Morgunblaðið - 14.10.2006, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Vermandi heitur
vorblær og bjart sól-
skin leikur um mynd
þína sem greypt er í
hug minn og hjarta. Ég sé fyrir mér
tindrandi augu þín, yndisleg brún og
björt sem himnesk hreinskilni og
fölskvalaus gleði skín úr. Ég sé þau
Ingibjörg
Guðmundsdóttir
✝ Ingibjörg Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
19. desember 1926.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli 30. september
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Laugarnes-
kirkju 13. október.
fyrir mér dimm og
djúp með mjúku
svörtu myrkri og sorg-
ina speglast í þeim. Ég
heyri hlátur þinn dill-
andi kátan, lifandi og
einlægan. Ég sé þig í
alls konar myndum,
þær eru alltaf skínandi
bjartar, sem perlandi
sólskin.
Það er ósk mín og
von að þessi bjarti
svipur þinn og þetta
hlýja hugarþel, sem
ætíð hefur fylgt þér,
vermi frá sér og lýsi fram á veginn
og birti þá blikandi sýn sem veitir
þínum hamingju og frið.
Haukur Sveinsson.
Ég vil minnast Ein-
ars Þorlákssonar með
nokkrum síðbúnum
orðum. Á unglingsár-
um urðum við Þorlák-
ur, sonur Einars og Guðrúnar, bestu
vinir og var ég oft daglegur gestur á
Hávallagötunni. Einar hafði sig ekki
alltaf mest í frammi af heimilisfólkinu
enda voru þar margar sterkar raddir
með stórar skoðanir. En þegar hann
lagði orð í belg varð maður yfirleitt
einhvers vísari og lumaði hann oftar
en ekki á skemmtilegum sögum af
ættfeðrum mínum eða annarra úr
vinahópnum.
Einar var öllu háværari í myndlist
sinni: Óstýrilátir litir, form sem neita
að sitja kyrr, áþreifanleg ólga í hverju
Einar Þorláksson
✝ Einar Þorláks-son fæddist í
Reykjavík 19. júní
1933. Hann lést á
LSH í Fossvogi 28.
september síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Dóm-
kirkjunni í Reykja-
vík 6. október.
pensilfari. Ég hef alltaf
litið á það sem forrétt-
indi að fá að njóta
myndlistar Einars
beint af veggjum heim-
ilisins sem jafnframt
var hans einkasafn og
fasta sýning. Stíll hans
fylgdi ekki megin-
straumnum heldur var
hann persónulegur og í
raun einstakur í ís-
lenskri myndlist. Verk
hans búa yfir hreinni
og sterkri tilfinningu –
eins og músík. Titlar
verkanna oft lúmskir og fyndnir og
ekki ætlaðir til oftúlkunar. Maður fær
þó ítrekað á tilfinninguna að á bak við
formin búi lifandi og áþreifanlegur
veruleiki, hvort sem hann er þessa
heims eða annars.
Það er einlæg ósk mín að málverk
og myndir Einars fái það framhaldslíf
sem þau eiga skilið. Elsku Guðrún,
elsku Þorlákur minn, Þórður, Hall-
dóra, Guðný og fjölskyldur. Ég votta
ykkur mína dýpstu samúð á þessum
erfiðu tímamótum.
Úlfur Eldjárn.
Fallinn er frá mætur maður. Mig
langar að minnast Einars Ármanns-
sonar með nokkrum orðum en hann
var húsvörður í sautján ár í fjölbýlis-
húsi þar sem ég bý. Það getur ým-
islegt komið upp á í stóru samfélagi
þar sem eru 59 íbúðir. Það má með
sanni segja að Einar hafi farið langt
út yfir sitt starfssvið í þessu sam-
félagi. Hann gekk í allt sem gera
þurfti í húsinu, hvort sem það var að
skríða inn undir þakið til að koma í
veg fyrir leka eða að annast eða
hjálpa íbúum hússins. Hann og hans
ágæta kona, Guðjóna, fylgdust vel
með. Ef þau vissu af veikindum íbúa
hússins eða að einhver þeirra þyrfti
hjálp þá vissu þau það og aðstoðuðu
á allra handa máta. Þann tíma sem
ég var í stjórn húsfélagsins átti ég
og stjórnin öll mjög gott samstarf
við Einar sem ég vil þakka hér.
Ég votta Guðjónu og fjölskyld-
unni allri innilega samúð mína við
fráfall Einars um leið og ég óska
honum blessunar þess sem öllu
stjórnar.
Guðrún O. Halldórsdóttir.
Er mér var tilkynnt að Einar
hefði kvatt þetta jarðneska líf, setti
mig hljóðan þrátt fyrir að ég vissi að
á hann herjaði illkynja sjúkdómur
sem engu eirir en heimtar sinn toll
án miskunnar.
Ég gerði mér um leið gleggri
grein fyrir því að morgundaginn eig-
um við aldrei vísan.
Nú, þegar ég minnist Einars hús-
Jakob Einar
Ármannsson
✝ Jakob Einar Ár-mannsson fædd-
ist í Miðtungu í
Tálknafirði hinn 28.
desember 1935.
Hann lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans við Hring-
braut hinn 28.
september síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Hvíta-
sunnukirkjunni
Fíladelfíu í Reykja-
vík 6. október.
varðar, húsvarðar í 17
ár í fjölbýlishúsinu
Boðagranda 7,
Reykjavík, hrannast
upp minningar er ég
horfi til baka yfir
horfnar stundir.
Já, gott var að búa á
Boðagranda 7 og eiga
þennan trygglynda af-
burðamann sem
öruggan og traustan
bakhjarl, svo auðvelt
var að bregða sér af
bæ án þess að áhyggj-
ur fylgdu. Ég hygg ég
mæli fyrir munn allra íbúa Boða-
granda 7, allra sem kynntust og
þekktu Einar er ég rita þessar línur.
Ég tel það hafi verið mikil gæfa fyrir
íbúana að Einari var falin húsvarð-
arstaða á Boðagrandanum á sínum
tíma.
Nú er skarð fyrir skildi, þar sem
Einar hefur kvatt. Það er huggun
fyrir íbúana að maður kemur í
manns stað og sýnist mér að þar hafi
afburðavel tekist að fylla hans skarð.
Einar var samviskusamur, ósér-
hlífinn svo af bar, bráðhagur maður
bæði á tré og járn, útsjónarsemi
fylgdi hans gjörvu höndum. Hann
var mjög ljúfur maður í allri við-
kynningu og vann sér traust og virð-
ingu allra sem kynntust honum,
áberandi orðvar, hallaði aldrei orði á
nokkurn mann, handtakið traust og
jafnan stutt í brosið, brosið sem ylj-
ar en mörgum gleymist. Stjórnsam-
ur en sanngjarn enda sannleikurinn
hans lyndiseinkunn. Hann var vak-
inn og sofinn yfir velferð íbúanna á
Boðagrandanum og annaðist húsið
og alla sameign þess af mikilli natni
og virðingu sem hún væri hans eigin.
Þetta kunnum við íbúarnir vel að
meta og þakka, nú ekki síst þegar
Einar hefur kvatt þetta jarðlíf.
Einar stóð ekki einn og óstuddur í
baráttunni við hinn illa sjúkdóm, við
hlið hans var hin trausta og góða
eiginkona Guðjóna Ólafsdóttir sem
stóð eins og bjarg við hlið hans og
hjálpaði honum og studdi, létti hon-
um byrðina eftir megni meðan á hel-
stríðinu stóð. Það kunni Einar að
meta og þakka.
Ekki kom ég að dánarbeði Einars,
en sá hann þó fyrir mér á dánarbeði,
ég sá birtu og frið umljúka hans
sviphreinu ásjónu.
Hann hafði lokið dagsverki sínu
með sóma sáttur við guð og menn,
setti allt sitt traust í hendur hins al-
góða skapara sem hann treysti í ein-
lægni og takmarkalaust.
Ég trúi því að Einar hafi átt góða
heimkomu.
Það er sárt að kveðja góðan vin,
ekki síst nú þegar skammdegisnæt-
ur nálgast og myrkur hylur móður
jörð. Ég trúi því og treysti að góður
guð leiði góðan dreng til meiri birtu
á þeirri eilífðarbraut sem framund-
an er. Það er huggun í harmi þeirra
er syrgja að lífið hér á jörð er sem
örstutt leiftur og því stutt í endur-
fundi.
Ég þakka allar samverustundirn-
ar, góðar minningar lifa.
Eiginkonu, börnum og barna-
börnum, öllum ættingjum og vinum
sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Góður guð blessi minningu Einars
Ármannssonar. Hvíli hann í friði.
Hafsteinn Sveinsson.
Elsku afi.
Þakka þér fyrir að
kenna mér hvernig á
að fara á hestbak,
það var svo skemmti-
legt að fara með þér og Anítu
frænku í útreiðartúr. Alltaf hlakk-
Eyjólfur Jósep Jónsson
✝ Eyjólfur JósepJónsson fæddist
á Sámsstöðum í
Laxárdal 11. maí
1924. Hann lést af
slysförum 30. sept-
ember síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Hjarðarholts-
kirkju 7. október.
aði ég til að koma í
heimsókn til þín og
ömmu. Leitt að þú
skyldir missa af rétt-
inni. Okkur þykir
þetta ekki raunveru-
legt ennþá og finnst
að þú munir sitja við
gluggann í eldhúsinu
og drekka kaffi næst
þegar við komum.
Vonandi hefur þú það
gott þar sem þú ert,
við söknum þín mik-
ið. Ég elska þig. Góði
Guð, viltu hjálpa
ömmu í sorginni.
Bergrún Lilja Jónsdóttir.
Yfir 100 ára gamalt hús á
Þingeyri til sölu!
Húseignin Fjarðargata 4A, „Vertshúsið“, er
til sölu. Húsið var byggt árið 1886 sem íbúðar-
hús, en margvísleg starfsemi hefur verið rekin
í húsinu, svo sem greiðasala og hótelrekstur
snemma á síðustu öld og nú síðast félagshús
Kvenfélagsins Vonar.
Húsið er 113,7 m2. Efri hæð, sem er að hluta
undir súð, er lítið breytt frá upphafi. Tilboðum
skal skila fyrir 1. nóv. 2006 til formanns Kvenfé-
lagsins Vonar:
Gunnhildur Elíasdóttir,
Aðalstræti 49,
470 Þingeyri,
sími 893 1078.
Áskiljum okkur rétt til að taka hvaða tilboði sem
er eða hafna öllum.
Nokkrar myndir á www.thingeyri.is
Til sölu
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUNNAR ÁSMUNDSSON
fyrrv. bakarameistari,
Suðurgötu 28,
Hafnarfirði,
lést á gjörgæsludeild E-6, Landspítalanum Foss-
vogi, þriðjudaginn 10. október.
Jarðarförin fer fram í Fríkirkjunni, Hafnarfirði, fimmtudaginn 19. október
kl. 15.00.
Sigríður Oddný Oddsdóttir,
Ólafur H. Ólafsson, Jakobína Cronin,
Sverrir Oddur Gunnarsson,
Guðrún Gunnarsdóttir, Gústaf Adolf Björnsson,
Valgerður Jóhanna Gunnarsdóttir, Stefán Snær Konráðsson
og afabörnin.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur hlýhug og samúð vegna andláts og
útfarar
JÓHÖNNU ÞÓRU JÓNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á B deild Hlíðar
fyrir góða umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Birgir Helgason.