Morgunblaðið - 05.12.2006, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. DESEMBER 2006 35
Högg er hæfir
harma allir
ráðvilltir veg rata.
Mun þó minning
myndir geyma
fjársjóðinn fagra.
Ylja mun áfram
öllum er þekktu
góð og göfug kynni.
Situr til sóma
á Sigurhæðum
engla allan prýðir skara.
Hans af himni
hingað lýsir
stjarna yfir storð vora.
Minnast munum
mannsins prúða
gáfna og góðs hugar.
Allar okkar
innstu kveðjur
til samúðar sendum.
Hlíf og Agnar.
Í gegnum tíðina hef ég eytt mörg-
um stundum í að reyna að átta mig á
tilgangi og gangi lífsins. Oft hef ég
spurt spurninga sem engin svör fást
við og alltaf er eitthvað sem við menn-
irnir getum ekki skilið. Fráfall þitt er
eitt af því sem mér finnst erfitt að
skilja. Þú varst búinn að mennta þig í
tölvunarfræði við Háskóla Íslands og
stóðst þig með prýði í þinni vinnu sem
og öðru sem þú gerðir. Þú sýndir
áhuga á kennslu og langaði að prófa
að kenna upprennandi tölvunarfræð-
ingum. Veit ég að þar hefðir þú staðið
þig mjög vel, eins og í öðru sem þú
tókst þér fyrir hendur. Þú áttir bjarta
framtíð framundan, varst heitt elsk-
aður af þinni fjölskyldu en ert núna
farinn í annan heim. Þú greindist með
illvígan sjúkdóm á unglingsárunum
en stóðst þig eins og hetja, í mörg ár
varstu alveg einkennalaus og maður
trúði því að krabbameinið myndi ekki
taka sig upp aftur. Það kom því sem
þruma úr heiðskíru lofti þegar þú
greindist aftur. Margar aðgerðir,
geislameðferðir og lyfjameðferðir
tóku við og alltaf varstu sterkur í
gegnum þennan tíma. Þú barðist af
ótrúlegu þreki og var ekki annað
hægt en að dást að þér. Ég veit að þú
varst orðinn mjög veikur undir það
síðasta og það sem huggar mann er að
trúa því að þú sért kominn á góðan
stað þar sem þér líður vel, laus við all-
ar kvalir og þyngsli. Þó að samskipti
okkar hafi ekki verið tíð, þá var alltaf
hægt að ræða við þig um hin ýmsu
málefni. Sameiginlegur áhugi okkar á
fótbolta og formúlu gerði okkur auð-
velt fyrir og alltaf var hægt að rabba
um gengi Arsenal-liðsins, en það er
nú ekki erfitt þegar tveir Arsenal-
aðdáendur eru samankomnir. Þú
hafðir það forskot á mig að hafa farið
á Highbury og séð Arsenal spila.
Hafðir þú mjög gaman af þeirri ferð
með Kjartani frænda. Eitt sinn rædd-
um við hvað það væri gaman að fara á
Nou Camp og sjá Barcelona spila og
vildi ég að þú hefðir getað upplifað
það. Ef ég einn daginn fer þangað,
eins og ég stefni á, þá mun ég hugsa
til þín úr áhorfendastúkunni.
Elsku Örn, um leið og ég þakka fyr-
ir liðnar samverustundir vil ég senda
fjölskyldu og öðrum aðstandendum
mína innilegustu samúðarkveðju.
Guðrún Björg Guðmundsdóttir.
Elsku Örn, nú hefurðu loksins
fengið hvíldina eftir erfiða og kvala-
fulla baráttu. Eftir sitjum við hin og
reynum að skilja tilgang þess að ung-
ur og hæfileikaríkur maður sé hrifinn
á brott í blóma lífsins. Í hjörtum okk-
ar geymum við minningar um hæglát-
an, góðan og traustan dreng sem
barðist tvívegis hetjulegri baráttu við
miskunnarlausan sjúkdóm sem að
lokum hafði sigur.
Elsku Örn, við viljum öll þakka þér
innilega fyrir samfylgdina í gegnum
unglingsárin, það var sannur heiður
að fá að hafa þig í okkar lífi. Minn-
ingar um stríðnislegt bros og enda-
lausan hringborðtennis lifa með okk-
ur um ókomna tíð. Megi englarnir
vaka yfir þér.
Elsku Ásbjörn, Kristín, Magga,
Tobba og fjölskyldur. Megi Guð gefa
ykkur styrk í sorginni.
Bekkjarsyskinin
úr Laugarbakkaskóla
✝ Karl Gunn-laugsson eða
Kalli eins og hann
var jafnan nefndur
fæddist í Bald-
ursheimi í Mývatns-
sveit 24. ágúst
1940. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga 28. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru þau Karólína
María Friðbjarn-
ardóttir á Ísólfs-
stöðum á Tjörnesi,
f. 27. nóvember 1911, d. 14. mars
1985, og Gunnlaugur Sigurðsson,
Húsavík, f. 5. des 1906, d. 14. des
1985. Bróðir Karls, sammæðra,
er Sveinn Aron Bjarklind, f. 10.
apríl 1935. Eiginkona hans er
Gerður G. Bjarklind. f. 10. sept
1942. Alsystkini Gunnlaugs eru
Eiður Sigurður Gunnlaugsson, f.
8. nóv 1936; Sólveig Inga Gunn-
laugsdóttir, f. 11. mars 1939; og
Sigríður Kristín Gunnlaugs-
dóttir, f. 31. júlí 1948, eig-
inmaður hennar er Hreinn Ein-
arsson, f. 19. ágúst 1945.
Fjölskyldan fluttist úr Mývatns-
sveit 1943 til Húsavíkur þar sem
hann bjó svo alla
tíð.
Karl kvæntist
Báru Ernu Ólafs-
dóttur, f. 27.11.
1966. Þau skildu
1975. Börn þeirra
eru: 1) Hörður Már
Karlsson, f. 22. des.
1963, í sambúð með
Önnu Lilju Guðjóns-
dóttur, eiga þau tvö
börn, a) Silju, f. 7.
nóv. 1985, og á hún
tvö börn, Sesselju
Sóleyju, f. 1. júlí
2002, og Guðjón Davíð, f. 25.
mars 2005. b) Karl Þór, f. 15.
sept. 1994. 2) Berglind María
Karlsdóttir, f. 24. júlí 1966, gift
Kristni Einarssyni, f. 11. mars
1967. Hennar barn Bára Erna f.
3. maí 1980. Þeirra börn a) Fann-
ey Þórunn, f. 13. mars 1991. b)
Arna Lind, f. 27. júlí 1994.
Karl vann alla sína tíð við sjó-
mennsku á ýmsum bátum. Lengst
af var hann hjá útgerðarfélaginu
Vísi á Húsavík. Á seinni árum
átti golfið hug hans allan.
Útför Karls verður gerð frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
„Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum. Hugsið ekki um dauðann með
harmi og ótta. Ég er svo nærri að hvert
eitt tár snertir mig og kvelur, en þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug, lyftist
sál mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð og
þakklát fyrir allt sem lífið gefur, og ég tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.“
(Kalihl Gibran)
Þín dóttir
Linda.
Nú hefur afi minn kvatt þennan
heim og er hans sárt saknað Ég hef
aldrei í mínu lífi kynnst eins góðum
manni og afa mínum. Hann lét mér
alltaf líða eins og ég væri mikilvæg-
asta manneskja á þessari jörðu.
Hann sá ekki sólina fyrir mér eins
og svo margir orðuðu það. Ég var
heillin hans afa og kærleikur og
stolt hans yfir mér var alveg ein-
stakt. Honum er ég svo þakklát fyr-
ir allt og ég vona svo innilega að
hann fylgi mér og passi mig að ei-
lífu. Ég ætla að tileinka mér þraut-
seigju, kátínu, góðmennsku, hörku
og örlæti afa svo lengi sem ég lifi.
Elsku afi, ég er ekki reið að þú
hafir verið tekinn frá mér langt fyr-
ir aldur fram. Ég veit það eru fleiri
sem þarfnast þín og vilja hafa þig
hjá sér. Við fengum þig bara að láni
og þessi barátta þín fyrir lífinu hef-
ur kennt mér að maður eigi ekki að
taka lífi sínu sem sjálfsögðum hlut
og að það sé ekkert sjálfsagt að
maður fái að vakna hvern einasta
dag. Ég er svo gríðarlega þakklát
fyrir allt sem við afi höfum upplifað
saman og allar góðu minningarnar.
Ég lít ekki á dauðann sem endalok.
Ég veit þú gafst aldrei upp. Aldrei.
Þú þurftir bara að gefa eftir til að
öðlast frið frá kvalafullum lík-
amlegum sjúkdómi. Sál þín er
ennþá sterk og ég trúi því að hún lifi
enn.
Elsk afi, þakka þér fyrir allt. Ég
vona að þér líði vel núna og að það
sé hugsað vel um þig hinum megin
líkt og við hin reyndum að hugsa um
þig eftir bestu getu. Ég hlakka til að
segja börnum mínum í framtíðinni
frá því hversu góður langafi þeirra
var. Ég bið algóðan Guð að vernda
þig og blessa ríkulega. Einnig vil ég
biðja Guð að styrkja og vera með
þeim sem eiga erfitt vegna fráfalls
þíns. Ég bið að heilsa öllum og
gangi þér vel í því starfi sem guð
hefur falið þér. Þú munt alltaf eiga
stað í mínu hjarta og minning þín
lifir að eilífu.
Þín afastelpa
Bára Erna.
Elsku afi, við söknum þín mjög
mikið. Við vitum að þú hefur það
betra þar sem þú ert kominn. Okkur
langar gjarnan að hitta þig aftur.
Þegar við kveðjum þig núna þá rifj-
ast upp fyrir okkur allar skemmti-
legu sögurnar þínar og ferðirnar til
Húsavíkur til þín og þegar við fór-
um í skíðaferðina. Það var líka
gaman þegar við fórum upp að
andapolli og gefa öndunum brauð.
Arna Lind Kristinsdóttir og
Karl Þór Harðarson.
Elsku bróðir, nú þegar þínu
stríði er lokið, þá er tómarúm í
mínu hjarta, þú barðist eins og
hetja fram á síðasta dag.
Ég þakka fyrir að hafa átt þig
fyrir bróður með þína léttu lund og
góða skap. Frændsystkini þín fóru
ekki varhluta af þeirri glettni, enda
hændust þau að þér. Hin seinni ár
átti golfið hug þinn allan og dvaldir
þú mörgum stundum á golfvell-
inum og eignaðist þar góða vini.
Þakka ég þeim tryggð við þig.
Ég kveð þig kæri bróðir með
þessum ljóðlínum:
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ég votta börnum hans, Lindu og
Herði og fjölskyldum, þeirra
dýpstu samúð.
Guð blessi minningu hans og
styrki okkur öll, sem eigum eftir að
sakna hans.
Sólveig Inga.
Kalli mágur minn var ham-
ingjubarn, hlýr, bjartsýnn, húm-
oristi af Guðs náð og drengur góð-
ur.
Fyrstu kynni mín af Kalla voru
að sumri til árið l966 þegar tilvon-
andi mannsefni mitt kynnti mig
fyrir honum og sagði: „Þetta er
hann Kalli, litli bróðir minn fyrir
norðan.“
Að bragði svaraði hann: „Sæl
vinan, þú lítur ágætlega út.“
Þannig var Kalli, léttur og
skemmtilegur. Aldrei neitt vesen.
Stundir norður á Húsavík með
allri fjölskyldu Kalla voru alltaf
ánægjustundir, þegar farið var í
heimsókn þangað. Elskuleg
tengdamamma Karólína Friðbjarn-
ardóttir og maður hennar Gunn-
laugur Sigurðsson tóku alltaf vel á
móti okkur Sveini í Árgötu 6 og
síðar að Hjarðarhóli. Ef Kalli var
ekki heima, var hann við vinnu sína
á sjónum en Kalli vann við sjó-
mennsku nánast alla ævina. Hann
átti heima á Húsavík, en var fædd-
ur í Baldursheimi í Mývatnssveit
og átti þar heima hjáforeldrum sín-
um fyrstu árin.
Kalli var kvæntur Báru Ólafs-
dóttur, ættaðri af Suðurnesjum.
Þau skildu síðar. Með henni átti
hann son og dóttur, sem sakna föð-
ur síns mikið. Þau búa á Suð-
urnesjum með mökum sínum og
börnum. Það sem einkenndi Kalla
öðrum fremur var glaðværð hans,
hversu kátur hann var, og smitaði
alltaf út frá sér.
Árið l985 gekkst Kalli undir
hjartaaðgerð á Bromton-
sjúkrahúsinu í Lundúnum. Með
honum í för voru systir hans Sigga
og undirrituð. Aðgerðin gekk vel
og Kalli var ótrúlega duglegur að
ná sér, á aðeins níu dögum sem
hann var á sjúkrahúsinu. Hann
varð eftirlæti hjúkrunarfólksins,
gerði allt sem honum var sagt,
gekk upp og niður stiga eftir ör-
stuttan tíma, og var síbrosandi,
enda Kalli vel á sig komin lík-
amlega og hjálpaði það honum
mikið. Þar gantaðist hann við sjúk-
lingana og lét okkur Siggu hlæja
og flissa.
Ég kveð góðan mág minn Karl
Gunnlaugsson með eftirsjá og
hlýju. Minningar um hann og allt
góða fólkið hans, sem farið er á
undan okkur, verða sterkar í hug-
skoti mínu er ég rita þessi orð.
Daginn áður en Kalli dó hefði
tengdamóðir mín Karólína orðið 95
ára og verður hann jarðaður á 100
ára afmælisdegi föður síns í dag, 5.
desember. Þetta er gott fyrir
Kalla.
Ég votta bræðrum og systrum
Kalla, börnum hans og öllum ætt-
ingjum samúð og bið góðan Guð að
blessa þau.
Hvíl í friði, kæri mágur og vin-
ur.
Gerður G. Bjarklind.
Vinir ljúka lífsins ferð,
logar enn á skari.
Þú ert farinn víst ég verð
vini fátækari.
Í dag er ég kveð Kalla vin minn
og óska honum fararheilla, vil ég
þakka honum fyrir allar þær
skemmtilegu stundir sem við höf-
um átt saman. Margar voru þær á
golfvellinum, þar sem við höfum
verið samherjar í tæp tuttugu ár.
Stórt skarð er höggvið í „Stranda-
gengið“ og „makker“ kemur ekki
oftar að sækja mig og leggja á ráð-
in fyrir næstu „keppni“.
Kalli var tíður gestur á Stór-
hólnum og ávallt tekið fagnandi.
Einstakt lundarfar hans og smit-
andi hláturinn kom öllum í gott
skap.
Ég og fjölskylda mín sendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
til barna Kalla og fjölskyldna
þeirra, systkina hans og annarra
ættingja.
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir,
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf)
Hvíl í friði, kæri vinur.
Kristín.
Ég geng inn í eldhúsið á Garð-
arsbraut 28 á Húsavík. Ég heyri
mannamál. Eru þeir uppi eða niðri?
Kannski eru þeir uppi að horfa á
enska boltann eða niðri að taka
meistaradeildina. Þegar ég kem í
eldhúsið sé ég og heyri að þeir eru á
textavarpinu, skoða veðurspána eða
ölduhæðina á duflinu í flóanum. Það
þarf nefnilega að róa því það á að
elda góðgæti úr hafinu. Kalli segir
Eida bróður sínum að þetta sé nú
bara spá og hlær ógurlega um leið
sínum hvella hlátri. Síðan er farið
að ræða enska boltann, aflabrögð
og eða bara heimsmálin og þá ekki
síst kvótakerfið, já, það er margt
skrafað hjá Kalla og hann hefur sín-
ar skoðanir á málunum. Þar er eng-
in lognmolla og frábærar frásagnir
af mönnum og málefnum. Kalli er í
stuði í dag, leikur á als oddi, glett-
inn og stríðnisglampi í augunum;
þetta eru bestu dagarnir, lenda á
Garðarsbraut 28 og „taka stöðuna“
eins og sagt er með bræðrum, ekki
bráðónýtt það. Nú erum við trufl-
aðir. Síminn hringir hjá Kalla, ég
heyri hann segja „já, já, ég kem á
eftir, við Eidi ætlum fyrst einn rúnt
á Gónhólinn, svo kem ég á golfvöll-
inn.“ Þar átti Kalli sínar bestu
stundir á sumrin. Svo þegar líða tók
á kvöldið var farinn annar rúntur að
skoða sólsetrið eða bara horfa út á
hafið. Svona liðu dagarnir hjá þeim
bræðrum, þetta er dæmi um einn
þeirra.
Ég kann margar góðar sögur af
Kalla gils eins og hann var kallaður,
en ég geymi þær í hjarta mínu og
segi þær kannski seinna. Baráttu
þinni er lokið við þennan illvíga
sjúkdóm sem krabbameinið er, þú
stóðst þig eins og hetja í baráttunni
og tókst á við hann af miklu æðru-
leysi. Það er sárt að kveðja og ég
veit að börnin þín, Linda og Hörður
og fjölskyldur þeirra, sakna þín
sárt. Ég sendi þeim mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur sem og systk-
inum þínum. Það eru forréttindi að
hafa fengið að kynnast þér, Kalli
minn. Hvíl í friði.
Pétur Helgi Pétursson.
Karl Gunnlaugsson
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR RAGNAR EINARSSON,
Melgerði 21,
Kópavogi,
lést föstudaginn 1. desember síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn
8. desember kl. 13:00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð.
Sigrún Magnúsdóttir,
Sigurliði Guðmundsson, Ríkey Guðmundsdóttir,
Katrín Guðmundsdóttir,
Einar Guðmundsson, Guðrún Hallgrímsdóttir,
Anna Þórdís Guðmundsdóttir, Jón Steinar Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
SVEINN KRISTINSSON
blaðamaður,
Þórufelli 16,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 2. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jóhanna Jónsdóttir.