 28. maí.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju föstudaginn
9. maí kl. 13.00.
Sveinbjörg Laustsen, Guðjón Guðmundsson,
Fanný Laustsen, Þórhallur Stefánsson,
Matthildur Laustsen, Ólafur Ólafsson,
Þórir Laustsen,
Helgi Laustsen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn,
MICHAEL ROSS,
Miami,
Florida USA,
andaðist á heimili sínu laugardaginn 3. júní.
Útförin hefur farið fram.
Fyrir hönd ættingja minna og vina.
Anna Erla Magnúsdóttir Ross.
Ástkær eiginmaður minn,
SIGURÐUR NARFI JAKOBSSON,
Reykjadal 2,
Mosfellsbæ,
lést á heimili sínu sunnudaginn 4. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Sigurjónsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FANNEY SIGURÐARDÓTTIR,
áður til heimilis í
Írabakka 4,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtudaginn
1. júní.
Útförin fer fram frá Lágafellskirkju föstudaginn
9. júní kl. 13.00.
Ragnhild Kinoshita, Raymond Kinoshita,
Friðmar M. Friðmarsson, Erna Valdimarsdóttir,
Tryggvi Sædal Friðmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR M. JÓHANNESSON
læknir,
Jórsölum 3,
varð bráðkvaddur á heimili sínu mánudaginn
5. júní sl.
Svala Karlsdóttir,
Markúsína Andrea Jóhannesdóttir,
Jóhanna Andrea Guðmundsdóttir, Hjalti Jónsson,
Ásta Guðríður Guðmundsdóttir, Magnús Ver Magnússon,
Guðmundur Karl Guðmundsson, María Guðjónsdóttir
og barnabörn.