Morgunblaðið - 17.12.2006, Blaðsíða 54

Morgunblaðið - 17.12.2006, Blaðsíða 54
54 SUNNUDAGUR 17. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, SNÆBORG J. STEFÁNSDÓTTIR, Eiðsvallagötu 36, Akureyri, verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju miðvikudag- inn 20. desember kl. 13.30. Bragi Stefánsson, Helga Sigurlaug Aðalgeirsdóttir, Guðmundur H. Svavarsson, Allý Halla Aðalgeirsdóttir, Hilmar Brynjólfsson, Ingibjörg Bragadóttir, Stefanía Bragadóttir, Gunnar Örn Guðmundsson, Vala Bragadóttir, Hallur Eyfjörð Þórðarson, ömmubörn og langömmubarn. ✝ Móðir okkar, JUTTA ANNA FRIÐRIKSDÓTTIR, fædd Dieckelmann, er látin. Bálför fór fram í kyrrþey. Sólveig Renate Friðriksdóttir, Kristín Ella Friðriksdóttir, Jens Uwe Friðriksson, Pétur Friðriksson, Kristján Friðriksson. ✝ Sóley Ásta Sæ-mundsdóttir fæddist á Veiði- leysu í Árnes- hreppi í Stranda- sýslu 6. apríl 1931. Hún varð bráð- kvödd 26. nóv- ember síðastliðinn. Foreldrar Ástu voru Kristín Sig- ríður Jónsdóttir frá Kambi í Árnes- hreppi, f. 29. júlí 1892, d. 26. janúar 1978, og Sig- urgrímur Sæmundur Ingimund- ur Kristmann Guðbrandsson, f. í Byrgisvík í Árneshreppi 18. október 1889, d. 30. júlí 1938. Börn þeirra voru Vilhelmína Pálína, f. 18. júní 1913, d. 30. maí 2003, Auðbjörg Anna, f. 27. ágúst 1914, d. 24. júlí 1974, Al- freð Gunnar, f. 6. september 1915, d. 14. nóv. 1983, Kristín Halla, f. 24. janúar 1918, Rík- arður Sigurvin, f. 16. október 1920, Guðbrandur, f. 13. nóv- ember 1921, d. 13. ágúst 2003, Börn þeirra eru Gísli Jökull, f. 1970, maki Pálína Gísladóttir, f. 1975, þeirra barn er Laufey, f. 2002, Hafsteinn, f. 1979, og Þor- björg, f. 1984, sambýlismaður hennar er Daníel Hoeg Krist- jánsson, f. 1985. 2) Sæmundur, f. 1954, maki Auður Soffía Braga- dóttir, f. 1958, þeirra börn eru Bragi Reynir, f. 1978, og Ragn- heiður Helga, f. 1986, sambýlis- maður hennar er Jóhann Sig- urðsson, f. 1982. Fyrir átti Sæmundur Tryggva Má, f. 1976. 3) Albert, f. 1957, maki Margrét Héðinsdóttir, f. 1960. 4) Haf- steinn, f. 1959, maki Beatrice Chibwe, f. 1957, d. 1997. 5) Þrá- inn, f. 1960, sambýliskona hans er Sigríður Sigurbjartsdóttir, f. 1958, dóttir þeirra er Ásgerður, f. 1993. Fyrir átti Sigríður Mar- gréti, f. 1981, hennar synir eru Arnar Orri, f. 1997, og Adrian Ísak, f. 2004. 6) Helga, f. 1961, maki Karl Jóhann Jóhannsson, f. 1958, dætur þeirra eru Sóley Ásta, f. 1979, maki Sigurður Sig- urðsson, f. 1976, þeirra synir eru Baldur Logi, f. 2003, og Karl Jó- hann, f. 2005, Birna, f. 1986, sambýlismaður hennar er Vigfús Baldvin Heimisson, f. 1980, og Sædís, f. 1988. Ásta var jarðsungin í kyrrþey 4. desember síðastliðinn. Marta Sigurlilja, f. 1. apríl 1923, Páll Kristbjörn, f. 9. júní 1924, d. 23. maí 1997, Líney Ólöf, f. 4. desember 1925, Kristinn, f. 20. des- ember 1927, Sóley Ásta, Kristmundur, f. 26. október 1932, d. 20. október 1980, og Jóna Aldís, f. 20. júlí 1934. Ásta giftist Guð- bergi Hafsteini Ólafssyni á jóladag 1951. Hafsteinn er fæddur í Grindavík 20. september 1929. Foreldrar hans voru Ólafur Jónsson útgerðarmaður, f. í Hraunkoti í Grindavík 24. janúar 1897, d. 10. október 1954, og Helga Þórarinsdóttir, f. 6. apríl 1903 í Gerðiskoti í Sandvík- urhreppi, Árnessýslu, d. 27. maí 1989. Börn Ástu og Hafsteins eru: 1) Kristín, f. 1951, maki Hjörleifur H. Helgason, fyrrverandi maki Gísli Már Gíslason, þau skildu. Seztu hérna hjá mér, systir mín góð. Í kvöld skulum við vera kyrrlát og hljóð. Í kvöld skulum við vera kyrrlát af því, að mamma ætlar að reyna að sofna rökkrinu í. Mamma ætlar að sofna. Mamma er svo þreytt. – Og sumir eiga sorgir, sem svefninn getur eytt. Sumir eiga sorgir, og sumir eiga þrá, sem aðeins í draumheimum uppfyllast má. Í kvöld skulum við vera kyrrlát og hljóð. Mamma ætlar að sofna, systir mín góð. (Davíð Stefánsson) Sóley Ásta, sem ævinlega var köll- uð Ásta, var vissulega þreytt og lúin eftir ævilangt strit og amstur. Það var ekkert óvenjulegt að hún legðist til hvíldar að deginum. En í þetta sinn vaknaði hún ekki aftur til okkar sem eftir sitjum og söknum nú vinar í stað. Ásta var Strandamaður í báðar ættir. Hún ólst upp á Kambi í Árnes- hreppi. Þar var harðbýlt eins og víð- ar á þeim slóðum. Bærinn klúkir undir bratta skammt frá Djúpuvík við Reykjafjörð og undirlendi er lít- ið. Ásta var ellefta í röðinni af þrettán systkinum. Þegar hún var sjö ára gömul lést faðir hennar. Það breytti auðvitað öllu lífi fjölskyldunnar á Kambi. Þau bjuggu þar áfram, enda elstu börnin orðin fullorðin, en lífs- baráttan hlýtur að hafa verið hörð. Það er erfitt fyrir fólk minnar kyn- slóðar að skilja, hvað þá fyrir þá sem yngri eru. Sextán ára gömul fór Ásta að heiman og fór að vinna fyrir sér „fyr- ir sunnan“. Hún vann ýmiss konar þjónustustörf, eldaði mat handa fólki og gekk um beina. Henni var eðlilegt og ljúft að bera öðrum mat, hún var þeirrar kynslóðar kvenna sem töldu að þarfir allra annarra kæmu á undan þeirra eigin þörfum. Ung að árum kynntist Ásta eftirlif- andi manni sínum, Hafsteini Ólafs- syni húsasmíðameistara frá Grinda- vík. Hún var rétt um tvítugt þegar fyrsta barnið fæddist og tíu árum síð- ar voru þau orðin sex talsins, tvær dætur og fjórir synir. Það má nærri geta að það þurfti að taka til hendinni á slíku barnaheimili og halda vel á málum til að fæða hóp- inn og klæða. Það var hins vegar jafn- an áhyggjuefni, Ásta og Hafsteinn urðu aldrei auðug að veraldargæðum, og ég hygg að Ásta mín hafi sjaldan verið laus við áhyggjur af því hvernig ætti að sjá fyrir brýnustu lífsnauð- synjum. Örlæti hennar varð hins veg- ar ekki minna fyrir það. Ásta var mér hálfgerð fóstra á ung- lingsárum mínum, en hún var jafn- framt kær vinkona þrátt fyrir 20 ára aldursmun. Ég kynntist Ástu í gegnum Krist- ínu elstu dóttur hennar sem var æskuvinkona mín. Við hittumst fyrst um fjórtán ára aldur, ég bjó norður í landi en Kristín í Keflavík, en við skrifuðumst á og fundum að við átt- um margt sameiginlegt. Þegar ég kom „suður“, sextán ára gömul, var fjölskyldan flutt til Hafnarfjarðar, og fljótlega varð ég þar tíður gestur. Ár- ið eftir fluttu þau til Reykjavíkur og bjuggu lengst af í bakhúsi við miðjan Laugaveg. Að sjálfsögðu fækkaði ekki heimsóknum mínum við þetta. Á þessu heimili var mér frá upphafi tekið eins og einu af börnunum. Ég minnist þess ekki að það væri verið að láta neitt sérstaklega með mig: ég fékk bara að vera eins og ég væri heima hjá mér. Heimilið var líka að mörgu leyti líkt mínu bernskuheimili: húsbúnaður ekki ríkmannlegur, mik- ið til af bókum, einkum frá Máli og menningu, Þjóðviljinn var keyptur og algerlega ljóst hvar þjóðfélagsleg samúð húsráðenda lá – og það var ekki hjá auðmönnunum. Það var ómetanlegt fyrir mig að eiga aðgang að þessu heimili. Ég var unglingsstúlka úr sveit, ein míns liðs í borginni, og á þeim árum var maður ekki alltaf að skreppa heim þótt eitt- hvað bjátaði á – það var ekki einu sinni gert mikið af því að hringja heim, enda sveitasími og ekkert hægt að tala nema um hluti sem ekki skiptu máli. En ég gat komið með hvaðeina til Ástu á Laugaveginum. Það gátu ver- ið fjárhagsáhyggjur, eða áhyggjur af skólanum, kærastasorgir eða bara venjuleg tilvistarkreppa æskuár- anna. Sama á hverju gekk, aldrei minnist ég þess að ég færi af hennar fundi án þess að finnast að ég væri bara nokkuð góð og einhvers virði. Það var gott að koma á þetta heimili. Það var oft þröngt í búi, og gat þurft að skammta það sem á borð var borið. Mér var alltaf boðið til borðs með heimilisfólkinu, og auðvit- að skammtað eins og hinum. Það gaf mér hlýja tilfinningu af að vera hluti af fjölskyldunni, og ég þarfnaðist þess á þessum árum. Þrátt fyrir þrengsli og ómegð hef ég hvergi og aldrei síðan haft eins gaman af að horfa á sjónvarp og á Laugaveginum. Í minningunni sat öll fjölskyldan og ég líka í einum þriggja sæta sófa beint fyrir framan sjónvarpið – en auðvitað getur það ekki hafa verið, níu manns! Hitt man ég með fullu öryggi að allir horfðu saman og allir fylgdust með, en allir töluðu eins mikið og þeim datt í hug. Að horfa á sjónvarpið var sannarlega hvorki óvirk né einmanaleg athöfn í þessu húsi. Þegar ég fór að búa og eignaðist mitt fyrsta barn kunni ég satt að segja ekki neitt til neins. Ásta var mér þá betri en enginn. Ég minnist þess að ég kom til hennar með lökin á vögguna og hún faldaði þau fyrir mig og kenndi mér um leið að blind- falda. – Kristín vinkona mín var líka búin að eignast barn á þessum tíma, og Ásta leiðbeindi okkur um margt – yfirleitt án þess að maður tæki eftir því að hún væri að leiðbeina. Henni var algerlega ómögulegt að hefja sig yfir nokkurn mann og talaði aldrei niður til fólks. Hún gat vissulega ver- ið dálítið meinleg í orðum, einkum á seinni árum þegar lífsbaráttan hafði sett sitt mark á lund hennar. Aldrei gætti þess þó í minn garð, og raunar minnist ég þess bara að hafa fengið hrós frá Ástu og verðskuldaði þó örugglega stundum annað. Hafsteinn og Ásta deildu lífinu í blíðu og stríðu í meira en hálfa öld. Ásta var eins manns kona, og elskaði mann sinn vafalaust heitt alla tíð. Það hefði henni þó seint þótt viðeig- andi að bera á torg. Stundum held ég þegar ég hugsa um þessar vestfirsku baslkonur eins og Ástu og móður mína, að þær hafi haldið að ástin myndi ganga þeim úr greipum, springa eins og sápukúla ef þeim yrði á að fara um hana orðum, svo vandlega forðuðust þær að láta nokkurn mann heyra slíkt til sín. Fátækt og strit varð hlutskipti Ástu um ævina, og hún var farin að heilsu og þreytt. Þótt andlát hennar væri sviplegt og óvænt býst ég við að hún hafi verið södd lífdaga. Hún fann oft ýmislegt á sér, og víst er það að seinustu vikurnar fyrir andlátið var hún búin að vera að laga til og snyrta allt hjá sér, taka til í skápum og gefa föt í söfnun og fleira þess háttar sem jafnan tengist fyrirhuguðum flutn- ingum. Seinustu árin sem Ásta lifði hitti ég hana sjaldan. Þegar ég frétti af andláti hennar varð mér ónotalega ljóst að of seint væri að fara í heim- sóknina sem ég hafði ætlað mér í „al- veg á næstunni“. – Heimskuleg og fánýt virðist mér sú önn sem ég fylli dag minn með þegar kærir og nánir einstaklingar deyja og allt sem ég hefði viljað segja frá og spyrja um er í einu vetfangi frá mér tekið. Ég kveð mína gömlu fóstru og vin- konu með söknuði og eftirsjá. Það má vera mér sem öðrum syrgjendum huggun að hún var þreytt og hefur nú fengið hvíld. Samúðarkveðjur sendi ég fjöl- skyldunni: Hafsteini sem nú sér á bak lífsförunaut sínum; Kristínu vin- konu minni og öllum systkinunum: Sæmundi, Albert, Hafsteini, Þráni og Helgu, mökum þeirra og börnum. Hugur minn er hjá ykkur. Sigrún Huld Þorgrímsdóttir frá Garði. Sóley Ásta Sæmundsdóttir ✝ Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, GUÐMUNDUR JÓHANNSSON húsasmíðameistari, Hraunbæ 103, Reykjavík, lést að morgni miðvikudagsins 13. desember sl. Útförin verður auglýst síðar. Margrét Guðmundsdóttir, Friðrik Ágúst Helgason, Jóhann Bogi Guðmundsson, Gerður Guðmundsdóttir, Þór Whitehead, Dröfn Guðmundsdóttir, Sigurður Skúlason, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, RANDVER V. ALFONSSON, Sandholti 26, Ólafsvík, sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 12. desember verður jarðsunginn frá Ólafsvíkurkirkju miðvikudaginn 20. desember kl. 14:00. Jarðsett verður í Grafarvogskirkjugarði 21. desem- ber. Ingibjörg Hauksdóttir, Haukur Randversson, Hrafnhildur Jónsdóttir, Petrína Sæunn Randversdóttir, og barnabörn. Minningargreinar Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana. Skil | G aðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.Skila- frestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum. Undirskrift | | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Myndir | Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minning- argreina vita.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.