Morgunblaðið - 06.12.2006, Síða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristín Gests-dóttir fæddist á
Seyðisfirði 3. apríl
1929. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 26. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Hólm-
fríður Jónsdóttir, f.
25. júní 1890, d. 4.
apríl 1970, og Gest-
ur Jóhannsson, f.
12. janúar 1889, d.
12.3. 1970. Systkini
Kristínar eru Val-
gerður, f. 1921, Guðrún, f. 1922,
Jón, f. 1924, d. 1961, Friðrika, f.
1927, tvíburasystirin Hólmfríður,
f. 1929, og Daníel, f. 1932.
Eftirlifandi eiginmaður Krist-
ínar er Sigurður Þorkelsson, f. 1.
maí 1930. Þau gengu í hjónaband
2. apríl 1960. Börn Kristínar og
Sigurðar eru: 1) Jóhann, f. 15.
október 1954, maki Ingibjörg
unarprófi. Kristín vann um árabil
í Landssmiðjunni og hjá Skóg-
rækt ríkisins. Kristín hafði ætíð
brennandi áhuga á matargerð-
arlist. Hún lét drauma sína ræt-
ast, söðlaði um og hóf nám við
Kennaraháskóla Íslands og lauk
þaðan prófi 1986. Með námi rak
Kristín eigin veisluþjónustu.
Kristín gerðist matreiðslukennari
og kenndi börnum í Mýrarhúsa-
skóla og Hvaleyrarskóla mat-
argerðarlist. Á árunum 1981–
1993 komu út fimm mat-
reiðslubækur eftir Kristínu, sem
voru myndskreyttar af eig-
inmanni hennar. Um 17 ára skeið,
frá 1984–2001, skrifaði Kristín
pistla um mat í Morgunblaðið sem
nefndust Matur og matgerð, sem
Sigurður myndskreytti. Kristín
og Sigurður bjuggu á Ránargötu
9a í Reykjavík fram til ársins
1991 að þau fluttu í Grænagarð á
Garðaholti í Garðabæ þar sem
þau höfðu stundað skógrækt í
fimm áratugi.
Útför Kristínar verður gerð frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Steinunn Sigurð-
ardóttir, f. 15. maí
1958, börn þeirra
eru Berglind María,
Karen Bjarney,
Steinunn Kristín og
Sigurður Jóhann. 2)
Hólmfríður, f. 16.
desember 1960, maki
Ágúst Þór Gunn-
arsson, f. 6. ágúst
1957, börn þeirra
eru Ragnhildur, Sig-
urður og Gunnar,
sambýlismaður
Ragnhildar er Júlíus
Ingi Jónsson. 3) Bjarney, f. 30.
mars 1963, maki Þór Sverrisson,
f. 7. desember 1961, börn þeirra
eru Kristín, Fannar, Þórunn og
Kolbeinn, sambýlismaður Krist-
ínar er Kristján Björn Tryggva-
son og barn þeirra er Ísak Þór.
Kristín ólst upp á Seyðisfirði.
Hún hóf nám í Verzlunarskóla Ís-
lands og lauk þaðan versl-
Tengdamóðir mín Kristín Gests-
dóttir er látin. Hún lést eftir stutta
sjúkdómslegu aðeins 77 ára gömul.
Hún var alltaf hress og jákvæð og
alltaf tilbúin að halda veislu. Enda
var hún þekkt fyrir veislur sínar.
Hún gaf út margar matreiðslubækur
og skrifaði mataruppskriftir og ýmsa
fróðleiksmola í Morgunblaðið í mörg
ár. Siggi eiginmaður hennar mynd-
skreytti bæði bækurnar og greinarn-
ar. Hún var svo þekkt fyrir þetta að
þegar erlend vinkona þeirra hjóna
kom í heimsókn og tók sér leigubíl á
Keflavíkurflugvelli til að komast til
þeirra, var nóg að segja „Kristín co-
okbook“. Leigubílstjórinn vissi alveg
um hverja var að ræða og kom vin-
konunni á réttan stað.
Fyrir um 30 árum kom ég á heimili
þeirra hjóna í fyrsta sinn. Mér er það
enn í fersku minni. Allir forvitnir um
stelpuna sem var búin að krækja í
einkasoninn. Systurnar kíktu pí-
skrandi út um eldhúsdyrnar, Siggi
sat í sínum húsbóndastól með mola-
kaffið sitt og Stína umvafði mig strax
eins og ég væri ein dóttirin. Enda
hefur mér alltaf liðið þannig síðan að
ég væri ein dóttirin. Síðan fór ég að
taka þátt í öllum veisluhöldunum og
alltaf var tilefni til að kalla fjölskyld-
una saman, hvort sem það var sum-
ardagurinn fyrsti, páskadagsmorg-
unn, jóladagur eða bara venjulegur
sunnudagur. Fjölskyldan kölluð
saman, bara til að vera saman og allt-
af stækkaði hópurinn. Fyrst komu
stelpurnar fjórar og fleiri og fleiri og
nú síðast litlu strákarnir þrír og
langömmustrákurinn. Fjölskyldu-
ræktin alltaf í fyrsta sæti. Nú síðustu
vikurnar hafa barnabörnin líka sótt
mikinn styrk í hvort annað og gefið
okkur hinum mikið.
Ég kveð Kristínu tengdamóður
mína með mínum uppáhaldssálmi og
þakka fyrir allt:
Mærin helg, sem himni frá
heyrir bænir jörðu á.
hlusta er ég bljúgur bið:
Barni þínu veittu lið.
Ave, ave, ave María.
Miskunnar og mildi er,
mærin helga von hjá þér.
Þegar vandi vitjar mín,
vil ég leita helst til þín
Ave, ave ave María.
Þegar loksins líkaminn
leggst til hvíldar hinsta sinn,
heitust bæn og ósk mín er
að þú biðjir fyrir mér.
Ave , ave, ave María.
(Þýð. Torfi Ólafsson.)
Ingibjörg.
„Skerðu nú hækilsvöðvann og
færðu mér, Gústi minn.“ Þessa ósk-
aðir þú þér ávallt, Stína mín, þegar
þið Siggi snædduð með okkur lamba-
læri. Matur og matgerð var þitt líf og
yndi. Þegar fór saman ríkt hug-
myndaflug, góður smekkur, dugnað-
ur og stjórnvísi þá töfraðir þú fram
glæsilegt veisluborð á skömmum
tíma. Stjórnsemin fór þó að vísu
stundum í taugarnar á sumum.
Fjölskylduveislurnar á jóladag,
fyrst á Ránargötunni og síðan í
Grænagarði eru mér ógleymanlegar.
Bláa matarstellið, silfrið sem þú
hafðir keypt á fornsölum og í Kola-
portinu, tauservíettur og servíettu-
hringir með nöfnum allra barna-
barnanna. Veisluföngin voru m.a.
hangikjöt, rófustappa, steikt eggja-
hræra, hvít- og rauðkálssalat, ég
hlakka til jólanna því þessi hefð lifir
áfram.
Þú varst stríðin. Gerðir mér
nokkrar skráveifur, en það var ekki
hægt annað en að fyrirgefa þér því
þú varst gædd svo mörgum kostum.
Þú vildir skipta þér af málum og
grípa inn í atburðarás hjá þínum
nánustu. Mér er það minnisstætt
þegar Fríða hafði setið í festum í átta
mánuði á Íslandi eftir að ég hafði
haldið til náms í Danmörku að mér
barst svohljóðandi skeyti yfir hafið:
„Gifting 2. apríl. Þín Fríða.“ Ég tel
fullvíst að þú hafir komið þarna við
sögu. Ekki er öruggt að við hefðum
komið því í verk að gifta okkur ef
ekki hefði verið fyrir þína tilstuðlan.
Þú varst alltaf smekklega klædd
og áttir falleg föt. Í sumar þegar við
tengdasynirnir færðum fyrir þig
fataskápinn töldum við sautján síð-
buxur í skápnum. Það fannst okkur
óþarflega mikið en þú sagðir að þetta
væri algert lágmark. Þú varst reynd-
ar búin að leggja drög að því að fara í
Smáralindina að kaupa þér buxur
fyrir jólin.
Þú varst hörkudugleg og ýttir
okkur með reglulegu millibili út úr
þægindahringnum. Ekki veit ég
hvað hefði orðið úr honum tengda-
pabba hefðir þú ekki rekið á hans
fjörur. Þið drifuð ykkur í skóla á
miðjum aldri, þú í kennaranám og
hann í myndlistarnám. Geri aðrir
betur.
Það var stutt í kímnina. Þegar ég
var að dást að tölvustýrðu bylgju-
dýnunni þinni á spítalanum um dag-
inn spurðir þú hvort ég vildi ekki
bara koma upp í og prófa. Þegar þú
fréttir af því að Ragnhildur þín væri
orðin framkvæmdastjóri og að hún
ætti von á barni þá spurðir þú hvort
hún væri ekki framkvæmdastjóri hjá
Bumbufélaginu.
Stína mín, nánasta fjölskylda var
með þér síðustu stund þína, þú gafst
okkur dýrmæta gjöf. Á leiðinni heim
fórum við að Skógstjörn þangað sem
þið Siggi komuð svo oft. Þar nutum
við tunglskins, stjörnubirtu og stór-
fenglegrar sýningar norðurljósa og
yljuðum okkur við minningar um
þig.
Þinn tengdasonur,
Ágúst Þór Gunnarsson.
„Ég vil fá að sjá þann pilt sem
gengur í svona vel burstuðum
skóm.“ Þetta voru fyrstu orð tilvon-
andi tengdamóður minnar hennar
Kristínar til mín sumarið 1983, þeg-
ar ég fór að gera hosur mínar græn-
ar fyrir Bjarneyju, yngri dóttur
hennar og Sigurðar. Þessi orð voru
upphafið að farsælu sambandi í rúm
23 ár. Þetta var á þeim tíma þegar
Kristín var að skrifa sínar fyrstu
matreiðslubækur og hvort sem mér
líkaði betur eða verr var ég sjálfskip-
aður í hóp hinna tilraunadýranna í
fjölskyldunni. Steikt, soðið, bakað og
jafnvel hrátt lambakjöt rataði inn
fyrir varir mínar og bragðlaukarnir
upplifðu sínar bestu stundir.
Okkur Kristínu samdi alltaf vel
þótt ekki værum við alltaf sammála
og hún setti svip sinn á líf mitt og
fjölskyldu minnar. Hún var stolt af
sístækkandi afkomendahópi sínum
og var hvetjandi og leiðbeinandi fyr-
ir allan hópinn og óþreytandi í að
baka og elda með þeim.
Síðustu árin voru Kristínu erfið
sökum veikinda en alltaf var hugs-
unin skýr og hugurinn mikill. Sig-
urður studdi hana með ráðum og dáð
í öllu því sem hún gerði og þarfn-
aðist. Það lýsir því best hvers konar
manneskja Kristín var og hvaða
áhrif hún hafði á okkur öll, að þegar
að dánardeginum kom voru allir af-
komendur hennar, stórir og smáir
hjá henni þar til yfir lauk.
Mig langar fyrir hönd stórfjöl-
skyldunnar að þakka öllum þeim
sem önnuðust tengdamóður mína á
LSH í Fossvogi og Reykjalundi fyrir
góða umönnun og þá sérstaklega
starfsfólki A-7 fyrir að gera okkur
kleift að eyða síðustu dögunum með
henni.
Ég þakka ættmóður samfylgdina.
Þinn tengdasonur,
Þór Sverrisson.
Sólin var að setjast vestan við
Keili, rauðglóandi geislar hennar
hurfu smám saman og kvöldhúmið
rann upp, það var komið kvöld í lífi
Stínu sem var umvafin ástvinum sín-
um.
Kristín var fædd og uppalin á
Seyðisfirði dóttir Hólmfríðar Jóns-
dóttur og Gests Jóhannssonar í
Múla, þau voru gott fólk og fram-
sýnt. Börnin þeirra sjö voru dugleg
og margt var örugglega brallað þar á
bæ. Seyðfirðingar voru í þá daga dá-
lítið sérstakir, sagt var að þeir töluðu
dönsku á sunnudögum, borðuðu
spröku þegar aðrir borðuðu lúðu og
bolludagurinn hét flengingardagur.
Stína og krakkarnir í bænum fóru
snemma á fætur þann dag og eins og
hún hefur sagt sjálf, „ruddust inn í
nágrannahúsin“ og flengdu heimilis-
fólkið í rúmum sínum, borðuðu svo
bollur með þeim síðar um daginn.
Foreldrar Stínu gerðu sér grein fyr-
ir mikilvægi menntunar barna sinna
og áður en langt um leið varð þögn í
Múla. Unglingarnir farnir burt til
náms. Stína fór til Reykjavíkur gekk
þar í Verzlunarskólann. Í Reykjavík
kynntist hún Sigurði og bjuggu þau
lengst af á Ránargötunni ásamt
börnunum þremur. Ég kynntist
Stínu og Sigga á sjöunda áratugnum
þegar ég giftist Daníel bróður henn-
ar. Það var alltaf gaman að heim-
sækja þau, bæði mjög gestrisin og
krakkarnir fjörug og skemmtileg.
Bæði hjónin áttu sér draum þótt
ólíkir væru. Sigurður hafði áhuga á
skógrækt og á Álftanesi breytti hann
urð og grjóti í unaðsreit. Stína hafði
áhuga á næringarfræði og matar-
gerð. Teningunum var kastað þegar
Stína á miðjum aldri skellti sér í
Kennaraháskólann. Hún varð sér-
fræðingur í matargerð, kenndi börn-
um í grunnskólum að borða hollan
mat. Þótt draumarnir væru ólíkir
runnu þeir saman og nýtt tímabil
samvinnu tók við. Stína kom þekk-
ingu sinni á framfæri með útgáfu
matreiðslubóka sem Siggi mynd-
skreytti. Hún kom með ýmsar nýj-
ungar í matargerð og í umfjöllun um
bókina „220 ljúffengir lambakjöts-
réttir“ bendir Stína á að okkar ís-
lenska lambakjöt hafi sérstöðu fram
yfir lambakjöt annarra þjóða, þar
sem féð lifi sumarlangt á fjallagróðri.
„Sá fjallagróður gefur kjötinu sér-
stakt villibragð,“ sagði hún. Ég held
að engum hafi dottið í hug að borða
hrátt hangikjöt með gúrkum og vín-
berjum nema Stínu. Hún var sífellt
að finna leiðir til að gera gott hráefni
að góðum mat. Hún og Siggi voru
með fastan þátt um næringarfræði
og matargerð í Morgunblaðinu í
mörg ár og eitt er víst að snúðarnir
hennar eru bestir.
Það varð mikil breyting í lífi þeirra
hjóna þegar þau fluttu úr skarkala
borgarinnar í unaðsreitinn sinn á
Álftanesi, Grænagarð. Þau voru
komin í paradís. Þar er fagurt útsýni
til allra átta og skógurinn iðandi af
lífi. Heimili þeirra fallegt og notalegt
og gestrisni þeirra hjóna einlæg.
Stína var mikill fagurkeri og listrænt
handbragð hennar og flottur stíll á
því sem hún tók sér fyrir hendur.
Ég kveð þessa hugmyndaríku
mágkonu mína, Kristínu Gestsdótt-
ur, með söknuði og sendi Sigurði, Jó-
hanni, Fríðu, Bjarneyju og fjölskyld-
um þeirra mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Auður Stella.
Hún amma okkar var engin venju-
leg amma, hún var ekta nútíma-
amma. Smekkkona og einstaklega
glæsileg. Eins og afi segir alltaf:
„Hún amma ykkar var sætasta stelp-
an í bænum.“
Hún var alla tíð mjög sjálfstæð og
vissi hvað hún vildi, flutti ung ein í
bæinn og vílaði hlutina ekki fyrir sér.
Hún skellti sér í skóla á sextugsaldri,
tók kennararéttindin og fór að vinna
sem matreiðslukennari. Hún kenndi
fyrstu árin í grunnskólanum okkar
og þá voru það tvær litlar stoltar tát-
ur sem mættu í matreiðslu til ömmu.
Það var líka gott að geta alltaf hlaup-
ið til ömmu í skólanum þegar eitt-
hvað bjátaði á.
Við systurnar bjuggum fyrir neð-
an ömmu og afa fram að sjö og átta
ára aldri. Við vorum alltaf á hlaupum
upp og niður, þurftum alltaf að sýna
ömmu og afa allt sem okkur þótti
merkilegt. Fengum mola í kaffi hjá
afa og hjálpuðum ömmu að gera til-
raunir inni í eldhúsi sem við enduð-
um oftar en ekki á að borða með
bestu lyst. Amma var uppfull af hug-
myndum og þá sérstaklega í eldhús-
inu, í gegnum tíðina höfum við
smakkað margt furðulegt, í minning-
unni er rúgbrauðsísinn einna furðu-
legastur. En þó að ýmislegt óvenju-
legt hafi litið dagsins ljós í eldhúsinu
hennar ömmu þá galdraði hún mun
oftar fram heilu veislurnar eins og
hendi væri veifað. Veisluborðin
hennar voru þau allra glæsilegustu
og voru jafnmikið sælgæti fyrir aug-
að eins og fyrir bragðlaukana. Ferm-
ingarborð okkar systranna líða okk-
ur seint úr minni, voru meira eins og
listaverk en veisluborð.
Amma skrifaði nokkrar mat-
reiðslubækur og í mörg ár vikulegar
matreiðslugreinar í Morgunblaðið.
Þessar greinar hennar og bækur
urðu mjög vinsælar og fyllumst við
alltaf jafnmiklu stolti þegar fólk fatt-
ar hver amma okkar var. Ömmu
fannst alltaf gaman að minnast sög-
unnar um útlenska vinkonu hennar
sem var á leiðinni í heimsókn en vissi
ekki hvar amma átti heima, sagði
bara að hún væri að leita að Kristínu
cookbook og komst á leiðarenda.
Amma var góður penni og skrifaði
ekki bara matreiðslubækur, hún
lumaði einnig á barnabókum sem
reyndar voru aldrei gefnar út. Henn-
ar helstu prófarkalesarar vorum við
systurnar og munum við helst eftir
jólasveinabókinni þar sem jólasvein-
arnir voru orðnir þreyttir á þessu sí-
fellda rápi í glugga landsins og
skelltu sér til Spánar um jólin.
Hún amma var nefnilega mikið
jólabarn, eiginlega eitt mesta jóla-
barn sem við vitum um. Þegar amma
var í mat á aðfangadagskvöld var sko
ekki hægt að taka pakkana upp ró-
lega, hún amma sá um að halda okk-
ur í fimmta gír. Hún gat rifið upp
pakka á methraða og tók engar pás-
ur á milli. Endaði yfirleitt þannig að
hún var búin með alla sína á undan
öllum öðrum og sat í sófanum í miðri
gjafahrúgunni sem umkringdi hana:
„Ég hlýt að eiga einhvern eftir.“
Þegar við hugsum um ömmu dett-
ur okkur helst í hug lummubakstur.
Jú, og líka grillbrauð á sumrin. Sitj-
um úti á palli í sólinni í Paradís og
grillum brauð til að borða með ömmu
og afa og spjalla um daginn og veg-
inn. Oftar en ekki var umræðuefnið
við barnabörnin en amma hafði alltaf
mikinn áhuga á því sem afkomend-
urnir voru að gera og montaði sig af
okkur hvert sem hún fór. Hún var
líka mikill húmoristi og hefur nú síð-
ustu ár ekki bara verið amma heldur
góður vinur og félagi sem gaman var
að grínast og hlæja með.
Amma skilur eftir sig stóra og
samheldna fjölskyldu. Við fengum öll
Kristín Gestsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis á Laufásvegi 60,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 8. desember, kl. 13:00.
Jarðsett verður í gamla kirkjugarðinum við
Suðurgötu.
Sophia H. Osvaldsdóttir, Einar Kristinsson,
Davíð H. Osvaldsson,
Anna Guðfinna Osvaldsdóttir,
Guðrún Osvaldsdóttir,
Guðmundur Osvaldsson, Rut Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐBJÖRG S. PÁLSDÓTTIR,
fyrrv. prófastfrú í Stafholti,
lést mánudaginn 4. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnar H. Bergsson,
Guðmundur P. Bergsson, Gerður Daníelsdóttir,
Berglind Guðmundsdóttir,
Björn Guðmundsson, Kristín Björnsdóttir,
Guðbjörg Guðmundsdóttir, Magnús Guðleifsson,
barnabarnabörnog aðrir aðstandendur.