Morgunblaðið - 21.01.2007, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. JANÚAR 2007 53
á Borgarfjörð eystri og alla leið í Loð-
mundarfjörð en þangað var nýlagður
vegur. Oft lá leiðin inn í Húsafell eða
skroppið var í Fróðá. Það eru ekki
margir staðir innanlands sem við átt-
um eftir að sjá.
Úr þessum ferðalögum á ég marg-
ar yndislegar minningar.
Eftir að þið fluttuð til Keflavíkur
varð samgangurinn meiri þar sem
styttra var orðið á milli. Sérstaklega
er ég þakklát fyrir þann tíma sem við,
ég, þú og Hjördís, áttum saman í
hringferðinni um landið síðastliðið
sumar. Þær minningar eru mér
ómetanlegar.
Takk fyrir allt og allt.
Minning þín mun lifa.
Erla
Það eru margar góðar minningarn-
ar sem koma upp í hugann þegar við
minnumst Eggerts.
Eggert, Hjördís og fjölskylda hafa
alltaf verið sem órjúfanleg heild af
okkur og munum við sakna Eggerts
mikið. Öll vorum við svo heppin að
dvelja í Hjarðartungu hjá Eggerti og
Hjördísi á sumrin við heyskap, sauð-
burð og réttir og dvöldum við þar
stundum meira og minna allt sumarið
með stuttum ferðum í bæinn, þetta
var eins og okkar annað heimili. Góð-
ar æskuminningar eru svo mikilvæg-
ar og eru þær svo margar sem við
eigum úr sveitinni.
Í Hjarðartungu unnum við undir
leiðsögn Eggerts, sem úthlutaði okk-
ur verkefnum sem hæfðu hverjum og
einum, eftir aldri og getu. Hann var
leiðbeinandi, góður verkstjóri og gott
að vinna undir hans leiðsögn. Það var
aldrei nein lognmolla í kringum Egg-
ert, það var alltaf nóg að gera.
Við sjáum fyrir okkur Eggert á
traktornum niðri á engjum syngjandi
hástöfum, alltaf léttur og kátur. Þeg-
ar við hugsum til Eggerts þá minn-
umst við hláturs hans, glaðværðar og
hjálpsemi.
Eggert var mjög listrænn og lag-
inn í höndunum, hann brenndi í tré og
hafði um nokkurn tíma verið að vinna
gler og eigum við öll eitthvað fallegt
sem hann hefur gefið okkur sem er
ómetanlegt að eiga.
Þegar Eggert og Hjördís fluttu til
Keflavíkur sáum við þau oftar og það
var alltaf gaman þegar þau komu í
heimsókn, sérstaklega var gaman að
koma til þeirra á hina árlegu Ljósa-
nótt og njóta gestrisni þeirra.
Söknuður okkar er sár en við vitum
að vel hefur verið tekið á móti þér af
þínu fólki.
Guð geymi þig, Eggert.
Áslaug, Katrín, Ormar
og Brynhildur.
Elsku Eggert, skjótt skipast veður
í lofti. Þegar maður stendur á þeim
tímamótum að kveðja traustan vin
eru orð fátækleg, þó langar okkur að
setja nokkur á blað. Hugurinn reikar
að Hamrabakka 8 á Seyðisfirði vorið
1986. Ung fjölskylda flytur til baka á
æskustöðvar að námi loknu. Í hóp
Seyðfirðinga hafa bæst Eggert,
Hjördís, Þröstur og Jonni. Við flytj-
um í sömu blokk og þau bjuggu í. Eyj-
ólfur var fljótur að finna og afa ömmu
í þeim Eggerti og Hjördísi, enda hans
raunverulegu afar og ömmur fjarri
okkur. Þröstur og Jonni urðu einnig
fljótt góðir vinir hans og síðan einnig
Soffía. Það er ótal margt sem hægt
væri að skrifa niður af minningabrot-
um og myndum en fyrst kemur í hug-
ann svipurinn á Eyjólfi þegar hann
ætlaði að stelast upp til ykkar. Síðan
fleiri myndir s.s. ferðin norður í
Grímstungu til ykkar, veiðiferðin upp
á Grímstunguheiði og allt sem þið fór-
uð með okkur þá daga sem við vorum
hjá ykkur. En stórt pláss fær ferðin
ykkar til Færeyja, það er ótrúlegt að
þið Hjördís skylduð bjóða 6 ára gutta,
ykkur óskyldum, með ykkur í viku-
ferð til Færeyja, en það lýsir ykkur
svo vel. Þrátt fyrir aldursmun og
flutning ykkar frá Seyðisfirði hélst
mjög traust vinátta okkar á milli sem
aldrei verður fullþakkað fyrir. Alltaf
var gaman að hitta ykkur og eins og
við hefðum síðast hist í gær. Þau eru
ófá símtölin ykkar Kela, aldrei skorti
umræðuefni, þið báðir mikið fyrir að
hafa eitthvað fyrir stafni og föndra
ýmislegt, enda síðast þegar við kom-
um til ykkar fóruð þið niður í kjallara
að skoða tæki sem þú varst kominn
með til ýmiss konar föndurs.
Elsku Hjördís og allir afkomendur
ykkar Eggerts, Guð styðji ykkur og
hjálpi að takast á við ykkar mikla
missi. Það er víst að margir gullmolar
og myndir frá liðnum samverustund-
um ylja okkur hér fyrir austan. Það
er leitt að hafa ekki tök á að fylgja þér
síðasta spölinn, elsku Eggert okkar,
en hugurinn verður hjá ykkur öllum.
Hafðu hjartans þökk fyrir allt sem þú
varst okkur og gerðir fyrir okkur.
Þorkell, Lukka, Eyjólfur
og Elínrós.
Svo eldsnöggt kom kallið. Maður
veit ekki hvort það er betra eða verra
að fara svo skjótt en það er eins og
jarðskjálfti í lífi þeirra sem eftir
verða. En þeim sem efast ekki um
heim andans, um að látinn ástvinur sé
kominn inn á annað tilverustig, er það
mikill styrkur og ljós. Fullvissan um
að ástvinurinn sé ekki í kaldri gröf
heldur í heimi andans þar sem hann
heldur áfram á leið sinni til þroskans.
Það að geta haft samband í gegnum
hin innri skilningarvit er mörgum
huggun og hjálp.
Dói var mjög lifandi persónuleiki,
átti mörg áhugamál, var félagslynd-
ur, stríðinn, sagði skemmtilega frá,
ættrækinn, en gaf ekki eftir sinn hlut
ef út í það var farið og var stundum
óþekkur. Það var gæfa Dóa að hafa
Hjördísi fyrir sinn lífsförunaut, þau
voru svo samstiga í mörgu. En
greiðasemi, glaðlyndi og hlýja voru
hans aðalsmerki og vil ég þakka þér
Dói minn fyrir mig og mína og bið þér
blessunar á nýju tilverusviði.
Hve unaðslega stillt er stund
við stormlok blíð um land og sund
að þrumuskýjum þotnum hjá
svo þíða geisla tungls má sjá
er sefa og svæfa nánd og firrð
og sveipa heiminn bjartri kyrrð
(Thomas Moore)
Hjördís mín og fjölskyldan öll,
innilegar samúðarkveðjur.
Ragnhildur Helgadóttir.
Það var svo fjarri okkur þegar við
kvöddum þau Eggert og Hjördísi eft-
ir miðnætti síðastliðið gamlárskvöld á
heimili barna okkar að þetta væri
okkar síðasti fundur. Eggert hress,
kátur og syngjandi þegar hann kom
inn eftir að hafa farið að brennu með
litlu sonarsonunum og horfði glaður
fram á veginn til hins nýbyrjaða árs.
Við kynntumst þeim hjónum Egg-
erti og Hjördísi þegar dóttir okkar
giftist yngsta syni þeirra. Þau kynni
hafa öll verið á einn veg og viljum við
nú þakka honum þau góðu kynni. Við
áttum margt sameiginlegt, höfðum
flust á mölina úr íslenskri sveit, þau
að norðan en við að vestan, og höfðum
sterkar taugar til alls sem sveitin hef-
ur að bjóða.
Eggert kom nokkrum sinnum með
okkur vestur, fór með í eyjarnar og
rifjaði upp kunnáttu sína til minka-
veiða. Síðast fórum við saman vestur
fyrir tæpu ári, á tveimur bílum með
flutning og var það erfið ferð, því þeg-
ar keyrt var út á nesið náði aurbleyt-
an upp á miðja bíla. Eggert lét erf-
iðleikana ekki buga sig og var hress
og kátur alla ferðina.
Eggert reyndist okkur hjálpsamur
og góður vinur frá fyrstu kynnum,
það má líka segja að hann hafi varla
farið úr huga okkar þessa síðustu og
erfiðu daga.
Með þessum fáu orðum viljum við
hjónin kveðja Eggert sem fór frá
okkur svo óvænt og alltof fljótt. Við
þökkum honum fyrir allt frá okkar
fyrstu kynnum og biðjum þess að
hann hafi átt góða heimkomu í dýrð-
arríki drottins.
Kæri tengdasonur, dóttir og synir.
Elsku Hjördís, börn, tengdabörn og
barnabörn, við biðjum góðan guð að
styrkja ykkur í sorginni og að sætta
ykkur við það sem enginn fær breytt.
Við samhryggjumst ykkur af öllu
hjarta.
Blessuð sé minning Eggerts Lár-
ussonar.
Ásta og Garðar.
Haustið 2005 hóf ég störf hjá Sund-
höll Reykjanesbæjar. Mitt fyrsta
verkefni var að taka á móti eldri
borgurum sem stunduðu sundleik-
fimi í Sundhöllinni. Fyrstu iðkend-
urnir sem mættu á staðinn voru þau
mætu hjón Eggert og Dísa. Sérstak-
lega eftirtektarvert þótti glaðlegt við-
mót þeirra og hin mikla hlýja sem
þeim fylgdi. Ákveðið var að færa leik-
fimina yfir í Sundmiðstöðina við
Sunnubraut næsta vetur á eftir. Að
sjálfsögðu voru þau hjón fyrstu gest-
irnir sem mættu á nýjum stað í leik-
fimina. Nærvera þeirra hjóna þótti
afgerandi hlý og ættu slíku fólki að
vera veitt verðlaun fyrir það eitt að
vera til og lífga upp á tilveru okkar
hinna með nærverunni sinni einni og
sér.
Dísu og öllum aðstandendum votta
ég mína dýpstu samúð
F.H. starfólks Sundmiðstöðvar
Reykjanesbæjar,
Jón Ásgeir Þorkelsson.
Síminn hringir, ég tek upp tólið og
segi halló. Já, sæl frænka, hvað segir
þú í fréttum? Það er Dói frændi sem
er á línunni eins og margoft áður.
Þetta var rétt fyrir jólin og við töl-
uðum um gömlu dagana ásamt ýmsu
öðru er á leið okkar var. Þær leiðir
byrjuðu daginn sem hann var fermd-
ur og ég skírð.
Vegna veikinda mömmu, er ég var
á ellefta árinu, fórum við systkinin að
Grímstungu og síðan var ég þar flest
sumur til ársins 1970. Ég var vetr-
armaður hjá Dóa er ég var 15–16 ára
og kenndi hann mér margt um bú-
skap þann vetur og hef ég á margan
hátt búið að þessum vetri síðan og
hugsa oft um þann tíma er ég var í
Grímstungu. Þar er Álkugilið með
sinn töframátt og víðlendið þá upp á
brúnina er komið með sinn fagra
fjallahring. Þetta hefur mótað okkur
á margan hátt.
Það var gaman er við vorum að
temja í hesthúsinu og sagði hann mér
þá hvernig ætti að halda í tauminn
svo að ekki færi illa ef tryppið togaði
í. Hann gat gert grín að mörgu og var
jafnframt dálítið stríðinn. Þetta tíma-
bil er ég var samferða honum var lær-
dómsríkt.
Hann og Hjördís fluttu til Seyðis-
fjarðar og þá urðu samskiptin minni
en það komu bréf í jólapóstinum með
annál ársins. Síðan fluttu þau til
Keflavíkur. Eftir það hringdi hann
oft og við töluðum lengi. Um síðustu
jól fylgdi bréf jólakortinu að vanda.
Engum datt í hug að það væri síðasta
bréfið, og mér þykir miður að heyra
ekki oftar sagt eftir símhringingu;
„Sæl frænka, hvað segirðu í frétt-
um?“ nema þá að mig dreymi það ein-
hvern tímann, hver veit.
Ég minnist kvöldstundarinnar 15.
júlí sl. er við sátum við varðeldinn
niðri á eyrum og töluðum um gamla
daga og horfðum á hitt fólkið syngja
og hafa gaman. Þetta var gott ætt-
armót og mátti ekki bíða til næsta
árs.
Hinn 2. janúar hringdi Dísa systir
og sagði að þú værir kominn á Borg-
arspítalann eftir slys og útlitið ekki
gott. Síðan fór sem fór.
Ég og fjölskylda mín þökkum allt
gott í okkar garð.
Hjördís mín, Sigga, Soffía, Palli,
Þröstur og Jónatan, tengdabörn og
barnabörn, innilegar samúðarkveðj-
ur.
Björg Helgadóttir.
Bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu
heiður er þinn vorhiminn
hljóðar eru nætur þínar
létt falla öldurnar
að innskerjum
– hvít eru tröf þeirra.
Þöglar eru heiðar þínar
byggð mín í norðrinu.
Huldur býr í fossgljúfri
saumar sólargull
í silfurfestar vatnsdropanna.
Ó bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu.
(Hannes Pétursson.)
Elsku Eggert, hafðu þökk fyrir
samveruna. Minning þín lifir í huga
mínum.
Elsku Hjördís, megi Guð styrkja
þig í sorginni.
Ólöf Sigurgeirsdóttir.
✝
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÁSTA JÓSEFSDÓTTIR,
Efstasundi 92,
Reykjavík,
sem lést á krabbameinsdeild Landspítalans laugar-
daginn 13. janúar, verður jarðsungin frá Langholts-
kirkju þriðjudaginn 23. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Krabbameinsfélagið.
Guðlaugur Þorsteinsson,
Ásgeir Hannes Aðalsteinsson, Hulda Gunnarsdóttir,
Ólafur Birgir Vigfússon, Karen Rut Konráðsdóttir,
Steinunn Birna Aðalsteinsdóttir, Þórður Sigurður Björnsson,
Ingibjörg Björnsdóttir, Eyþór Örn Eyjólfsson,
Ásta Birna Björnsdóttir, Þórður Sigmarsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vináttu og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
AÐALSTEINS SIGURÐSSONAR
fiskifræðings.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar Landa-
kots fyrir hlýja og góða umönnun.
Ástrún Valdimarsdóttir,
Guðný Aðalsteinsdóttir,
Magnús Þór Aðalsteinsson, Steinunn Brynjarsdóttir,
Bryndís Björnsdóttir, Magni S. Sigmarsson,
Ásdís Björnsdóttir, Guðni Már Harðarson,
Brynjar Steinn Magnússon
og langafabörn.
✝
Einlægar þakkir og kveðjur til ykkar allra sem
sýnduð okkur vináttu, samúð og hlýhug við andlát
og útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MARÍU GUÐMUNDU ÞORBERGSDÓTTUR
frá Efri-Miðvík
í Aðalvík.
Öllu því góða fólki, sem annaðist hana á öldrunar-
deild Fjórðungssjúkrahússins á Ísafirði síðustu árin
hennar, færum við hugheilar þakkir.
Snorri Hermannsson, Auður H. Hagalín,
Jóhanna Hermannsdóttir, Jónas Guðmundsson,
Helga Hermannsdóttir,
Trausti Hermannsson, Sólveig Ólafsdóttir,
ömmu- og langömmubörnin.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÚLÍÖNU GUÐMUNDSDÓTTUR ASPELUND,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður Stigahlíð 16,
Reykjavík.
Axel Aspelund, Linda L. Dean,
Edda Aspelund, Þorsteinn Sörlason,
Sigrún Aspelund, Hrafnkell Helgason,
Erna Aspelund,
Elín Aspelund, Þorkell Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÞÓRÐAR ÞORGEIRSSONAR,
Staðarseli 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á krabbameins-
deild 11E á Landspítalanum, líknardeildar Land-
spítalans í Kópavogi og heimaþjónustu Karítasar.
Inga Magdalena Árnadóttir,
Árni Þórðarson,
Inga Jytte Þórðardóttir, Ólafur Már Ólafsson,
Birgitta Svava, Steinar Þór,
Þórunn Inga og Þorgeir.