Morgunblaðið - 08.06.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚNÍ 2007 37
✝ Kolbeinn Skag-fjörð Pálsson
fæddist á Sauð-
árkróki 11. ágúst
1934. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 2. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Páll Sveinbjörns-
son, f. 8.3. 1909, d.
3.6. 1970, frá Kjal-
arlandi í Austur-
Húnavatnssýslu, og
Sigrún Fannland, f.
29.5. 1908, d. 14.3. 2000, frá Ingv-
eldarstöðum á Reykjaströnd í
Skagafirði. Systkini Kolbeins eru:
1) Haukur, f. 20.1. 1931, 2) Óskar,
f. 3.3. 1932, d. 24.5. 2000, 3) Hörð-
1962, maki Jósteinn Gunnar Guð-
mundsson, f. 2.1. 1958. Börn
þeirra: Ellert, Hildur María, Kol-
beinn Skagfjörð og Sigurður Páll.
3) Sigurður, f. 19.11. 1967, maki:
Dýrleif Rúnarsdóttir, f. 3.12.
1972. Börn þeirra: Rúnar Þór,
Ævar Týr og Kolbrún María. 4)
Anna Ósk, f. 18.9. 1970, maki:
Helgi Sigurður Skúlason, f. 2.7.
1964. Börn þeirra: Kolbrún Jóna
og Skúli Sturla.
Kolbeinn ólst upp á Sauð-
árkróki en fluttist til Keflavíkur
1954. Hann starfaði lengst af hjá
Kaupfélagi Suðurnesja, Járni og
skipum og síðustu tíu árin hjá
BYKO í Keflavík.
Útför Kolbeins verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
ur, f. 27.3. 1933, 4)
Ásta, f. 2.2. 1938, 5)
Bragi, f. 11.4. 1939,
d. 6.10. 1986.
Hinn 21. nóvember
1959 kvæntist Kol-
beinn Kolbrúnu Sig-
urðardóttur, f. 24.11.
1939. Foreldrar Sig-
urður Sturluson, f.
14.12. 1915, og
María Pálsdóttir, f.
30.8. 1916, d. 13.2.
1975. Börn Kolbeins
og Kolbrúnar eru: 1)
Margrét, f. 19.5.
1960, var í sambúð með Eggerti
Páli Helgasyni, f. 11.10. 1963.
Börn þeirra eru: Dóra, Helgi,
Hervar Bragi og Kolbrún Skag-
fjörð. 2) Sigrún María, f. 12.11.
Með örfáum orðum viljum við
bræðurnir minnast Kolbeins bróður
okkar.
Hann hætti að vinna um áramótin
síðustu og ætlaði sannarlega að njóta
efri áranna í faðmi kærrar fjölskyldu
sinnar. En enn einu sinni sannaðist
hið fornkveðna að enginn ræður sín-
um næturstað, svo snöggt og óvænt
bar andlát hans að.
Við minnumst æskuáranna norður
á Sauðárkróki þar sem við sex systk-
inin ólumst upp. Ef til vill var ekki
alltaf mikið á borðum og ekki fór
mikið fyrir skjólfatnaði, en ekki
minnumst við þess að okkur hafi
nokkurn tíma verið kalt og í minn-
ingunni er sérstakur ljómi yfir þess-
um árum. Er við hittumst seinna á
lífsleiðinni rifjuðum við gjarnan upp
þessa tíma með mikilli gleði. Við
systkinin vorum alla tíð mjög sam-
rýmd og fylgdumst mjög náið hvert
með öðru. Mikil gleði og kátína ríkti
ávallt þegar við hittumst en það var
æði oft og er nú gott að ylja sér við
þær minningar.
Kolbeinn sagði skemmtilega frá
og var einstakur sagnasjór. Hann
hafði gaman af að setja saman vísur
og kunni ógrynnin öll af lausavísum
og fór frábærlega vel með þær.
Hann hafði mikið yndi af að fara til
laxveiða og fór gjarnan norður á
Strandir þar sem talsvert er af litlum
laxveiðiám. Á þeim slóðum naut
hann sín vel. Þá hafði hann brenn-
andi áhuga á öllum íþróttum. Við
minnumst þess að hann tók sér eitt
sinn sumarfrí þegar Ólympíuleik-
arnir fóru fram til að geta fylgst með
þeim í sjónvarpinu.
En það sem átti hug hans öðru
fremur var fjölskyldan hans stóra og
kæra. Þau Kolbrún og Kolbeinn
eignuðust fjögur börn og þrettán
barnabörn. Mjög fallegt samband
var milli þeirra allra og fjölskyldan
öll samtaka í því að það sem þau tóku
sér fyrir hendur hverju sinni tækist
sem allra best. Kolli var snillingur í
eldhúsinu og steikurnar hans tóku
öllu fram. Þau hjónin höfðu mikið
yndi af að halda veislur og var jafnan
glatt á hjalla við þau tækifæri. Já,
margs er að minnast þegar góðs
drengs er getið.
Elsku Kolla okkar og fjölskyldan
þín stóra. Við sendum ykkur öllum
innilegustu samúðarkveðjur og vit-
um að góður Guð mun vera með ykk-
ur á þeim erfiðu tímum sem nú fara í
hönd. Guð blessi ykkur öll.
Hörður og Haukur.
Það er einhvern veginn þannig að
maður heldur að foreldrar séu eilífir.
Þeir eiga bara ekkert að fara frá
manni. Ekki hvarflaði það að okkur
að hann faðir okkar ætti svona stutt
eftir ólifað. Við öll fjölskyldan áttum
yndislega stund saman daginn áður
en hann veiktist í stúdentsveislu Kol-
beins yngri, þar sem faðir okkar lék
á als oddi. Faðir okkar var einstak-
lega ljúfur og góður maður. Þver og
þrjóskur með eindæmum og hlustaði
ekki á rök sem ekki voru í takt við
hans skoðanir. Hann hafði sterkar
skoðanir á mönnum og málefnum,
var pólitískur fram í fingurgóma og
fylgdist vel með því sem var að ger-
ast. Hann var mikill áhugamaður um
íþróttir og þekkti nöfn á íþrótta-
mönnum áratugi aftur í tímann.
Sterkar rætur tengdu hann við
Skagafjörðinn þar sem hann var
fæddur og uppalinn, þaðan fékk
hann sitt skáldablóð en hann var
hagmæltur með eindæmum og ein-
staklega minnugur á vísur og ljóð.
Hann var húmoristi og fann skopleg-
ar hliðar á lífinu og tilverunni. Hann
lét sér líða vel, elskaði að hafa fólk í
kringum sig og geta stjanað við það,
var höfðingi heim að sækja. Hann
faðir okkar hefur kennt okkur
margt, við bárum óttablandna virð-
ingu fyrir honum þó við gætum
þrætt aðeins yfir landsmálunum og
öðrum hlutum sem við vorum ekki
sammála um. Hann hafði þann ein-
staka eiginlega að geta lokað eyrun-
um og ekki heyrt það sem hann vildi
ekki heyra, þannig hafði hann alltaf
rétt fyrir sér.
Hann faðir okkar var ástkær eig-
inmaður, faðir og afi. Móðir okkar
hefur nú misst sinn betri helming,
samrýndari hjón var vart hægt að
hugsa sér. Hann elskaði okkur öll og
við elskuðum hann. Nú hefur hann
kvatt þetta jarðlíf en við vitum að
hann mun vera með okkur áfram.
Kæri faðir, við munum halda nafni
þínu á lofti um ókomna framtíð.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Margrét, Sigrún María,
Sigurður og Anna Ósk.
Elsku bróðir og besti vinur.
Nú er komið að kveðjustund sem
kom svo óvænt. Það er sárt til þess
að hugsa að þú eigir ekki eftir að
koma oftar á morgnana til okkar
Svenna, því það var fastur liður hjá
þér að koma í morgunkaffi til okkar
og spjalla um daginn og veginn. Það
voru mjög náin tengsl á milli okkar
elsku Kolli minn, við vorum búin að
búa hér bæði í Keflavík frá 1954. Þú
varst einstaklega ljúfur og góður
maður og öllum þótti vænt um þig.
Ef eitthvað var að hjá mér stóðst þú
ævinlega við hlið mér. Fyrir þremur
árum átti ég því láni að fagna að
kynnast góðum manni, honum
Svenna mínum. Með ykkur myndað-
ist sérstakt vináttusamband sem var
alveg einstakt. Margt kemur fram
þegar hugsað er til baka, eins og öll
ferðalögin sem við erum búin að fara
í saman í gegnum tíðina, ótal ferðir
til Kanarí, sumarbústaðaferðir og
núna síðast ferð í Hraunborgir með
ykkur Kollu og góðum vinum okkar
Önnu Pálu og Svenna. Og ekki síst
uppvaxtarárin okkar á Króknum.
Mig langar að minnast á eitt atvik
sem móðir okkar sagði mér eitt sinn
frá sem lýsir þér svo vel. Það var að
vetri til á Króknum og þú varst 5-6
ára gamall og það var búið að vera
mikið fannfergi fyrir norðan. Í þá
daga voru alls staðar kolaeldavélar
og mamma átti kolaskóflu. Þú fórst
út að leika þér í snjónum og áttir
enga skóflu svo þú tókst kolaskófl-
una hennar mömmu. Ævintýrið end-
aði með því að þú týndir skóflunni og
þorðir ekki heim. Það var leitað lengi
að þér og mamma fann þig eftir 2-3
klukkutíma. Þá sagðir þú: „Elsku
mamma mín, ég átti ekki að taka
skófluna af því þú átt enga aðra og
engir peningar eru til til að kaupa
nýja skóflu“. Þú varst algjörlega
miður þín og sýndir strax sem barn
hvað þú hafðir góðan og heiðarlegan
mann að geyma.
Elsku Kolli minn, þú varst lán-
samur að eignast yndislega eigin-
konu, hana Kollu þína, og góð börn
og barnabörn.
Blessuð sé minning þín elsku
bróðir og besti vinur. Með innilegum
samúðarkveðjum til ykkar allra.
Ásta systir og Sveinn.
Okkur barnabörnin langar að
kveðja hann afa okkar með þessu
ljóði.
Vagninn er kominn
til ferðar er búist fljótt.
Fjarlægðin bíður og heimtar
að tekið sé far.
Sviðið lokast.
Hratt veltur tímans hjól.
Hverfa þó aldrei draumar
um það sem var.
Drúpa höfði
blómin í brattri hlíð.
Bros þeirra stirðnað,
sólin í felum er.
Himinninn grætur.
Í fjöllin hann fellir tár,
fullur af samúð með þeim
sem kveður og fer.
(Sigrún Fanndal)
Við kveðjum þig með söknuði og
vitum að þú ert hjá okkur í huga og
hjarta.
Hvíl í friði elsku afi, með þökk fyr-
ir allt.
Þín
barnabörn.
Elsku afi minn. Ég trúi því varla
að þú sért farinn, að ég eigi ekki eftir
að hitta þig aftur. Það er svo sárt að
vita að þú fékkst ekki tækifæri til að
hitta fyrsta langafabarnið þitt, þú
sem varst svo glaður og spenntur
þegar ég sagði þér og ömmu frá því
að ég væri ólétt. Ég á endalaust af
yndislegum minningum um þig afi
minn sem ég geymi í hjarta mínu og
er svo glöð yfir að eiga. Elsku afi, ég
vona að þér líði vel núna, ég elska þig
og sakna þín mikið. Ég kveð þig nú
elsku afi minn með nokkrum orðum
frá langömmu Sigrúnu:
Hljótt er yfir hauðri og ægi,
hlýja golan vanga strýkur.
Vornótt björt með von í fangi
vermir þann sem hvíldin svíkur.
Birtir yfir út við hafið;
upp frá Drangey rennur sólin
og með gullnum fingrum festir
fagurroða á Tindastólinn.
(Sigrún Fannland)
Þín dótturdóttir,
Kolbrún Skagfjörð.
Við viljum minnast elskulegs
frænda okkar, sem lést 2. júní sl.,
réttum sjö árum eftir útför föður
okkar, þar sem þú, elsku Kolli, Kolla
konan þín og Ásta frænka okkar
stóðuð eins og klettur við hlið okk-
ar systkina og hjálpuðuð okkur í einu
og öllu, varðandi andlát og útför
hans. Þökkum við kærlega fyrir það.
Þið bræður voru afar nánir, og
ekki nóg með það heldur voruð þið
svo líkir í útliti, eins og eineggja tví-
burar, og eru til margar skemmti-
legar sögur af því hvað fólk ruglaði
ykkur stanslaust saman. Jafnvel
yngstu barnabörnin ykkar þekktu
ykkur ekki í sundur. Dæmi um það
er þegar Sallý, dóttir Rúnars heitins
bróður okkar, stökk í fangið á þér og
kyssti þig á kinnina í 75 ára afmæli
ömmu okkar og þú sagðir „hver á
þetta yndislega barn“. Þegar hún
var búin að hagræða sér í fanginu á
þér sá hún afa sinn sitja beint á móti
sér og laumaðist hún þá hálfskömm-
ustulega úr fangi þínu og hljóp til afa
síns. Hlógum við mikið að þessu, en
við erum viss um að Sallý fannst
þetta ekkert fyndið.
Elsku frændi, lífið er svo ósann-
gjarnt á köflum og höfum við fjöl-
skyldan heldur betur fengið að finna
fyrir því. Þú nýlega hættur að vinna
og rétt að byrja að njóta elliárana ert
hrifinn á brott frá þinni elskandi fjöl-
skyldu. Við vitum að það verður vel
tekið á móti þér af móður þinni,
bræðrum og Rúnari Kolbeini frænda
þínum og nafna.
Elsku Kolli, hvíl þú í friði.
Elsku Kolla, Magga, Rúna Mæja,
Siggi, Anna Ósk og fjölskyldur ykk-
ar. Megi Guð styrkja ykkur á þess-
um erfiðu stundum. Missir ykkar er
mikill, þið voruð öll svo náin.
Við viljum enda þessi kveðjuorð á
stöku úr ljóðabók ömmu okkar.
Þó líði æviár
og í skjólin fjúki
vona ég að tregatár
tíminn burtu strjúki.
(Sigrún Fannland)
Guðjón, Unnur og Steinunn.
Að eignast vin tekur andartak, að
vera vinur tekur alla ævi. Þetta er
það sem okkur dettur í hug þegar við
hugsum um Kolla. Þetta vinasam-
band hefur verið svolítið sérstakt og
ekki síst vegna þess að það er ekki
bara okkar á milli heldur eru fjöl-
skyldur okkar líka mjög samrýmdar.
Þær eru ófáar stundirnar sem við
höfum átt öll saman í sumarbústað, í
veiðiferðum, á Hólmavík og ekki síst
á Kanarí.
Síðustu ár hefur það verið fastur
liður hjá okkur að fara til Kanaríeyja
og eyða þar saman góðum tíma.
Mínígolfkeppnirnar, heimsókn til
Harrý, sangria á Klörubar eða bara
labb meðfram ströndinni, þetta er
okkur ógleymanlegt. Kolli var oftar
en ekki hrókur alls fagnaðar með
söng eða vísnagerð enda Skagfirð-
ingur, þótti honum lítið mál að sjóða
saman eina vísu eða svo hvort sem
það var fyrir afmæli, þorrablót eða
bara í góðra vina hópi.
Kolli hafði óbilandi áhuga á íþrótt-
um og fylgdist vel með öllu sem þar
gerðist, ósjaldan er við komum til
Kollu og Kolla sat Kolli fyrir framan
sjónvarpið með fjarstýringuna og
horfði á leik, en var fljótur að
slökkva þegar antisportistarnir
komu, eða allavega lækka í tækinu.
Alltaf var jafn gaman að heim-
sækja þau hjónin eða fá þau í heim-
sókn og spjalla.
Við munum sakna þín kæri vinur.
Eitt orð, eitt ljóð, eitt kvein frá kaldri sál
er kveðja mín. Ég veit þú fyrirgefur.
En seinna gef ég minningunum mál,
á meðan allt á himni og jörðu sefur.
Þá flýg ég yfir djúpin draumablá,
í dimmum skógum sál mín spor þín rekur.
Þú gafst mér alla gleði, sem ég á.
Þú gafst mér sorg, sem enginn frá mér
tekur.
(Davíð Stef.)
Elsku Kolla, Magga, Rúna Mæja,
Siggi, Anna Ósk og fjölskyldur, Guð
gefi ykkur styrk í sorginni og megi
minningin um góðan vin lifa.
Anna Pála, Sveinn og
fjölskyldur.
Elsku besti Kolli
Það er svo skrýtið að þú sért lát-
inn, farinn frá Kollu þinni, yndislegu
fjölskyldunni þinni og okkur öllum.
Lífið mun þó halda áfram, erfitt en
eins og þú veist munum við standa
saman og passa Kolluna þína og
hvert annað. Þú varst góður maður
og ég naut svo sannarlega góðs af
því.
Þið Kolla áttuð eitt fallegasta sam-
band sem ég get ímyndað mér og ég
tek ykkur til fyrirmyndar.
Elsku fjölskylda, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og megi góður
guð vernda ykkur og styrkja.
Elsku Kolli, takk fyrir allt og allt.
María Óladóttir og fjölskylda.
Fallinn er frá góðvinur minn til
margra ára, Kolbeinn Skagfjörð
Pálsson. Leiðir okkar Kolla lágu
saman árið 1986 þegar ég hóf störf
hjá Járn og Skip, byggingavöru-
verslun Kaupfélags Suðurnesja í
Keflavík, sem síðar varð Byko eftir
mikinn bruna árið 1996. Þó að á okk-
ur væri talsverður aldursmunur þá
tókst strax á með okkur góður og
traustur vinskapur og bar aldrei
skugga á vináttu okkar þó að sam-
skipti okkar hafi minnkað fyrir
nokkrum árum er ég skipti um
vinnustað.
Kolli var mikill gleðimaður og
hafði hann mjög gaman af söng og
kveðskap. Hann fór ósjaldan með
góðar vísur þegar honum þótti við
eiga og var það ótrúlegt hversu
margar vísur hann kunni því enda-
laust spratt upp úr honum ný og ný
staka. Kolli naut sín allra best þegar
stór veisla var haldin í fjölskyldunni
og var hann þá ávallt í fararbroddi
og hófst undirbúningur oft mörgum
dögum fyrr. Þá var alltaf mikill
spenningur í mínum manni og iðaði
hann oft í skinninu af tilhlökkun yfir
því að fjölskyldan ætlaði að eiga góða
stund saman.
Það var alltaf gaman að spjalla við
Kolla því hann hafði mjög ákveðnar
skoðanir á öllum hlutum og málefn-
um og var hann óspar á að greina frá
þeim þegar tilefni gafst til. Við
ræddum mikið um pólitík og íþróttir
og þá aðallega fótboltann en Kolli
var dyggur stuðningsmaður Kefla-
víkurliðsins og sótti hann oft og iðu-
lega heimaleiki þess. Það var svo ein-
mitt á knattspyrnuleik hér í Keflavík
að stóra áfallið barði að dyrum og
hjartað gaf sig. Hann barðist hetju-
lega þó vonin hafi verið lítil en svo
fór að lokum að Kolli kvaddi okkur
endanlega nokkrum dögum seinna.
Kolla mun ég aldrei gleyma og minn-
ing um góðan og skemmtilegan vin
mun lifa með mér svo lengi sem mér
er ætlað. Kollu og öllum aðstandend-
um Kolla vil ég senda mínar dýpstu
samúðarkveðjur og bið ég Guð um að
styrkja þau í þeirra miklu sorg.
Hvíl í friði kæri vinur.
Ég gleymi ei við góðra vina skál
mér gaman þótti að dvelja með þér stund
og eins var gott ef angur mæddi sál
að eiga tryggan vin með kærleikslund.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Halldór Magnússon.
Elsku Kolli.
Þegar ég stóð og var að kaupa mér
miða á leik Keflavíkur og FH og sá
þig standa rétt hjá grunaði mig ekki
að þetta væri síðasta skiptið sem ég
sæi þig, en seinna þetta kvöld fékk
ég þær fréttir hvað hefði gerst.
Mér finnst skrýtið að þú sért far-
inn Kolli, of erfitt að ímynda sér að
koma á Aðalgötuna og heyra ekki
íþróttahljóðin frá sjónvarpinu. Eins
og þeir vita sem þekktu Kolla hafði
hann áhuga á öllu sem tengdist
íþróttum, deildum við þeim áhuga og
gátum oft talað um íþróttir. Það var
oft fyndið þegar þú varst að horfa, og
Kollu fannst sjónvarpið eitthvað hátt
stillt og reyndi að kalla á þig, en það
var oft erfitt að ná sambandi þegar
eitthvað spennandi var í gangi. Ann-
að sem við áttum sameiginlegt var
mikill áhugi á Arsenal og enska bolt-
anum og stundum kom ég í heim-
sókn að horfa á leik og það var oft hin
besta skemmtun, þú hafðir þína
skoðun á því hvernig liðið var og lást
ekki á þeim skoðunum frekar en öðr-
um skoðunum þínum.
Elsku Kolli, það er með miklum
trega og söknuði sem ég kveð þig.
Elsku Kolla og fjölskylda, megi
góður guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Ægir Örn og fjölskylda.
Kolbeinn Skagfjörð Pálsson
 Fleiri minningargreinar um Kol-
bein Skagfjörð Pálsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu á
næstu dögum.