Morgunblaðið - 13.06.2007, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNÍ 2007 31
Tíminn líður hratt
þegar maður eldist og
ótrúlegt finnst mér að
43 ár séu síðan ég
kynntist „Dídí ömmu“ fyrst. Þá var
Herdís ekkja eftir fyrri mann sinn,
Stefán Lyngdal, tónlistar- og verslun-
armann, sem féll frá í blóma lífsins 48
ára gamall.
Þau stofnuðu og ráku saman hljóð-
færa- og gjafavöruverslunina Rín
sem enn er í eigu fjölskyldunnar.
Þar kynntist ég yndislegri stúlku,
Elsu, sem vann í sumarafleysingum á
móti hálfsystur sinni Huldu á því bít-
laári 1964. Elsa var yngri dóttir
þeirra hjóna, Stefáns og Herdísar.
Svala, eldri dóttirin, var flogin úr
hreiðrinu og bjuggu þær mæðgur
Elsa og Herdís ásamt aldraðri fóstru
Herdísar úr Straumfirði á Mýrum,
Þórdísi, í Bogahlíðinni í Reykjavík.
Svala og maður hennar, Gylfi Thorla-
cius, aðstoðuðu Herdísi við rekstur
búðarinnar eftir fráfall Stefáns og síð-
ar áttum við Elsa bæði eftir að starfa
við fyrirtækið. Þannig fóru leikar að
Elsa varð eiginkona mín og Herdís
þar af leiðandi tengdamóðir mín. Ég
var í stöðugu sambandi við tengdó og
hún vildi fylgjast með öllum okkar
ferðum í tilhugalífinu af meðfæddri
umhyggju fyrir dætrum sínum. Þeg-
ar barnabörnin komu til skjalanna þá
var Dídí amma óspör á góð ráð og við-
varanir við ungana sína, og aldrei
komu þau að tómum kofanum í sam-
bandi við gott atlæti og umhyggju.
Hún var tryggur vinur og hélt góðu
sambandi við vini og vinkonur alla tíð.
Herdís var tvígift og seinni maður
hennar, Guðmundur Jónsson rafvirki,
reyndist barnabörnunum eins og
besti afi. Hann var mannkostamaður,
þolinmóður við „tengdó“ og hjálpsam-
ur með afbrigðum. Þegar Gummi féll
frá fyrir nokkrum árum síðan var eins
og hallaði undan fæti hjá Dídí ömmu.
Heilsu hennar hrakaði og síðustu ár
sín var hún á elli- og hjúkrunarheim-
ilinu Eir, þar sem hún naut góðrar
umönnunar. Hún lifði báða eiginmenn
sína og yngri dótturina, konu mína,
sem dó úr hjartaslagi árið 1999 aðeins
fimmtug að aldri. Það var mikið áfall
fyrir okkur öll.
Herdís Sigurðardóttir Lyngdal
kvaddi þennan heim núna í veðurblíð-
unni síðast í maí, rúmlega níræð að
aldri. Við minnumst með þakklæti
heiðarlegrar og duglegrar konu sem
var alin upp á þeim afskekkta stað,
Straumfirði, og varð svo kaup-
mannsfrú í Reykjavík.
Betri tengdamóður en þig hefði ég
aldrei getað hugsað mér. Farðu í
Guðs friði Dídí mín, það verður
örugglega tekið vel á móti þér.
Magnús Eiríksson.
Mig langar að kveðja mína elsku-
legu Dídí ömmu með nokkrum orð-
um. Efst í huga er auðvitað djúpstætt
þakklæti fyrir að hafa átt svona frá-
bæra ömmu að, sem alltaf stóð stolt
með fólkinu sínu og umvafði allt með
ótakmarkaðri væntumþykju.
Hugurinn reikar aftur í Safamýr-
ina 1977, þar sem amma og Gummi
héldu heimili, og naut ungur drengur
þess að fá að gista þar þegar foreldr-
arnir voru á ferðalagi. Eins og gengur
njóta börn einatt ýmissa aukafríðinda
í ömmuhúsum, og minningar úr Safa-
mýrinni tengjast að miklu leyti mun-
aði í mat og drykk, pönnuköku-
veislum og ævintýralegum
sundferðum með Gumma í Vestur-
bæjarlaugina, þar sem maður lærði
að þvo sér líka á bak við eyrun og að
ganga almennilega frá sunddótinu.
Mér verður hugsað til Gumma með
litlu brosi hvert sinn sem ég sýni fjög-
urra ára syni mínum hvernig maður
rúllar upp handklæðinu með skýlunni
Herdís S. Lyngdal
✝ Herdís Sigurð-ardóttir Lyng-
dal fæddist á Lamb-
astöðum á Mýrum
11. október 1914.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
29. maí síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Bústaða-
kirkju 7. júní.
innan í. Maður varð
líka aðnjótandi framúr-
skarandi hjartagæsku
þeirra hjóna sem, þeg-
ar að er gáð, eru mestu
fríðindi sem maður
gæti nokkru sinni ósk-
að sér.
Þegar ungi maður-
inn hafði haft spurnir
af sigurgöngu ham-
borgarans um heiminn,
og leitun var að veit-
ingastað hérlendis sem
bauð upp á þennan
framandi sérrétt, var
amma beðin að útbúa hann, og var við
eldamennskuna stuðst við lýsingar
vitna og ljósmyndir. Útkoman var
saxbauti milli tveggja franskbrauðs-
sneiða, og unga manninum fannst
hann hafa himin höndum tekið.
Annað skiptið voru frændur tveir,
John og Steven, í heimsókn frá New
York, og sátum við kapparnir í eld-
húsinu hjá ömmu allsvangir að lokn-
um margframlengdum boltaleik á
Framvellinum. Brá svo við að hús-
freyja sauð nokkur egg ofan í dreng-
ina, sem voru svo yfir sig hrifnir af
þessu lostæti að þeir linntu ekki lát-
um fyrr en hátt á þriðja tug eggja lá í
valnum.
Amma hafði mikið yndi og var stolt
af fjölskyldu sinni, og var umhugað
um velferð allra, sérstaklega þeirra
yngstu, enda barngóð með afbrigð-
um.
Þegar aldurinn tók að færast yfir
fluttust amma og Gummi í nýja íbúð
við Hæðargarð, þar sem þau nutu
samvista við fólk á þeirra reki, auk
þess að slá hvergi af í kaffiboða- og
öðru veisluhaldi. Amma var mikill
fagurkeri og smekkmanneskja alla
tíð, og bar heimilishaldið merki þess.
Hún naut þess að ferðast og mér þótti
hún alla tíð vera mikill heimsborgari.
Dídí amma var annar stofnenda að
Hljóðfæraversluninni Rín árið 1943,
ásamt Stefáni Lyngdal, fyrri manni
sínum sem lést langt um aldur fram,
og er synd að hafa ekki náð að hitta
þann mæta mann, en hitt er ljóst að
andi þeirra svífur yfir vötnum innan
fjölskyldufyrirtækisins um ókomna
tíð.
Guð geymi þig, elsku amma.
Stefán Már Magnússon,
Edda Björg Eyjólfsdóttir og
Kolbeinn Daði Stefánsson.
Minningar eru það dýrmætasta
sem við eigum hvað varðar ástvini og
ættingja. Þegar við missum þá sem
eru okkur kærir er gott að eiga góðar
minningar til að gleðjast yfir. Þannig
er það með Dídí móðursystur okkar
sem nú er látin eftir langa og við-
burðaríka ævi. Dídí og mamma voru
nánar systur og líf fjölskyldna okkar
samtvinnað. Við fjölskyldan bjuggum
úti á landi í mörg ár, en þrátt fyrir það
var samgangur mikill. Dídí og Stefán
komu alltaf á sumrin til sumardvalar
með dæturnar og stundum líka vina-
fólk. Það var alltaf mikil spenna sem
fylgdi því að fá þau í heimsókn og
samveran var ævintýri fyrir okkur
sveitabörnin. Við hlökkuðum alltaf til
að heimsækja þau þegar við fórum til
Reykjavíkur. Fjölskyldan var svo
gestrisin og mikið um að vera á heim-
ilinu. Það er einhver ævintýraljómi
yfir þessum heimsóknum, heimili
þeirra var svo stórt og fallegt. Þau
áttu tvær yndislegar dætur sem voru
svo miklar dömur í okkar augum.
Þær kenndu meira að segja litlu syst-
urinni að naglalakka sig. Okkur þótti
óskaplega merkilegt að þau ættu
hljóðfæraverslun og ekki lítið spenn-
andi að koma þangað. Hjá þeim
kynntumst við oft einhverju nýju sem
við höfðum ekki upplifað áður. Árin
liðu og við fluttum í bæinn og varð
samgangurinn þá enn meiri. Ævin-
týraljóminn hvarf kannski með árun-
um en væntumþykjan fyrir Dídí og
fjölskyldu hennar hvarf ekki og það
var sannarlega gagnkvæmt.Um-
hyggja hennar fyrir okkur systkinun-
um var alltaf mikil og lét hún okkur
finna það. Meðan hún hafði heilsu til
hringdi hún reglulega í okkur til að
fylgjast með börnunum okkar og
sagði okkur stolt frá sínu fólki. En
hún fylgdist ekki bara með okkur,
heldur líka hinum systkinabörnum
sínum og sagði okkur fréttir af þeim.
Það var gott að koma í heimsókn til
Dídíar og Guðmundar seinni manns-
ins hennar. Mikið var spjallað, skoð-
aðar gamlar myndir og rifjaðar upp
liðnar stundir. Það var notalegt að
sitja hjá þeim hjónum og þiggja kaffi
og vöfflur sem Gummi bakaði. Nú eru
þau bæði horfin en við eigum þessar
góðu og dýrmætu minningar. Hún
frænka okkar átti góða ævi en hún
hefur líka þurft að þola miklar raunir.
Hún hefur líklegast þurft að horfa á
eftir fleiri nákomnum en flest okkar.
Seiglan í henni á þeim erfiðu stundum
var ótrúleg, en þegar hún missti Elsu
dóttur sína fyrir nokkrum árum þá yf-
irbugaði sorgin hana. Nú er ævi þess-
arar mætu konu öll og hún líklegast
hvíldinni fegin. Við systkinin sendum
Svölu, Gylfa, Magnúsi og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Brynhildur, Þórólfur og Ingvar.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, langafi og bróðir,
EINAR HALLDÓRSSON
frá Vestmannaeyjum,
fv. skrifstofustjóri,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík aðfaranótt 7. júní,
verður jarðsunginn frá Áskirkju fimmtudaginn
14. júní kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er bent á
DAS.
Sigrún Bjarnadóttir,
Þórunn Einarsdóttir Kelley, Richard Kelley,
Halldór Einarsson, Esther Magnúsdóttir,
Elín Einarsdóttir, Jón Gunnlaugsson,
Ingibjörg Einarsdóttir,
Birna Einarsdóttir, Guðmundur Þorsteinsson,
Súsanna Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR SIGURBJÖRN KARLSSON,
Bræðratungu 34,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Landakoti 11. júní.
Útförin fer fram frá Maríukirkju í Breiðholti þriðjudaginn 19. júní kl. 13:00.
Karl Emil Gunnarsson, Þóra Sigríður Ingólfsdóttir,
Helga Gunnarsdóttir, Jón Hermannsson,
Kristjana Dögg Gunnarsdóttir, Haraldur Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR SAMSONARDÓTTIR
frá Þingeyri,
lést á öldrunardeild Fjórðungssjúkrahússins á
Ísafirði, mánudaginn 11. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ingi S. Þórðarson, Jóhanna Helga Jónsdóttir,
Jens Hallgrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ÁSTRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Seljabrekku,
Seilugranda,
lést á líknardeild LHS, Landakoti, sunnudaginn
10. júní.
Jarðarförin auglýst síðar,
Stefán Eiríksson,
Guðmundur Már Stefánsson, Auður Margrét Möller,
Stefán Hrafn Stefánsson, Ása Hrönn Kolbeinsdóttir,
Helga Björk Stefánsdóttir,
Ásta Hrönn Stefánsdóttir,
Hrefna Stefánsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANHILDUR MARÍA JÚLÍUSDÓTTIR,
áður til heimilis á
Kirkjuteigi 17,
Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánudaginn
11. júní. Útförin fer fram frá Lauganeskirkju þriðjudaginn 19. júní kl.15.00.
Bolli A. Ólafsson
Hildur Bolladóttir, Ófeigur Björnsson,
Gunnar Bollason, Svala Ágústsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Mig langar bara að
minnast elsku mömmu
minnar og þakka
henni fyrir alla þá
miklu umhyggju sem
hún bar fyrir mér og
börnum mínum og barnabörnum.
Sérstaklega þakka ég henni fyrir
✝ Inga RagnhildurÓlafsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 4.
nóvember 1914. Hún
lést á líknardeild
Landakotsspítala 29.
mars síðastliðinn og
var útför hennar gerð
í kyrrþey 10. apríl.
hvað hún var mér
hjálpleg þegar ég átti
Lilju dóttur mína. Þá
var elsku mamma góð
og0 umhyggjusöm
amma eins og hún var
ætíð þegar barnabörn-
in voru annars vegar.
Ég segi bara takk
fyrir að hafa átt þig og
bið góðan guð að gæta
þín, elsku mamma, og
svo hittumst við þegar
ég kem til þín.
Við Lilja, Ólafur,
Sigurjón og barna-
börnin söknum þín svo mikið.
Hjördís.
Inga Ragnhildur
Ólafsdóttir
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
Guðlaug
Sigurjónsdóttir
✝ Guðlaug Sig-urjónsdóttir
fæddist í Krums-
hólum í Borg-
arhreppi 12. apríl
1918. Hún lést á
Dvalarheimili aldr-
aðra í Borgarnesi
fimmtudaginn 31.
maí.
Útför Guðlaugar
var gerð frá Borg-
arneskirkju 7. júní sl.
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
Eg veit einn
að aldrei deyr:
dómur um dauðan hvern.
(Úr Hávamálum.)
Hvíl í friði elsku
amma.
Þín nafna,
Guðlaug Jóna
Sigurjónsdóttir og fjölskylda.