Morgunblaðið - 21.12.2006, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 2006 31
aðeins fæturnir þá kólnar líkaminn og lungna-
bólga er einn fylgifiskur þess. „Þeir hestar sem
hafa lent í volki síðasta sólarhring eiga því á
hættu að fá lungnabólgu eða einhverja slíka
kvilla,“ segir Sigurður sem mun á næstu dögum
skoða hrossin sem voru í vatninu.
Átakanlegt að sjá þá gefast upp
Að sögn sjónarvotts var það afar átakanlegt að
sjá hrossin gefast upp í vatnsflaumnum. „Það
var hávaðarok, mikill öldugangur og talsverður
ís í þessu einnig. Þegar við komum að þeim stóðu
þau í um eins metra djúpu vatni og voru þá lík-
lega ofan á grasbala þar sem þau tróðu sér mörg
saman. Þegar þau syntu af stað var öldugang-
urinn svo mikill að þau sáu ekkert hvert þau
voru að fara, sama hvað við öskruðum.“
fyrr en á næstu dögum.
Sigurður Ingi Jóhannsson, dýralæknir á Flúð-
um, segir ljóst að atburðir gærdagsins hafi tekið
á dýrin. „Hestar eins og öll önnur hjarðdýr ótt-
ast ógnir eins og náttúruhamfarir. Þeir vilja
gjarnan hlaupa af vettvangi en það gátu þeir
ekki og urðu innlyksa. Þá er það innbyggður ótti
hjá hestunum sem gerir það að verkum að erfitt
verður að bjarga þeim, eins gerðist í dag. Þegar
menn eru að koma þeim til hjálpar og taka jafn-
vel reyndasta hestinn í hópnum og leiða af stað
eru hinir enn óttaslegnir,“ segir Sigurður og
hrósar björgunarsveitarmönnum í hástert fyrir
vel unnið starf við erfiðar aðstæður.
Sigurður segir hættu á að hrossin fái ein-
hverja kvilla eftir slíkar hrakfarir. „Þegar hross-
in eru stöðugt í köldu vatni, þó að það séu jafnvel
Unnarholtskoti sem tók á móti hestinum Gjafari,
sem ávallt er kallaður Moldi, þegar hann kom á
þurrt. Á þriðja tug hrossa sem lentu í háska eru
frá Unnarholtskoti og komust átta hross að landi
en sextán þurftu að hafast við á brúnni yfir
Litlu-Laxá í nótt. Kristín Erla sagði björg-
unarsveitamenn sannarlega hafa unnið þrekvirki
við björgunaraðgerðir því hrossin voru mörg
hver orðin afskaplega uppgefin og vildu t.a.m.
ekki hreyfa sig af brúnni. „Þau gátu alls ekki
synt lengur þannig að við vonumst til að þau
komist í land [í dag].“
Kristín Erla segir að brugðið hafi verið á það
ráð að færa hey út á brúna og búa að hestunum
þannig að þeim yrði óhætt yfir nóttina. Hún ótt-
aðist að einhver hross gætu fengið lungnabólgu
eftir þessar hrakfarir, en slíkt kemur ekki ljós
unblaðsins í Hrunamannahreppi, fylgdist með
björguninni og sagði flóðið eitthvert það mesta
sem sést hefði. „Það var hrikalegt að horfa á
hrossin þarna úti í vatninu, þetta var alveg
hrikalegt og er eitthvert mesta flóð sem fólk hér
hefur séð,“ sagði Sigurður og ennfremur að mik-
il spenna hefði fylgt því að fylgjast með björgun
hrossanna því þau voru greinilega í mikilli
hættu. Hann sagði að til marks um vatnsmagnið
í flóðinu þá væru ísjakar uppi á brúargólfi brúar-
innar við Brúarhlöð.
„Hljóp eins og fætur toguðu“
„Ég hljóp á móti Molda mínum þar sem hann var
að koma upp úr. Ég var svo glöð að hann skyldi
komast að landi að ég hljóp eins og fætur tog-
uðu,“ sagði Kristín Erla Ingimarsdóttir íbúi á
Morgunblaið/RAX
ávaðarok var þannig að sjaldnast vissu dýrin hvert þau syntu. Að sögn sjónarvotta voru hrossin dauðuppgefin þegar þau komust á þurrt land en talið er að þrjú þeirra hafi gefist upp á leiðinni.
Morgunblaið/RAX
áði um 130 hrossum á þurrt land
notuðu báta til að reka hestana að landi. Ánægja Kristín Erla frá Unnarholtskoti tekur á móti hestinum sínum Molda þegar hann kemur að landi, dauðuppgefinn eftir erfiða sundferð.