Morgunblaðið - 16.12.2006, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 16. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ingileif ÞóraSteinsdóttir
fæddist á Lambalæk
í Fljótshlíð 27. nóv-
ember 1908. Hún
lést á dvalarheim-
ilinu Lundi á Hellu
6. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Sigurbjörg D.
Gunnarsdóttir, f. 16.
mars 1875, d. 31.
ágúst 1969, og
Steinn Þórðarson, f.
17. ágúst 1882, d.
24. desember 1979. Hún ólst upp
hjá foreldrum sínum á Kirkjulæk í
Fljótshlíð ásamt systkinum sínum,
þau eru Gunnbjörg, f. 13. maí
1910, d. 10. ágúst 1992, Ólafur, f.
20. nóvember 1911, d. 19. október
1993, og Guðrún Hulda fóstur-
systir, f. 22. júlí 1925.
Ingileif giftist hinn 16. septem-
Stúlka, f. 1. nóvember 1934, d. 3.
janúar 1935. 3) Sigríður, f. 30. maí
1939, gift Ágústi Ólafssyni, f. 29
júní 1943. Börn þeirra eru: a)
Bjarnveig, maki Reynir Ólafur
Reynisson og eiga þau þrjú börn.
b) Ingileif, maki Agnar Þór Gunn-
laugsson og eiga þau tvo syni. c)
Gísli Jón, maki Sunna Alberts-
dóttir og eiga þau tvö börn. 4) Sig-
urbjörg, f. 10. júní 1950, maki Við-
ar M. Pálsson. Börn þeirra eru a)
Páll Vignir, maki Inga Kolbrún Ív-
arsdóttir og eiga þau þrjú börn. b)
Ingileif Dagný, maki Hjalti Tóm-
asson og eiga þau tvö börn. c)
Sveinn, maki Ingibjörg Guð-
mundsdóttir og eiga þau fjögur
börn. d) Dagrún, maki Eyjólfur
Kristinsson og eiga þau tvö börn.
Eftir að Sveinn lést árið 1978
flutti Ingileif til Steinunnar dóttur
sinnar og Jóns tengdasonar síns í
Reykjavík. Þar bjó hún í 28 ár eða
þangað til hún flutti að dval-
arheimilinu Lundi á Hellu vegna
veikinda sinna hinn 1. júní síðast-
liðinn.
Útför Ingileifar verður gerð frá
Breiðabólstaðarkirkju í Fljótshlíð
í dag og hefst athöfnin klukkan
14.
ber 1934 Sveini Sig-
urþórssyni, f. 28. maí
1904, d. 6. september
1978. Foreldrar hans
voru Sigríður Tóm-
asdóttir, f. 7. maí
1884, d. 5. feb. 1966,
og Sigurþór Ólafs-
son, f. 7. júlí 1870, d.
6. apríl 1955. Ingileif
og Sveinn hófu bú-
skap í Kollabæ í
Fljótshlíð og bjuggu
þar þar til Sveinn lést
árið 1978. Þau eign-
uðust fjórar dætur,
þær eru: 1) Steinunn D., f. 28.
ágúst 1933, gift Jóni Stefánssyni,
f. 10. nóvember 1926. Börn þeirra
eru a) Laufey, maki Birgir Árna-
son og eiga þau fjögur börn og eitt
barnabarn, b) Ingileif, maki Rüdi-
ger Þór Seidenfaden og eiga þau
tvær dætur og áttu eina sem lést í
frumbernsku og c) Sveinn. 2)
Elsku Inga, mig langar til að
minnast þín með nokkrum orðum.
Ég vil þakka þér sérstaklega þær
góðu stundir sem við áttum saman,
fyrirhyggjuna og fórnfýsina sem þú
sýndir okkur alltaf.
Það fylgdi þér alltaf svo mikil
gleði og dugnaður og ávallt var stutt
í hláturinn hjá þér.
Þegar þú fluttir frá Kollabæ til
Reykjavíkur var hugurinn samt allt-
af í sveitinni, sama hvort það var
smalamennska, heyskapur, sauð-
burður, eða eitthvað annað.
Guð blessi þig á nýjum vegum.
Þinn tengdasonur.
Viðar.
Elsku besta amma mín, nú er
komið að leiðarlokum hjá okkur. Ég
vona svo sannarlega að nú hafir þú
fundið aftur hann afa minn og nafna
sem fór héðan fyrir 28 árum.
Elsku amma mín, betri ömmu gat
enginn fengið, þvílík forréttindi að
hafa fengið að búa með þér öll þessi
ár. Þetta eru ómetanleg verðmæti
sem ég mun geyma í huga mér og
hjarta alla ævi. Þetta verður aldrei
frá mér tekið og mun búa með mér
meðan ég lifi, það er öruggt.
Þú gafst mér svo miklu meira en
þú gerir þér grein fyrir og ég gerði
mér grein fyrir. Ekkert veraldlegt
gæti nokkurn tíma komið í staðinn
fyrir þennan andlega fjársjóð, elsku
amma. Ævi þín og upplifun er efni í
heila bók. Vel með á nótunum alla
tíð og alveg fram í andlátið. Þú varst
lifandi gluggi að liðinni öld og manst
allt frá því þú varst krakki eins og
það hefði gerst í gær.
Það var ómetanlegt fyrir mig,
systur mínar og öll langömmubörnin
að hafa daglegan aðgang að þér á
heimili í 28 ár. Þetta er því miður
orðið frekar fátítt í dag.
Í þér kom fram dýrmætasti arfur
þjóðarinnar sem myrk og ill öfl í
þjóðfélaginu vilja taka frá unga fólk-
inu og færa því tómarúm í staðinn.
Arfleiðin er kristnin sem er ein af
meginstoðum samfélagsins á svo
miklu fleiri sviðum en flestir gera
sér grein fyrir. Þetta kom fram í þér
á öfgalausan hátt, amma mín. Þú
upplifðir einhver mestu fyrirbæri
síðustu aldar úr sveitinni þinni
Fljótshlíðinni.
Þú sást það þaðan í beinni en það
var Kötlugosið 1918, Hekla 1947,
Surtsey 1963 og síðan gosið á
Heimaey 1973. Manst þetta allt svo
vel og búin að lýsa fyrir mér, systr-
um og systrabörnum. Þetta eru bara
dæmi af þinni upplifun sem þú ert
búin að miðla til okkar svo vel, elsku
amma.
Þú varst svo stór hluti af daglegu
lífi okkar allan þennan tíma, náðir
svo vel til allra óháð aldri. Þú náðir
aldrei að verða gömul í anda, alltaf
sama unga konan þótt líkaminn væri
orðinn 98 ára. Það skipti engu hvort
það var barn, unglingur eða fullorð-
in manneskja sem þú spjallaðir við.
Alltaf sama góða skapið, gleðin og
bjartsýnin.
Þú settir þig svo vel inn í allt, bæði
hjá ungum og öldnum, að aðdáun-
arvert var, hvílík lífsgleði alla tíð. Ég
vildi óska að allir gætu verið svona
lífsglaðir og bjartsýnir eins og þú
varst, amma mín. Ef þetta er ekki
uppskriftin að langlífi umfram ann-
að. Elsku amma mín, þegar þú
komst inn á heimili foreldra minna
fyrir 28 árum gastu ekki fengið betri
stað til að vera á, á þínum efri árum.
Þau hlúðu vel að þér öll þessi ár, þú
varst fljót að kynnast nýju fólki í
nýju umhverfi og tókst mikinn þátt í
kirkjustarfi Grensáskirkju meðan
þú hafðir þrek til og gafst mikið af
þér til baka. Líkamlegu þreki þínu
hnignaði allra síðustu árin en ekki
andlegu og svo var svo komið að þú
neyddist til að fara frá okkur í lok
maí á þessu ári og fórst á dvalar-
heimilið Lund á Hellu þar sem að þú
fórst á friðsælan hátt eins og þú
hafðir óskað þér. Það heimili gat
ekki verið þér betra. Yndislegt
heimilis- og starfsfólk sem mest má
vera.
Nú kveð ég þig í bili, elsku kæra
amma, og vonandi hittumst við aftur
í fyllingu tímans.
Bestu kveðjur, þinn
Sveinn.
Elsku amma mín.
Ég kveð þig sárlega í dag en veit
þó að betri staður beið þín. Minning
þín mun lifa lengi með mér.
Ég man það þegar ég var lítil
stelpa í Kollabæ og sat á stól inni í
eldhúsi, þá fórst þú alltaf að athuga
hvort glerhænan á ísskápnum væri
búin að verpa eitthverju sælgæti
handa mér. Við áttum saman góðar
stundir og gátum talað um allt og
alla. Ég vil þakka fyrir þann dýr-
mæta tíma sem við áttum saman á
Lundi. Þú ert ein sú sterkasta kona
sem ég hef kynnst. Þú barst höfuðið
hátt, alltaf hugulsöm, góð og sást
það besta í hverjum og einum. Í dag
ber ég nafnið þitt með stolti og virð-
ingu. Ég vona að ég hafi erft meira
en nafnið eitt, ég vona að í mínu
blóði renni þessi styrkur sem mun
leiða mig eins langt og þú hafðir trú
á. Ég sakna þín afar mikið, en minn-
ing þín mun lifa og veita okkur öllum
styrk.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð geymi þig
Ingileif Dagný Viðarsdóttir
(Sissa).
Elsku amma mín.
Núna ertu farin frá okkur og skil-
ur eftir stórt skarð í fjölskyldunni,
en ég veit að núna ertu komin til
hans afa og að ykkur líður vel. Þú
hefur alltaf verið góð fyrirmynd fyr-
ir okkur öll. Þú varst alltaf svo kát
og góð við allt og alla. Einnig varstu
alltaf svo fín og sæt eins og drottn-
ing, sem þú varst. Ég get bara ekki
trúað að þú sért farin, ég á eftir að
sakna þess að fá ekki að faðma þig
og knúsa sem var alltaf svo gott. Ég
man þegar ég var yngri, þá hlakkaði
ég alltaf til þegar það kom sumar,
því þá komst þú alltaf til okkar á
Hlíðarból og varst hjá okkur. Mikið
áttum við góðar stundir þar saman
sem ég mun ávallt geyma í mínu
hjarta. Alltaf var gott að koma til þín
í Hvassaleitið og sitja þar inni í her-
berginu þín og tala um daginn og
veginn. Það voru líka góðar stundir.
Þegar þú veiktist fluttir þú á Lund á
Hellu en alltaf varst þú jafn dugleg
og náðir góðum bata þar. Elsku
amma mín, ég mun alltaf varðveita
þær stundir sem við áttum þar sam-
an og þegar ég heimsótti þig þá
fengum við okkur alltaf kaffi og
súkkulaði og töluðum og hlógum
mikið.
Elsku amma mín, þú átt alltaf
stóran sess í hjarta mín sem ég mun
geyma og varðveita, ég elska þig svo
mikið og sakna þín, en ég veit að þú
vakir yfir okkur og passar okkur.Við
hittumst einhvern tíma síðar. Þús-
und kossar og þúsund faðmlög,
elsku amma mín.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Guð verði með þér.
Dagrún Viðarsdóttir.
Elsku amma, við þökkum þér fyr-
ir allar þær góðu stundir sem við
áttum með þér. Þú varst alltaf svo
glöð og sást björtu hliðarnar á öllu.
Við kveðjum þig með söknuði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem.)
Elsku amma, guð blessi þig og
varðveiti
Inga, Agnar, Gísli Jón,
Sunna og börn.
Elsku amma mín, mig langar að
þakka þér fyrir allar góðu stundirn-
ar í Kollabæ hjá ykkur afa. Mér hef-
ur hvergi liðið eins vel og þar, um-
vafin umhyggju og kærleik ykkar.
Ég mun minnast þessara stunda alla
mín ævi.
Nú á kveðjustund koma upp í
huga minn margar minningar um
ykkur afa. Ég, þessi óþekktarormur,
átti alltaf skjól hjá ykkur, þið sáuð
til þess að úthluta mér alltaf nægum
verkefnum, vissuð að þá myndi ég
ekki gera neitt af mér á meðan.
Minningar úr sveitinni koma nú
hver af annarri upp í huga minn, t.d.
fótaböðin í kælikofanum, hvernig þú
svæfðir mig með því að strjúka á
mér bakið, Bjössakökurnar, sem ég
var alltaf að stelast í og þú bjóst lika
til besta súkkulaðiís í heimi.
Elsku amma mín, nú ertu komin
til afa og ég sé ykkur fyrir mér
standandi fyrir framan bæinn og
segja „ætli hann hangi þurr í dag“.
Takk fyrir allt, amma mín, allt sem
þú hefur kennt mér og leiðbeint mér
með. Viltu knúsa afa fyrir mig, frá
mér, og að lokum langar mig að
kveðja þig með bæn sem þú kenndir
mér:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku amma mín, hvíl í friði.
Þín
Bjarnveig.
Hún amma, langamma og langa-
langamma er dáin. Það bar brátt að
en það gerðist á þann hátt sem hana
hafði alltaf dreymt um, án nokkurs
fyrirvara. Ekki hefði okkur, fjöl-
mörgum afkomendum hennar, dott-
ið það í hug fyrir fáeinum dögum,
þegar við héldum upp á 98. afmæl-
isdaginn hennar, að það ætti eftir að
verða síðasta stundin okkar með
henni. Eftir situr söknuðurinn en
jafnframt þakklætið fyrir að hafa
fengið að alast upp í nábýli við þessa
yndislegu konu og fallegu sál.
Það var góður tími og mikil for-
réttindi að fá að dveljast í sveitinni
hjá afa og ömmu meðan þau bjuggu í
Kollabæ, heimili sem einkenndist af
hlýju og væntumþykju. Þaðan býr
maður að mörgum yndislegum
minningum.
Þá var einnig notalegt að setjast
inn í herbergið hennar í Hvassaleit-
inu og hlusta á lifandi frásagnir af
liðinni öld eða bera henni tíðindi úr
daglega lífinu. Hún fylgdist af mikl-
um áhuga með því sem ættingjar
hennar og vinir höfðu fyrir stafni.
Stundum var gripið í spil en hún
hafði mikið dálæti á þeim.
Ef maður veltir því fyrir sér hvað
hafi helst einkennt þessa lífsglöðu
konu koma fyrst og fremst upp í
hugann orð eins og prakkari eða
grallari. Það var sjaldan langt í góð-
látlegt grín hjá henni og smitandi
hláturinn fylgdi í kjölfarið.
Með þessum örfáu orðum kveðj-
um við konu sem á fastan sess í
hjörtum okkar og sendum dætrum
hennar, Steinunni, Sigríði og Sigur-
björgu, okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Hvíl í friði.
Laufey, Birgir og fjölskylda.
Elsku langamma, nú hafa himn-
arnir opnast og hleypt þér til svo
margra ástvina þinna. Oft hafðirðu
orð á því að þegar þú myndir yf-
irgefa þennan heim tæki ein dætra
þinna og þinn ástkæri eiginmaður
Sveinn á móti þér við himnahliðið.
Það er því ekki með sorg í hjarta
sem við sjáum á eftir þér heldur full-
ar af þakklæti fyrir allar þær ynd-
islegu stundir sem þú hefur fært
okkur. Gaman var að við gátum öll
hist saman og átt góða stund á 98
ára afmæli þínu og séð þig í hið
hinsta sinn.
Þú varst mjög barngóð og nutum
við ætíð góðs af því. Það var ófátt
sem þú kenndir okkur s.s. kvæði,
leiki og hin ýmsu spil t.d. „tveggja
manna vist“ og „að hengja hunda“.
Kvæðin og spakmælin sem þú
kenndir okkur munu lifa innra með
okkur ævilangt og ávallt minna á
þig.
Alltaf var það jafn skemmtilegt
þegar þú sagðir okkur sögur frá
barnæsku þinni og þegar við sátum
á gólfinu í herberginu þínu og feng-
um að skoða jólakortin í koffortinu
undir rúminu. Lífsgleði þín skein af
þér hvert sem þú fórst og þú heill-
aðir alla, unga sem aldna, með léttu
geði og skopskyni.
Náðir þú að veiða upp úr okkur
upplýsingar um hin ýmsu mál en
efst á baugi voru þó strákamálin.
Notfærðir þú þér þá vitneskju í
leiknum „Skip mitt er komið að
landi“ sem er alltaf sígildur. Við gát-
um treyst þér fyrir leyndarmálum
eins og vinir gera enda þekktir þú
okkur oft betur en okkur grunaði.
Þú varst einstaklega lagin í hönd-
unum enda nutu margir góðs af og
verðum við ævinlega þakklátar fyrir
alla þá handavinnu sem þú gafst
okkur. Oftar en ekki týndist heklu-
nálin þín og sagðir þú okkur þá að
huldufólkið hefði fengið hana að láni
og myndi skila henni fljótlega.
Kenndir þú okkur að bera virðingu
fyrir öllu því æðra sem augað ekki
sér. Einnig kunnir þú vel að meta
tunglið og var það því ekki tilviljun
að þú yfirgafst þennan heim í fullu
tungli. En sá dagur er okkur systr-
unum einnig kær því hann er helg-
aður hinum heilaga Nikulási. Hann
var þekktur fyrir ljúfmennsku og
kætti börn um veröld alla. Það sama
gerðir þú fyrir okkur og vorum við
lánsamar að verða þess aðnjótandi
að kynnast þér svona vel og hvað þá
að eiga svo náið og einstakt vina-
samband við þig. Við elskum þig og
þú munt alltaf skipa stóran sess í
hjörtum okkar.
Sandra og Silvia Seidenfaden.
Hún Inga er farin frá okkur og
eftir sitjum við með söknuð í hjarta
og autt sæti, sem verður vandfyllt.
Hún fór inn í birtu og gleði jólahá-
tíðarinnar alveg á þann hátt sem
hún hefði helst óskað sér. Hún flutti
á dvalarheimilið Lund á Hellu 1.
júní, og var nýbúin að halda upp á 98
ára afmælið sitt, á sinni heimaslóð,
þar sem náttúran skartaði sínu feg-
ursta, henni til heiðurs. Hekla var
eins og brúður í fíngerðum hvítum
brúðarkjól og yfir öllu saman skein
skammdegissólin frá heiðum blá-
himni. Þvílík fegurð. Þar sem mér
hlotnaðist sú gleði að sitja við hliðina
á henni við háborðið, sem dætur
hennar höfðu fagurlega skreytt, þá
Ingileif Þóra
Steinsdóttir
Elsku langamma, við
söknum þín mjög mikið, okk-
ur langar til að þakka fyrir
góðar stundir með þér.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Silja,Viðar, Telma Björg
og Kristinn Viðar
Innileg þökk fyrir uppörv-
andi návist og skemmtilega
samveru í kirkjustarfi
Grensáskirkju meðan heils-
an leyfði, fyrir jákvæða af-
stöðu, gjafmildi og góð kynni
í hvívetna.
Guð blessi minningu góðr-
ar konu.
Ólafur Jóhannsson
sóknarprestur.
Inga mín.
Mig langar til að þakka
þér góðar stundir, sem við
áttum saman. Þú varst ein-
stök kona. Öllum þótti svo
gott að vera í návist þinni.
Ég kveð þig með þakklæti
í hjarta.
Kveðja.
Anna Magnúsdóttir.
HINSTA KVEÐJA