Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.2007, Page 5
Ljósmynd/Halldór Sveinbjörnsson
„Nei, ekki eins og er. Vinir mínir erlendis,
sem eru með útgáfufyrirtæki, segja að það
hafi svo mikil áhrif á vinskapinn að gefa kunn-
ingja sína út. Ég myndi ekki þora að lofa vin-
um mínum einhverju og fá svo símtöl þar sem
ég er skammaður fyrir að redda ekki betri
uppstillingu í Máli og menningu eða eitthvað
álíka. En ef það þróast í þá átt næstu tíu árin
þá tek ég því bara. Eins og er stendur til að
endurútgefa eldri plöturnar mínar hérna
heima og kannski einhvers staðar úti. Svo er
það bara næsta plata sem er loksins farin að
ganga ágætlega. Hún ætti að koma út með
sumrinu.“
Mugison hefur verið einyrki í tónlistinni um
langt skeið og heillað fólk ofan af sviði með
gítar og fartölvu að vopni. Upp á síðkastið
hefur hann hins vegar komið fram með hljóm-
sveit. Hljómsveitin leikur einnig stóra rullu á
nýju plötunni, en Mugison talar um að mörg
laganna hafi þróast mikið áfram í meðförum
sveitarinnar allrar. „Ég vinn þetta þannig að
fyrst sem ég lögin, síðan tek ég nokkrar út-
gáfur upp og hlusta á þær áður en ég vel eina
útgáfu til að vinna áfram með. Strákarnir
spila með mér á megninu af plötunni en það
er líka slatti þar sem ég er einn eins og á
Mömmu,“ segir Mugison og vísar til Mugi-
mama.
„Ég hef lengi verið á leiðinni að gera
þungarokksplötu, en ég verð alltaf svo væm-
inn þegar ég sest niður til að semja. Lengi vel
stefndi í að þetta yrði rokkplata, svo fékk ég
aftur heilmikinn áhuga á elektróník, og demó-
in eru öll á kassagítar. Rúna, konan mín, var
fyrir vikið að spá í að taka lögin og gera þau
að einhverju svona José Gonzales dæmi.“
Blaðamaður hlerar hjá Múga að raftónlistin
sem hafi vakið áhuga hans hafi verið ný tón-
list á Warp-merkinu sem margir töldu að væri
dautt úr öllum æðum. „Síðustu tvö ár hef ég
verið leiðinlegi gaurinn og lýst því yfir við vini
mína að elektrónísk tónlist væri dauð.“ Hann
þurfti að éta það ofan í sig og nefnir nýjar
plötur með Squarepusher og Plaid sem dæmi
um góða hluti í nýrri raftónlist, en bæði nöfn-
in eru gamalgróin. Einnig nefnir hann The
Knife og talar um að það hafi heillað hann
hvernig sá dúett leikur sér að mannsröddinni.
Áhrif Mugisons koma því víða að. „Það er
mjög erfitt að flokka mig, til dæmis í plötu-
búðum, og ég hef fengið kvartanir alla leið inn
á borð út af þessu. Í iTunes vefversluninni er
ég kannski kallaður „electronic“ í einu landi
skrifborði og græjum og sinnt vinnunni það-
an. Ég var einmitt að ræða við vin minn Eirík
Norðdahl [rithöfund sem býr líka á Ísafirði]
um hvernig mér finnst ég hafa meiri tíma
hérna en í Reykjavík. Hann benti á að allar
vegalengdir væru minni, og fyrir vikið tækju
allir snúningar mun skemmri tíma. Hér er
vinnufriður, og ég á líklegast aukaklukk-
ustund eða tvær fyrir tónlistina á hverjum
degi. Auk þess fá strákarnir mínir tveir
ókeypis leikskóla í Súðavík. Það munar um
rúmar fimmtíu þúsund krónur á mánuði og á
mínu heimili er það hellingur af peningum.
Svo ég er nú bara hérna af praktískum ástæð-
um.
Það er líka gaman að vera tónlistarmaður á
Íslandi – þegar platan manns er tilbúin þá
sendir maður hana út í framleiðslu og tíu dög-
um seinna er hún komin út. Þá geturðu hjólað
á alla fjölmiðla landsins og sent út frétta-
tilkynningu. Erlendis tekur þetta ekki minna
en þrjá mánuði,“ segir Mugison og bætir við
að nýja platan ætti að koma út erlendis í
haust en einhverjir tónleikar séu fyrirhugaðir
hérlendis í millitíðinni.
Höfundur er nemi í bókmenntafræði.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. MARS 2007 5
en „folk“ eða „rock“ í einhverju öðru. En
þetta nýja dót er mest blús. Ég er að þykjast
vera blúsari.“
Mugison sagði í samtali við Morgunblaðið í
haust að karlakórstónlistin, sem hljómaði í
Mýrinni, væri „hinn íslenski blús“ og það er
heilmikið til í því, tónlistin er í öllu falli ansi
átakamikil á köflum og ekki langt í tregann.
„Leiðin sem var farin í Mýrinni var mjög
erfið fyrir mig. Tónlistin er mestmegnis eftir
aðra og svo eru kórar í aðalhlutverki. Áður
fyrr þá sofnaði ég við kóratónlist, svo þetta
var mjög snúið verkefni fyrir mig að leysa. En
ég tók þetta bara eins og ég tók dönskuna
hérna í gamla daga – ég þurfti að falla að
minnsta kosti þrisvar áður en þetta hafðist.
En ég er ánægður með samstarfið við tónlist-
armennina sem ég vann með og ánægður með
útkomuna.“
Eins og snjór og rigning
Nýlega bárust fregnir af því að Mugison hefði
verið fenginn til þess að semja tónlistina við
kvikmyndina On the Road í leikstjórn Walter
Salles (Mótorhjóladagbækurnar) eftir sögu
Jack Kerouac. Það verður fjórða kvikmyndin
sem Mugison semur tónlist fyrir. Hvers vegna
ertu svona vinsæll hjá kvikmyndagerð-
armönnum?
„Ég var svona hálfgerð trend-bóla fyrir
nokkrum misserum og ég hugsa að Frikki
[Friðrik Þór Friðriksson] og Balti [Baltasar
Kormákur] hafi bara viljað taka þátt í ból-
unni,“ segir Mugison og hlær. „Nei, nei, ég
segi svona, þeir fíluðu bara það sem ég var að
gera, Balti kolféll fyrir „Murr Murr“ og auk
þess höfðum við Frikki aðeins tekist á á fyll-
iríi og kynnst þannig.“
Aðspurður hvort það sé ólíkt ferli að semja
tónlist fyrir kvikmyndir og á plötu segir Mug-
ison að þetta séu tveir algjörlega ólíkir heim-
ar. „Þetta er eins og snjór og rigning. Stærsti
munurinn felst í söngnum og textunum. Þetta
tvennt er svo stór hluti af popplagi, en í kvik-
myndatónlist sleppur maður eiginlega alveg
við hvort tveggja. Það sparast alveg hellings-
tími fyrir vikið. Í rauninni er miklu auðveld-
ara að gera músík fyrir bíómyndir. Þetta er
miklu meiri spurning um einhvern fíling.
Maður getur prófað sig áfram, gert mismun-
andi útgáfur af lögunum fyrir senurnar. Þetta
er hálfgert fikt eða dútl þar til réttu stemn-
ingunni er náð, en það er hins vegar ekkert
hægt að gera fyrir popplag sem ekki virkar.
Ef það virkar ekki þá þarf bara að henda því
og byrja upp á nýtt.“
Mugison segir að honum hafi þótt sér-
staklega skemmtilegt að vinna tónlistina við
Little Trip to Heaven. „Ég var búinn að fá
mér risastóra pappírsörk, svona eins og í
myndmennt í gamla daga, klippa handritið í
tætlur, lita karakterana, merkja þá eftir því
hvað þeir voru að gera, og svo gerði ég alls
kyns tengingar svo ég gæti vitað hvort og
hvenær eitthvert ákveðið stef þyrfti að koma
aftur. Ég bjó til mitt eigið skipulag og Balti
hefur örugglega haldið að ég væri orðinn
snargeðveikur – svona eins og einhver í morð-
ingjamyndunum. Það getur oft verið gott að
fá sér nokkra kaffibolla og teikna hlutina upp
– þá lítur maður út eins og alvöru listamað-
ur.“
Stórborgin Súðavík
Eins og fram kom hér að ofan gerir Mugiboo-
gie út frá Ísafirði, sem virðist orka tvímælis
fyrir tónlistarmann sem er að reyna að skapa
sér nafn á alþjóðavettvangi. „Ég var á iChat
áðan að tala við vin minn frá Frakklandi sem
hefur skipulagt hátíð sem ég spilaði einu sinni
á. Svo eru allir helstu samstarfsaðilar mínir,
dreifingaraðilar og fleiri, á Skype. Áttatíu
prósent samskiptanna fara síðan fram gegn-
um tölvupóst. Það skiptir í rauninni ekki máli
hvar ég er í heiminum. Það fer vissulega heill
dagur í að koma mér til Reykjavíkur þegar ég
er að fara til útlanda, stundum er maður
kannski veðurtepptur, en eins og staðan er í
dag þá er þetta algjörlega málið. Kannski flyt
ég til Kína næsta sumar, kannski fer ég til
New York og verð brjálaður þar. Ég er
flökkutík, mjög rótlaus náungi,“ segir Mug-
ison og tilkynnir blaðamanni að hann sé að
flytja enn einu sinni:
„Ég ætlaði að innrétta gamla slökkvistöð
hérna í bænum sem hljóðver en sú hugmynd
dó einhvers staðar í stjórnsýslukerfinu. Nú er
ég að flytja til Súðavíkur. Þar get ég innréttað
stóran og vel upphitaðan bílskúr, komið fyrir