Morgunblaðið - 06.06.2007, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. JÚNÍ 2007 45
Í viðtali við Svavar Knút Krist-insson, söngvara Hrauns, varorðið hiltonismi til umræðu.
Ástæðan var lagið „You Should Call
a Doctor“ þar sem skrifað er upp á
lyf gegn minnstu depurð, lífið verð-
ur að vera skemmtilegt hvað sem
það kostar og frægðin er takmark í
sjálfu sér. Hiltonisminn felst í því að
afskrifa sjálfsvirðinguna á kostnað
gleðinnar, gufa upp andlega. Hil-
tonismi er dóp þar sem víman er
endalaus, svo framarlega sem þú
getur haldið áfram að ljúga að sjálf-
um þér endalaust.
Hiltonismi er vitaskuld nefnt eft-
ir Paris Hilton, hótelerfingjanum
sem hefur orðið öllum öðrum fræg-
ari fyrir það eitt að vera fræg
(Anna Nicole Smith heitin gat að
minnsta kosti státað af einni Naked
Gun-mynd á ferilskránni). Fyrir
hana er ástin ekki efni í slúð-
urblöðin, hún virðist beinlínis ger-
ast þar. Hiltonismi er náskyldur he-
dónisma en þótt hedónismi snúist
líka um að lifa hátt þá gengur hil-
tonisminn skrefi lengra með því að
afneita öllu inntaki algjörlega.
Frægðin er ekki svo skelfilegt tak-
mark í sjálfu sér nema þegar upp-
runi frægðarinnar er alveg hættur
að skipta máli.
  
Við höfum öll einhvern tímannorðið hiltonismanum að bráð.
Fyrsta fréttin mín í þessu blaði
fjallaði um Evu Mendes sem þurfti
vodka fyrir kynlífssenur með Joa-
quin Phoenix. Það var vísun í frétt-
ina á baksíðu og hún fór beint á
toppinn á lista mbl.is yfir vinsæl-
ustu fréttirnar. Fyrir að þýða laus-
lega skásta slúðurmolann sem ég
fann þann daginn um bíómynd sem
enginn tók eftir hvað hét. En það
lásu hana flestir (lesist: smelltu á).
Ég veit ekki hvernig Evu líður yfir
þessu öllu saman en ég býð henni
upp á vodkastaup næst þegar við
hittumst. En þetta er það sem oftar
og oftar skiptir öllu: Hversu margir
smella, hversu margir hausar lesa.
Það þarf ekki einu sinni að kaupa
lengur, ekkert frekar. Þú þarft
ekki einu sinni að lesa, bara skima.
Þitt hlutverk er að verða hluti af
tölfræðinni sem býr til rök fyrir
auknum auglýsingatekjum.
  
Auðvitað er ekkert nýtt að þaðþurfi lesendur og áhorfendur
svo að fjölmiðlar og listir geti borg-
að sig. Það sem er nýtt er að þetta
virðist stýra allri umræðu. Mest er
orðið miklu betra en best. Gæðin
fara halloka enda ekki hægt að
mæla þau á þægilegan máta, það
truflar líka hiltonismann óþægilega
mikið að byrja að vanda sig um of.
Enda skiptir öllu máli að halda telj-
aranum heitum. Nú spyrst út að
byrjað sé að borga bloggurum fyrir
að auglýsa – en umrædd blogg eru
fæst sérstaklega góð heldur að-
allega mikið lesin (helst að blogg
Guðmundar Steingrímssonar sé
undantekning, þótt oftast spari
hann bestu sprettina fyrir aðra
miðla). En þetta er auðvitað ekki
hægt að mæla, þetta er bara mat,
fullkomlega hlutdrægt.
Og þetta gegnsýrir orðið listina.
Þegar einhver metsölumyndin fær
slæma dóma þá er löngu hætt að
verða til nokkur alvöru umræða í
kjölfarið, framleiðendur og dreif-
ingaraðilar setja bara upp snúð og
segja að það sem skipti máli sé álit
fólksins. En álit fólksins fær þó
sjaldnast að koma fram, það fær
ekki endurgreitt þótt verkið sé vont
og enginn spyr það álits svo fram-
arlega sem það borgar sig inn. Og
ef þeir eru spurðir eru þeir svo skil-
yrtir af fimmtán sekúndna frægð-
inni sem þeim veitist að þeir ein-
beita sér að því að brosa fallega og
segja eitthvað fallegt svo þeir verði
spurðir aftur.
Hiltonismi: gerum lífið skemmtilegt!
Reuters
Paris Hilton Við munum alltaf eiga París. Fimm hljóðnemar, tvö upptökutæki og ein díva.
AF LISTUM
Ásgeir H Ingólfsson
»Hiltonisminn felst íþví að afskrifa sjálfs-
virðinguna á kostnað
gleðinnar, gufa upp and-
lega. Hiltonismi er dóp
þar sem víman er enda-
laus …
asgeirhi@mbl.is