Morgunblaðið - 15.05.2007, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. MAÍ 2007 29
feitur Addi. Það hefur eflaust verið
vegna þess að slíkt gæti hafa verið í
þann mund að verða að veruleika
auk þess sem hann hefur viljað gera
sitt til að forða dóttur sinni frá því
að sitja uppi með einhvern fitu-
hlunk.
Hann vildi hafa nóg að bíta og
brenna og ná því út úr lífinu sem
það hafði upp á að bjóða. Vinnan var
honum mikilvæg, bæði vegna alls
þess fólks sem hann hitti og einnig
til öflunar viðunandi lífsviðurværis.
Man ég eftir því fyrir 10–15 árum að
tekið var viðtal við hann í síðdeg-
isútvarpi í tilefni þess að hann hafði
ratað inn á lista yfir skatthæstu
menn. Það lá á milli línanna að við-
mælanda hans þætti nóg um þær
tekjur sem um ræddi. Þá var nú af
og frá að Hörður bæri einhvern
kinnroða fyrir það. Sagði svo sem
satt var að hann væri svo heppinn
að vera heilsuhraustur og hafa gott
vinnuþrek. Hann væri stoltur af því
að geta borgað skattana sína og
haldið uppi merkjum Konráðs
Hjálmarssonar afa síns úr Mjóafirð-
inum sem ekki var neinn aukvisi
þegar kom að því að draga björg í
bú. Það fór heldur ekki á milli mála
að hann sór sig í ættina hvað þetta
varðaði. Hann naut þess að deila
með sér og það voru margir sem
nutu góðs af gjafmildi hans; hans
nánustu, viðskiptavinir og vanda-
lausir. Var ekki furða hversu vin-
margur hann var og margir töluðu
fallega um hann. Hann naut sín í fé-
lagsskap með margs konar fólki,
skyldmönnum, veiðifélögum og öðr-
um. Hafði gaman af að heyra sögur
um fólk og ekki síður að segja sögur
af fólki. Sagði vel frá og hafði þá
gjarnan lag á því að segja frá því
broslega eða skemmtilega í fari
fólks enda fundvís á þá hluti. Fjöl-
skyldan var stór, hann var tví-
kvæntur og átti átta börn með kon-
um sínum. Hann sýndi
barnabörnunum mikla ræktarsemi
og var mikill barnakarl. Eflaust hef-
ur ekki alltaf verið auðvelt að púsla
öllu saman, komast í öll barnaaf-
mælin og önnur fjölskyldumót. Oft
var það þannig eftir veislur eða önn-
ur samkomuhöld í fjölskyldunni að
til manns komu systur, frænkur eða
vinkonur og sögðu: ótrúlega er hann
flottur kall þessi tengdapabbi þinn.
Já tengdapabbar geta verið allskon-
ar leiðindaseggir, en ekki minn.
Hann var Hörður Sævaldsson.
Hann var flottur kall og þannig vil
ég muna hann. Það eru margir sem
syrgja í dag góðan dreng. Megi
Ragnheiður kona hans og öll hans
börn og aðrir vandamenn og vinir
sem lengst njóta góðra minninga
um góðan mann.
Arnór Halldórsson
Af litlum neista verður oft mikið
bál. Mig langar að minnast Harðar
mágs míns þegar okkar fyrstu
kynni bar að. Haustið 1971 stóð til
að unga fólkið í stórfjölskyldunni
færi á hið árlega réttarball í Land-
eyjum. Ég var þunguð að fyrsta
barni mínu og Ragnheiður systir
mín varð að sætta sig við að vera
heima því einhverra hluta vegna
voru bílarnir fullskipaðir og hugur
hennar hjá mér ef barnið kæmi
skyndilega. Maðurinn minn hafði
farið á fjöll til rjúpna. Af hreinni til-
viljun losnaði pláss í bíl fyrir Ragn-
heiði. Á næstu dögum leyndi sér
ekki að eitthvað undursamlegt hafði
gerst í hjarta systur minnar. Hún
hafði hitt mann sautján árum eldri
en hún. Hún lýsti honum sem
draumaprinsinum sínum; skemmti-
legum, fallegum og góðum. Í fyrsta
sinn hafði hún fundið þá tilfinningu
sem kallast ást, þá 21 árs gömul.
Hann var bundinn fjölskyldu,
konu og fjórum dætrum, og ekki
með í huga að breyta neinu í sínu lífi
þótt hann hefði heillast af saklausu
stúlkunni. Stúlkan beið og beið í von
um að hann myndi láta heyra frá
sér, hvað þá að hún fengi að hitta
hann aftur. Langur tími leið, hugur
hennar var bundinn hjá honum.
Þetta kallast ást við fyrstu sýn.
Þrátt fyrir að við fjölskyldan reynd-
um að telja henni hughvarf. Svo að
ég geri langa sögu stutta tókust
með þeim gagnkvæmar ástir sem
báru ávöxt. Lítil Ragnheiður Harð-
ar Harðardóttir leit dagsins ljós. Ég
hugsa oft hversu erfiða aðstöðu ást-
in getur sett fólk í. Hörður bjó litlu
nýju fjölskyldunni sinni fallegt
heimili. Fjölskyldan stækkaði óðum.
Ragnheiður Harðar var fimm ára
þegar tveir drengir komu hvor á
sínu árinu. Sigríður Marta, sem í
dag er aðeins tuttugu ára, kveður
föður sinn nú ásamt öllum systk-
inum sínum. Þessi ástarsaga var
dæmd af fordómum. Hörður kom
með birtu í fjölskyldu okkar. Við
eignuðumst öll traustan vin. Faðir
okkar, Marteinn Davíðsson, sem þá
var kominn af léttasta skeiði, eign-
aðist sinn besta vin. Þeir gátu setið
tímunum saman, spjallað, tefldu
mikið skák og lyftu glösum. Oft
heyrðum við sömu frasana við tafl-
borðið. Til dæmis sagði pabbi: „Nei
bíddu nú hægur lagsmaður, þú ferð
svona að þessu.“ Hörður sagði: „En
er þetta allt var skeð, einn pilsner
kristur taka réð.“ Hann sagði þetta
í passíusálmaformi Hallgríms.
Hörður tók mjög nærri sér þegar
pabbi lést skyndilega fyrir 11 árum
og syrgði hann mjög ásamt okkur
öllum.
Hörður, Ragnheiður, mamma,
pabbi, ég og Nonni maðurinn minn
ásamt börnunum okkar sem eru á
svipuðum aldri skemmtum okkur
oft bæði hérlendis og erlendis í
gegnum langa samveru. Hörður og
Ragnheiður voru höfðingjar heim að
sækja og minnist ég margra veislna
af alls konar tilefnum, og þurfti
samt ekkert sérstakt tilefni til. Ég
vil þakka þér elsku Hörður fyrir
persónulega hjálp og uppörvun á
erfiðum tímum í mínu lífi. En sér-
staklega áttu djúpar og innilegar
þakkir fyrir hvað þú varst góður við
foreldra mína, systur og börnin okk-
ar Nonna. Elsku Ragnheiður mín og
öll börnin þín Hörður, megið þið
öðlast Guðs styrk til að lifa í hans
minningu.
Þín mágkona,
Ingibjörg Marteinsdóttir
Þegar ég óskaði mínum góða vini,
Herði Sævaldssyni, til hamingju
með sjötugsafmælið varð honum að
orði: „From now on we are living on
borrowed time.“ Nú er sá tími úti.
Það var þungt högg og sárt. „Mjök
erum tregt tungu að hræra“.
Kynni okkar Harðar hófust á
uppvaxtarárunum á Norðfirði 1937-
1945 og þróuðust fljótt til einlægrar
vináttu. Eftir að hann fluttist suður
til Reykjavíkur með foreldrum sín-
um og bræðrum, árið 1946, var vin-
áttan endurnýjuð og hefir hún nú
varað ævilangt og aldrei borið á
hana skugga.
Strax í Barnaskóla Norðfjarðar
komu í ljós góðar námsgáfur Harð-
ar og minnir mig, að hann hafi yf-
irleitt verið hæstur í bekknum, enda
var hann metnaðargjarn og ein-
beittur við hvað sem hann tók sér
fyrir hendur. En hugur stráka á
þessum aldri er ekki fyrst og fremst
bundinn við skólann, heldur við alls
konar leiki og uppátæki. Og þannig
var það vitanlega um okkur.
Einhvern tímann fengum við þá
hugmynd að smíða okkur kassabíl
til þess að renna okkur niður brekk-
urnar. Við komumst yfir aflóga
barnavagn og gátum notað undan
honum hjólastellið, en urðum að
geta stýrt bílnum.Til þess þurftum
við að losa framhjólin og láta log-
sjóða ýmsar stangir og tengja sam-
an. Við fórum til Þórarins járnsmiðs
og útskýrðum fyrir honum, hvað við
vildum og báðum hann liðsinnis.
Hann tók því vel, en sagði um leið:
„Miklir snillingar eru þið, strákar,
Hitler hefði ekki tapað stríðinu, ef
hann hefði haft ykkur.“
Hörður naut trausts og virðingar
sem tannlæknir og var m.a. tvívegis
kosinn formaður í þeim félagsskap.
Hörður Sævaldsson var meðal-
maður á hæð, beinvaxinn, grannur,
vel á sig kominn og mikill keppn-
ismaður. Hann var með ljóst liðað
hár, var bjartur yfirlitum, léttur á
fæti, röskur til gangs og hvers þess,
er hann tók sér fyrir hendur. Útivist
og veiðiskapur var hans ánægja og
yndi. Þá var hann og frábær bridge-
spilari. Honum var gefin glögg-
skyggni fjármálamannsins og hefir
eflaust erft þá gáfu frá föðurafa sín-
um, hinum mikla athafna- og fjár-
aflamanni, Konráð Hjálmarssyni,
frá Brekku í Mjóafirði.
Enda þótt Hörður hafi fyrst og
fremst verið maður starfsins, var
hann enginn meinlætamaður, fjarri
fór því. Hann naut lífsins lystisemda
og gerði aldrei neitt til hálfs.
Hörður var einstakur dugnaðar-
forkur og gekk að hverju verki með
oddi og egg. Hann átti ekki til hálf-
velgju, var hreinskiptinn, heill í
gegn og mikill kjarkmaður. Hörður
var skapmaður og skapfestumaður,
sem sagði mönnum meiningu sína
tæpitungulaust, þegar honum þótti.
En drengskapur brást honum aldr-
ei. Hann var mikill vinur vina sinna
og einstaklega örlátur við þá. Það
reyndi ég margsinnis í okkar sam-
skiptum, enda á ég fáum mönnum
meira að þakka en honum. Orð
Harðar Sævaldssonar voru betri en
eiðar. Hans er nú sárt saknað og
rifjast því upp málshátturinn: Eng-
inn veit hvað átt hefur fyrr en misst
hefur.
Að leiðarlokum sendi ég, kona
mín og börn okkar, eiginkonu Harð-
ar, Ragnheiði Marteinsdóttur, börn-
um og öðrum ástvinum þeirra, inni-
legar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Harðar Sæ-
valdssonar.
Magnús Thoroddsen.
 Fleiri minningargreinar um Hörð
Sævaldsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og
útför elsku litla drengsins míns og yndislegs barna-
barns,
TRISTANS ALEXANDERS JÓNÍNUSONAR,
Nesvegi 49.
Jónína Eyvindsdóttir,
Guðbjörg Sigurðardóttir, Valdimar Össurarson,
Eyvindur Jóhannsson, Ingibjörg Sveinsdóttir.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
RÓSAMUNDU INGIMARSDÓTTUR
frá Fremri Hnífsdal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Efstabæjar,
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ, fyrir frábæra
umönnun og hjúkrun á liðnum árum.
Ísólfur Sigurðsson, Áslaug Guðbjörnsdóttir,
Ingimar Sigurðsson, Sigrún Guðnadóttir,
Halldór Sigurðsson, Jónína Þ. Stefánsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför föður
okkar og tengdaföður,
LÁRUSAR HERMANNSSONAR.
Elskulegu starfsfólki á elliheimilinu Grund er
þökkuð umönnun og hlýhugur.
Sigurður Lárusson, Guðrún Greipsdóttir,
Rúnar Lárusson, Þórdís Lárusdóttir,
Hermann Lárusson,
Ólafur Lárusson.
✝
Okkar innilegustu þakkir fyrir allan þann hlýhug og
þá samúð sem okkur var sýnd við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
JÓNASAR H. PÉTURSSONAR,
Hjallavegi 2,
Ísafirði.
Innilegar þakkir sendum við Eiríki Jónssyni yfir-
lækni og starfsfólki á deild 13 D á Landspítalanum
við Hringbraut.
Elín Valgeirsdóttir,
Guðmunda Ó. Jónasdóttir, Aðalsteinn Kristjánsson,
Pétur Þ. Jónasson, Kolbrún Halldórsdóttir,
Ingibjörg M. Jónasdóttir, Arnar Kristinsson,
Valgeir Jónasson, Elínborg Bjarnadóttir,
Baldur Þ. Jónasson, Halldóra Kristinsdóttir,
Jóhann Jónasson, Sonja Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar,
SIGURÐUR K. ÁSBJÖRNSSON,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir að morgni sunnu-
dagsins 13. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristján Sigurðsson,
Þórunn Sigurðardóttir, Hreinn Pálmason
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞORGERÐUR DIÐRIKSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 13. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Birgir Ísleifsson, Herdís Einarsdóttir,
Helga Ísleifsdóttir, Erlingur Ólafsson,
Diðrik Ísleifsson, Kristín Á. Guðmundsdóttir
og barnabörn.