Alþýðublaðið - 25.10.1922, Síða 4

4
A L"Þ YÐUBLAÐIÐ
Geymsla.
Relðhjól eru tekln tll
geyœslu yfir veiurinn (
Fálkanum.
Auglýsingár
ná bezt tiígsngi sinum, ef
þær etu birtar f ,Alþýðu-
blaðinu*. Það lesa flestir,
svo að þar kotna auglýs-
ingarnar fyrir
f lest augu.
Ágsat œatarsíld til sölu
sn]ög ódýrt A v. á.
Mjólkurbrúsar og
færslukörfur
eýkomnar, mjög ódýrt,
Verzlun Hannesar Jðnssonar
Laugaveg 28.
Góðux* stofuofn er til
«ö!u fytir lágt verð. Laugaveg
43 B
Eanpendor „Verkam»nnsiní‘
hér í bæ cru vinsamlegast beðni'
að greiða hið fyrsta ársgjaldið
§ kr., i afgr Aíþýðublaðsins.
SköviSgerðir
eru beztar og fljótast afgreiddar
á Laugaveg 2 (géngið inn i skó
verziun Sveinbjarnar Árnaionar).
Virðingarfylat.
Flnnnr Jónsson.
Afgreidsla
blaðsins er f Alþýðuhúsinu vií
Ingólfsstrsti og Hverflsgötu.
SlmiQ88.
Augiýsingum sé skilað þangal
eða f Gutenberg f siðasta lagl
kl. 10 árdegis þann dag, sem þae
eiga að koma f biaðið.
Askriftagjald ein kr. á mánnði
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm. eind
Útsölumenn beðnir að gera skli
til afgreiðsiunnar, að minsta kðst!
ársfjórðungslega.
€Kgl. kirðsali.
Allir beztu kaupmenn
og kaupfélög selja nú
Sanitas sætsaft.
Við fcöfnm nú feoglð felkna úrval
af Ijósakrónuns, borólömpnm
og kögnrlömpnm, ásamt ýmsum
tegundum af hengilömpnm.
Þar setn verðið á þeisum nýju
lömpum er mikið lægra en áður
heflr verlð, ættuð' þér að koma
og líts á úrvalið og heyra verðið.
Hf. Rafmf. Hiti & 146m
Laugaveg 20 B. Sími 830.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Hallbjörn Halldórsson.
Pienumlðjtn Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs: Tarnn snýr aftnr.
Jane sagði Hazei, að skemtisriekkja Tenningtons
ætlaði að dvelja að minsta kosti vikutíma í Höfðaborg
og halda svo áfram — noiður með vesturströndinni,
áð þessu sinni — og heim til Englands. „Þar sem eg
giftist", lauk Jane máli slnu.
„Ertu þá ekki gift enn þá?“ spurði Hazel.
„Ekki enn“, svaraði Jane og bætti svo við: „Eg vildi,
að England væri miljón mílur héðan“.
Ferðafólk heimsótti frændfólk Hazelar og gagnkvæmt.
Stofnað var til skemtana og skemtiferða þarna upp
um riæstu sveitir. Allsstaðar var Thuran velkominn
gestur. Hann hélt karlmönnunum veizlu og kom sér
lævíslega í mjúkinn hjá Tennington lávarði.
Thuran hafði veður af því, að koma snekkjunnar
mundi ekki þýðingarlaus fyrir sig, og hann vildi vera
við þvl búinn, að geta komist með henni. Þegar hann
var eitt sinn einn með Englendingnum, notaði hann
tækifærið og sagði honum, að þau Hazel Strong væru
heitbundÍD, en það yrði ekki opinberað fyr en til Ame-
ríku kæmi. „En minnist ekki á það. einu orði, kæri
TennÍDgton, — ekki einu orði“.
„Auðvitað, eg skil“, svaraði Tennington. „En það er
óhætt að óska yður til hamingju — loðin^um lofana,
skuluð þér vita — vissulega".
Daginn eftir kom að því, sem hann grunaði.rFrú
Strong, Hazel og Thuran voru gestir Tenningtons á
skipi hans. Frú Strong var að segja frá því, hve vel
hún hefði skemt sér í Höfðaborg, og að sér þætti
fyrir því að þurfa að fara fljótlega, því hún þyrfti
nauðsynlega að fara til Baltimore sem fyrst.
„Hve nær faiið þér?“ spurði Ténnington.
„í næstu viku, held eg“, svaraði hún.
„Einmitt þaðl“ hrópaði Thuran. „Eg er heppinn. Eg
þarf llka hið bráðasta að hverfa heim, og mér er sönn
ánægja að því að verða yður samferða og fá að að-
stoða yðilr“.
„Það er vel gert af yður, herra Thuran“, svaraði
frú Stróng. „Eg er vis um, að okkur verður sönn á-
nægja að því, að leita verndar yðar“. En í huga sínum
óskaði hún þess að þær losnuðu við hann. En ekki
vissi hún hvers vegna.
„Svei mér þá“, hrópaði Tennington lávarður augna-
bliki síðar. „Atbrags-hugmynd, svei mér þá!“
„Jú.ætli það ekki, Tennington?“ sagði Clayton. „Það
ér víst ágtet hugmynd, fyrst þú hefir hana, en hvað er
nú á seyði? Á nú að sigla til Kína með viðkomustað á
Suðurpólnum ?“
„Æ, góði Clayton“, svaraði TenningtOD, „þú þarft
ekki að vera svona gramur, þó þér dytti ekki þessi
férð í hug — þú hefir látið eins og tarfur í moldar-
barði stðan við fórum af stað“.
„Nei, góði minn“, hélt hann áfram, „það er ágæt
hugmynd, og þið munuð öll fallast á hana. Það er að
taka frú Strong og dóttur hennar og Thuran lika, ef
hann vill koma, með okkur á skipinu til Englands.
•Jæja, er þetta ekki afbragð?“
.jFyrirgefðu, Tenny“, hrópaði Clayton. „Þetta er sann-
arlegá fyrirtak — mér hefði aldrei dottið 1 hug, að
þetta myndaðist í heila þínum. Ertu alveg vfs um, að
þetta sé frumlegt“.
„Og við förum snemma í vikunni eða hve nær sem
yðar hentar bezt, frú Strong“, hélt hirin greiðvikni
Engletidingur áfram, eins og alt væri ákveðið nema
brottfarardagurinn.
„En, Tennington lávarður, þér gefið okkur ekki einu
sinni tfma til að þakka yöur, hvað þá að ákveða, hvort
við getum þegið þetta höiðinglega tilböð yðar“, sagði
frú Strong.
„Nú, auðvitað komið þið“, sagði Tennington. „Við