Morgunblaðið - 05.12.2006, Page 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 5. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Magdalena Guð-björg Ólafs-
dóttir fæddist á
Siglufirði 3. júlí
1930. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Sóltúni 2 í Reykja-
vík, mánudaginn 27.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Sigurlína
Ragnhildur Jóns-
dóttir verkakona á
Siglufirði, síðar
ráðskona í Reykja-
vík, f. 28. janúar
1901, og Ólafur Guðmundur Jó-
hannsson skipstjóri og síðar kaup-
maður í Reykjavík, f. 12. maí 1889.
Systur hennar samfeðra eru Una
Bára f. 15. október 1911, og Ingi-
björg hárgreiðslumeistari f. 30.
ágúst 1915.
21. janúar 1950 giftist Magda-
lena Hannesi Vigfússyni rafverk-
taka og síðar kaupmanni, f. 4. jan-
ur skrifstofustjóra hjá Rafsól, f. á
Grundarfirði 9. apríl 1956. Börn
þeirra eru Jenný Rósa, f. 29. febr-
úar 1976, Linda, f. 12. febrúar 1987
og Hannes Ármann, f. 11. sept-
ember 1988. 4) Haukur , fram-
kvæmdastjóri í Reykjavík, f. í
Reykjavík 12. janúar 1954. Dætur
hans eru Sonja Berglind, f. 23.
ágúst 1974 og Íris, f. 9. maí 1983. 5)
Bryndís skrifstofustjóri í Reykja-
vík, f. í Reykjavík 28. maí 1963, gift
Halldóri Helgasyni, f. í Reykjavík
27. nóvember 1965. Dætur þeirra
eru Helena, f. 21. ágúst 2000 og
María, f. 27. maí 2003.
Magdalena var uppalin á Siglu-
firði, hún lauk skólanámi frá
barnaskólanum á Siglufirði.
Magdalena vann fyrst á Ljós-
myndastofu Siglufjarðar, síðar hjá
Lofti Guðmundssyni ljósmyndara í
Reykjavík. Eftir að hún giftist var
hún lengst af heimavinnandi en
starfaði síðar við verslunarstörf í
verslun sinni Glóey á meðan heilsa
leyfði.
Útför Magdalenu verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
úar 1928. Lengst af
bjuggu þau í Gnoð-
arvogi 58, en síðar í
Austurgerði 8 í
Reykjavík. Börn
þeirra eru: 1) Ómar
rafverktaki í Reykja-
vík, f. í Reykjavík 4.
september 1948,
kvæntur Önnu Karls-
dóttur bankamanni í
Reykjavík, f. á Vega-
mótum á Seltjarn-
arnesi 20. júlí 1950.
Börn þeirra eru Hild-
ur, f. 10. júlí 1968,
Rúnar, f. 30. júlí 1970 og Karl
Bergmann, f. 6. júní 1975. 2) Elín
verslunarstjóri í Reykjavík, f. í
Reykjavík 19. október 1949. Börn
hennar eru Steven Peter Matt-
hews, f. 10. desember 1969 og Lísa
Bryndís Matthews, f. 10. október
1971. 3) Baldur Elías rafverktaki í
Reykjavík, f. í Reykjavík 28. júní
1952, kvæntur Særósu Guðnadótt-
Það er komið að kveðjustund.
Magðalena Ólafsdóttir, venjulega
kölluð Lilla af ættingjum og vinum,
er látin. Kallið sem allir höfðu beðið
svo lengi eftir og ekki síst hún sjálf
kom, að því er virtist, okkur öllum
að óvörum eins og svo oft vill verða.
Lilla greindist með Parkinson-veiki
fyrir meira en tuttugu árum og bjó
síðustu 5 árin á hjúkrunarheimilinu
Sóltúni.
Hún fæddist á kreppuárunum á
Siglufirði og flutti þaðan ung kona
til Reykjavíkur til að hefja búskap
með Hannesi Vigfússyni sem hún
bjó með til æviloka. Lilla var afar
stolt af uppruna sínum og allir Sigl-
firðingar sem hún hitti síðar á æv-
inni nutu góðs af því að vera sveit-
ungar hennar. Lilla var fremur
hæglát, hlédræg og myndarleg kona
með fínlegan þokka og fallegt yf-
irbragð. Við fyrstu kynni komst
maður því ekki hjá að veita augum
hennar athygli. Svo falleg, blá og
geislandi að þau lýstu upp allt and-
litið sem var alla jafnan sólbrúnt og
glaðlegt. Alltaf var hún vel tilhöfð
og aldrei hefði hún látið sjá sig á
öðru en skóm með háum hælum.
,,Það er ekki minn stíll,“ sagði hún
ákveðið. Og ákveðin var hún og
viljasterk sem sást best þegar veik-
indin herjuðu á þessa stoltu konu.
Ekki kvartaði hún eða barmaði sér
yfir erfiðu hlutskipti sínu heldur bar
sinn harm í hljóði og reyndi að njóta
lífsins á meðan hún gat, ásamt
manni, fjölskyldu og vinum. Oft var
farið austur fyrir fjall í sumarbú-
staðinn sem þau hjónin byggðu sér
og árlega hélt hún þar laxaveislu
fyrir alla fjölskylduna sem samein-
aðist í glaumi og gleði yfir tækifær-
inu til að rifja upp gamlar minning-
ar og eignast nýjar.
Eftir að Lilla flutti í Sóltún tók við
erfiður tími þar, sem eiginmaður,
fjölskylda og starfsfólk heimilisins
reyndu að gera sem bærilegastan
og uppskáru að launum þakklæti
hennar og hlýhug.
Á kveðjustund er svo margt sem
leitar á hugann, margar minningar
sem mann langar að þakka fyrir, svo
margt sem var látið ósagt, en að lok-
um stendur eftir þakklætið. Þakk-
læti sonar fyrir móðurkærleika og
ást, þakklæti tengdadóttur fyrir
hlýhug og umhyggju og síðast en
ekki síst þakklæti ömmubarna fyrir
samveruna sem þau áttu með ömmu
sinni. Megi hún hvíla í friði.
Baldur, Særós,
Linda og Hannes.
Tregt er mér tungu að hræra við
fráfall móður minnar sem nú hefur
fengið hvíldina eftir tuttugu ára
stríð við Parkinson veikina. Hún var
almennt kölluð Lilla frá æskuárun-
um á Siglufirði og einnig hér syðra
af sínum nánustu. Fyrst er ég man
eftir mér bjuggu foreldrar mínir á
Baugsvegi 17a í Skerjafirði. Hún
var mitt skjól ef eitthvað bjátaði á.
Þá hafði hún lagt af vinnu utan
heimilis og sinnti um pabba og börn-
in, þannig gekk það þar til hún hóf
störf í versluninni Glóey sem for-
eldrar mínir keyptu 1987. Þar vann
hún við verslunarrekstur til 1998, er
heilsan brást. Minningin um þig
mun lifa í huga barna þinna og
pabba og hjálpa okkur að takast á
við sorgina. Við fjölskyldan þökkum
starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Sóltúns, þar sem mamma dvaldi síð-
astliðin fimm ár, innilega fyrir góða
umönnun og hlýlegt viðmót.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Úr vísumVatnsenda-Rósu.)
Hvíl þú í friði, elsku mamma.
Haukur Hannesson.
Það koma upp margar góðar
minningar þegar ég hugsa til ömmu
minnar. Ég man þegar ég var lítil
stelpa og fékk að fara ein í heimsókn
upp í Austurgerði. Afi var þá oft að
vinna og við amma brölluðum ým-
islegt saman á meðan.
Ég var stundum með henni þegar
hún var að baka og sýsla í eldhúsinu
og einhvern veginn var allt svo auð-
velt fyrir henni. Amma var með ein-
dæmum góð húsmóðir og henni
fannst ekki mikið tiltökumál að
baka og elda og halda öllu fínu í
kringum sig. Amma var ofsalega
myndarleg í höndunum og manni
fannst ótrúlegt hvað hún gat saum-
að út fallega hluti.
Áður en amma veiktist svona
mikið, naut ég þess að koma upp í
sumarbústað til þeirra í sveitasæl-
una, en hún hafði því miður lítið
komist síðustu ár. Hún kom samt
annað slagið og sá til þess að allt
væri á sínum stað.
Ég á eftir að sakna ömmu mikið
og vildi að börnin mín hefðu kynnst
henni betur, en ég veit hún er á góð-
um stað núna og fylgist með okkur.
Ég bið Guð um að styrkja afa og
alla í fjölskyldunni á þessum erfiðu
tímum.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Jenný Rósa Baldursdóttir
og fjölskylda.
Elsku amma mín, ég vil minnast
þín hérna í fáum orðum, því mig
skortir orð til að lýsa því sem fer í
gegnum hugann minn þessa dagana.
Það er alltaf sárt að kveðja, góða og
fallega konu eins og þú varst.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt
þig að í lífinu og þakklát fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og fjöl-
skylduna mína í gegnum árin.
Ég veit að þú ert komin á góðan
stað núna, þar sem þjáning er ekki
til og þér líður betur.
Ég minnist þín sem góðrar og gef-
andi konu sem áttir stóra fjölskyldu
sem þú hugsaðir alltaf vel um á með-
an heilsan leyfði, ólst upp 5 börn
með afa og þið gerðuð það vel.
Ég vildi óska að þú hefðir fengið
að lifa góðu lífi í ellinni þinni í stað-
inn fyrir að berjast við þennan erfiða
sjúkdóm, elsku amma mín, því þú
áttir það svo sannarlega skilið að
njóta lífsins.
En nú ertu farinn og ég mun alltaf
minnast allra góðu stundanna sem
við áttum, alveg frá því ég var lítil
stelpa, þegar ég kom og heimsótti
þig og afa til Reykjavíkur og þið
gerðuð allt fyrir mig, gáfuð mér fal-
legar gjafir og ég man eftir því þeg-
ar þú dressaðir mig upp og fórst
með mér í myndatöku þegar ég var
smástelpa, gafst mér alltaf stærsta
páskaeggið á páskunum og varst
mér alltaf svo hlý og góð. Leyfðir
mér að búa hjá ykkur afa þegar ég
var unglingur sem var ómetanlegt.
Ég á ótal margar fallegar og góð-
ar minningar um þig og það sem við
áttum. Ég þakka þér fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig, elskulega
amma mín.
Ég er glöð að dætur mínar hafa
einnig fengið að njóta góðs af þinni
návist þótt stutt hafi verið.
Ég geymi minningar okkar sem
dýrmætan fjársjóð og mun alltaf
gera það.
Ég tigna kærleiks kraftinn hljóða,
Kristur, sem birtist oss í þér.
Þú hefur föður hjartað góða,
himnanna ríki, opnað mér.
Ég tilbið undur elsku þinnar,
upphaf og takmark veru minnar.
(Þýð. Sigurbjörn Einarsson)
Elsku afi minn, ég bið Guð að
styrkja þig og fjölskylduna okkar
alla á þessum erfiða tíma. Við send-
um þér okkar dýpstu samúð og
styrk.
Sonja Berglind Hauksdóttir,
Guðrún Lísa Harðardóttir,
Birta Júlía Sturludóttir.
Elsku Lilla mín.
Nú þegar ég sit hér heima í Dan-
mörku, og hef móttekið sms frá dótt-
ur minni um að þú sért orðin mikið
veik og ekkert sé hægt að gera, þú
sért að fara að kveðja, finnst mér
erfitt að búa svona langt í burtu og
geta ekki kvatt þig eins og mig hefði
langað til, eins og maður kveður
góðan vin, eins og maður kveður
góða manneskju, manneskju sem
aðeins hefur gert mér og mínum
gott, það var ekki til neitt ljótt eða
misjafnt í þinni sál.
Ég var sem unglingur svo lánsöm
að kynnast ykkur, þú og þið voruð
mér alltaf góð (nokkuð sem ekki er
sjálfgefið, því miður eru til mann-
eskjur sem eru illa innrættar og
sjálfmiðaðar eingöngu). Já, ég var
heppin að hafa mætt ykkur á minni
lífsgöngu.
Ég er svo stolt af því að getað
kallað þig vin minn. Þau bönd sem
við bundum fyrir 35 til 36 árum síð-
an hafa haldið, með mismunandi
litlum og stórum kveðjum, heim-
sóknum, jólakortum. Já, í öll þessi
ár, alveg frá því ég var unglingur á
föstu með syni ykkar hafa böndin
aldrei slitnað alveg, og ég er óend-
anlega þakklát fyrir það. Það koma
margar minningar upp í hugann, já
og vel að merkja, aðeins góðar, bara
minningar sem ylja. Ég man vel
þegar ég kom í fyrsta skipti inn á
ykkar heimili með Hauki. Þið voruð
nánast nýflutt í stórt og fallegt ein-
býlishús í Gerðunum í Reykjavik.
Ég var nú í byrjun mjög feimin,
enda bara 15 ára. Ég man þegar þið
hjónin treystuð mér fyrir húsinu
ykkar á meðan þið fóruð í frí suður á
bóginn, þú treystir mér fyrir að
passa húsið, sem ég svo gerði eftir
bestu getu. Ég man þegar þið borg-
uðuð námskeið fyrir mig til að læra
vélritun, ég man þegar þið veittuð
mér vinnu við létt skrifstofustörf í
fyrirtækinu ykkar, þar sem ég
mætti daglega hálfan daginn. Ég
man þegar þú studdir mig í gegnum
erfiðan tíma. Ég man þegar við
Haukur hættum saman eftir að hafa
verið saman í 3 og ½ ár, og ég upp-
götvaði svo að ég bar barn hans, þeg-
ar þú sást til þess að okkur skorti
ekki neitt. Fékkst lista frá Motherc-
are frá útlandinu, við skoðuðum
listann og pöntuðum í sameiningu
upp úr honum allt sem lítið barn þarf
fyrstu mánuðina. Ég man þegar þú
komst svo í heimsókn á LSP þegar
Sonja fæddist, með líka þennan
stóra pakka. Já, svona get ég enda-
laust talið upp allt sem þú og þið
gerðuð fyrir mig. Já, og ekki nóg
með það, líka eftir að ég gifti mig og
flutti út á land, þegar ég fékk upp-
hringingu frá flutningafyrirtækinu á
staðnum um að ég ætti þar sendingu
sem samanstóð af allskonar raf-
magnsefni, (og ég svaraði að það
hlytu að vera mistök, hefði sko ekki
pantað neitt þannig í húsið sem við
vorum nýbyrjuð að byggja)… sei sei
nei… þið tókuð það bara upp hjá
ykkur sjálf að gefa mér þetta og
skýringin var að ég ætti það skilið…
Já Lilla mín, þótt þú værir ekki stór,
var þitt hjarta stórt og á réttum stað.
Þú varst alltaf sterk, þrátt fyrir
það mótlæti sem þinn sjúkdómur
veitti þér síðustu árin, þegar þú
hefðir átt að fara að njóta lífsins, já
ég dáðist að þér og er glöð yfir að
hafa fengið að kynnast þér.
Þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir dóttur okkar Hauks, og
héðan frá Árósum í Danmörku send-
um við samúðarkveðjur til fjölskyld-
unnar.
Hvíl í Guðsfriði, kæra Magdalena.
Guðrún Berg, Sævar Berg
og Sindri Berg, Danmörku.
Amma var jafngömul og ég er í
dag þegar ég kom í heiminn fyrir 38
árum. Ég held að henni hafi ekki
þótt ömmuhlutverkið tímabært, og
mikið skil ég það vel.
Amma hélt því fram að henni væri
meinilla við ketti. Breytti þó ekki því
að nágrannaköttur mætti gjarnan í
heimsókn og virtist frekar velkom-
inn en hitt. Sömuleiðis þótti okkur
krökkunum gaman að heimsækja
ömmu og afa í Austurgerði. Barna-
börnunum fjölgaði ört eftir fæðingu
mína, fyrstu árin bættist einhver við
á hverju ári uns hópurinn var orðinn
stór og myndarlegur. Amma var
stolt af okkur öllum og sýndi okkur
væntumþykju sína á sinn hátt. Ég
man eftir ótrúlega fallegum peysum
sem hún prjónaði handa mér og gjaf-
irnar frá útlöndum voru stórfengleg-
ar fyrir smástelpu. Rúskinnspilsið,
köflótta kápan, peysa og sokkabuxur
í stíl, og svo samsvarandi sett á bróð-
ur minn. Ömmu varð greinilega
hugsað til okkar krakkana á ferðum
sínum til útlanda, en þær voru ófáar.
Sjálf var amma glæsileg kona.
Lagt hár, vel snyrtar neglur, sól-
brúnka, amma lagði metnað í útlit
sitt á meðan heilsa leyfði. Fötin voru
blá, fjólublá, rauð og bleik, allt litróf-
ið klæddi ömmu. Um tíma keyrði
amma um á kóngabláum Mini. Og
þegar hún þaut áfram sem leið lá frá
Seltjarnarnesi á leið í Austurgerðið
með mig í aftursætinu, fannst mér
hún hljóta að eiga Miklubrautina,
skuldlaust.
Síðar meir unnum við saman fyrir
jólin í búðinni hans afa, Glóey. Ég
held að ömmu hafi þótt gaman að
hafa okkur krakkana með sér í jóla-
ösinni, og þótt þekkingin á voltum og
amperum hafi verið takmörkuð þótti
ömmu held ég ljós okkar skína skær-
ar en nokkuð annað í lampabúðinni.
Þetta voru skemmtilegir dagar.
Amma dvaldi síðustu árin í Sól-
túni, með herbergið sitt yfirfullt af
ljósmyndum af okkur afkomendun-
um. Meðan heilsa leyfði þótti ömmu
enn gaman að hafa sig til og þáði
lagningu og handsnyrtingu við hvert
tækifæri. Amma var mikill sælkeri
og þegar matarlystin dvínaði nærð-
ist hún helst á kók og staur eða góð-
um tertubita. Það gladdi hana að fá
heimsókn og ekki kom að sök ef smá
sælgæti var með í för.
Eftir áralöng erfið veikindi held
ég að amma hafi verið hvíldinni feg-
in. Ég gleðst yfir góðu árunum með
henni þegar heilsunnar naut enn við
og er þakklát fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kveðja hana undir það
síðasta. Afi minn, sem nú kveður li-
taglaðan lífsförunaut sinn, á samúð
mína alla.
Hildur Ómarsdóttir.
Magdalena Ólafsdóttir
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN OTTÓ BJARNASON
frá Böðvarsholti,
Ennisbraut 18,
Ólafsvík,
lést á Sjúkrahúsi Akraness laugardaginn 2. desember.
Kristín Jóna Guðjónsdóttir, Gunnar H. Hauksson,
Bjarni Guðjónsson, Bjarney Guðmundsdóttir,
Jóhann Pétur Guðjónsson, Þórey Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar, sonur,
tengdasonur, bróðir, mágur og svili,
JÓN HELGASON
(Jónsi),
Hafnargötu 30,
Vogum,
lést á Landspítalanum Fossvogi föstudaginn 1. des-
ember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Selma Stefánsdóttir,
Anita Máney Jónsdóttir,
Glóð Jónsdóttir,
Helgi Ragnar Guðmundsson, Júlía H. Guðmundsdóttir,
Stefán Dan Óskarsson, Rannveig Hestnes,
Gunnar Júlíus Helgason, Logi Helgason,
Sandra Helgadóttir, Sindri Snær Helgason,
Harpa Stefánsdóttir, Helgi Dan Stefánsson,
Ingi Þór Stefánsson,
Guðbjörg Þóra Jakobsdóttir.