Morgunblaðið - 06.12.2006, Page 33

að vera með henni og kveðja hana
síðasta daginn hennar hér á jörð.
Það var sorglegur en um leið falleg-
ur dagur sem þjappaði fjölskyldunni
enn frekar saman, einmitt eins og
amma hefði viljað. Það verður skrýt-
ið að hittast án ömmu í framtíðinni
en við erum á sama tíma ánægð og
þakklát fyrir að eiga svona margar
góðar minningar sem við getum
brosað að og hlegið að saman.
Elsku amma, þú verður fallegasti
engillinn á fallegustu stjörnunni. Við
erum óendanlega stoltar af að vera
barnabörnin þín.
Þínar
Berglind og Karen.
Elsku amma, eins og þú veist var
ég sú eina úr nánustu fjölskyldu sem
gat ekki verið hjá þér daginn sem þú
fórst. Og mikið ofboðslega þótti mér
það erfitt. Því gladdi mig mikið að
heyra að ritningargreinin mín frá
fermingu hefði fyrir tilviljun legið
opin á náttborðinu við hlið þér þegar
þú fórst. Ég veit að þetta er tákn um
að ég var hjá þér í huga mér.
Þið afi gerðuð alltaf mikið fyrir
okkur krakkana. Ég man vel eftir
Uppsölum á Ránargötunni þar sem
við fengum að vera í friði fyrir full-
orðna fólkinu og Grænigarður er al-
gjör paradís. Það var alltaf nóg um
að vera í heimsóknum. Þú leyfðir
okkur oft að hjálpa þér í eldhúsinu
og ég man sérstaklega vel eftir öll-
um marsipandýrunum sem við feng-
um að gera; páskaungar, sætar mýs
og bleikir grísir. Það vantaði ekki
hugmyndaflugið enda óskaði ég þess
alltaf að þú værir matreiðslukenn-
arinn minn.
Nú eru jólin á næsta leiti og tími
kærleika og samverustunda að
renna í garð. Það verður ósköp
skrýtið að mæta í Grænagarð á jóla-
dag og vita að þú verður ekki þar. Þú
varst jú svo mikið jólabarn. En ég
veit að þú verður hjá okkur í anda og
fylgist með okkur. Þú munt eflaust
fussa og sveia yfir því að við séum
ekki að nota réttu silfurskeiðarnar í
sósuna eða að hangikjötið verði of
salt en ég veit að þú munt líka brosa
yfir hlátrasköllunum í okkur.
Ég ber langömmubarn undir belti
og svo skemmtilega vill til að ég er
einmitt sett á afmælisdaginn þinn.
Það væri aldeilis skemmtilegt ef sú
dagsetning myndi standast.
Bless, elsku amma mín. Hvíldu í
friði.
Ragnhildur Ágústsdóttir.
Elsku amma Stína. Þegar við
horfum til baka er okkur efst í huga
þegar við stóðum við eldavélina með
spaða í höndum og lummur fastar
við pönnuna. Þú leiðbeindir okkur
við eldamennskuna í nánast hvert
skipti sem við komum í heimsókn.
Við munum ávallt minnast þín
með skakka stráhattinn úti á palli í
sólinni. Við gleymum því ekki þegar
við komum í Grænagarð eitt sumarið
að byggja trjákofann í skóginum. Í
huga okkar heyrum við þig hringja
kúabjöllunni til að kalla okkur inn í
hádegismat. Amma, við munum eftir
svipnum þegar þú gafst okkur
brauðsúpuna og spurðir okkur síðan
hvort okkur þætti hún ekki góð.
Innst inni vissir þú hið gagnstæða.
Elsku amma, í raun ertu ekki far-
in því þú munt alltaf lifa í minningum
okkar og vera hjá okkur í hjartanu.
Við höfum og munum alltaf líta
upp til þín.
Vertu yfir og allt í kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Þín barnabörn
Sigurður, Steinunn og Þórunn.
Elsku amma. Þú hefur alltaf verið
svo góð og skemmtileg. Það var allt-
af svo gaman að heimsækja ykkur
afa í Grænagarði. Þið leyfðuð okkur
að byggja kofa og gera fullt af
skemmtilegum hlutum. Mér finnst
vænt um að þú komst alltaf á tón-
leikana mína. Ég á eftir að sakna
þín.
Þinn
Sigurður Jóhann.
Dvel ég í draumahöll
og dagana lofa.
Litlar mýs um löndin öll
liggja nú og sofa.
Sígur ró á djúp og dal,
dýr til hvílu ganga.
Einnig sofna skolli skal
með skottið undir vanga.
(Úr Dýrunum í Hálsaskógi)
Þetta er lagið mitt til þín.
Þitt langömmubarn
Ísak Þór.
Fyrsta skýra minningin um Stínu
frænku og raunar ein af frumbernsk-
uminningunum var þegar hún kom
eitt sinn sem oftar að passa mig. Hún
hafði með sér stífan grænan pappír,
settist niður við að föndra og úr varð
jólatré sem var sett saman úr tveim-
ur hlutum svo það stóð sjálft. Síðan
var það skreytt með marglitu papp-
írsskrauti. Þvílíkt ævintýri! Og gegn-
um æsku mína fylgdu ævintýrin
Stínu frænku. Fjallabílsferðirnar
milli flugvallarins á Egilsstöðum og
Seyðisfjarðar þar sem afi og amma
bjuggu voru rosalega langar, hastar
og þreytandi. Til að stytta okkur
börnum tímann sagði hún sögur af
álfum, tröllum og huldufólki sem bjó í
klettum og grjóti í því tilkomumikla
og hrjóstruga landslagi sem leiðin lá
um. Sögurnar runnu lipurlega fram,
verst að þetta voru engin skráð
Grimms-ævintýri svo góð saga varð
aldrei endurtekin.
Jólatréð græna var bara það fyrsta
sem ég man eftir frá hendi Stínu.
Hún var flink og viljug við öll verk og
ótrúlega hraðvirk. Það lék allt í hönd-
unum á henni. Ég var um það bil sjö
ára þegar hún gaf okkur systrum í
jólagjöf hvorri um sig sett af dúkku-
fötum. Í hvoru voru útprjónuð húfa
með dúski, trefill og vettlingar í
bandi. Þetta var sett upp á spjald,
hefði ekki verið fínna þótt það hefði
verið keypt í búð! Það leið langur tími
þar til við tímdum að losa fínheitin af
spjaldinu.
Önnur barnsminning um Stínu var
þegar hún bjó í risíbúð í Grjótaþorp-
inu. Hvert tilefnið var er nú gleymt,
en hún var að leggja á fram kaffiborð
og til þess að skreyta það teygði hún
sig út um gluggann og nældi í nokkra
rauða berjaklasa af reyniviðnum sem
þar óx. Þetta var löngu fyrir þann
tíma sem það tíðkaðist að fara út í
náttúruna og bera í hús óætan gróð-
ur, bara til þess að gleðja augað.
Stína var listakona í matargerð og
veisluhöldum en best var þegar hún
sá sjálf um framsetninguna. Það var
allt svo smart og flott. Einhver góður
kokkur sagði mér einhvern tímann að
helmingurinn af galdrinum við frá-
bæra máltíð væri einmitt þetta með
augað. Þar brást Stína ekki.
Stína tók upp á því eins og fleiri
góðar frænkur að eignast sína eigin
fjölskyldu, bónda og þrjú mannvæn-
leg börn, sem í fyllingu tímans drifu
af miklum myndugleik í því að
stækka garðinn enn. Samt hafði hún
alltaf tíma fyrir og áhuga á okkur hin-
um. Á Ránargötunni var gestrisnin
slík að það var eins og henni væri
ekki gert ómak heldur greiði með því
að við systur þægjum að mæta í fæði
þegar mamma og pabbi voru í útlönd-
um. Og þrátt fyrir sinn eigin hóp og
öll járnin sem hún var með í eldinum
við vinnu, nám á fullorðinsárum, út-
gáfu matreiðslubóka og matarpistla-
skrif í Moggann, svo fátt eitt sé nefnt,
gaf hún sér í allnokkur skipti tíma til
þess að bjóða smáfólkinu mínu í
heimsókn, bara því prívat. Það voru
bakaðir kanilsnúðar og alls kyns fí-
gúrur, ekki bara hversdagslegar
kúlubollur og fleira skemmtilegt
gert. Eiga þau frá þessum stundum
einstakar æskuminningar um ömmu-
systur sína.
Hlýjar og kærar kveðjur til Sigga,
sem stóð eins og klettur við hlið Stínu
alla þeirra tíð, svo og alls afkomenda-
hópsins frá okkur, af meiði Gunnu,
systur Stínu, sem biður fyrir sérstak-
ar kveðjur frá sér.
Hólmfríður Árnadóttir.
Það var haustið 1991 sem ég kynnt-
ist Kristínu, þá vorum við bæði að
byrja að kenna við Hvaleyrarskóla.
Það sem við áttum sameiginlegt var
að við vorum bæði sérgreinakennar-
ar. Hún var matreiðslukennari og ég
var fljótur að átta mig á því að hún
var mjög fær á sínu sviði.
Hún var mjög minnug og mundi
hvað öll börnin í skólanum hétu.
Þegar sýningar voru í skólanum
stóð ekki á henni að tjalda til öllu því
besta. Á einni sýningunni var hún
með langborð með alls konar húsum
eða með réttu var þetta eiginlega
heilt þorp, sem gert var úr hollustu-
brauði.
Kristín og Sigurður maður hennar
héldu margar matarveislur heima
hjá sér í Garðaholti og það var aldrei
neinn skilinn útundan, heldur var
öllu starfsfólki skólans boðið heim til
þeirra.
Tvær utanlandsferðir voru farnar
á þessum tíma með skólanum sem
við fórum saman í og voru þau mjög
skemmtilegir ferðafélagar.
Kristín skrifaði greinar um mat-
reiðslu í Morgunblaðið til margra
ára og Sigurður myndskreytti. Sig-
urður kenndi einnig við skólann og
teiknaði meðal annars vörður skól-
ans sem eru hornsteinar Hvaleyrar-
skóla og munu verða þar um ókomna
tíð.
Sigurði, syni, dætrum og barna-
börnum öllum votta ég innilega sam-
úð.
Stefán E. Petersen og fjölskylda.
Núna er hún Stína farin, farin til
himna og við fáum ekki lengur notið
návista með henni. En minningarnar
lifa og ylja hjartarætur. Siggi og
Stína bjuggu á Ránargötunni en á
hverju vori eins og sumarboðar
komu börnin þeirra austur í Segl-
búðir til Dúnu, föðursystur sinnar og
ömmu Bjarneyjar. Systurnar Fríða
og Bjarney eru nær jafnaldra mér og
var margt brallað á þessum æsku-
sumrum. Mikið hlakkaði ég alltaf til
þegar von var á Stínu og Sigga í
heimsókn.
Síðar fór ég suður og öll mennta-
skólaárin borðaði ég meira og minna
hjá Stínu. Og ég var svo heppinn,
sérstaklega svona eftir á, að seinni
tvö árin var Stína á fullu að undirbúa
fyrstu bókina sína, „220 gómsætir
sjávarréttir“, sem kom út 1981.
Þarna opnuðust fyrir mér nýir heim-
ar í matarlist. Kynntist framandi
ávöxtum, grænmeti og matreiðsluað-
ferðum og hafa bragðlaukarnir síðan
verið bæði næmari og víðsýnni. En
til að velja 220 gómsæta sjávarrétti
þurfti að elda þá alla og fleiri til ofan í
fjölskylduna og eins og sönnu til-
raunaeldhúsi sæmdi þá voru sumir
réttirnir of byltingarkenndir til að
hljóta samþykki okkar eða kokksins.
Árið áður en bókin kom út var fisk-
meti í matinn sex daga vikunnar en
fjölskyldan sagði stopp þegar sunnu-
dagurinn átti líka að verða fiskidag-
ur. Stína var meistarakokkur eins og
allir vita sem eldað hafa upp úr bók-
unum hennar eða greinunum hennar
í Morgunblaðinu og vildi ég að ég
hefði haft vit á biðja hana að kenna
mér að elda. En ég lærði að vaska
upp því það var matarskatturinn.
Það lýsir dugnaði og drifkrafti
hennar að hún dreif sig í Kennarahá-
skólann liðlega fimmtug samfara því
að skrifa vikulega í Morgunblaðið og
semja matreiðslubækur. Stína var
stórmerkileg kona, glæsileg, vel ætt-
uð, gáfuð og skemmtileg viðræðu.
Gráglettnar athugasemdir vöktu
manni bæði kátínu og stundum nýja
sýn á málin og sýndu vel skarpan
hug hennar. Heimili Sigga og Stínu
var einstaklega fallegt, listasmíðar
Sigga, blóm og kryddjurtir Stínu og
sameiginleg smekkvísi beggja. Hef
ég aldrei komið á jafn hlýlegt og
notalegt heimili og efri hæðin á Rán-
argötu var, nema Grænagarð.
Grænigarður er eins og sætabrauðs-
hús, fullt af hjartahlýju, gersemum
og góðgæti. Umhverfið einstaklega
fallegt af þeirra völdum, en þau voru
bæði með græna fingur. En mest
lögðu þau þó í uppeldi barna sinna og
barnabarna og er leitun að eins
skemmtilegu og vel gerðu fólki.
Elsku Siggi minn, Jóhann, Fríða,
Bjarney, tengdabörn og afkomend-
ur, við samhryggjumst ykkur inn-
lega og þökkum yndislega kveðju-
stund við kistulagningu Stínu. Guð
blessi og varðveiti ykkur öll.
Björn Sævar og Guðrún Marta.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 2006 33
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUÐMUNDUR KRISTINN JÓNSSON,
Skriðustekk 22,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landakotsspítala föstudaginn
1. desember.
Útför hans fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn
7. desember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Sesselja Guðmunda Sigurðardóttir,
Helgi Sigurður Guðmundsson, Sigrún Sjöfn Helgadóttir,
Stefanía Guðríður Guðmundsdóttir,
Kristín Helga Guðmundsdóttir, Vilhjálmur Geir Siggeirsson,
Sigríður Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur sonur okkar og faðir,
KRISTINN STEINAR KARLSSON,
húsasmíðameistari,
Bugðulæk 20,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans Kópavogi að
morgni sunnudagsins 3. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Karl Kristinsson, Bjarndís Friðriksdóttir,
Perla Dís og Birta Líf Kristinsdætur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GÍSLI JÓN GÍSLASON,
Viðvík,
Hellissandi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness mánudaginn
4. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Halldór, Kristín, Elín,
tengdabörn og barnabörn.
✝
Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI ÓLAFSSON,
fv. yfirlögregluþjónn á Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánu-
daginn 4. desember.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 15. desember kl. 13:30.
Sigríður Gísladóttir, Einar S. Bjarnason,
Eva Hrund Einarsdóttir, Árni Kári Torfason,
Tinna Rún Einarsdóttir, Viðar Helgason,
langafadóttir Hildur Sigríður Árnadóttir.
✝
Móðir okkar, tengdarmóðir, amma og langamma,
BJÖRG HÓLMFRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR
lést á hjúkrunarheimilinu Seljahlíð mánudaginn
4. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Ásthildur Pálsdóttir,
Ólafur Pálsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
GÚSTA WÍUM VILHJÁLMSDÓTTIR,
áður til heimilis í Austurbrún 6,
Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Skjóli laugardaginn
18. nóvember.
Útförin var gerð í kyrrþey frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 23. nóvember.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sigurður Wíum Árnason,
Gréta Árnadóttir,
Eiríkur Árnason.