Morgunblaðið - 08.12.2006, Blaðsíða 33

Ég vil bara hafa gaman og slaka á, ekki of mikið
stress, borða góðan mat og mikið af kökum!“ segir
Arnhildur og brosir. Þær eru að eigin sögn með
ólæknandi kökusýki sem stafi jafnvel af því að þær
fengu aldrei svoleiðis fínirí nema á jólum. Þær
segjast ekki þessar sortakonur og baki ekki „hús-
móður fínar“ kökur, heldur gagngert til að leyfa
börnunum að vera með í jólaundirbúningnum. Í
raun snúist jólin um börnin og hvað hægt sé að
gera með þeim og fyrir þau. Þá sameinist fjöl-
skyldan við að gera saman hluti sem fólk annars
gefur sér ekki tíma í og safnar í ljúfan minninga-
banka. Í gegnum börnin fái fullorðna fólkið svo að-
stoð og tækifæri til að upplifa hinn hreina og sanna
anda jólanna á barnalegan og einlægan hátt.
Jólakortin
Í desember eyða Elín og hennar maður dágóðum
tíma í að föndra jólakort, oft langt fram eftir nóttu,
sötra gott rauðvín og sjá tækifæri til að gera eitt-
hvað skemmtilegt saman í annars miklu annríki.
Þeim finnst frábært að fá jólakort, bíða með að opna
þau þar til börnin eru sofnuð og reyna að finna út
frá hverjum kortin eru með því að skoða skriftina
utan á umslaginu. Arnhildur segist hins vegar aldrei
hafa byrjað á því að senda kort, henni finnist hún
þurfa að segja eitthvað svo mikið og sérstakt við
hvern og einn, það vaxi henni í augum. „Og svo er
ekki til föndurbein í mér,“ segir hún, en það geti
bara vel verið að hún byrji á jólakortunum þetta ár-
ið … „spennan magnast!“ segir hún. „Það yrðu allir
svo hissa!“ skýtur Elín inn í. Þær eru þó sammála
um að persónuleg kort, ekkert endilega föndruð, séu
skemmtilegri. Þá sé kannski bara alveg jafn gott að
sleppa jólakortastússinu ef fólk upplifi það sem kvöð
og skyldu. „Það á að vera gaman á jólum og maður
ætti ekki að sligast undan hefð sem svo breytist í
hina mestu kvöð og skemmir jólaandann.“
Nenni ómögulega
að standa í röð
Aðventan og jólahátíðin er óneitanlega sá tími
sem fólk gerir vel við sig í mat og drykk. Svokölluð
jólahlaðborð eru í hugum margra fastur liður á að-
ventu en þær systur segjast ekki sækjast sér-
staklega eftir því að komast á þau. „Ég nenni bara
ekki að standa upp og bíða í röð eftir því að setja
sjálf mat á diskinn minn!“ segir Elín og Arnhildur
bætir við: „Æi, þessi aðferð hentar mér ekki heldur,
maður hleður allt of miklu á diskinn, er svo alveg að
springa og hefur ekkert pláss fyrir eftirréttina!“
Þær segja þó frábært að fólk gefi sér tíma til að
hittast og borða saman í desember.
Hamborgarhryggur á aðfangadag hefur verið jóla-
maturinn allt frá barnæsku en Arnhildur segist
mjög spennt fyrir að prófa rjúpu. Elín grettir sig og
er ekkert að fara að breyta út af venjunni á næst-
unni. „Mér finnst eitthvað skrýtið bragð af villi-
bráð,“ segir hún og brosir hálfskömmustulega. Á
jóladag fara þær ásamt fjölskyldum sínum í boð til
mömmu þeirra, fá dýrindis hangikjöt og hitta fjöl-
skylduna. Arnhildur bendir réttilega á að margir séu
farnir að upplifa jólaboðin sem kvöð og skyldu sem
verði að sinna. „Það væri gaman ef fólk gæti séð
þessi boð sem tækifæri til að hitta fjölskylduna og
rækta frændgarðinn. Það er svo gaman að hitta ætt-
ingjana og eiga góða stund með öllu fólkinu sínu,
sem gerist allt of sjaldan,“ segir hún. Elín jánkar og
er sammála stóru systur.
Þrátt fyrir að hafa alist upp við lítið sem ekkert
jólaskraut fyrr en á aðfangadag nema einstaka kerti,
þá eru þær hlynntar þeim breytingum sem hafa átt
sér stað í jólaskreytingum. „Fyrsta desember vil ég
vera búin að setja upp allar jólaseríur, í glugga og á
svalirnar og það sér maðurinn minn um. Hann hefur
ekki mörg skylduverk en þetta er eitt þeirra, þá gef
ég honum rauðvín í glas og segi – byrjaðu! – Þetta
virkar frábærlega!“ segir Arnhildur og skellihlær.
Elín er sama sinnis, segist vilja fá seríur í alla
glugga í byrjun desember. „Helst myndi ég vilja
hafa seríur allt árið.“ Þær segja jólamánuðinn vera
sinn uppáhaldstíma og líklegast megi að einhverju
leyti rekja það til þess hvernig foreldrar þeirra
leystu málin á sínum tíma. Hagur dætranna var leið-
arljósið.
Falleg Arnhildur heldur mikið upp á þessa sæt-
indaskál sem á jólum er sneisafull af girnilegu kon-
fekti, gjarnan sérvöldu.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 2006 33
Slökkvilið
Höfuðborgarsvæðisins
Eftir að kertalogi hefur
verið slökktur getur ennþá
leynst glóð í kveiknum.
Góð regla er að væta
kertakveikinn með vatni
þegar slökkt er á kerti til að
ekki leynist glóð.
Munið að
slökkva á
kertunum
i