Alþýðublaðið - 27.10.1922, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið
Gefið t&t af Alþýðuflokkimm
1922
Föstudagina 27. október
24S tölnhiað
Jforskl baakian og
Jakob jmsiler.
Eins og vænta mátti fór „Sjálf
stæðismaðutmn* Jakob Möller þeg-
ar á stúfana í blaði sínu tii þess
að verja norska bankann, sem
getið var urn ( Aiþýðubl. 24 þ. m.
Er það augsýciiegt, aS Jakobi
finsi pcsingalykt að fynttækinu
og vegur tii þess að komást f
annað bankaráð ( viðbát. En þó
að einitöku mösnum gæti orðið
hagur í þv( að „»lí* þenna nýja
banka, þá er ekki vel hægt að
sjá hvernig hann mundi .fullnægja
iánsþörf hndsmattna* með að eins
2 miijón króna höfuðstól, sem, ef
.sjálfstæðísmennirnir" réðu og létu
bankann fá rétt til sparisjóðifjár-
vörzlu, yrði auðvitað að vera settur
að fullu sem trygging fytir þv(,
að bankinn misnotaði sér ekki
þann rétk.
Annars er óþarfi fyrir Jakob
að reyna að dylja fyrirætlunina
með bankanum. Norðmenn setja
ekki hér upp banka ( góðgerða
skyni við tslendinga, heldur til
þess að greeða, og styrkja atvinnu
Norðmanna hér á landi. Þeir hafa
nú um hngan aldur haft úti allar
klær tii þess að ná undir sig sild
veiðunum og orðið töluvert ágengt,
en eftir etu aðal fiskiveiðatnar,
Þeim viija þeir lika ná undir sig.
Til þess er bankinn stofnaður.
Með öðrum orðum reisa hér norskan
banka með litium höfuðstól, en
skattfrelsi og aðalstarfsféð fáist
frá Islendingum sjálfum með
sparisjbði, eta verði lánað út aftur
til norskra spekúlanta og íslenzkra
leppa í peirra pjónustu. Ekki er
að furða, þó að „sjálfstæðismenn
Irnir •• fyígi þesssri ráðagerð til
þsss að fuilnægja „lánsþörf lands-
manua'. • * *
jHálieysii giitn.
Hafnfiíðingum eru sjálfaagt enn
( fersku minai bsajarstjórnarkoss-
ingar f Hafnarfirði siðastliðinn
vetur.
Eins og menn eflsust muna,
náðu loks eftir tal.verðar styœp-
ipgar 2 nýbakaðir dátar hinutn
auðu sætura í bæjavstjórn; fleir
utn mítti ekki troða ( bæjarstjórn-
ina í það skiftið enda þótt nægi
iega margir væru f boði sem
hljóta vildu hnossið, — þótti vlit
nóg, sem fyrir vsr, og lögin buðu
heldur ekki, að „dubbað" væri
upp á fleiri ( senn, en dauflegt
er, að menn skuii ekki fá að kjósa
til bæjarstjórnar ( vetur, því að
margur var með spentar taugar
og spozka sái við siðustu bæjar-
stjórnarkosningar.
Jæja; úr þvl að þið fáið nú
ekki, skinnin m(n, tækifæti til að
kjósa til bæjarstjórnar i Hafnar-
firði ( vetur, þá gefst ykkur tóm
til að sthuga heilsufar annars hins
nýja bæjarfulltrúa, sem er mjög
bágborið ðg (einu orði sagt fjarska
hörmulegt. Léiðinlegast er þó, að
þið skulið sjálfi; eiga þátt ( þess
um hörmungum hans, cins og nú
er komið fram ( dagsbiituna.
Menn muna svo langt — og
er þó reyndar ekki Iangt á að
minnast —, hve mjög andstæð-
ingar verkamanna lofuðu einn full-
trúa, sem nú á sæti ( bæjarstjórn,
áður en til kosninga var gengið.
Hann átti að vera búinn öllum
þsim dygðum, scm mann geta
prýtt. Það er náttúrlcga ósköp
fallegt að lola meðbróður sinn,
sé hann þess maklegur, en þvf.
verður að atilla í hóf sem öðru,
þv( að iila þykir sæma, að öfgar
sklpl öndvegið, og af sltku getur
tjói? híotist Svo er óhæfa að eyði
leggja afreksnaenB, þó það sé
því miður of oft gert. Skáld eitt
segir, að oflofið teygi að eins
eyrun, en ekki vltlð. Lika má
gera afreksmenn að fíflum. Eisu
1 aðeins 3 dagia veiti eg
áskrlítum að Bjarnargreifun-
nm móttöku. 0. Guðjóns-
son. Sími 200.
BÍRni var m&ður, sem Fúsi var
kallaður. Ekki er getið um ætt
hani né uppruna, en afreksmaður
var hann á sina vísu. Það er sagt,
að hsnn hafi staðið úti á kross-
pötum á siálfa nýársnótt. Ekki er
óilklcgt, að það hsfi reynt ú tungu
hans, þegar álfarnir voru að b:ra
að honnm alt gallið og gersem-
arnar, en Iengi skal á þolrifin
reyna, og svo fór með Fúsa, að
þegar álfarnir komu með flotskjölð-
inn og buðu honum, þá stóðst
hann ekki eldr&uniaa og beit f,
en misti svo vitið fyrír vikið.
Menaimir breyka iika oít eins og
álfar og eyðiieggja margan af-
reksmanninn. Á þvi hafa nú Hafn*
firðingar fengið að kenna, þ*r
sem tveir bezto eiginleiksr annars
nýkosna bæjarfulltrúans eru nú
eyðllagðir, þv( að hann hefir glat-
að málinu og minninu með.
Enginn heyrðist bera orð á
annað en að þessi maður hefði
fuit mál, áður en hann kom í
bæjarstjórn. Verður maður þv( að
ráða þar af, að hann hafi verið
altaiandi, en svo undarlega brá
við, að óðara og hann var kom-
inn ( bæjarztjórnina urðu menn
ekki varir við, að hann segðl
nokkurt orð; einstöku aírraum
kvað hann þó hafa hreyft hend-
urnar, sem iiktist því, að hann
væri að reyna að bregða fyrir
sig fingramáli. Af öllu þesiu verð*
ur maður að álykta þeð, ztð lof-
söngur haas beztu vina hafi haft
annað en góð áhrif á hann, þv(
&ð elski virði .t það sérlega giæsi-
legt fyrir aumingja mannina &ð
h.afa tap .ð bæði snáii og minni
og mega búaot við að vera (jötr-
aðir þdm álögum ( heil sex ár,
sem hann situr ( bæjaratjórn, og
hainingjan má vita — ef ekkert
verður reynt honum tll bjargar