Morgunblaðið - 13.10.2006, Qupperneq 44

44 FÖSTUDAGUR 13. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristján Jón Jó-hannesson, fyrr-
um sveitarstjóri á
Flateyri við Önund-
arfjörð, fæddist á
Flateyri hinn 30.
maí 1951. Hann
andaðist á Land-
spítalanum við
Hringbraut í
Reykjavík þriðju-
daginn 3. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Sigríður
Magnúsdóttir, f. á
Flateyri 19. júlí 1911, d. á Sól-
borgu, dvalarheimili aldraðra á
Flateyri, 20. maí 1995, og Jóhann-
es Jón Ívar Guðmundsson frá Mos-
dal í Önundarfirði, f. 6. apríl 1908,
d. 27. mars 1988. Foreldrar Sig-
ríðar Magnúsdóttur voru hjónin
Magnús Jónsson frá Auðkúlu í
Arnarfirði, skipstjóri á Flateyri
og síðar á Akranesi, og Bjarney
Steinunn Einarsdóttir frá Núpi í
Dýrafirði. Foreldrar Jóhannesar
Jóns Ívars voru hjónin Guð-
mundur Jóhannesson og Jónína
Kristjánsdóttir, sem bjuggu í Mos-
dal í Önundarfirði. Kristján Jón
var yngstur af fimm börnum
þeirra Sigríðar og Jóhannesar.
hinn 25. júní 1956. Kristján Jón og
Sólveig Dalrós eignuðust tvo syni.
Hinn eldri þeirra er Kjartan; dæt-
ur hans eru Telma Sif og Sólveig
Dalrós. Hinn yngri er Ívar; kona
hans er Kristín Pétursdóttir; dótt-
ir þeirra er Svandís Rós.
Kristján Jón Jóhannesson lauk
skyldunámi á Flateyri og settist
eftir það á skólabekk á héraðs-
skólanum í Reykholti í Borg-
arfirði. Heimkominn aftur til Flat-
eyrar fékkst hann um skeið við
beitningu, auk þess sem hann lék í
danshljómsveitinni „Æfingunni“.
Síðar gerðist hann verkstjóri hjá
Flateyrarhreppi og var þá feng-
inn til þess að taka að sér starf
sveitarstjóra, fyrst í afleysingum.
Hann var síðan sveitarstjóri Flat-
eyrarhrepps í 18 ár samfleytt.
Þau Sólveig Dalrós fóru búnaði
sínum til Reykjavíkur haustið
1996. Eftir að Kristján Jón var
orðinn ekkjumaður fluttist hann
aftur vestur til Flateyrar.
Minningarathöfn um Kristján
Jón Jóhannesson fór fram í Foss-
vogskirkju þriðjudaginn 10. októ-
ber. Útför hans og eiginkonu
hans, Sólveigar D. Kjart-
ansdóttur, verður gerð frá Flat-
eyrarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Eftirlifandi systkini
hans eru: 1) Bjarney
Steinunn í Grinda-
vík, gift Guðmundi
Sveini Haraldssyni,
útgerðarmanni frá
Súðavík. 2) Guðfinna
í Keflavík, gift
Heiðari Georgssyni,
rafvélameistara frá
Selvöllum í Helga-
fellssveit. 3) Kári
Ævar, radíó-
tæknifræðingur á
Seltjarnarnesi,
kvæntur Öldu C.
Bjarnadóttur, hárgreiðslumeist-
ara úr Reykjavík. 4) Gíslína Jón-
ína í Keflavík, gift Guðfinni Sig-
urvinssyni deildarstjóra.
Kristján Jón kvæntist hinn 22.
apríl 1972 Sólveigu Dalrósu Kjart-
ansdóttur, f. á Flateyri hinn 14.
júní 1951, d. á heimili þeirra hjóna
á Sléttuvegi 7 í Reykjavík hinn 15.
júlí 2005. Foreldrar hennar voru
hjónin Guðrún Pálmfríður Guðna-
dóttir frá Kvíanesi við Súg-
andafjörð, f. þar 9. september
1916, d. á Fjórðungssjúkrahúsinu
á Ísafirði 28. ágúst 1997, og Kjart-
an Ólafsson Sigurðsson frá Gils-
brekku í Súgandafirði; d. í
Reykjavík á 51. aldursári sínu
Það er skammt stórra högga á milli
hjá fjölskyldunni frá Litla býli á Rán-
argötu 2 á Flateyri. Systir mín Sól-
veig Dalrós lést óvænt 15. júlí í fyrra
eftir erfið og langvarandi veikindi.
Kristján Jón veiktist alvarlega, óvænt
og skyndilega 19. desember í fyrra og
lést 3. október sl. eftir þungbæra
sjúkrahúslegu allt frá þeim tíma. Þau
verða í dag samferða til grafar.
Þau hjónin hafa síðustu tíu árin
glímt við mikla erfiðleika eins og allir
sem til þeirra þekkja vita. Nánast allt
hrundi sem hrunið gat eftir að þau
fluttu frá Flateyri fyrir tíu árum. Það
var neyðarráð, en starf fyrir Kristján
við hæfi virtist ekki í boði. Viljinn stóð
aldrei til þess að flytja frá æskustöðv-
unum, þar sem þau fæddust og höfðu
alltaf búið og starfað. Mjög stuttu áð-
ur en Kristján veiktist var hann þó
aftur fluttur til Flateyrar, þar sem Ív-
ar býr í Litla býli með sinni góðu konu
Kristínu Pétursdóttur og yndislegri
dóttur þeirra Svandísi Rós. Eins
bjart og hugsast gat miðað við að-
stæður virtist framundan hjá Krist-
jáni. En þá dundi annað stóra höggið
yfir á stuttum tíma, þegar hann veikt-
ist hastarlega. Erfiðleikar og óham-
ingja sumra er óbærileg.
Þau Solla og Danni voru samferða
allt lífið – meðan báðum entist aldur.
Það var haft í gamni að fyrstu kynni
þeirra hafi verið, þegar mæður þeirra
ófrískar af þeim, ráku bumburnar
saman í dyrum gamla kaupfélags-
hússins í Oddatánni á Flateyri. Þau
gátu ekki hvort án annars verið. Þau
studdu hvort annað. Ást þeirra, um-
hyggja og tryggð við hvort annað var
óbrigðul. Þau bognuðu í erfiðleikun-
um, en brotnuðu aldrei. Danni stóð
eins og hetja í löngu veikindastríði
Sollu. Gaf henni allt sem hann átti.
Hann átti sannarlega skilið eitthvað
betra en missa heilsuna, heyja síðan
erfiða sjúkdómsbaráttu og missa lífið
svo skömmu eftir burtför hennar.
Sorglegt, óhemju sorglegt fyrir alla
og mest fyrir þá sem næst standa.
Guð gefi þeim styrk og hamingju til
framtíðar.
Öll sín störf rækti Danni af kost-
gæfni og samviskusemi. Lengst af
var hann sveitarstjóri á Flateyri eða í
rúm 18 ár. Hann var sveitarstjóri á
Flateyri, þegar mannskaðinn mikli
varð þar í snjóflóði 26. október 2006.
Þá sýndi hann dug sinn sem aldrei
fyrr eða síðar og festu fyrir þeim
hagsmunum sem hann taldi mestu
skipta fyrir byggðarlagið og íbúana
við þessar hörmulegu aðstæður – að
sameiningu Flateyrarhrepps við önn-
ur sveitarfélög yrði slegið á frest, en
aðeins náðist að fresta í skamman
tíma kosningum sem þá þegar höfðu
verið ákveðnar. Hann gaf sig aldrei
með þessa skoðun sína og hafa margir
síðar að fenginni reynslu – komist á
sömu skoðun. Aðrir sem betur þekkja
til munu eflaust minnast frekar starfa
hans á Flateyri, þ.m.t. baráttu hans
og félaga hans fyrir snjóflóðavörnum
sem því miður komu of seint og þátt-
töku hans í öðrum félags- og fram-
faramálum heimabyggðarinnar.
Danni var þéttur á velli, hnarreist-
ur og bæði þéttur og léttur í lund.
Hann átti góða návist, var skemmti-
legur, átti góða frásagnargáfu. Hann
kunni sannarlega að njóta lífsins með-
an heilsan og aðstæður leyfðu, var
glaður með glöðum, grínsamur. Sam-
skipti hans við aðra voru einlæg og
hreinskiptin. Það átti enginn neitt
inni hjá honum. Við áttum margar
ógleymanlegar og ánægjulegar sam-
verustundir bæði í leik, starfi og inn-
an veggja fjölskyldunnar. Danni var
vinur minn og mágur kær. Miklir
kærleikar voru með honum og móður
minni. Hann var drengur góður.
Að leiðarlokum minnumst við, ég
og systkini mín og fjölskyldur, Danna
með miklum söknuði og virðingu og
fyrir allt það góða sem hann var Sollu
systur okkar. Við kveðjum þau með
kærleika og sorg. En þakka ber að
þau áttu samleið og elskuðu hvort
annað, eignuðust góða syni, tengda-
dóttur og barnabörn og áttu líka gott
og gleðiríkt líf. Blessuð veri minning
þeirra. Hvíli þau í friði í fjallafaðmi
Flateyrar við Önundarfjörð.
Hlöðver Kjartansson.
Mig langaði að skrifa nokkur orð til
að minnast hans Danna frænda míns.
Ég var ekki há í loftinu þegar ég kom
fyrst vestur á Flateyri. Ég á ákaflega
ljúfar og góðar minningar þaðan sem
koma til með að fylgja mér í gegnum
lífið. Fjölskyldan í rauða húsinu á
Ránargötunni tók alltaf vel á móti
mér. Þessi fjölskylda hefur alltaf ver-
ið mér kær.
Stundum er vilji Guðs svo óútskýr-
anlegur og erfiður að sætta sig við.
Það er ekki liðinn langur tími síðan
hún elsku Solla kvaddi þennan heim
og eins náin og þau Danni voru alla tíð
er það huggun að vita að hún hefur
verið hjá honum allan þann tíma sem
hann barðist fyrir lífi sínu undanfarna
mánuði. Veit ég að þau haldast nú í
hendur og eru sameinuð á ný.
Ég á aldrei eftir að gleyma því
hversu hátt þau hlógu að mér, þó sér-
staklega Danni, þegar ég kom hin
kátasta inn til þeirra og sagðist vera
að fara í útilegu að Hrossi. Eða þegar
hann sagði mér hvass að hætta að
leita að ömmu Gógó og leyfa henni að
vera í friði, svo glotti hann í kampinn
og mér varð ljóst að þarna var ein-
ungis stríðni á ferð. Ég var smátíma
að fatta húmorinn hans og sjá hversu
hlýr og yndislegur maður hann var.
En svo sannarlega var hann það.
Í síðasta skiptið sem ég hitti Danna
sat hann á sjúkrarúminu alveg upp-
réttur og brosti sínu blíðasta þegar
hann sá mig í dyragættinni. Ég heils-
aði honum með kossi og svaraði
spurningunum sem hann hafði um
börnin mín. Þú vildir okkur öllum svo
vel og hafðir mikinn áhuga á hvernig
mér gengi eftir allt sem hefur gengið
á hjá litlu fjölskyldunni minni. Þegar
ég kvaddi þig var ég þess fullviss að
þú mundir nú ná þér og krakkagr-
ísirnir mínir mundu verða þess heið-
urs aðnjótandi að fá að kynnast þess-
um merkilega manni. En Drottinn
var með aðrar áætlanir fyrir þig og
það eina sem ég get gert er að treysta
að Guðs vilji sé þér og okkur hinum
fyrir bestu.
Elsku Kjartan, Ívar og Kristín.
Mér er orða vant þegar að ég hugsa
um alla þá sorg og þann missi sem þið
hafið þurft að ganga í gegnum á svo
stuttum tíma. Ég bið Guð um að
styrkja ykkur og hugga. Ég veit að
hún amma mín er ykkur til stuðnings
og hjá henni getur verið svo gott að
gráta. Ég vona að sambandið á milli
fjölskyldna okkar styrkist enn frekar
við þetta og í framtíðinni geti börnin
okkar átt jafn ljúfar minningar og ég
um samskipti mín við ykkur öll. Mér
þykir vænt um ykkur.
Kveðja frá Heiðari Aroni, Jenný
Björk og Kjartani Þóri.
Ykkar frænka
Karen Guðfinna.
Það er erfitt að trúa því að þau séu
bæði farin, Solla og Danni, og það
með svona stuttu millibili.
Þegar við fjölskyldan bjuggum á
Flateyri tóku þau oft að sér að passa
mig þegar mamma þurfti að fara suð-
ur vegna veikinda sinna og pabbi var
á sjó. Þau rifjuðu oft upp eitt skiptið,
það var þegar ég var eins árs og var
hjá þeim í þrjár vikur. Danni kallaði
það „daginn hans“, þegar enginn ann-
ar en hann mátti koma nálægt mér,
þó bara þennan eina dag. Alla hina
dagana var það Solla.
Solla sinnti mér alltaf eins og ég
væri hennar eigin, hún dekraði við
mig, naglalakkaði mig og greiddi á
mér hárið, keypti á mig föt þegar hún
fór til útlanda og svo má lengi telja.
Hún átti bara stráka þannig að við
sömdum um að hún fengi að eiga ann-
an litla puttann minn, sá samningur
stendur enn.
Þau fjölskyldan komu í heimsókn
til okkar þegar við bjuggum í Dan-
mörku, þá var mikið hlegið og mikið
fjör, eins og alltaf í kringum þau.
Einn daginn ákváðu þau að fara með
strákana í dýragarðinn og leyfðu að
sjálfsögðu litlu skvísunni að drattast
með. Mamma hafði gefið mér 20 kr.
sem ég mátti eyða þennan dag með
þeim. Nema hvað, þegar við vorum að
gefa öpunum að borða, greip einn
þeirra í dýrmæta peninginn og át
hann með bestu lyst. Solla var ekki
lengi að draga upp annan seðil til að
gefa frænku sinni og þerra tárin.
Kristján Jón Jóhannesson
Móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
Hringbraut 50,
(áður Bólstaðarhlíð 45),
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 13. október kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á SOS-
barnaþorpin, sími 564 2910.
Guðrún Hanna Kristjánsdóttir, Magnús Guðjónsson,
Margrét Kristjánsdóttir, Jón S. Friðjónsson,
Sigurður Örn Kristjánsson, Ingibjörg M. Karlsdóttir.
Ástkær móðir okkar, amma og tengdamóðir,
DÚA SIGÞRÚÐUR SIGLAUGSDÓTTIR,
Laugargötu 3,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri sunnu-
daginn 8. október.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 16. október kl. 13.30.
Finnur Sigurðsson, Berglind Vilhjálmsdóttir,
Gísli Hjörleifsson, Bryndís Fiona Ford,
Sveinn Hjörleifsson,
Leifur Hjörleifsson
Diljá Finnsdóttir.
Ástkær sonur minn, bróðir okkar og mágur,
RÓBERT GOLDBERG RÓBERTSSON
skrúðgarðyrkjumeistari,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hring-
braut mánudaginn 9. október.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 19. október kl. 15.00.
Róbert Ómarsson,
Ólafur Jakobsson,
Sigurður Ársælsson, Anna Dóra Guðmundsdóttir.
Ástkær eiginmaður og faðir,
BIRGIR KRISTINSSON,
Fagrahjalla 6,
Kópavogi,
lést að morgni miðvikudagsins 11. október.
Katrín Gunnarsdóttir,
Þorbjörg Birgisdóttir,
Kristín Birgisdóttir.
Fósturmóðir mín,
RAGNHILDUR SIGURJÓNSDÓTTIR,
Stigahlíð 75,
(áður Stórholti 35),
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 11. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þorbjörg Jóhanna Gunnarsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVEINLAUG FRIÐRIKSDÓTTIR
frá Vallholti,
Grenivík,
lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, þriðjudaginn
10. október.
Jón Þorsteinsson, Sigríður Arnþórsdóttir,
Friðrik Kristján Þorsteinsson, Kristjana Björg Hallgrímsdóttir,
Þorsteinn Þorsteinsson, María Jónasdóttir,
Víðir Þorsteinsson, Sigríður Sóley Friðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.