Morgunblaðið - 08.12.2006, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 2006 51
✝ Jón Helgason,Jónsi, fæddist í
Keflavík 26. maí
1975. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 1. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Helgi Ragnar Guð-
mundsson, f. 18.8.
1950, og Júlía Hall-
dóra Gunnarsdóttir,
f. 16.7. 1954. Systk-
ini Jónsa eru Gunn-
ar Júlíus, f. 2.6.
1973, Logi, f. 22.6. 1981, Sandra,
f. 22.9. 1986, og Sindri Snær, f.
28.12. 1991.
Kona Jónsa er Selma Stefáns-
dóttir, f. 26.7. 1972. Foreldrar
hennar eru Stefán Dan Óskars-
son, f. 11.6. 1947, og Rannveig
Hestnes, f. 14.11. 1947. Dætur
Jónsa og Selmu eru Aníta Mán-
ey, f. 14.6. 1996, og
Glóð Jónsdóttir, f.
25.6. 2001.
Jónsi ólst upp í
Vogum í Vatns-
leysustrand-
arhreppi og bjó þar
alla tíð fyrir utan
tvö ár á Vest-
fjörðum ásamt
Selmu. Ungur fór
hann að vinna, 11
ára fór hann í sveit
í Þórukoti í Víðidal,
eftir það vann hann
við ýmis störf, var
til sjós, vinnumaður á Hrafnseyri
við Dýrafjörð og hjá Stein-
steypusögun S.H. og eignaðist
síðar það fyrirtæki. Síðustu ár
sín vann hann í Álverinu í
Straumsvík.
Jónsi verður jarðsunginn frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ég trúi ekki að þú sért farinn.
Þetta er allt svo skrítið og óraun-
verulegt. Þú sagðir alltaf við mig
og fleiri að þú yrðir ekki gamall
heldur ætlaðir að deyja ungur. Ég
tók nú aldrei mark á þessum orð-
um en þú stóðst nú heldur betur
við þau.
Það var alltaf svo gaman að hitta
þig á djamminu því þú tókst alltaf
svo vel á móti mér þegar við hitt-
umst, svo var líka visst öryggi í því
vegna þess að ég vissi að þú pass-
aðir uppá mig.
Ég man þegar við töluðum um
ferðina sem þú tókst mig í þegar
ég var fimm ára og þú sextán ára
og við vorum á húsbílnum hans
Sigga frænda. Þú gast sko hlegið
að því þegar við rifjuðum þetta
upp. Þú áttir að passa mig því að
mamma og pabbi voru að fara í
ferðalag með ÍAV á Vestfjörðum.
Ég fékk allt það nammi sem barn
gat dreymt um og þið voruð dug-
legir að stoppa fyrir mig í sjoppum
til að kaupa meira nammi. Svo í
bakaleiðinni hittum við mömmu og
pabba og hjónin voru sko aldeilis
ekki sátt. Þú varst svolítill villingur
og gerðir allt sem þér datt í hug og
gerðir það alltaf af fullum hug. Þú
skammaðist þín aldrei fyrir neitt
sem þú gerðir, sama hvað það var.
Svo varstu líka búinn að
„heilaþvo“ Máneyju með því að
segja að hún mætti ekki eignast
kærasta nema hann myndi vinna
þig í sjómann. Þú varst sterkastur
og vissir sko aldeilis af því. Þú
varst heldur ekki hræddur við neitt
nema litlu konuna þína sem þú
elskaðir meira en allt.
Ég á eftir að sakna þín sárt
Jónsi minn og ég veit að allir þeir
sem þekktu þig vel eiga líka eftir
að sakna þín. Þú varst með svo
sterkan persónuleika og varst eins
og segull á fólk, varst fljótur að
eignast vini. Ég vona að þér líði vel
þarna uppi og passir hana Ísól fyr-
ir okkur.
Ég mun aldrei gleyma þér,
kveðja
Sandra systir.
Elsku Jónsi.
Það er sárt að hugsa til þess að
við séum að kveðja þig í hinsta
sinn, okkar ástkæri tengdasonur,
mágur og frændi. Það eru um ell-
efu ár síðan við kynntumst þér og
þann tíma ávannst þú þér kæran
stað í hjörtum okkar. Þið Selma
genguð í gegnum margt á ykkar
lífsleið og ávallt stóðuð þið saman.
Jónsi við minnumst þín sem hróks
alls fagnaðar því hvarvetna er þú
komst lýstirðu upp svæðið með
kæti. Þú áttir auðvelt með að kynn-
ast fólki og varst sannur vinur vina
þinna þótt stundum hafir þú verið
óþolandi stríðinn, en það fyrirgafst
alltaf jafnóðum. Þú skilur eftir góð-
ar minningar sem munu aldrei
nokkurn tímann hverfa. Þú lifir
enn í hjörtum okkar allra. Við elsk-
um þig og munum hugsa vel um
Selmu, Máneyju og Glóð fyrir þig.
Við vitum að þú ert í góðum hönd-
um, Sverrir Karl og Palli hafa
örugglega tekið vel á móti þér. Þú
hugsar um litlu dóttur þína, Ísól,
fyrir okkur.
Við kveðjum þig nú, elsku Jónsi,
og þökkum þér fyrir þau ár sem við
fengum að hafa þig við hlið okkar.
Þú veist að þín er sárt saknað af
okkur og öllum öðrum sem þig
þekktu.
Elsku Selma, Máney og Glóð,
megi Guð styrkja ykkur, foreldra
Jónsa og systkini á þessum erfiða
tíma.
Stefán Dan, Rannveig, Harpa,
Helgi Dan og Stefán Diego.
Elsku Jónsi.
Það er enn svo óraunverulegt að
hugsa sér þig ekki bara í vinnunni
eða heima að vesenast í hundunum
eða taka á móti manni með ein-
hverju gríni. Þú varst svo góður við
Selmu þína sem þú elskaðir óend-
anlega sem og stelpurnar þínar
þrjár. En við getum huggað okkur
við þá hugsun að nú sértu kannski
með Ísól litlu sem fór allt of fljótt
og auðvitað Palla sem var meira en
frændi, hann var þinn allra besti
vinur.
Ég sé þig samt ekki fyrir mér á
himnum spilandi á hörpu og syngj-
andi, þá verður þú allavega fljótt
beðinn að sleppa því. Þú varst nú
búinn að ráða þig til að troða upp á
skemmtistað í Keflavík sem trúba-
dor með gítar, þú sem kunnir ekki
einu sinni á gítar. Og ég ætlaði að
panta hallærislegustu hárkollu
„ever“ fyrir þig.
Selmu fannst það drepfyndið en
var samt viss um að ef þetta gengi
langt mundir þú láta vaða.
En það lýsir þér svo vel, þú varst
svo hvatvís og skemmtilegur. Ég
trúi því að það sé líf eftir þetta líf
og við eigum eftir að hittast aftur,
ein mannsævi sé eins og fá ár þín
megin, og því bíðir þú eftir þínum
nánustu en getir í millitíðinni
verndað þau. Og ef einhver var
verndandi þá varst það þú í lifanda
lífi. Davíð mínum finnst svolítið
erfitt að hugsa til jóladags því þá
mun þig vanta til að djöflast í hon-
um og brók … þú varst svoddan
hrekkjusvín. Ég mun ætíð halda
minningu þinni lifandi fyrir börn-
um okkar Gunna. Guð geymi þig
bangsi mágur.
Þín vin/mágkona
Guðbjörg (Búbba).
Elsku æskuvinur minn.
Fréttin af andláti þínu gerði mig
stjarfa og hugsanir frá æsku minni
lömuðust.
Við kynntumst tveggja ára þeg-
ar mamma mín fór að vinna og ég
var í pössun heima hjá þér. Við
urðum strax bestu vinir enda
nauðalík.
Þriggja ára vorum við send í
leikskóla. Það fannst okkur mikið
frelsi og mikið skemmtum við okk-
ur þar. Við vorum frekar óhlýðin
og töluðum mikið saman enda var
mikið að ræða á þessum aldri. Á
þessum árum vorum við ákveðin í
að gifta okkur þegar við yrðum
fullorðin en samt fundum við bæði
ástina annars staðar þegar leið á
árin.
Aðeins fjögurra ára sendu mæð-
ur okkar okkur í dansskóla. Að
sjálfsögðu urðum við vinirnir strax
danspar. Mæður okkar sátu heima
og saumuðu á okkur búninga og við
eyddum ófáum helgunum í að sýna
dans fyrir gamla fólkið á elliheim-
ilunum.
Aðeins sex ára fórum við á okkar
fyrstu danskeppni. Þar náðum við
fyrsta sæti og þar af leiðandi bikar,
svo vel stóðum við okkur. Það var
aðeins einn bikar veittur og þurft-
um við að bíða í mánuð eftir öðrum
til að hvort hefði sinn bikar. Ég gat
ekki sætt mig við að þú geymdir
bikarinn og ekki varst þú ánægður
með að ég hefði hann. Að lokum
skárust mæður okkar í leikinn og
ákveðið var að geyma hann í skóla-
stofunni okkar í Stóru-Vogaskóla.
Ekki fannst okkur amalegt að
horfa á bikarinn allan daginn og
sýna þannig afrek okkar fyrir
bekkjarfélögunum.
Næsta danskeppni var ári síðar
og við aðeins sjö ára. Aftur unnum
við bikar og þarna sannaðist fyrir
okkur hversu frábær við vorum
saman. Ég man þegar þú fórst
montinn með þinn bikar heim og
stilltir honum upp í glugganum í
herberginu þínu. Nokkrum dögum
síðar var sólin búin að breyta gull-
bikarnum þínum í silfur og von-
brigðin sáust vel á andliti þínu.
Þessu hlógum við að síðar.
Við vorum saman í bekk og
mæður okkar vinkonur. Í skólanum
skemmtum við okkur vel, stundum
of vel. Við áttum það til að masa
mikið og fjörið í þér gleymist aldr-
ei. Ég gat alltaf stólað á að ef mér
datt eitthvert prakkarastrik í hug
þá varst þú til staðar fyrir mig til
að hjálpa mér að framkvæma það.
Síðast þegar ég hitti þig var á
endurfundum fyrir nokkrum árum.
Það var svo gaman að sjá besta
æskuvin minn aftur. Þegar við vor-
um búin að spjalla saman í smá-
stund stakkst þú upp á að fara með
mig heim til þín og sýna mér kon-
una þína og dóttur. Þar sá ég að þú
hefðir það greinilega gott með
góðri konu og yndislegri dóttur.
Ég vil fá að þakka þér fyrir ynd-
islega æsku sem við áttum saman.
Þú átt stóran þátt í henni.
Elsku Selma, Aníta, Glóð, Helgi
og Júlía og aðrir aðstandendur.
Megi góður guð hjálpa ykkur og
styrkja í þessari miklu sorg.
Jóna Einarsdóttir.
Þarna gekk stóri maðurinn með
stóra hundinn. Nágranni minn. Ég
var nýfluttur í Vogana frá Hafn-
arfirði og hafði ekki spáð neitt sér-
staklega í það hverjir nágrannar
mínir væru. En þarna var hann.
Kallaður Jónsi. Og fljótlega frétti
ég að stóri Rottweiler-hundurinn
héti Castró. Mér fannst þeir frekar
flottir félagarnir en hélt á sama
tíma að við myndum nú ekki kynn-
ast betur en að kinka kannski kolli
til hvors annar á leið til vinnu á
morgnana. Ég á leiðinni í skrif-
stofustólinn og tölvuna en hann að
saga steypta veggi með stórvirkum
tækjum. „Góðan daginn … blessuð
blíðan? „ En raunin varð önnur.
Jón Helgason var uppalinn í Vog-
um á Vatnsleysuströnd. Innfæddur
eins og það heitir. Fljótlega komst
ég að því að hann var fróðari um
umhverfi sitt en margir innfæddir.
Þekkti hverja þúfu eins og sagt er
og gott betur, því flestum stöðum
fylgdu einhvejar sögur sem menn
lesa ekki í bókum. Innfæddur.
Húmorinn var alltaf í forgrunni.
„Raggi granni“ var ég hálfpartinn
skírður af honum fljótlega, og hafði
það þessa tvíræðu merkingu, báðar
sannar. Hann kaus að sjá það
fyndna í þessu öllu saman og taka
því nú ekki of alvarlega. Þetta skil-
aði sér í því að hann var ekki
verkkvíðinn. Ef það þurfti að færa
fjall þá var það fært. Sippoghoj.
En það fer þetta enginn á húm-
ornum einum saman og það átti við
Jónsa líka. Hann hafði kynnst
þessu öllu saman en bar það ekki á
torg. Skömmu áður en ég flutti í
nágrennið höfðu hann og eftirlif-
andi kona hans, Selma Stefánsdótt-
ir, misst barn. Ísól var tvíburasyst-
ir Glóðar. Hún hafði það ekki af,
eftir hetjulega baráttu, aðeins
nokkurra daga gömul. Glóð hins
vegar braggast vel og gefur stóru
systur sinni Máney ekkert eftir.
Báðar eru þær pabbastelpur.
Nokkru seinna missti hann besta
vin sinn, Palla, af slysförum. Þess-
ar tilfinningar voru ekki í um-
ræðunni dagsdaglega en leituðu á
hann eitt kvöld þegar við vorum að
spjalla. Það var ljóst að sorgin var
þung. Hann sagðist oft sakna Palla
og spáði í það hvernig það hefði
verið að ala upp tvíbura. Þetta var
bara alls ekki auðvelt. Jónsi hafði
alltaf eitthvað fyrir stafni og þann-
ig vildi hann hafa það. Hann og
Selma höfðu bæði gaman af hunda-
rækt og stóðu vel að því.
Að hýsa hrafn í búri í marga
mánuði á lóðinni sinni fyrir kvik-
myndagerðarmann sem var að
gera mynd um krumma. Ekkert
mál. Að skreppa norður í réttir og
hjálpa bóndanum. Minnsta málið.
Kraftarnir nýttust vel enda Jónsi
nautsterkur frá náttúrunnar hendi.
En það var líka gaman að þessu
fínlega. Strjúka nýfæddum hvolpi
sem hvarf í stórum lófanum eða að
föndra listilega úr grjóti hvort sem
það var útikertastjaki eða stein-
kross á leiði dóttur sinnar. Það
þýðir lítið að vera háfleygur þegar
talað er um Jón Helgason. Hann
var orginal. Börn eru ekki háfleyg
en sonur minn sagði: „Það eru eng-
ir Vogar án Jónsa“. En það er
komið að kveðjustund og ég þakka
fyrir kynnin. Selmu, Máney, Glóð
og Castró sendi ég samúðarkveðj-
ur. Sömuleiðis foreldrum og hans
stóru fjölskyldu.
Ragnar Óskarsson.
Kæri vinur, við hjónin þökkum
fyrir að hafa kynnst þér þú varst
heill í verkum þínum.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Guð verndaðu fjölskyldu Jónsa
frá öllu illu.
Kveðja,
Þorgerður og Guðbjartur.
Jón Helgason (Jónsi)
✝
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
ÁSMUNDUR EIRÍKSSON,
Ferjunesi,
sem lést mánudaginn 27. nóvember, verður jarð-
sunginn frá Villingaholtskirkju laugardaginn 9. des-
ember kl. 14.00.
Oddný Kristjánsdóttir
og synir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GÍSLI JÓN GÍSLASON
vélstjóri,
Viðvík,
Hellissandi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju mánudaginn
11. desember kl. 13.00.
Halldór Gíslason, Carolina Alquino,
Kristín Gísladóttir, Sean Burnham,
Elín Gísladóttir, Paul Hebdige,
Guðjón Arnar, Kristjana Dögg
og Mandy Pálína.
✝
Ástkær eiginmaður minn og faðir,
SVEINBJÖRN KRISTINN STEINDÓRSSON,
Heiði,
Ásahreppi,
sem lést föstudaginn 1. desember, verður jarð-
sunginn frá Hrunakirkju laugardaginn 9. desember
kl. 14.00.
Sigurbjörg Finnbogadóttir,
Tryggvi Sveinbjörnsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
AXELMA JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík þriðjudaginn 5. desem-
ber.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
18. desember kl. 15.00.
Fanney Júlíusdóttir, Erlendur Magnússon,
Júlíus Örn Júlíusson, Anna María Hjartardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.