Morgunblaðið - 07.06.2006, Blaðsíða 34
34 MIÐVIKUDAGUR 7. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Soffía Arin-bjarnar fæddist
í Reykjavík 1.
ágúst 1944. Hún
lést á Landspítala
– háskólasjúkra-
húsi í Fossvogi 26.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sig-
urður Gunnar Ar-
inbjarnar, f. í
Reykjavík 2. febr-
úar 1908, d. 8.
febrúar 1968 og
Olga Betty Arin-
bjarnar Norman, f. á Akureyri
16. nóvember 1919, d. 14. ágúst
1995. Systkini Soffíu eru Reynir
Arinbjarnar, f. á Ísafirði 5. des-
ember 1937, d. 14. mars 1999 og
Vilborg Sigríður Arinbjarnar, f.
21. mars 1958.
Soffía giftist 1966 Kristjáni
Stefánssyni tæknifræðingi, f. í
Reykjavík 14. desember 1945 og
bjuggu þau í Hafnarfirði. Þau
skildu 2005. Börn
Soffíu og Kristjáns
eru: 1) Hildur
Betty grunnskóla-
kennari, f. 16. nóv-
ember 1973, maki
Guðmundur Óli
Hilmisson háskóla-
nemi og dætur
þeirra Sunneva
Ósk og Birta
María. 2) Laufey
Dögg háskólanemi,
f. 11. janúar 1975,
sambýlismaður
Arthúr Vilhelm Jó-
hannesson viðskiptafræðingur
og er dóttur þeirra Ásdís Soffía.
3) Drengur, f. 22. mars 1981, d.
22. mars 1981.
Soffía stundaði framan af ým-
is banka- og skrifstofustörf þar
til hún helgaði sig húsmóður-
hlutverkinu.
Soffía verður jarðsungin frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elskuleg mamma okkar er látin
og vekur það mikla sorg í hjarta
okkar. Yndislegri mömmu var vart
að finna. Við viljum þakka henni
fyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum með henni. Lífið verður ekki
eins án hennar og finnum við fyrir
miklum tómleika. Mömmu þökkum
við fyrir allt sem hún gaf okkur í
lífinu, því án hennar værum við
ekki þær manneskjur sem við erum
í dag. Minning hennar er ljós í lífi
okkar.
Ó, mamma mín, nú leiðir skilja að sinni
og sorgartárin falla mér á kinn,
en hlýjan mild af heitri ástúð þinni
hún mýkir harm og sefar söknuðinn.
Í mínum huga mynd þín skærast ljómar
og minningin í sálu fegurst ómar.
Þú, móðir kær, þér aldrei skal ég
gleyma,
þinn andi fylgi mér á lífsins strönd.
Ég vil í hjarta heilræðin þín geyma
og halda fast í Drottins styrku hönd.
Með huga klökkum kveð ég góða móður.
Ó, mamma mín, þú lífs míns stærsti
sjóður.
(Árni Gunnlaugsson)
Hvíl í friði, elsku mamma, við
viljum þakka þér fyrir samfylgdina
og alla þá væntumþykju, stuðning
og ást sem þú gafst okkur.
Við elskum þig og kveðjum með
miklum söknuði.
Þínar dætur,
Betty og Laufey.
Amma mín var besta amma í
heimi. Hún og ég vorum oft að
syngja Dansi, dansi dúkkan mín og
fullt af öðrum lögum. Við lásum
stundum og dönsuðum. Við fórum
oft í bæinn og hún gaf mér eitt-
hvað. Ég á heima á Akureyri og
hún var með mér á jólunum og hún
kom líka með mér, systur minni og
mömmu að heimsækja Villu
frænku til Svíþjóðar í mars og það
var rosalega gaman með henni.
Hún fór líka með mér til Flórída.
Amma mín var rosalega góð.
Bless, elsku amma mín.
Birta María.
Elsku besta systir mín. Það er
erfitt að hugsa til þess að ég sjái
þig ekki eða heyri rödd þína. Þú
varst hluti af lífi mínu og verður
það alltaf. Þú hafðir alltaf tíma fyr-
ir mig og það var svo gott að tala
við þig, því þú sýndir öllu áhuga
sem sneri að mér og öðrum. Það
var sama hvað á gekk, í blíðu eða
stríðu, þú hafðir ávallt trú á mér.
Það voru 14 ár á milli okkar,
þannig að Soffa systir hugsaði um
mig. Ég man þegar pabbi okkar dó,
þá var ég aðeins níu ára, Soffa syst-
ir var svo góð og nærgætin við mig.
Þegar ég spurði hana hvernig væri
hjá pabba okkar núna, þá lýsti hún
himnaríki svo fallega að ég sagði:
„Oh, hvað ég hlakka til að deyja.“
Þannig var Soffa systir mín, svo
góð og blíð. Ekki bara við mig held-
ur alla sem hún umgekkst. Huggun
mín er sú að nú er hún hjá Guði,
mömmu, pabba og stóra bróður.
Minningin um þig mun lifa í hjarta
mínu þangað til við hittumst
seinna.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín systir
Vilborg.
Ljúft er að minnast mágkonu
minnar Soffíu Arinbjarnar. Ég var
17 ára þegar Kristján bróðir kom
heim með kærustu sína og kynnti
fyrir fjölskyldunni. Ég man hvað
mér þótti hún flott, há, grönn og
með fallega fætur, en þó sérstak-
lega hlýlega og fallega brosið.
Þetta fallega bros einkenndi Soffíu
allt lífið. Alltaf var stutt í brosið
hennar og dillandi hláturinn þrátt
fyrir þá erfiðleika sem hún glímdi
við í þessari jarðvist.
Hún var ung, tveggja barna móð-
ir þegar MD sjúkdómurinn kom í
ljós. Hægt og bítandi dró hann
hana niður svo að síðustu árin gekk
hún við hjólagrind eða hún var í
hjólastól. Soffía lét það ekki aftra
sér og ferðaðist um heiminn í hjóla-
stólnum. Hún var á heimleið frá
systur sinni í Svíþjóð þegar hún
veiktist og var lögð inn á sjúkrahús
þaðan sem hún átti ekki aftur-
kvæmt.
Soffía var fjölskyldurækin og var
alltaf gott að koma til hennar. Mað-
ur var svo velkominn hvernig sem
stóð á hjá henni. Hún var góð eig-
inkona og móðir sem bar hag dætr-
anna, Hildar Bettýjar og Laufeyjar
Daggar, fyrir brjósti, sem og
barnabarna sem áttu gott athvarf
hjá ömmu og afa.
Hún var einstaklega góð við for-
eldra mína og var þeim eins og
dóttir. Á meðan þau lifðu bæði
heimsóttu þau Soffíu oft. Mamma
og Soffía voru miklar vinkonur
þrátt fyrir 30 ára aldursmun. Hún
hafði sérstakan hæfileika til að um-
gangast fólk á öllum aldri og börn
hændust að henni. Aldurstakmark
var orð sem ekki var til í hennar
orðaforða.
Mér er sem ég heyri enn dillandi
hláturinn og sjái brosið hennar fal-
lega á meðan ég skrifa þessar fá-
tæklegu línur fjarri heimahögum.
Það er mikill missir að persónu
eins og Soffíu, hún gaf öðrum mik-
ið. Þrátt fyrir erfið veikindi og
mikla fötlun síðustu árin, sýndi hún
einstakt æðruleysi. Hún talaði ekki
um veikindi sín og kvartaði ekki.
Hún tók hlutskipti sínu af umburð-
arlyndi og auðmýkt. Hún hélt
áfram að brosa við lífinu. Hún kaus
að sjá björtu hliðarnar á tilverunni
í mótlæti sínu.
Þess vegna var svo notalegt að
vera í návist hennar. Hún lagði sig
fram um að hvetja aðra til dáða.
Hún var svo mikil hetja.
Ég kveð mágkonu mína, sem var
mér eins og stóra systir, með þakk-
læti fyrir allt sem hún kenndi mér í
lífinu. Það hefur hjálpað mér í mín-
um veikindum. Hún kenndi mér að
sætta mig við orðinn hlut, sýna
æðruleysi og vera jákvæð – „Lífið
er eins fallegt og maður sjálfur vill
að það sé“.
Synir mínir, Stefán, Sigurður og
Daði, kveðja Soffu frænku, eins og
þeir kölluðu hana alltaf og minnast
hennar með hlýhug. Frá Ítalíu
sendum við Max og Daði innilegar
samúðarkveðjur og frá Íslandi
Stefán og Sigurður og hans fjöl-
skylda, til Hildar Bettýjar, Lauf-
eyjar Daggar, Kristjáns og Vil-
borgar systur Soffíu og
fjölskyldum þeirra og biðjum Guð
að styrkja þau. Minningin um góða
konu lifir.
Ingibjörg Stefánsdóttir.
„Þakklæti“ tileinkað Soffu
frænku.
Hvað er yndislegra
en að vakna árla morguns
horfa á sólina í sínum mikilfengleika
rísa upp við sjóndeildarhring?
Hvað er yndislegra
en að finna geisla sólarinnar
kyssa létt á kinn
og fylla sálina bjartsýni og von?
Hvað er yndislegra
en að mega njóta þessa dags
og kannski morgundagsins líka
þótt regnið drjúpi og vindar blási?
Hvað er yndislegra
en að staldra þá við?
leyfa regndropunum að strjúka vanga
í augnabliksins algleymi?
Hvað er yndislegra
þótt MD veikin reyni að hefta för
að geta þó notið alls þessa
og jafnvel miklu miklu meira?
Hvað er yndislegra
en að taka þátt í lífsins leik
þakklát almættinu
þrátt fyrir sitt hlutskipti?
(Ingibjörg Stefánsdóttir)
Daði Halldórsson.
Í dag verður vinkona mín Soffía
Arinbjarnar borin til grafar.
Soffía andaðist eftir erfiðan sjúk-
dómsferil.
Við Soffía hittumst haustið 1969 í
Þrándheimi. Hún var þar ásamt
eiginmanni sínum Kristjáni sem
var við nám í tæknifræði. Soffía
gegndi ýmsum störfum, mest við að
passa börn. Hún hafði mjög góðan
norskan framburð. Þau Kristján
voru glæsileg og mjög hamingju-
söm hjón. Ég hafði líka mætt
myndarlegum Íslendingi Gunnari,
sem ég giftist vorið 1970. Um
haustið fluttum við til Íslands og
árið eftir komu Soffía og Kristján
heim.
Soffía kom fljótlega í heimsókn
og við urðum góðar vinkonur. Hún
varð mjög hrifin af litlu strákunum
okkar þar sem hún var mjög barn-
góð.
Nokkru síðar eignuðust þau
hjónin dæturnar Betty og Lauf-
eyju. Þá varð líflegt á myndarlegu
heimili þeirra í Hafnarfirði. Stelp-
urnar voru duglegar, myndarlegar
og mjög líflegar. Soffía varð besta
vinkona mín í þau ellefu ár sem ég
dvaldi á Íslandi og hún á þátt í
mörgum af mínum bestu minning-
um frá þeim árum.
Við vorum í saumaklúbb ásamt
fjórum góðum vinkonum. Við vor-
um í afmælum, á jólaskemmtunum
og í Norræna húsinu 17. maí með
krökkunum okkar. Við hjónin eign-
uðumst líka stelpu. Börnum okkar
fimm kom vel saman, þó svo að
strákarnir hafi á stundum orðið
hálfsmeykir, þegar stelpurnar
ruddust inn í herbergin þeirra.
Þau hjónin voru mjög gestrisin,
áttu auðvelt með að umgangast
fólk og voru hvarvetna vel liðin.
Kristján og Gunnar eru góðir vinir
og við hjónin umgengumst mikið í
frítímum okkar.
Þetta voru góð ár í lífi okkar, við
vorum ung og hamingjusöm og
undum okkur vel.
Eftir að leiðin lá til Þrándheims
á ný minnkaði sambandið, en það
var alltaf gaman að hittast bæði á
Íslandi og hér í Þrándheimi.
Kristján reyndist Soffíu mjög vel
eftir að hún veiktist, byggði meðal
annars sérstaklega vandað hús,
sérhannað fyrir hjólastól.
Kæri Kristján, Betty og Laufey,
við fjölskyldan samhryggjumst
ykkur öllum og óskum ykkur alls
hins besta í framtíðinni.
Að svo komnu kveð ég þig, kæra
Soffía mín, í síðasta sinn. Þín vin-
kona
Elin.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Mig langar til að minnast þín
eins og ég kynntist þér fyrst, þegar
við bjuggum í Þrándheimi. Þú
varst alltaf mesti fjörkálfurinn í
hópnum og mikið að gerast í kring-
um þig. Við fengum báðar vinnu í
súkkulaðiverksmiðju og mættum
þar kl. 7 á morgnana. Ekki fannst
okkur gaman að raða konfektmol-
um niður í kassa en því meira fjör
var í pásunum. Oft fórum við hjón-
in í heimsókn til ykkar Kristjáns
upp í Byásinn og ég minnist þess
hvað mér fannst gott heita brauðið
þitt með aspasinum og ostinum.
Eða þegar við fórum í bíó og
sáum James Bond, skíðaferðirnar í
Haltdalnum og í Röros. Lífið var
áhyggjulaust og fullt af gleði.
Allt þetta rifjuðum við upp fyrir
rúmri viku þegar ég heimsótti þig
upp á spítala. Þú varst svo kát og
gerðir grín að öllu. Þú áttir erfitt
með að tala en þú lést mig ekki
komast upp með annað en að skilja
þig, þótt það tæki á hjá þér. Ég er
mjög þakklát fyrir að hafa átt
þessa stund með þér.
Elsku Kristján, Bettý, Laufey og
fjölskyldur. Innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Þín vinkona
Edda J.
Elsku vinkona. Mig langar að
þakka þér fyrir góðu stundirnar
sem við áttum saman gegnum árin
og öll samtölin okkar. Þú þurftir
mikið á símanum að halda þegar
mátturinn þvarr.
Síðasta símtal okkar var daginn
fyrir Svíþjóðarferðina til Villu syst-
ur. Ég gladdist svo innilega með
þér, að fara og láta drauminn ræt-
ast og skoða Kaupmannahöfn. Við
höfðum talað um þennan draum í
mörg ár og þökk sé fólkinu þínu að
láta hann rætast.
Hlutskipti þitt var gleði og sorg
og síðustu tvö árin erfið, en þú áttir
góða að og vel fór um þig á Eir og
að fara í föndrið gaf þér mikið.
Soffía mín, kveðjan gladdi mig
mikið sem ég fékk frá þér ofan af
spítala, nokkrum dögum áður en þú
kvaddir þennan heim, Þú áttir ríka
samhygð með öðrum og vildir
fylgjast með.
Að lokum vil ég kveðja þig með
kveðjunni sem þú kenndir mér
þegar önnur okkar fór til útlanda:
„Góða heimkomu“.
Þín vinkona
Edda Farestveit.
Elsku Soffía, mig langar með ör-
fáum orðum að kveðja þig. Ég man
eftir svo mörgum stundum úr æsku
minni þegar við sátum inni í eld-
húsi á Suðurvanginum og töluðum
saman um heima og geima. Þú
sýndir mér alltaf svo mikla hlýju og
áhuga og ég man hvað ég hafði
gaman af samtölum okkar. Það
hafði mikil áhrif á mig hve einlæg
þú varst og örlát á hrós. Eftir því
sem ég varð eldri og eignaðist börn
sýndir þú þeim jafnmikla hlýju og
mér.
Við komum stundum í heimsókn
til þín með henni Laufeyju og alltaf
varst þú jafnglöð að sjá okkur. Nú
þegar vinir sona minna koma í
heimsókn reyni ég eftir fremsta
megni að líkjast þér.
Elsku Laufey, Bettý og fjöl-
skyldur, megi guð styrkja ykkur í
sorginni.
Jónína Gunnarsdóttir.
SOFFÍA
ARINBJARNAR
Lífið er dagskrá sem
hver og einn ákveður
hvern dag, viku eða
jafnvel mánuð. Við
vöknum, borðum
vinnum og sofum og inn á milli kynn-
umst við fólki sem annaðhvort heldur
áfram að vera partur af lífi hvers og
eins eða fjarlægist. Fyrir um 65–70
árum varst það þú, Sif mín, sem
varðst partur af lífi mínu og eftir því
sem árunum fjölgaði varðstu líka hluti
af lífi Sigga. Þú varst góð vinkona, við
áttum góðar stundir, ég, þú og Siggi
og síðar meir bættist Atli í hópinn.
Þú varst alltaf hress og gerðir sí-
fellt grín að sjálfri þér jafnvel þótt
þær sögur hefðu þótt mörgum
skömmustulegar, eins og þegar ég og
SIF ÁSLAUG
JOHNSEN
✝ Sif Áslaug John-sen fæddist í
Vestmannaeyjum
25. ágúst 1926. Hún
lést á Landspítala í
Fossvogi hinn 12.
maí síðastliðinn og
var jarðsungin frá
Kópavogskirkju 24.
maí.
þú riðum á hesti fram
hjá hermönnum og
hesturinn þinn rak við.
Það hefðu eflaust
margir þagað en þú
sást jákvæðu hliðina og
sagðir þessa sögu
mörgum sinnum. Ekki
var Atli síðri þér. Hann
og Siggi urðu miklir
vinir og er Sigurður
mjög þakklátur þeirri
vinsemd.
Þau árin sem eftir
eru verða mér líklega
ekki auðveld þar sem
þú ert nú farin úr minni dagskrá og
öllu því reglulega sem á milli okkar
gerðist verður erfitt að gleyma. Ég er
til dæmis alltaf að bíða eftir símtali frá
þér níu um kvöldið.
Lífið heldur þó áfram sinn vana-
gang og jafnvel þótt dagskráin sé
öðruvísi varst þú alltaf partur af
henni. Um leið og við Sigurður þökk-
um fyrir skemmtileg kynni kveð ég þó
með trega því að þótt þú sért farin
verðurðu alltaf hluti af mér.
Þín vina,
Olga.