Morgunblaðið - 29.12.2006, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hrönn Torfa-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 12. des-
ember 1929. Hún
lést 21. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
María Ólafsdóttir, f.
4. apríl 1901, d. 31.
júlí 1971 og Torfi
Björnsson, f. 13. júlí
1884, d. 17. júlí
1967. Þau slitu sam-
vistum og fóst-
urfaðir Hrannar
var Ásgeir Páll
Kristjánsson, f. 1. júlí 1900, d. 22.
júlí 1970. Systkini Hrannar eru
Guðjón Guðmundur, f. 1910, d.
1996, Guðný, f. 1914, d. 1993, Ólaf-
ur, f. 1918, Stefanía, f. 1922, d.
1994, Gunnar Már, f. 1924, Einar
Karel, f. 1925 og Vilborg, f. 1927,
Torfabörn, og Kristján Jóhann, f.
1932, Kristín Mikkalína, f. 1933 og
Karólína Guðrún, f. 1939, Ásgeirs-
börn.
Hinn 6. júní 1953 giftist Hrönn
Óskari Ingiberssyni, skipstjóra og
dætur þeirra eru Hildur Elísabet
og Hrönn. 6) Hafþór, f. 7. janúar
1962. 7) Albert, f. 13 júní 1968,
kvæntur Ragnheiði Guðnýju
Ragnarsdóttur, synir þeirra eru
Ragnar Gerald, Aron Ingi og
Hrannar Már.
Hrönn fluttist til Keflavíkur 1.
maí 1952 til að aðstoða á heimili
Guðrúnar og Jóhanns Guðmunds-
sonar á Hringbraut 97. Hún
kynntist eftirlifandi eiginmanni
sínum og annaðist fyrst heimilið
og uppeldi barna þeirra. Hrönn og
Óskar stofnuðu fiskverkun Óskars
Ingiberssonar árið 1974, sem síð-
ar keypti vélbátinn Albert Ólafs-
son, KE-39. Þau ráku útgerðina
ásamt sonum sínum til 1995.
Hrönn var útgerðarstjóri, með
öllu sem því fylgir á meðan Óskar
reri til fiskjar. Etir að Óskar kom
í land og lét skipstjórnina í hendur
elsta sonar síns sáu þau samein-
inglega um rekstur fyrirtækisins.
Hrönn var dugleg og ósérhlífin
þannig að eftir var tekið og veitt-
ist henni sá heiður að draga
þjóðhátíðarfána Keflavíkur að
húni 17. júní 1993.
Útför Hrannar verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
síðar útgerðamanni,
f. í Keflavík 1. júlí
1923. Foreldrar hans
voru Marín Jóns-
dóttir, f. 14. júní
1889, d. 11. apríl
1974 og Ingiber
Ólafsson, f. 9. febr-
úar 1888, d. 10. nóv-
ember 1935. Börn
Hrannar og Óskars
eru: 1) Kristín, f. 9
desember 1948, gift
Mark McGuinness,
sonur þeirra Marc
Óskar Ames, kvænt-
ur Juliet Ames og synir þeirra eru
Spencer Óskar og Andrew Ingi-
ber. 2) Karl Óskar, f. 3. nóvember
1954, sambýliskona Valborg
Bjarnadóttir og börn þeirra Lilli
Karen, d. 11. janúar 2004, og
Bjarni Veigar. 3) Jóhanna Elín, f.
4. janúar 1956, sonur hennar er
Óskar Marnó. 4) Ingiber, f. 15.
september 1957, kvæntur Natalyu
Gryshanina, dóttir þeirra er Kate-
ryna. 5) Ásdís María, f. 16 október
1959, gift Þorgrími St. Árnasyni,
Elsku mamma, þá ertu farin frá
okkur og ég sit hérna og rifja upp
góðar minningar. Þú varst okkur
krökkunum alltaf svo einstaklega
góð, það var ekkert sem þú hefðir
ekki gert fyrir okkur. Þú varst
hörkukona og gafst okkur körl-
unum ekkert eftir hvort sem var í
vinnu eða öðru. Ég man eftir þeg-
ar við vorum að vinna í verkuninni
og þú fórst heim rétt fyrir hádegi
til að elda mat fyrir okkur hin og
fórst svo aftur niður í fiskhús á
undan okkur til að koma öllu í
gang aftur. Alltaf varstu mætt
fyrst á morgnana, sama þótt þú
værir nokkrum áratugum eldri en
við strákarnir, þú og Soffía rudduð
á undan ykkur verkunum og við
áttum fullt í fangi með að halda í
við ykkur. Þú gekkst í öll störf,
hvort sem það var að keyra vörubíl
til að ná í fiskinn, í verkuninni eða
sjá um að bókhaldið væri í lagi.
Ég fékk að njóta mikilla sam-
vista við þig þar sem ég er yngst-
ur. Ég þvældist með þér út um allt
og það voru ófá skiptin sem ég fór
með þér í Reykjavík að útrétta
fyrir útgerðina.
Þú reyndist okkur Röggu betur
en enginn þegar við hófum okkar
búskap og mættir með nýja upp-
þvottavél þegar við fluttum í okkar
fyrsta hús saman. Strákunum mín-
um hefur þú alltaf verið alveg ein-
staklega góð og þér þótti gaman
að fá að spilla þeim aðeins. Þeir
vissu vel að amma átti oft appelsín
í ísskápnum og eitthvað smá
nammi hér og þar.
Þú hafðir mjög gaman af því að
fara á körfuboltaleikina og fylgdist
vel með mér á þeim vettvangi. En
þú lést þér ekki nægja að horfa á
leikina heldur varst farin að þvo
búningana af liðinu líka. Þar er
þér rétt lýst, þú varðst alltaf að
hafa nóg fyrir stafni og ég veit fá-
ar konur jafn duglegar og þú
varst. Elsku mamma mín, takk
fyrir allar góðu stundirnar og allt
það sem þú hefur gert fyrir mig í
gegnum árin, minning þín mun lifa
með okkur og ég verð duglegur að
segja honum nafna þínum sögur af
ömmu sinni.
Elsku pabbi, guð styrki þig og
okkur öll í sorginni.
Albert.
Ég sit hér á hátíð ljóssins og
rifja upp í huganum minningar um
hana Hrönn tengdamóður mína.
Hvar á að byrja, má spyrja? Það
má segja að ég hafi þekkt hana allt
frá barnæsku, þar sem við Ingiber
erum jafnaldrar og vorum bekkj-
arbræður gegnum bæði barna- og
gagnfræðaskóla, eins og þessar
stofnanir hétu í eina tíð.
Dugnaður og ósérhlífni Hrannar
var henni í blóð borin, hvort held-
ur við leik eða störf. Til að byrja
með sá hún um heimili þeirra Ósk-
ars og uppeldi sjö barna. Þrátt
fyrir stórt heimili lét hún til sín
taka á ýmsum vettvangi þar fyrir
utan. Mér er minnistætt, þegar
heimsókn knattspyrnuliðs frá
Skotlandi stóð fyrir dyrum og
ákvörðun um gistingu og matseld
vafðist fyrir, þá tók Hrönn af skar-
ið varðandi umsjón og elda-
mennsku fyrir hópinn. Hún leysti
það verkefni, eins og önnur og
stærri verkefni, af alúð og dugn-
aði.
Þegar ég fór síðan að venja
komur mínar á Njarðargötuna til
að heimsækja Ásdísi Maríu,
yngstu dóttur þeirra hjóna, tók
hún mér opnum örmum.
Við Ásdís María gengum í
hjónaband, stofnuðum heimili og
eignuðumst tvær dætur. Stelpurn-
ar voru augasteinar Hrannar og
þrátt fyrir langan og oft strangan
vinnudag við fyrirtæki þeirra
hjóna gaf hún sér tíma til að sinna
ömmuhlutverkinu með sóma og
stolti.
Að leiðarlokum vil ég þakka fyr-
ir og tel það hafa verið forréttindi
að hafa átt samleið með slíkri
kjarnakonu sem Hrönn Torfadóttir
var. Blessuð sé minning hennar.
Þorgrímur St. Árnason.
Hrönn Torfadóttir
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku amma, takk fyrir
allar góðu stundirnar, guð
geymi þig.
Kær kveðja, þínir ömm-
ustrákar,
Ragnar Gerald, Aron
Ingi og Hrannar Már.
HINSTA KVEÐJA
✝ Gunnar Guð-mundsson fædd-
ist á Eyjólfsstöðum í
Beruneshreppi 13.
febrúar 1922. Hann
lést á sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum 17.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Margrét Guð-
mundsdóttir, f. á
Ánastöðum í Breið-
dal 28. maí 1899, d.
4. desember 1989,
og Guðmundur
Magnússon, f. á Eyj-
ólfsstöðum 5. júní 1892, d. 17.
febrúar 1970. Þau bjuggu á Eyj-
ólfsstöðum. Systkin Gunnars: Val-
borg ljósmóðir f. 26. september
1923, gift Björgólfi Jónssyni,
bónda á Tungufelli í Breiðdal,
Hallur, bílstjóri í Keflavík, f. 8.
maí 1926, d. 21. mars 1995, kvænt-
ur Guðrúnu Karlottu Sigurbjörns-
dóttur, Guðrún húsmóðir f. 21.
janúar 1928, seinni kona Páls Lár-
ussonar húsasmiðs á Egilsstöðum,
Rósa sérkennari, f. 26. september
1929, gift Svavari Guðmundssyni
kennara, Guðmundur, f. 18. maí
1931, d. 28. desember 1935, Her-
mann skólastjóri, f. 12. september
1932, kvæntur Huldu Jóhann-
esdóttur sérkennara, Guðný hús-
móðir, fædd 18. september 1935,
gift Vilhjálmi Antoníussyni, út-
gerðarmanni á Hornafirði, og Ey-
þór húsasmiður og bóndi á Eyj-
ólfsstöðum, f. 3. desember 1937,
kvæntur Öldu Jónsdóttur.
Gunnar kvæntist 14. apríl 1952
Smári, f. 19. september 1972, maki
Laufey Pétursóttir, f. 25. apríl
1973. Dóttir þeirra er Ragnheiður
Ýunn f. 29. september 2000. Fyrir
átti Gunnar Smári dótturina
Söndru Björgu, f. 19. apríl 1994,
með Ernu B. Einarsdóttur og
Laufey átti soninn Jóhann Leví, f.
30. júní 1994, b) Óskar Guðjón, f.
12. apríl 1974, maki Ása Björg
Þorvaldsdóttir, f. 21. ágúst 1976.
Soninn Elís Orra, f. 3. nóvember
1998, átti Óskar með Ólöfu Jó-
hannsdóttur, c) Stefán Þór, f. 9.
maí 1978, d) Rúnar Már, f. 21. júní
1984. Þórhildur er nú búsett á
Álftanesi. Sambýlismaður hennar
er Jóhann Alfreðsson, f. 4. apríl
1953. 3) Guðlaug sjúkraliði á Ak-
ureyri, f. 14. október 1952, maki
Ásgrímur Karlsson, f. 24. október
1947. Þeirra börn eru: a) Sigrún, f.
11. ágúst 1972, maki Hallgrímur
Matthíasson, f. 26. mars 1970.
Börn þeirra: Karen Eva, f. 29.
mars 2002 og Davíð Örn, f. 29.
september 2004, b) Ágúst f. 19.
nóvember 1975, maki Sophie Skau
Damskier, f. 28. ágúst 1978. 4)
Margrét hjúkrunarfræðingur í
Fellabæ, f. 5. nóvember 1954.
Maki Friðrik Örn Guðmundsson, f.
16. maí 1952. Börn þeirra: a) Æg-
ir, f. 6. nóvember 1982, maki Íris
Ósk Ágústsdóttir, f. 25. ágúst
1982, b) Erna, f. 2. nóvember 1987,
c) Birkir, f. 26. ágúst 1991. 5) Guð-
mundur Valur bóndi Lind-
arbrekku, f. 24. janúar 1957, maki
Ragnheiður Margrét Eiðsdóttir, f.
2. október 1957. Börn þeirra eru:
a) Kristín Dögg, f. 28. júlí 1978,
maki Matthías Hinriksson, f. 21.
júlí 1968. Dóttir þeirra er Ísabella
Auður Nótt, f. 10. febrúar 2006, b)
Gunnar, f. 9. desember 1979, c)
Snjólaug Eyrún, f. 15. desember
1980, d) Eiður Gísli, f. 29. júlí
1982, maki Arna Dögg Gísladóttir,
f. 30. apríl 1980. Börn hennar eru
Brynjar Örn Thorlacius, f. 24.
ágúst 1997, Júlía Líf Viðarsdóttir,
f. 9. maí 1999 og Andri Baldur
Sigurðsson, f. 19. mars 2002, e)
Nanna Margrét f. 27. október
1990. 6) Hafdís Gunnarsdóttir,
bóndi Þvottá, f. 17. desember
1958, maki Guðmundur Krist-
insson, f. 12. desember 1957. Dæt-
ur þeirra eru: a) Berglind, f. 6.
ágúst 1977, maki Örvar Geir Frið-
riksson, f. 18. júlí 1976, b) Vordís,
f. 4. maí 1990, c) Dagbjört f. 12.
júlí 1993, d) Vigdís Heiðbrá, f. 20.
júní 1996.
21. ágúst 1987 kvæntist Gunnar
Þórdísi Sveinsdóttur Guðjóns-
dóttur frá Reykjavík, f. 21. sept-
ember 1929. Foreldrar hennar
voru Guðjón Einarsson, f. 16. apríl
1904, d. 5. júlí 1981 og Guðríður
Kristjana Jónsdóttir, f. 13. ágúst
1910, d. 3. ágúst 1986. Gunnar
stofnaði nýbýlið Lindarbrekku við
Berufjörð 1948 og bjó þar upp frá
því, framan af með fjárbú og síðar
mjólkurframleiðslu. Garðyrkja
var frá upphafi veigamikill þáttur
í búskapnum og sinnti hann henni
fram á seinustu ár, þótt sonur
hans væri tekinn við öðrum þátt-
um búskaparins. Gunnar gegndi
mörgum opinberum störfum, var
hreppstjóri Beruneshrepps í 30 ár,
í jarðanefnd Suður-Múlasýslu um
árabil og formaður hennar um
skeið, sýslunefndarmaður þrjú
kjörtímabil og var í sveitarstjórn
með hléum frá 1954.
Útför Gunnars verður gerð frá
Djúpavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Sigrúnu Erlings-
dóttur, frá Þorgríms-
stöðum í Breiðdal, f.
2. júlí 1928, d. 31.
október 1983. For-
eldrar hennar voru
Erlingur Jónsson, f.
22. október 1895, d.
12. apríl 1944 og k.h.
Þórhildur Hjart-
ardóttir, f. 4. október
1897, d. 12. júlí 1992.
Börn Gunnars og
Sigrúnar eru: 1) Er-
lingur bóndi og
skólabílstjóri í
Gautavík, f. 25. janúar 1950, maki
Ásta Lárusdóttir, f. 8. ágúst 1954.
Þau skildu. Börn þeirra: a) Þor-
steinn, f. 12. apríl 1973, maki
Heiður Hreinsdóttir, f. 30. október
1978. Dætur þeirra eru Tinna
Diljá, f. 3. desember 2004 og
Thelma Rut, f. 24. janúar 2006.
Áður átti Þorsteinn dótturina Að-
albjörgu Ýrr, f. 18. júlí 1999, með
Helgu Snædal Guðmundsdóttur,
b) Lárus Páll, f. 13. mars 1977,
maki Jenny Lind Óskarsdóttir, f.
23. mars 1982. Þau eiga soninn
Martein Mána, f. 7. september
2005, c) Sigrún Ágústa, f. 9. ágúst
1984, d) Ómar Örn, f. 22. ágúst
1989, e) Bergþór Þröstur, f. 6. júní
1996. Erlingur er nú búsettur í
Hveragerði. Sambýliskona hans
er Hrafnhildur Björk Jóhanns-
dóttir.
2) Þórhildur bóndi í Fagra-
hvammi, f. 11. febrúar 1951, maki
Karl Sigurður Elísson, f. 25. júní
1943. Þau skildu. Synir: a) Gunnar
Kæri afi, nú fékkstu hvíldina og
þjáningum þínum er lokið. Ég var
mikið búinn að hugsa til þess hve
tilgangslaust þér þætti að vera
svona rúmliggjandi sem varð lega í
tvo og hálfan mánuð. Þú varst nú
ekki búinn að sitja auðum höndum
um ævina. Það kemur svo margt
upp hugann að ég hef í raun ekki
reiður á því hvar ég á að byrja enda
voru samverustundirnar með þér
búnar að vera margar. Lengi á eftir
að lifa í minni sú mynd af þér sitja
úti í rófuhúsi að skera af, reyta arfa
í rófugarðinum, nostra við garðinn
þinn eða hugsa um gróðurhúsið. Í
það minnsta átti ekki iðjuleysi við
þig.
Það var alltaf regla í kringum þig,
enda var gott að koma til þín og
ömmu í Neðri-bæinn. Ef maður var
staddur hjá ykkur í hádeginu var
veðurspáin í útvarpinu heilög stund
sem og hjá fleirum. Það var gaman
að hlusta á þig segja frá og ekki síst
uppvaxtarárum þínum. Þú hafðir
upplifað miklar breytingar til fram-
fara í lífi þínu. Þú ólst upp á heimili
þar sem lífsbaráttan var á allra
ábyrgð sem vettlingi gátu valdið.
Gott dæmi er að fólk varð oftast að
fara á tveimur jafnfljótum, bát eða
hesti til að komast ferða sinna þegar
þú varst að alast upp þegar fólk í
dag hefur síma og tölvupóst til að
spara sér sporin. Þú lést þig nú ekki
muna um að læra að senda sms
kominn yfir áttrætt samt sem áður.
Þér var eitt mjög mikilvægt en
það var að fá að fylgjast með því
sem í kringum þig gerðist. Þú vildir
ekki missa tengsl við umhverfið. Að
sama skapi vildir þú að fólk léti vita
af ferðum sínum og eftir að þú skrif-
aðir vissa grein í Gletting skildi ég í
raun betur hvers vegna.
Fyrir utan að vera sonarsonur
þinn, afi, og alast upp í nánu sam-
neyti við þig er ég alnafni þinn. Það
er búið að vera spaugilegt í gegnum
árin, allt fram á þennan dag, ruglið
með kennitölurnar okkar sem og
ruglið með póstinn. Þótt maður væri
svolítið montinn af að vera alnafni
þinn var það nú ekki alltaf tekið út
með sældinni. Tvisvar í röð fékk ég
ársrit Múlaþings í pósti og núna síð-
ast í haust fékk ég eyðublöð fyrir
áburðarpöntun fyrir utan öll hin
skiptin. Eina gjöf fékk ég frá þér,
afi, sem ég er búinn að nota lengi –
fjármarkið þitt.
Kæri afi, ég þakka þér fyrir sam-
fylgdina í þessu lífi. Þú ert búinn að
vera góð fyrirmynd og áttir þinn
þátt í að móta mig sem persónu.
Með þeim orðum kveð ég þig og
megir þú hvíla í friði.
Gunnar yngri.
Elsku afi, það var skelfilegt að fá
þær fréttir að þú værir farinn.
Þrátt fyrir að þetta væri viðbúið,
að þú færir að yfirgefa okkur, var
ég engan veginn tilbúin þegar þú
fórst. En sem betur fer á ég svo
margar minningar um þig elsku afi,
alveg frá því að ég man eftir mér,
enda fékk ég þann heiður að alast
upp með þér. Þú hvattir mig alltaf
og sýndir stolt þitt á því sem ég
gerði og þegar ég gerðist lögreglu-
maður sýndirðu mér áhyggjur þínar
og baðst mig um að passa mig að
láta þetta starf ekki stíga mér til
höfuðs og halda áfram að vera ég
sjálf. Ég man þessi orð eins og þú
hefðir sagt þetta við mig í gær og
passa upp á að vera ég sjálf á hverj-
um degi. Þú áttir þannig mikinn
þátt í að leggja mér lífsreglurnar og
leiðbeina mér í gegnum lífið enda
stór viskubrunnurinn sem þú bjóst
yfir.
Elsku afi, allar þær minningar
sem ég á um þig eru góðar nema
kannski þegar þú varst að skamma
mig þegar ég gerði eitthvað af mér,
t.d. að príla uppi á húsþökum sem
mér þótti alls ekki leiðinlegt þegar
ég var barn enda var ég alltaf eins
hátt uppi og ég komst þegar ég var
yngri.
Ég man alltaf þann dag þegar þú
komst með ömmu Þórdísi heim á
Lindarbrekku. Þetta var allt voða
skrítið að sætta sig við þetta, en það
gerðist nú samt fljótt þar sem þú
náðir þér bara í nýja ömmu handa
okkur sem var yndisleg við okkur
systkinin og tók okkur sem sínum
barnabörnum.
Þegar ég hugsa um þig afi þá
dettur mér aðallega einn hlutur í
hug, rófur. Það að koma til þín í ró-
fuskúrinn að hjálpa þér og fá rófu á
nagla í verðlaun var alltaf jafn-
spennandi. Svo þegar við systurnar
fórum að fara með þér í rófusölu-
ferðirnar var alltaf jafngaman að
hlaupa hús úr húsi að selja og vera
alltaf með sömu svörin: „Ég er að
selja rófur í 2 kg, 5 kg og 10 kg pok-
um.“ Oft sagði fólk nei en svo
spurðu margir hvaðan þessar rófur
kæmu og þá var svarið: „Hann afi
minn er að selja þær, hann er sko
Gunnar Guðmundsson