Lesbók Morgunblaðsins - 25.08.2007, Síða 1

Jökulsvelgjasería Ólafs Elíassonar, sem les-
endur Lesbókarinnar fá eins konar forsýningu
á í dag, verður annars sýnd umheiminum í
fyrsta sinn á stórri yfirlitssýningu listamanns-
ins í SFMOMA, eða nútímalistasafninu í San
Francisco hinn 8. september næstkomandi.
Myndirnar sem verkið samanstendur af voru
teknar á Vatnajökli fyrir skömmu af svo-
nefndum jökulsvelgjum. Ólafur segir frá ferða-
laginu, samtvinnun listarinnar við tímann og
andstöðu sína við það að láta afþreyingariðn-
aðinum það eftir að einoka hið yndislega. » 3
Laugardagur 25. 8. 2007
81. árg.
lesbók
HAMINGJA OG HAGKERFI
EF VIÐ ÆTLUM AÐ TAKAST Á VIÐ VANDAMÁL SAMTÍMANS VERÐUM
VIÐ AÐ ÁTTA OKKUR Á RÓTUM MARGRA ÞEIRRA Í HAGKERFINU » 12
Verið hrædd: Þjóðerni og tungumál eru að þynnast út » 2
Morgunblaðið/Kristinn
Eivör „Mér líður stundum eins og ég sé búin að vera hér í þúsund ár.“ » 8
Eftir Þröst Helgason
vitinn.blog.is
Margir hafa sjálfsagt verið efinsþegar þeir gengu inn í Íslenskuóperuna á fimmtudagskvöld.Nokkrir íslenskir tónlist-
armenn voru þar samankomnir til þess að
flytja lög eftir Tom Waits. Þeir sem þekkja
til Tom Waits vita að hljóðheimur hans er
mjög sérstakur. Að auki setur hrjúf og
dramatísk rödd hans mikinn svip á lögin.
Það er því ekki hlaupið að því að fara í fót-
spor Waits.
En hnúturinn í maganum leystist fljótlega
eftir að tónleikarnir hófust. Hljómsveitin,
sem Sigtryggur Baldursson leiddi af mikilli
snilld, náði þegar í fyrstu lögunum upp mik-
illi stemningu, ekki síst þar sem hinn gall-
harði Waits-taktur hélt mönnum við efnið.
Sigtryggur hringdi síðan inn áttunda ára-
tuginn með frábærum flutningi á Kentucky
Avenue sem er ein af fallegustu ballöðum
Waits. Eftir það vissi maður að allt yrði í
lagi, ekkert gæti klikkað.
Söngvararnir voru hver öðrum betri.
Krumma í Mínus og Ragnhildi Gísladóttur
tókst sérlega vel upp við að setja sinn svip á
Waits og Sigríður Eyrún Friðriksdóttir,
sem átti hugmyndina að þessari uppákomu,
söng Old Boyfriends og Broken Bicycles af
einni af minna þekktum plötum Waits One
From the Heart, með miklum bravúr. Sá
sem kom kannski mest á óvart var leikarinn
Björn Hlynur Haraldsson sem flutti Step
Right Up, blúsaðan ádeilusöng um neyslu-
hyggju og kaupæði, af mikilli innlifun. Og
Höskuldur Ólafsson fór með Rubys Arms og
Road to Peace af stakri smekkvísi. Hið sama
má segja um flutning Péturs Ben og Daníels
Ágústs Haraldssonar en hann átti síðasta
lag dagskrárinnar Earth Died Screaming af
Bone Machine sem hann flutti með viðeig-
andi örlagabrestum í röddinni við undirspil
á bein úr íslenskri kú.
Þetta var góð kvöldstund. Mætti maður
biðja um að þessi hljómsveit kæmi saman
aftur áður en langt um líður?
Aftur, takk!
MENNINGARVITINN