Alþýðublaðið - 24.10.1922, Qupperneq 2
3
Þegar þér eruð mjólkur-
laus, þá kaupið
f öðru lagi dregur það úr við
leitni atvinnurekenda tii þeis að
koma á umbótum í vinnuaðferðum
og atvinnurekstri og gerir þeim
fært að hirða gróðann fyrirhafn
arlaust. En á meðan það skipu
Iag, sem nú ríkir, helzt, verður að
ganga ríkt eítir þvf, sð þeir geri
á því svseði eins mikið og þeir
geta. Nóg verður samt til að klppa
í lag og umbæta, þegar stjórn
þeirra er lokið.
Ea einnig þetta raælir á móti
því að kauplð sé lækkað.
Kennaraskilinn
var settur fyrsta vetrardag, iaug-
ardaginn 21. október. Byrjar.skól
inn nú með 50 nemendum. Deild
irnar eru þrjár eins og undanfarið.
Skólastjóri flutti ræðu við tækifæri
þetta.
Sáði hann hinu góða sæði, og
getur uppskeran blómleg orðið, e(
ekkert sáð hefir fallið meðal þyrna,
við götuna né i grýttan jarðveg.
Meginmái skólaatjóra var svo
faguit, að unun var á að hlýða.
Mein er, hve kennaraskóii vor
hefir yfir litlum tíma að ráða, og
þyrfti tafarlauit úr þvf að bæta,
Kvartað er um það, að nýkenn-
ara vanti atvinnu og gamlir kenn
arar sitji fyrir þeim. Sé viðkoma
kennaraiiðsins meíri en eftirspurn
in, hlýtur að /ara svo, að ungir
kennarar og óreyndir verði eitt-
hvað að biða eða lúta að litlu
fyrst f stað.
Og þannig er þetta f öðrum
stéttum. En víst er um það, að
gömlu mennirnir falla ioka úr
sögunni og hlnir komast að.
Sumir vilja ryðja öllum starfs-
mönnum, sem búnir eru að starfa
nokkur ár, hringla með ait þjóð
félagið. —
En hvað á að gera við þá,
sem rutt eif Er rlkið þeim að
engu skuldugt? Og ber rlkiastjórn-
AL>fÐDBlaÐIÐ
unum ekki að minnast þess, að
þjóðféiögunum er algerlega ómiss-
andi hin dýrmæta og dý.keypta
reynsla, sem aldraðir stirfsmenn
einir hafa til brunns að be af
H 7.
Bylting.
Eftir Jack London.
Fyrirleitur, haldlnn l marz 1905
-------------- (Frh)
Þetta varpar sterku ljósi yfir
byltinguna — það skal Játað, en
jafnframt eru þið stiðreyndir, og
þær eru látnar i té stjóinendum
og ráðandi stéttum, akki svo sem
áhrifa atriðí, ekki til þess að hiæða
þau, heldur til þess að þau fái færi
á að hugsa dýpra um anda og
eðii þessarar heimsbyltiugar. Sá
timi er kominn, að byitingin hlýt
ur að krefjast þesi að vera talin
með. Hún hefir náð taki á hveiju
einasta siðuðu landi f heimi. J*fo-
skjótt sem iand verður siðað, nær
byltingin taki á því. Þegar vélar
voru innleiddar í Jipan, var jafn
aðarstefnan einnig innleidd. Jafn-
aðarstefnan varð samferða amerísku
hermönnunum öxl vlð öxl tii
Filippieyjanna. Bergmálið af sið
asta falibyssuskotinu var tæpiega
dáið út, er stofnuð voru staðband
in jafnaðarmannafélög á Cuba og
Portorico. Eon þá merkilegri er sú
staðreynd, að byltingin hefir ekki
slept taki á neinu einasta Iandl,
sem hún hefir náð tangarhaldi á.
Þvert á móti verðar tak hennar
um hvett einasta land fastara með
ári hverja. Svo sem starfandi hreyf
ing hófst hún án þeis að á bæri
fyrir rúmum mannsaldri. 1867 var
atkvæðatala hennar f heiminum
30000. 1871 var hún vaxln upp
f 100000 greidd atkvæði. Fyrst
árið 1884 komst hún upp úr hálfri
milljón. 1889 var hún yfir miil-
jón. Nú var hún farin að sfga á.
1892 var atkvæðatala Jafnaðar-
macna ( heiminum 1798391, 1893:
2585898, 1895: 3033718, 1898:
45I5S9I, 1902: 5253054, 1903:
6285374, og á því herrans ári
1905 fór hún upp fyrir sjö-mill-
jóna markið.
Ekki hefir iogi þeisarar bylt
ingar látið Bandaríkin ósnert. 1888
voru þar að eins tli 2068 atkvæði
jafnaðarmanna. 1902 voru þar
127713 atkvæði jafnaðarmanna.
Og 1904 voru greidd 435050
atkvæði jafnaðjrmatma. Hvað
kom þessum loga til þess að bála
upp? Ekki erfiðir tímar. Fjögur
fyritu ár tuttuguitu aldarionar voru
talin góð ár, og sunt gengu meira
en 300000 menn á þessu tfmabiii
i fylkiagar byltingamanna og tóku
sér stoðu undir blóðrauða fánanum.
t heimkýnnum höfundarins, Kali-
forufu, er tólfti hver maður ákveð*
inn og liðgengur byitingamaður.
Einn hlut verða menn að gera
sér Ijósan Hér er ekki að ræða
um sjaIfierafa og jafmndi hækk-
un á lágu lagi óánægðra og aumra
manna, — blieda og ósjálfráða
hörfun undan þvi að verða fyrir
óþæglndum. Þvert á móti Við
gangurinn er á vitl bygður. Hreyf-
ingin er runnin af hagfræðiiegrf
nauðsyn og fellur saman við þró-
un ssmféiigsins, en aumir menn
hafa hini vegar aidrei enn þá lagt
f uppreim. Byltingamaðurinn er
enginn horsveltur og sjúkdómum
þjáður þræll < slátrunarholu iengst
niðri í undirdjúpi samfélagsins,
heldur yfirleltt þróttmikill verka-
maður, lem hefir nóg fyrir sig að
leggja, en sér, að slátrunarholan
blður hani, og vill ógjarna lenda
l henni. Mjög aumu mennirnir eru
of hjálpirvana til þess að geta
hjá’pað sér sjálfir. Ett aðrir hjálpa
þeim, og sá dagur er ekki langt
undan, er þeir auka fjölda sfnum
við fylkingar byltingermanna.
Annan hlut verða menn að
gera tér Ijósan. Eada þótt menn
f miðitéttum og andans verka-
menn beri góðan hug ttl hreyfing*
arinnar, þá er hún elnskær verka*
mannastéttarbylting.Um allanheim
er hún verkamannastéttar bylting.
Verkamean heimiins bsrjast ivo
sem stétt á móti auðvaldimönn-
um heimsins svo sem stétt. Hin
svo kallaða mikla miðstétt er 8
þann veginn að verða út nndan í
samfélags baráttunni, Hún er deyj-
andi stétt (bragðvísir hagskýrsina-
höfandar biita hið gagnstæða), og
hinu söguiega hlutverki hennar
svo sem viðnámskodda milli auð-
valdí og verkamannastéttar er
einmltt í þann veginn að vera
lokið. Fyrir hana er ekki um
margt annað að velja ea að kvelna,
meðan hún sekkur í gleymskuna,
og húa er þegar byrjuð að kvelna
í þjóðklökkvandl, Jefifersonskum