Morgunblaðið - 13.12.2006, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 13.12.2006, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. DESEMBER 2006 31 ✝ Ásgeir Jón Ein-arsson fæddist í Reykjavík 7. júní 1977. Hann lést af slysförum 2. desem- ber síðastliðinn. Foreldrar hans eru Kristín Jónsdóttir dagmóðir, f. 9. júní 1948 og Einar Magnússon húsa- smiður, f. 10. febr- úar 1950, d. 26. febrúar 1979. Bróð- ir Ásgeirs Jóns er Ragnar Magnús húsasmiður, f. 1. ágúst 1972, kvæntur Lindu Elisabeth Skaug þroskaþjálfa, f. 9. janúar 1971. Börn þeirra eru Sara Sif, f. 15. nóvember 1993, Emma Ósk, f. 14. júli 1999 og Einar, f. 26. september 2004. Ásgeir Jón ólst upp frá tveggja ára aldri í Fljótaseli 10 og gekk í Selja- skóla. Hann starfaði sem húsasmiður með bróður sínum fram að andláti sínu. Ásgeir Jón verð- ur jarðsunginn frá Neskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11. Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði við hlið föð- ur Ásgeirs. Elsku besti frændi. Takk fyrir að gefa okkur ótak- markaða ást og umhyggju. Betri frænda er ekki hægt að hugsa sér. Þú hafðir alltaf tíma fyrir okkur og það var ósjaldan sem þú snerir við í dyrunum þegar kallað var á þig og þú komst aftur inn. Við munum alltaf elska þig og sakna þín. Ástarkveðja, Sara Sif, Emma Ósk og Einar Ragnarsbörn Við Ásgeir Jón fæddumst á sama degi. Þar byrjuðu kynni okk- ar. Mæður okkar kynntust þegar þær lágu saman á fæðingardeild- inni. Þær ákváðu að hittast á hverju ári með okkur á afmælis- daginn okkar eða í kringum hann. En það sem þær vissu ekki þá, var að það ætti eftir að verða svo miklu meira. Örlögin fóru nú svo- leiðis að mæður okkar voru einar með okkur, Stína með Ragga Magga og Ásgeir og mamma með mig og Sigurrós. Við áttum heima rétt hjá hvert öðru og við Ásgeir vorum líka saman í bekk. Þegar við vorum yngri vorum við rosa- lega oft heima hjá Stínu, og þar brölluðum við ýmislegt. Ásgeir Jón var í dansi og var mjög flottur dansari. Því fannst okkur rosalega gaman að gera allskonar dans- og söngatriði. Við vorum oftast í kjall- aranum hjá Stínu og síðan þurftu mömmur okkar að koma og horfa á. Við vorum nú ekki alltaf sam- mála um hvernig hlutirnir ættu að vera og þá átti hann það til að segja við mig að hann væri nú eldri og ætti því að ráða. Hann vissi hvað þetta fór mikið í taugarnar á mér. Sérstaklega þar sem það voru bara nokkrir klukkutímar á milli okkar. Síðan brosti hann prakk- arabrosinu sínu og hló að mér. Á þessum tíma fórum við alltaf út að borða einu sinni í mánuði, við fór- um öll sex og það var alltaf rosa- legt stuð á okkur. Það má eig- inlega segja að stór hluti minna æskuminninga tengist þeim og sér- staklega Ásgeiri þar sem við vor- um jafngömul. Ásgeir Jón var alveg einstaklega góð persóna, hann gat aldrei gert neinum mein. Heldur hugsaði hann alltaf svo vel til allra og vildi öllum vel. Ég man eftir því að þegar við vorum lítil sagði hann við mig að hann vildi að hann gæti bjargað öllum sem ættu bágt. Að hann fengi einhvern ofurkraft og gæti látið öllum líða vel. Það var Ásgeir Jón. Nú kveð ég þennan yndislega vin sem ég hef alltaf átt. Það á eft- ir að verða hrikalega skrítið að hitta þig ekki á afmælisdaginn okkar. En ég mun alltaf hugsa til þín þann dag. Allar þær minningar sem ég á mun ég geyma í hjartanu mínu og minnast þess hvað það var yndislegt að þekkja þig. Elsku Stína, Raggi Maggi, Linda og fjölskylda. Guð gefi ykk- ur styrk á þessari sorgarstundu. Þín vinkona María Helen. Dökkur á brún og brá, með hlýtt faðmlag og yfirvegaða framkomu. Þannig minnist ég litla frænda míns, Ásgeirs Jóns, sem við mun- um öll svo sárt sakna. Ég minnist Ásgeirs Jóns á dans- skónum, að æfa og keppa í sam- kvæmisdansi. Ég minnist hans þegar hann hélt stoltur á bróður mínum undir skírn. Ég minnist allra stundanna sem við systkina- börnin fengum að njóta saman þegar mæður okkar hittust. Ég minnist hans er hann var orðinn stór og myndarlegur ungur maður, stoð og stytta svo margra. Ásgeir Jón og Ragnar bróðir hans ólust upp í mikilli ást og um- hyggju móður sinnar sem var vak- andi og sofandi yfir velferð þeirra. Heimili þeirra var ávallt opið fyrir vinum og kunningjum og þeir eru ófáir sem notið hafa hlýju og ör- yggis frá þeim. Ásgeir Jón og Ragnar voru ekki einungis samrýmdir bræður og nánir vinir, heldur vinnufélagar þar sem Ásgeir Jón naut leiðsagn- ar Ragnars í trésmíðunum, sem og öðru í lífinu. Ásgeir tengdist einnig börnum Ragga og Lindu órjúfan- legum böndum og þau voru fljót að hlaupa upp í fangið á stóra frænda. Þessar minningar sem og ótal aðrar munu ylja okkur um hjarta- rætur þegar við hugsum til Ás- geirs Jóns. Elsku Stína frænka, Raggi, Linda, Sara Sif, Emma Ósk og Einar litli. Megi þið öðlast styrk í þessari miklu sorg. Guð geymi þig elsku frændi, Sigríður Soffía frænka. Kæri vinur, á þessari stundu er svo margt sem flýgur um í huga mér, en fátt sem kemur út í orðum. Sá örlagaríki dagur, 2. desember verður mér ávallt í minni. Dag- urinn sem ég var á leið heim á Sel- foss og kom að bílslysi. Bílslysi sem þú, vinur minn lentir í. Ég vissi ekki þá að þú værir í bílnum og frétti það ekki fyrr en daginn eftir. Það var eitthvað sem hélt í mig og ég fór aldrei að bílnum sem þú varst í. Að koma að slysi er erf- itt, en að frétta svo að gamli æsku- vinurinn hafi látið lífið er hræði- legt. Hugsanir fara á flug, hvað hefði ég getað gert, hefði ég getað bjargað honum. Það er svo margt í þessum heimi sem við ráðum ekki við og svo margt sem við höfum ekkert val um, eins og dauðann. Dauðinn er aðskilnaður, aðskiln- aður líkama og sálar. Ég trúi að líkaminn deyi en sálin lifi. Trúi því að nú sért þú kominn til pabba þíns sem þú talaðir stundum um við mig. Í Spámanninum segir „Og þegar jörðin krefst líkama þíns, muntu dansa í fyrsta sinn.“ Dag einn kem ég til þín og við rifjum upp gamla tíma, dönsum saman, frjálsir frá friðlausum öldum lífs- ins. Við fæðumst nakin inn í þennan heim, og það eina sem við tökum með okkur héðan er sálin. Þín sál, kæri vinur, er sál sem bræðir hjörtu, sál sem hver móðir væri stolt af. Oft áttirðu erfitt vegna veikinda þinna en það, frekar en annað, sló þig aldrei út af laginu. „What ever“ var orð sem ég heyrði oft hljóma þegar eitthvað fór ekki eins og það átti að fara. „What ever“ og svo var það búið. Það eru forréttindi að hafa kynnst þér og fengið að vera í pössun heima hjá þér eftir skóla. Að hafa haft þig og fjölskyldu þína svona nálægt mér og fengið að um- gangast ykkur er mér ómetanlegt. Fengið að kynnast hlýju og vænt- umþykju ykkar. Fengið að vera með í amstri dagsins hvort sem það var ferð í Miklagarð, göngutúr í Kron, eða þegar kjallarinn var tekinn í notkun fyrir dagmömm- ustarfið. Alltaf fékk ég að vera með. Ásgeir Jón, þú varst góðmennið eina og traustari vinur er vand- fundinn. Minningarnar er gott að eiga og þær eru eitthvað sem enginn getur tekið frá okkur. Ég hef verið að rifja þær upp síðastliðna daga, fyr- ir mig og þá sem eru mér næstir. Alltaf enda þær með bros á vör en tárum í augum og söknuði yfir góð- um og hlýjum vini. Í grenndinni veit ég um vin, sem ég á, í víðáttu stórborgarinnar. En dagarnir æða mér óðfluga frá og árin án vitundar minnar. Og yfir til vinarins aldrei ég fer enda í kappi við tímann. Sjálfsagt þó veit hann ég vinur hans er, því viðtöl við áttum í símann. En yngri vorum við vinirnir þá, af vinnunni þreyttir nú erum. Hégómans takmarki hugðumst við ná og hóflausan lífróður rérum. „Ég hringi á morgun“, ég hugsaði þá, „svo hug minn fái hann skilið“, en morgundagurinn endaði á að ennþá jókst milĺ okkar bilið. Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk, að dáinn sé vinurinn kæri. Ég óskaði þess, er að gröf hans ég gekk, að í grenndinni ennþá hann væri. Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd gleymdu’ ekki, hvað sem á dynur, að albesta sending af himnunum send er sannur og einlægur vinur. (Þýð. Sig. Jónsson) Elsku Stína, Raggi Maggi og fjölskylda. Ég bið Guð að vera með ykkur, hjálpa ykkur í gegnum sorgina og snúa henni í gleði minn- inganna. Sigurður Ágúst Pétursson. Við frændsystkinin vorum svo heppin að vera hjá Kristínu dag- mömmu um lengri eða skemmri tíma. Sum okkar voru hjá henni í tvö ár og önnur í tíu ár, allt eftir aðstæðum. Stór hluti af ánægjunni við dvölina í Fljótaseli 10 var að kynnast heimilisfólkinu þar, Krist- ínu, Ragga Magga og Ásgeiri sem tóku á móti okkur af svo mikilli hlýju og ástúð að okkur leið strax eins og heima hjá okkur. Seinna bættust svo Linda hans Ragga Magga og börnin þeirra þrjú í hóp- inn og saman gerðu þau það að verkum að veran hjá Kristínu var bæði skemmtileg og eftirminnileg. Ásgeir var eldri en við, hann var eins og góður stóri bróðir og öll vildum við teljast vinir hans. Hann var ótrúlega duglegur að hjálpa mömmu sinni með börnin sem komu og gerðu sig gildandi á heim- ili hans um lengri eða skemmri tíma og alltaf sýndi hann okkur sömu þolinmæðina og hlýlega við- mótið þótt eflaust höfum við stund- um verið óþolandi, svona eins og gengur og gerist. Við fengum oft að vera inni í herberginu hans og þar fengum við mörg okkar fyrstu kennslustund í tölvuleikjum. Svo þurftum ekki annað en hvísla að hrekkjusvínunum í skólanum að Ásgeir væri vinur okkar þá hurfu þau sporlaust. Öll vorum við viss um að alltaf yrði hægt að ganga að Ásgeiri vísum í Fljótaselinu en stundum fellur tjaldið óvænt á leiksviði lífsins fyrr en mann grun- ar og í Ásgeirs tilfelli allt of fljótt. Elsku Kristín og fjölskylda, við finnum sárt til með ykkur í sorg- inni og sendum okkar innilegustu samúðarkveðjur. Þórdís, Vigdís, Aðalbjörg, Gunnar, Víðir, Gísli og Tómas. Ásgeir Jón Einarsson ✝ Karl ValurAndreasson frá Hróbergi í Vest- mannaeyjum fædd- ist 27. nóvember 1934. Hann lést á Gentofte Hospital í Danmörku 28. nóv- ember síðastliðinn. Foreldrar hans voru Guðbjörg Óttavía Sigurðardóttir, f. 2.10. 1897, d. 8.11. 1977 og Andreas Anskar Jóensen, f. 13.7. 1906, d. 12.10. 1971. Bræður Karls eru Hjörleif- ur Már Erlendsson, f. 13.10. 1927, d. 3.12. 1999, Páll K.H. Pálsson, f. 22.8. 1930, d. 24.3. 1995, Marinó, f. 15.7. 1933, d. 17.10. 1986, Óli Markús, f. 27.11. 1934, d. 30.3. 1991, og Rafn, f. 28.2. 1936. Þeir Karl og Óli eru tví- burar. Páll og Hjör- leifur eru hálf- bræður. Karl verður jarð- sunginn frá Lunde- hus kirke á Øs- terbro í Kaupmannahöfn í dag og hefst athöfnin klukkan 12. Karl eða Kalli eins og hann var oft- ast kallaður ólst upp í Vestmanna- eyjum. Á unglingsárunum snerist líf- ið hjá honum sem og öðrum Eyjapeyjum á þessum árum um leiki og störf. Það var sprangan og fótbolti og svo unnin öll almenn verkamanna- vinna. Karl var einnig nokkur sumur í sveit. Rétt liðlega tvítugur lagði Karl af stað til Danmerkur og þar átti hann heima þar til hann lést. Í nokkur ár sigldi hann um höfin blá og út um all- an heim á norskum millilandaskip- um. Það hlýtur að hafa verið mikið ævintýri og ógleymanleg lífsreynsla fyrir ungan mann úr Eyjum að upp- lifa ólíka og framandi menningar- heima en á þessum tímum höfðu fáir Íslendingar efni eða tækifæri til að ferðast. Það var gaman að hlusta á Karl segja sögur af þessum sigling- um og þeim ævintýrum sem hann lenti í. Hann minntist þessara tíma ávallt með miklum söknuði. Þegar í land kom starfaði Karl um nokkurt skeið hjá Nilfisk-verksmiðj- unum ásamt Marinó bróður sínum en mestan hluta ævinnar vann hann ým- is hótelstörf. Karl var eftirsóttur til vinnu enda vandvirkur og hörkudug- legur sem og þeir bræður allir. Vegna veikinda varð Karl að fara á örorku langt fyrir aldur fram. Það væri öllu nær að segja að hann hefði ofgert sér á of mikilli vinnu. Síðustu æviárin átti Karl heima í Ryparken á Østerbro. Það var oft gestkvæmt á heimili hans. Vinir og ættingjar áttu þar vísa gistingu. Var því oft glatt á hjalla og margt skraf- að. Karl var mjög þægilegur og yf- irvegaður í allri umgengni og sannur heimsborgari. Á þessu ári ágerðust veikindi Karls og áttu reykingar þar mestan hlut að máli. Rétt áður en hann lést gekkst hann undir vandasama að- gerð og hættulega. Eftir aðgerðina var hann þrotinn að kröftum og lést stuttu síðar. Kæri vinur. Nú heldur þú af stað í þína síðustu siglingu. Að þessu sinni er ferðinni ekki heitið yfir höfin blá heldur móðuna miklu. Hér ríkir sorg og söknuður. Hinum megin gleði og fögnuður. Ég kveð þig að sinni, þakka samfylgdina og óska þér góðr- ar heimkomu. Ég sendi að lokum fjölskyldu Kalla og skyldmennum mínar innilegustu samúðarkveðjur og bið góðan Guð að blessa þau öll á þessari erfiðu stundu. Gudmar. Karl Andreasson ✝ Móðir okkar, MARGRÉT STEFÁNSDÓTTIR, Írabakka 24, Reykjavík, sem lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ sunnu- daginn 9. desember, verður jarðsungin frá Foss- vogskirkju föstudaginn 15. desember kl. 11.00. Ragnheiður Benediktsdóttir, Elsa Benediktsdóttir, Ásdís Benediktsdóttir. ✝ Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, ÁRNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR, Grandavegi 47, Reykjavík, lést á Landspítalanum í Fossvogi mánudaginn 11. desember. Útförin verður auglýst síðar. Högni Jónsson, Jón V. Högnason, Þórunn E. Baldvinsdóttir, Gunnar Högnason, Sveinbjörn Högnason, Sigríður Jónsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum. Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til- tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila- frestur rennur út. Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.