Alþýðublaðið - 23.10.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
tHr
,,£ a n i í a s“
Kgl, hirðsali.
Allir beztu kaupmerin
og kaupfélög selja nú
Sanitas sœtsaft.
Við feöfam æú fesgið feikna úrval
af Ijósakrónmn, borðlðmpum
Og faögurlömpum, ásaœt ýmsucD
teguadum af hengiiömpum.
Þzv sem verSið á þessum ný)u
lömpuai er mikið Sægra en áður
hefir verið, ættuð þér að koma
og iíta á úrvaíið og hcyra verðið.
‘Hf. Rafmf. Hiti & Ljóa
Laugaveg 20 B Simi 830
UagÍingsBtúlka óskan
til að gaeta barna A v. á.
Kol.
Tilboð ósksst í 700—900 tona beztu ensk gaskol (Londonderry,
Thornley, Wearmouth eða Silksworth), er komi bisgað I nóvemberlok.
í tiiboðinu skal greint nafn kolategundsr, og krafist e% að námu-
vottorð fylgi farminatn.
Tiiboðin sendist fyrir 30 þ. m. til gasstöðvarstjórans, og verða
þau opnuð á skrifstofu bo garstjóre, að bjóðendum viðstöddum,
tnánudagian 30. þ. m. kl 4V2
Gasstöd Reykjavikur.
B a ð h ú s i ð.
Samkvæmt ákvörðun bæjarstjórnar Reykjavlkur lækkar verð á
böðum þrtðjadíiga, miðvikudag* og fimtudaga niður ( 50 aura steypu-
böð og 1 krónu kerlaug. Aðra daga heizt verðið óbreytt.
Skövilgerðlr
eru brztar og fljótast afgreiddar
á Laugaveg 2 (gengið inn ( skó
verzlun Sveinbjarnar Árna*onar)
Virðingarfyht.
Finnnr Jónsson.
Agsat matapsiló, tij sölo
mjög ódýrt A v. á.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Hallbjörn IiaUdórssott.
Prcntsmlðjan Gutenbsrg
Edgar Rict Burroughs: Tarzan snýr aftur.
.Eg veit ekki til að hann drykki — og hann hafði
áreiðaulega ekki bragðað vfn hálfri stundu áður en eg
sá hann detta í sjóinn", svaraði hún, ,því eg var með
honum á þilfarinu til þess tíma“.
,Það er undarlegt", sagði skipstjórinn. „Mér virtist
hann ekki þesslegur, að honum væri yfirliðahætt. Og
þó svo hefði verið, Kefði hann tæplega fallið yfir borð-
stokkinn, þó liðið hefði yfir hann, er hann hallaði sér
yfir grindurnar. Ef hann er ekki á skipsfjöl, hefir hon-
um verið varpað útbyrðis — og að þér heyrðuð ekkert
neyðaróp, stafar af því, að hann var dauður, er hann
féll £ sjóinn — myrtur".
Hrollur fór um stúlkuna.
Heilli klukkustundu siðar kom fyrsti stýrimaður og
skýrði frá árangrinum.
„Herra Caldwell er ekki á skipinu, herra", mælti
hann.
„Eg er hræddur um, Brently, að hér sé ekki um
slys að ræða, heldur annað alvarlegra", mælti skipstjór-
inn. „Eg vil að þú rannsakir sjálfur muni Caldwells,
ef ske kynni, að það leiddi til þess, að hægt væri að
sjá, hvort hér er um morð að ræða — grafðu til
botns í málinu“.
„Já, herral" svaraði Brently og fór burtu til þess að
framkvæma skipunina.
Hazel Strong var harmþrungin. Hún fór ekki úr
herbergi sínu í tvo daga, og þegar hún loksins kom
upp á þiljur, var hún föl og guggin og dökkir baugar
um augun. Vakandi og sofandi fanst henni hún alt af
sjá svartan böggul falla hljóðlaust í sjóinn.
Skömmu eftir að hún kom upp á þiljur eftir hvarf
Caldwells, kom Thuran til hennar og lét í Ijósi sam-
ferygð sína.
„O, hve það er skelfilegt, ungfrú Strong", sagði hann,
„Eg get ekki slitið það úr huga mér“.
„Ekki eg heldur", mælti stúlkan þreytulega. „Eg veit,
að hann hefði bjargast, hefði hann kallað á hjálp '.
„Þér megið ekki ásaka yður, kæra ungfrú Strong",
mælti Thuran. „Það var ekki yðar sök. Sérhver annar
hefði gert hið sama og þér. Hverjum hefði dottið í
hug, þó hann sæi eitthvað falla i sjóinn, að það væri
maður? Niðurstaðan hefði heldur ekki orðið önnur,
þó þér hefðuð kallað á hjálp. Þeir hefðu um stund ef-
ast um sögu ýðar, og haldið þ'að stafa af táugaóstyrk
yðar — hefðuð þér staðið fastar fyrir, hefði verið of
seint að koma honum til hjálpar, of langur timi hefði
farið í að stöðva skipið, setja út bát, róa langar leiðir
til baka og leita að þeim stað sem slysið skeði á. Nei,
þér megið ekki ásaka yður. Þér hafið gert meira fyrir
veslings Caldwell, en nokkur okkar — þér einar sökn-
uðuð hans. Þér komuð leitinni af stað“.
Stúlkan gat ekki annað en verið honum þakklát
fyrir samúð hans. Hann var oft með henni — því nær
alt af, það sem eftir var ferðarinnar — og henni féll
betur og betur við hann. Thuran hafði komist að því,
að hin fagra Hazei frá Baltimore var amerískur erf-
ingi — mjög rik stúlka og sjálfs sln húsbóndi; það
var því ómaksins vert að líta eftir henni.
Það hafði verið ætlun Thurans að fara af skipinu á
fyrstu höfn eftir hvarf Tarzans. Hafði hann ekki í vas-
anum þau skjöl, sem höfðu dregið hann út á skipið ?
Meira haíði hann ekki þarna að gera. Hann gat ekki
komist nógu fljótt til meginlandsins til þess áð ná
fyrstu hraðlest til Pélursborgar.
En nú var annað uppi á teningnum í huga hans, og
það vísaði fyrri ætlun hans á bug. Þessi aœerísku auð-
æfi voru þess virði, að þeim væri gaumur gefiun, og
ekki var eigandinn lakari.