Morgunblaðið - 23.12.2006, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Lilja Björk Al-freðsdóttir
fæddist í Reykja-
vík, 12. október
1974. Hún lést 5.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar eru Alfreð
Ómar Ísaksson
lyfjafræðingur, f.
19.9. 1952, og Þór-
unn Inga Runólfs-
dóttir lífeindafræð-
ingur, f. 31.3. 1954.
Systkini Lilju
Bjarkar eru 1)
Inga Huld læknanemi, f. 10.3.
1981, 2) Nanna Karen verk-
fræðinemi, f. 31.7. 1983, unnusti
Kristoffer Wisler Markussen, f.
20.3. 1981, sonur þeirra er Ísar
Tobias, f. 14.5. 2006, og 3) Árni
Fannar menntaskólanemi, f. 5.9.
1989.
Árið 1997 kynntist Lilja Sig-
urbergi Inga Pálmasyni
(Begga), f. 29.1. 1975, og hófu
þau sambúð. Þau slitu síðar
samvistum. Dóttir þeirra er
Sara Líf, f. 16.7. 2000.
Lilja Björk flutt-
ist þriggja ára
gömul með for-
eldrum sínum til
Kaupmannahafnar.
Þar bjó hún til átta
ára aldurs en þá
fluttist fjölskyldan
heim aftur. Við
komuna til Íslands
hóf Lilja nám í
Austurbæjarskóla
og var í þeim skóla
í 2 vetur. Við tók
nám í Æfingardeild
Kennaraháskólans
og lauk hún grunnskólaprófi frá
þeim skóla. Eftir að grunn-
skólanámi lauk stundaði Lilja
nám og vann ýmis störf. Síðustu
árin hafði Lilja fundið ástríðu
sína í hönnun og stundaði nám á
hönnunarbraut Fjölbrautaskól-
ans í Breiðholti og var langt
komin með það nám. Hugur
hennar stefndi á áframhaldandi
nám í þeirri grein í Danmörku.
Útför Lilju Bjarkar var gerð í
kyrrþey, frá Dómkirkjunni í
Reykjavík 13. desember.
Elsku Lilja mín. Ég vona að þú
sért búin að finna friðinn í hjartanu
þínu. Á miðvikudaginn síðasta sat ég
í stólnum hjá Sússu vinkonu okkar
og vorum við að ræða um þig. Hvar
þig væri að finna og hvað væri um að
vera hjá þér þar sem hvorug okkar
hafði hitt þig í þó nokkurn tíma.
Sama dag fékk ég upphringingu um
að þú værir látin. Ég fékk svo mikið
sjokk, elsku Lilja mín, ég hélt svo
fast í vonina, þú veist hvað ég meina.
Ég hef séð dóttur þína, hana Söru
Líf og mikið ofsalega er hún lík þér.
Fékk þitt fallega útlit. Heppin stúlk-
an sú.
Manstu þegar þú varst nýbúin að
eiga hana og varst úti að ganga með
hana í vagninum? Við hittumst og
ætluðum svo að fara að leika okkur
saman í mömmó, þar sem dætur
okkar eru nánast alveg jafngamlar.
Ekkert varð úr því, elsku Lilja mín.
Ég á svo margar fallegar minn-
ingar um þig. Þú varst svo falleg og
hjartagóð, elsku Lilja. Þessar minn-
ingar hafa komið hver af annarri upp
í huga minn undanfarna daga og ég
ætla að geyma þær í hjartanu mínu.
Elsku Sara Líf, Þórunn, Alfreð og
fjölskyldan öll. Guð veri með ykkur í
þessari sorg. Ég trúi því að nú líði
henni vel og hún vaki yfir sinni elsk-
uðu dóttur og verndi hana.
Með þökk fyrir allar góðu gömlu
stundirnar, þín gamla vinkona
Jónína Kristmanns.
Það var eina fallega vetrarnótt
núna rétt um daginn að falleg kona
kvaddi þennan heim.
Mig langar til að minnast hennar
elsku Lilju minnar hér með nokkr-
um fátæklegum orðum.
Að heilsast og kveðjast, það er
lífsins saga. Ég var ekki há í loftinu
þegar ég heilsaði þessari lífsglöðu
fallegu stúlku í fyrsta sinn og á einu
augnabliki myndaðist dýrmætur vin-
skapur sem hélst óslitinn meðan
báðar lifðu.
Það er mér þó huggun harmi gegn
sú vissa, að engin kveðja er til eilífð-
ar.
Sagt er að sorgin sé náðargjöf, því
aðeins sá sem hefur elskað getur
syrgt og sá sem hefur elskað á marg-
ar góðar og hugljúfar minningar. Sú
minning sem situr efst í huga mér
þessa stundina er þegar hún vinkona
mín sagði mér sína mestu gleðifrétt,
hún átti von á barni. Ástin sem hún
bar í brjósti til síns ófædda barns
lýsti hana alla upp innan frá, svo
ekki varð um villst hversu glöð og
hamingjusöm hún var yfir tíðindun-
um og ekki var gleðin minni þegar
ég sagði henni að ég ætti líka von á
barni um svipað leyti.
Við stigum mikinn gleðidans um
öll gólf, skríkjandi eins og smástelp-
ur, fullvissar um það eins og alltaf að
nú væri bara bjart framundan. Og
það var það svo sannarlega, hún
eignaðist gullfallega litla stúlku sem
átti hug og hjarta móður sinnar og
var hennar mesti gleðigjafi í lífinu.
Hún var alltaf að tala um hana Söru
sína og hversu mikið hún elskaði
hana. „Hún er það besta og réttasta
sem ég hef gert í lífinu.“ Þessa setn-
ingu heyrði ég mjög oft af vörum
vinkonu minnar.
Dóttur sinni bjó hún ákaflega hlý-
legt og fallegt heimili með dyggum
stuðningi foreldra sinna, sem aldrei
voru langt undan ef hana vantaði að-
stoð. Þeir voru líka ófáir klukku-
tímarnir sem fóru í það að velta fyrir
sér hvernig best væri að innrétta
herbergið hennar Söru Lífar og
hvernig gardínur væri best að
sauma. Lilja var alla tíð mikill fag-
urkeri og ekki vantaði hana hæfileik-
ana, hún gat til dæmis prjónað og
saumað nánast hvað sem var, oft var
hennar eigin hönnun þar á ferð. Hún
þreyttist heldur aldrei á því að reyna
að kenna mér handavinnu þó svo að
það væri vita vonlaust verk, hún
hafði alltaf svo mikla og óbifandi trú
á mér.
Í henni bjó alveg kynngimagnaður kraftur,
hún gafst aldrei upp heldur reyndi aftur.
Og fallegu augun sem lýstu svo skær,
vegurinn skyldi á endanum verða henni fær.
Í guð henni geymdi ljúfa og viðkvæma sál,
og þar hún passaði öll mín hjartans mál.
Það breytir engu hvað á mér dynur,
ég veit að hún var góður og einlægur vinur.
Eva Lind.
Fyrsta skýra minningin um Lilju
er að við erum heima hjá henni í J
blokkinni. Hún var nýbúin að fá
bleika spöng sem ég braut í ein-
hverjum brussuskap. Við bjuggum
ásamt fjölskyldum okkar á Öresund-
skollegíinu, hún í J blokkinni ég í K.
Við vorum jafngamlar og miklar vin-
konur.
Seinna áttum við eftir að bralla
margt saman, þegar ég hugsa um
hana á þessum tíma þá stendur hún
á skólalóðinni í bleikri peysu sem
nær niður á mið læri og með ótrú-
lega flottar útprjónaðar legghlífar
sem mamma hennar hafði prjónað.
Lilja var alltaf svo fín og flott, sæt og
smart.
Þegar ég lít til baka þá sé ég alveg
að þau prakkarastrik sem við gerð-
um voru kannski frekar djörf en það
voru sjaldan mikil rólegheit í kring-
um Lilju. Hún hafði, öfugt við mig,
frjótt ímyndunarafl, dirfsku og þor.
Það eru nú einmitt börnin sem mann
langar helst að leika við þegar mað-
ur sjálfur er hræðslupúki. Ég held
að þessi dirfska hafi fylgt Lilju alla
ævi, að þurfa alltaf að prófa allt er
kannski ekki alltaf heillavænlegast.
Eftir bernskuna og árin í Dan-
mörku höfum við ekki fylgst að
nema stund og stund. Síðast þegar
ég sá hana var hún ófrísk og ég
heimsótti hana í Skipasundið með
elsta strákinn minn pínulítinn. Við
ræddum einmitt nöfn en það var bú-
ið að ákveða að litla stelpan ætti að
heita Sara og við ræddum mikið að
Líf gæti verið fallegt við. Seinna
frétti ég svo að einkadóttir Lilju
hefði fengið nafnið Sara Líf, mér
finnst ég eiga pínulítið í því.
12. október á hverju ári hef ég
alltaf munað eftir henni Lilju, oftast
náð að staldra við og hugsa til henn-
ar. Núna er hugur minn hjá fjöl-
skyldu hennar, einkadóttur, foreldr-
um, systkinum og öðrum ættingjum.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aft-
ur huga þinn, og þú munt sjá, að þú græt-
ur vegna þess, sem var gleði þín.
(Úr Spámanninum)
Þín gamla vinkona
Þórunn Erla Einarsdóttir.
Þegar ég fékk þær leiðinlegu
fréttir í síðustu viku að Lilja Björk
vinkona mín væri dáin, var eins og
hnífi væri stungið í gegnum hjartað
á mér.
Það er ótrúlega óraunverulegt að
hugsa til þess að svona yndislega fal-
leg, vel gefin og góð stelpa sé farin
frá okkur.
Þegar ég hugsa um Lilju og okkar
stundir sem við áttum saman þá sé
ég hana alltaf fyrir mér brosandi og
hlæjandi, það var oftast svoleiðis
þegar við hittumst, að við hlógum
mikið og þá sérstaklega að sjálfum
okkur. Við vorum búnar að þekkjast
síðan við vorum 13 ára gamlar og
höfum alltaf haldið sambandi af og
til í gegnum árin, stundum héngum
við saman eins og samlokur dag eftir
dag en stundum leið langur tími á
milli sem við hittumst.
Við hittumst ekki oft undir lokin
en þegar við hittumst urðu fagnað-
arfundir og við sátum tímunum sam-
an og ræddum málin, það sem við
höfðum verið að gera og upplifa.
Sama var þegar við ræddum saman í
síma, þá var það oftast klukkutímum
saman.
Það var alveg sama hvað leið langt
á milli þess sem við hittumst, alltaf
jafn góðar vinkonur og eins og við
hefðum bara hist í gær.
Lilja hafði alveg sérstaklega fal-
legt bros og falleg stór græn augu,
hún var algjör fegurðardís og bar af
sér góðan þokka. Hún var góð vin-
kona og góð mamma.Hún elskaði
Söru Líf út af lífinu og alla fjölskyld-
una sína líka sem stóð alltaf með
henni eins og klettur í gegnum súrt
og sætt. Hún talaði einmitt um það
síðast þegar ég hitti hana hvað hún
væri þakklát fyrir að eiga svona
góða að og hvað henni langaði mikið
að gera eitthvað sérstakt fyrir fjöl-
skylduna sína, til að sýna þakklæti
sitt.
Hláturinn hennar var svo
skemmtilega smitandi og þegar
henni leið sem best þá geislaði af
henni.
Ég mun alltaf geyma okkar minn-
ingar sem gull og allar þær fallegu
gjafir og kort sem hún gaf mér í
gegnum tíðina.
Hún var ein af þeim fáu sem kom
til mín þegar ég átti afmæli með sæt-
an pakka og falleg kort til að gefa
mér og bræddi mann alltaf með sinni
einstöku hlýju.
Stundum komu erfiðar stundir en
þá reyndum við alltaf styðja hvor
aðra eins vel og við gátum.
Ég man sérstaklega eftir því þeg-
ar Lilja kom og heimsótti mig á spít-
alann þegar ég veiktist og reyndist
mér svo vel þá, í alla staði.
Einnig þegar hún bjó eitt sinn hjá
mér í smá tíma, á meðan hún var að
bíða eftir húsnæði.
Já, minningarnar eru margar og
ég mun aldrei gleyma góðu stund-
unum sem við áttum saman.
En nú trúi ég því að Lilja sé komin
á betri stað og sé búin að öðlast frið í
sálinni sinni.
Undir lokin var þetta orðið ansi
erfitt hjá henni og hún var oft leið yf-
ir því.
Við sem eftir sitjum syrgjum hana
sárt og munum alltaf sakna hennar.
Hún hafði svo margt gott að bera
og margt gott að gefa að það er
næstum því óbærilegt að hugsa til
Lilja Björk
Alfreðsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÞÓRÐUR ÞORGEIRSSON,
Staðarseli 3,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju miðvikudaginn
27. desember kl. 13.00.
Inga Magdalena Árnadóttir,
Árni Þórðarson,
Inga Jytte Þórðardóttir, Ólafur Már Ólafsson,
Birgitta Svava, Steinar Þór,
Þórunn Inga og Þorgeir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
ÞURÍÐUR MÝRDAL JÓNSDÓTTIR,
Kveldúlfsgötu 5,
Borgarnesi,
lést fimmtudaginn 14. desember síðastliðinn.
Jarðarför hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Hörður Jóhannsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fósturfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
INGVAR BREIÐFJÖRÐ,
Skólastíg 16,
Stykkishólmi,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 19. desember.
Útför hans fer fram frá Stykkishólmskirkju föstu-
daginn 29. desember kl. 14.
Helga Magðalena Guðmundsdóttir,
Skúli Guðmundur Ingvarsson, Brynja Harðardóttir,
Páll Kristinn Ingvarsson, Kolbrún Jónsdóttir,
Atli Már Ingvarsson, Sesselja Eysteinsdóttir,
Hrefna Jónsdóttir, Gunnar Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI AUÐUNSSON
skipstjóri og skipaskráningarmaður,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður til heimilis á Lindarbraut 2,
Seltjarnarnesi,
lést að morgni föstudagsins 22. desember.
Gunnfríður Ása Ólafsdóttir,
Ólafía Ingbjörg Gísladóttir, Ari Jónsson,
Auðun Pétur Gíslason,
Viggó Kristinn Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri bróðir og frændi,
SVAVAR VILHJÁLMSSON,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram.
Ingibjörg Vilhjálmsdóttir og fjölskylda,
Ólöf Vilhjálmsdóttir og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRUNN SÓLBJÖRT FRIÐJÓNSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður Fannafold 158A,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 21. desember.
Útförin auglýst síðar.
Björn Ingi Þorvaldsson,
Þorvaldur Björnsson, Guðrún P. Björnsdóttir,
Ingi Þór Björnsson, Helga Þóra Þórsdóttir,
Bjarni Björnsson, Brynja Þorkelsdóttir,
Kristinn Björnsson, Ampon,
barnabörn og barnabarnabörn.