Morgunblaðið - 13.06.2007, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNÍ 2007 35
Elsku pabbi.
Ég átti ekki von á að
vera að skrifa minning-
arorð um þig núna.
Baráttan er búin og
hún var mjög stutt en erfið, ég sá það!
Þú lést lítið á því bera og sagðir alltaf
að þér væri hvergi illt.
Elsku pabbi minn, ég mun ávallt
sakna þín, þó ég viti að þú verðir alltaf
með okkur. Ég hefði viljað hafa þig
miklu lengur hér hjá okkur en Guð
hefur víst önnur verkefni fyrir þig
núna, því þú ert það úrræðagóður og
klár að þú getur leyst allt sem þú tek-
ur þér fyrir hendur. Síðan þú kvaddir
þennan heim hef ég hugsað mikið til
baka og hugsað um öll ferðalögin sem
við fórum í og bara allt það sem við
höfum gert saman í gegnum tíðina og
kom þá strax margt í huga minn.
Manstu þegar við fórum vestur í
gæslubústaðina og vorum að synda í
sjónum og skoða arnarhreiðrin? Svo
þegar við vorum á leiðinni heim úr bú-
staðnum kom gat á bensíntankinn og
þér datt það snjallræði í hug að við
krakkarnir myndum tyggja tyggjó,
eins mikið og við vorum með, þar til
þú gætir stoppað lekann sem tókst að
lokum og við komumst heim á litla
bílnum sem við vorum á, Fiat 127.
Ég hugsa líka mikið um fyrstu al-
vöru sjóferðina mína. Hún var með
þér þegar ég fékk að fara með á v/s
Tý 1 túr og við lentum í björguninni í
Vöðlavík áramótin 1993-1994. Þá
hafði Bergvíkin strandað þar, það var
haugasjór alla leiðina og margir sjó-
veikir um borð og þar á meðal ég. Ég
ældi eins og múkki öllum greipsafan-
um sem ég var búinn að þamba þar til
við lentum í brælunni fyrir utan Garð-
skaga. Þér fannst það nú ekki mikið
mál að hugsa um litla strákinn þá sem
lá í kojunni og ældi öllu úr sér, en allir
sem þig þekkja vissu hvað þú kúg-
aðist við lítið og ældir sjálfur jafnvel,
þú komst þá með poka og sást til þess
að ég væri alltaf með hreinan poka og
kipptir þér ekki upp við það þótt ég
væri að gubba. En ég fékk ekki að
hanga lengi í kojunni því um leið og ég
sagði við þig að ég vildi fara heim og
færi aldrei á sjó aftur, hjálpaðir þú
mér úr kojunni og fékkst mig til að
hressa mig við og fara upp í brú að
vinna, ég fann ekki lengur fyrir sjó-
veiki og hef lítið gert síðan. Ég á
margar sögur af okkar stundum sam-
Örn Ásgeirsson
✝ Örn Ásgeirssonfæddist í
Reykjavík 4. júní
1942. Hann andaðist
á Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut 24. maí
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Grafarkirkju 5. júní.
an en þær voru alltof
fáar eftir að ég eltist en
eftir að þú veiktist fyrir
um 5 vikum hef ég
hugsað mikið um þær
allar og við rifjuðum
þær líka aðeins upp á
spítalanum og þótti
mér það mjög góður
tími sem við áttum þar
saman, við horfðum á
fótboltaleiki og fórum
yfir ættfræðina o.fl.
Ég veit við munum
hittast síðar og halda
áfram okkar ferðlögum
þó það verði bara á öðrum stað!
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tárum,
hugsið ekki um dauðann með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar snertir
mig og kvelur, þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð
og þakklát fyrir allt sem lífið gefur og ég, þótt
látinn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Elsku pabbi, ég kveð þig með tár-
um en veit að þú fylgir mér.
Elska þig að eilífu.
Þinn sonur
Bjarki Þór.
Það er ótrúlegt en tæp 24 ár eru
síðan ég kynntist þessari fjölskyldu.
Þá bjuggu þau í Hamrabergi, Siggi
Rúnar maðurinn minn flutti til
mömmu sinnar og stjúpa 6 ára gamall
og þá bjuggu þau á Flateyri. Í mörg
ár stundaði Örn sjómennsku og þ. á
m. á varðskipunum. Líklega hefur
það haft þau áhrif að allir synirnir
voru á varðskipunum í lengri eða
skemmri tíma. Þegar maður fer að
rifja upp standa upp úr minningarnar
úr Skorradalnum, höllinni sem Örn
fékk að láni í tilefni af afmælum sín-
um, það var gaman að koma öll saman
á þessum frábæra stað. Örn hafði
mjög gaman af því að ferðast og
lygndi aftur augunum þegar minnst
var á útilegur, honum fannst frábært
að sofa í tjaldi. Þau Þórey voru mjög
dugleg að skreppa út úr bænum þó að
í seinni tíð hafi tjaldið vikið fyrir sum-
arbústöðunum. Eftir að Ásgeir og
fjölskylda fluttu til Svíþjóðar voru
hjónin dugleg að heimsækja þau í Sví-
þjóð og mig grunar að þessar utan-
ferðir hafi verið honum mjög dýr-
mætar og ógleymanlegar og honum
leið greinilega vel þar. Það var alltaf
stutt í grínið hjá honum, jafnvel í al-
varlegum veikindum sínum gat hann
látið brandara vaða, hvort sem það
vorum við ættingjarnir eða starfsfólk-
ið á 11 E sem vann frábært starf og
annaðist hann vel, enda sagðist hann
vera á a.m.k. 5 stjörnu hóteli. Þar sem
við stóðum í flutningum á sama tíma
og veikindin dundu yfir vorum við
minna hjá honum en við hefðum vilj-
að, þó var hugur okkar ávallt hjá hon-
um. Ég held að það sé óhætt að segja
að tengdafaðir minn hafi verið stoltur
af fólkinu sínu og öruggt að hann hafi
metið mikils að hafa það hjá sér til
loka.
Elsku Þórey mín og fjölskyldan öll,
megi guð styrkja ykkur í sorginni.
Þórunn Magnúsdóttir.
Þá kveð ég hann tengdapabba
minn, það er svo margt um þig að
skrifa en ég kem einhvern veginn
ekki orðum að því vegna þess að þú
fórst svo fljótt frá okkur, það var eng-
inn undir þetta búinn. Ég gleðst þó
yfir því að þú þjáist ekki meira og ég
veit að þú ert kominn á góðan stað og
líður betur. Ef ég hugsa til baka eru
mér svo minnisstæð öll þau ferðalög
sem við fórum með ykkur. Þú varst
svo fróður maður og sagðir svo
skemmtilega frá. Bjarki varaði mig
nú einu sinni við þér þar sem landa-
fræðikunnátta mín hefur ekki verið
upp á marga fiska. Hann sagði við
mig: „Ef pabbi spyr þig um Norðfjörð
þá svarar þú bara Neskaupstaður, al-
veg sama hver spurningin er.“ Auð-
vitað kom hrekkjalómurinn upp í þér
og þú spurðir mig að þessu, Bjarki
þekkti þig svo vel, enda sami húm-
orinn í ykkur feðgum. Þú kallaðir mig
alltaf „litla villinginn“, ég veit nú ekki
alveg hvaðan það hefur komið en mér
fannst líka gaman að grínast í þér á
móti. Ef ég var komin út í móa með
grínið sagðir þú bara hátt og skýrt:
„Halló, bingó, come one maður.“
Meira þurftir þú ekki að segja og við
hlógum mikið að þessum fleygu orð-
um þínum.
Þú varst svo mikill sumarbústaða-
og útilegumaður enda voruð þið svo
dugleg að ferðast. Við komum svo oft
til ykkar hjóna í bústaðinn, grilluðum
og spiluðum langt fram á nætur. Ef
við, Bjarki og Emilía fórum í ferðalög
hringdir þú alltaf í okkur til að heyra
hvernig veðrið væri, hvaða leið við
hefðum farið og bara að fylgjast með
ferðalaginu almennt. Manstu þegar
við vorum austur á Egilsstöðum? Þið
Bjarki lögðuð net út í Lagarfljótið á
hverju kvöldi og þið veidduð vel. Eitt
skiptið datt Bjarki út í fljótið og við
kölluðum hann Lagarfljótsorminn
eftir það. Þú hélst að mamma hans
ætlaði að stökkva á eftir fullsyndum,
fullorðnum karlmanninum en við
hlógum bara að þessu. Við fórum
einnig sunnanverða Vestfirðina fyrir
2 árum og situr sú minning fast í okk-
ur því þú naust þess svo að sitja í aft-
ursætinu og njóta landsins. Ef við
keyrðum hjá kunnugum stöðum
sagðir þú okkur sögur í kringum þá,
það gerði ferðalagið svo skemmtilegt.
Við ætlum austur í ár og við búumst
við þér með okkur, við ætlum að
skoða þá staði sem við náðum ekki að
skoða þegar við vorum síðast fyrir
austan. Elsku tengdapabbi, þessi ferð
verður farin til minningar um þig, þú
munt vera í hjarta okkar allra. Við
söknum þín sárt en lifum í þeirri von
að við sjáumst síðar. Ég vil enda þetta
á að senda öllum í fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Arnar.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tárum,
hugsið ekki um dauðann með harmi eða ótta. Ég
er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar snertir mig
og kvelur, þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð og
þakklát fyrir allt sem lífið gefur og ég, þótt lát-
inn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Ingveldur Gísladóttir.
Elsku tengdapabbi, hver hefði trú-
að því fyrir örfáum vikum að þú yrðir
ekki lengur með okkur, að við ættum
ekki eftir að fara í veiðiferðir og
ferðalög saman, við Gunni að kíkja á
þig og tengdamömmu í sumarbústöð-
um vítt og breitt um landið, nú eða þið
á okkur.
Tilvera okkar er undarlegt ferða-
lag þar sem æðri máttur ræður för.
Baráttan þín við illvígan sjúkdóm tók
ekki langan tíma en erfið var hún
bæði þér og ástvinum. Nú er baráttu
þinni lokið og þrátt fyrir sorg í hjarta
okkar sem eftir erum yfir ótímabæru
andláti þínu er gott til þess að hugsa
að þjáningum þínum er lokið.
Við biðjum þess í bænum okkar
bakvið lítil tár,
að Guð sem lífið gaf og slökkti
græði sorgarsár.
Við þökkum Guði gjafir allar
gleði og vinarfund
og hve mörg var ávallt með þér
ánægjunnar stund.
(Sigurður Hansen)
Elsku Gunni minn, tengdamamma,
Siggi, Þórunn, Hrafnhildur, Geiri,
Hanna Rósa, Bjarki, Inga og barna-
börnin þín, ég færi ykkur mínar
dýpstu samúðarkveðjur. Ykkar miss-
ir er mikill og sár. Megi góður Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu tímum.
Bella Freydís.
Við barnabörnin munum ábyggi-
lega öll eftir a.m.k. 10 gátum sem afi
hefur kennt okkur þótt þær hafi verið
miklu fleiri. Afi var alltaf hress og
skemmtilegur og alltaf kunni hann
nýja og nýja gátu fyrir okkur til að
glíma við þegar maður bað hann um.
Oftast þurfti maður þó ekki að biðja.
Ég á alltaf eftir að hugsa til þín þegar
ég sé „appelsínugulu bílana“ og svo
miklu miklu oftar. Leiðinlegt að hafa
ekki komist með þér að veiða í sumar
afi minn en þú munt alltaf vera hjá
mér þegar ég fer sjálfur. Mér þykir
voðalega vænt um þig afi minn.
Þinn,
Tryggvi Örn.
Elsku afi, takk fyrir allar þær
stundir sem ég fékk með þér, ég hefði
viljað hafa þær miklu fleiri. Ég var
pínu hrædd við þig þegar þú varst
með slönguna í nefinu og allir voru
hvítklæddir í kringum þig, held að
það sé minning frá því að ég fór í að-
gerðin mína í fyrra. Ég bað samt
mömmu og pabba að koma í heim-
sókn til afa á spítalann þó svo að ég
væri nýfarin frá þér þaðan, ég bið
reyndar mömmu og pabba enn að
koma til afa á spítalann. Elsku afi
minn, mér þótti svo vænt um það þeg-
ar þú beiðst eftir mér fyrir utan leik-
skólann minn bara til að segja hæ og
kyssa mig. Einnig þegar amma sótti
mig í leikskólann, þegar þú komst
heim settumst við og horfðum á sjón-
varpið og þú varst að útskýra fyrir
mér hvað væri í gangi.
Takk afi, fyrir stuttan en frábæran
tíma með þér, ég veit að þú munt allt-
af fylgja mér í mínu lífi, hjálpa mér
þegar eitthvað bjátar á og styrkja
mig á þeim stundum.
Kveðja, afastelpan
Emilía Líf Bjarkadóttir.
Hinn 24. maí sl. var mér ekki rótt
því afi minn lá uppi á spítala, hann lést
þá um nóttina. Afi var æðislegur mað-
ur, það var alltaf tvennt sem hann
gerði þegar við barnabörnin komum í
heimsókn, það var að gera spilagaldra
og bjóða okkur nammi. Þið sem
þekktuð hann vitið að hann var sterk-
ur og hraustur maður sem kvartaði
aldrei, daginn sem hann fór upp á
spítala mikið veikur var hann í fullri
vinnu. Afi minn hjálpaði mér og öllum
í kringum sig svo mikið. Það verður
mikil breyting á lífi mínu við fráfall
afa. Takk fyrir allt, afi minn.
Ég, Tryggvi bróðir og mamma
munum sakna þín mikið.
Þín
Magnea.
Elsku afi Örn er farinn frá okkur,
hann fór alltof fljótt, hefði orðið 65 ára
4. júní. Við sem sitjum eftir huggum
okkur við það að hann finnur ekki til
núna, er laus við krabbameinið. Þó
kvartaði hann aldrei þótt hann fyndi
greinilega mikið til.
Okkur fannst alltaf gaman að hitta
hann, það var stutt í grínið og stríðn-
ina, hann kom manni alltaf til að
brosa og var fljótur að læða að okkur
gátum sem við áttum að leysa. Meira
að segja sendi hann mömmu og pabba
heim með gátu á miða þegar við vor-
um ekki með þeim einu sinni.
Við munum alltaf eftir því þegar afi
kom á skólavöllinn í hverfinu eða á
fótboltavöllinn til að skipta um mörk,
net eða laga leiktækin og salta í hálk-
unni. Við fórum alltaf að heilsa upp á
hann, það verður skrýtið að sjá hann
ekki oftar í þessu hlutverki.
Við biðjum góðan guð að veita
ömmu Þóreyju, pabba, Hröbbu,
Geira, Gunna og Bjarka styrk á þess-
ari erfiðu stundu. Guð geymi þig
elsku afi.
Sigrún Birna og
Freysteinn Sölvi.
Ég veit að Marinó
er hvíldinni feginn,
hann sagði mér það í
síðustu tvö skipti sem
ég kom til hans hvað
hann þráði það að fá að
fara eins og hann sagði. Hann hefur
alltaf saknað Hansínu sinnar sem dó
fyrir rúmum 6 árum þau voru alltaf
eins og eitt. Maður talaði aldrei um
annað þeirra svo ekki maður nefndi
hitt. Þau voru svo samrýmd, spiluðu
saman og gerðu allt saman. Ég veit
að Hansína frænka tekur á móti hon-
um núna og fegin að fá hann til sín.
Marinó bjó við hliðina á mér og minni
fjölskyldu á Suðurgötunni á Skagan-
um og ég ólst upp við það að hlaupa
yfir til Hönnu og Marinós í tíma og
ótíma. Alltaf var manni tekið fagn-
andi. Þau voru líka með kött sem
Marinó E. Árnason
✝ Marinó E. Árna-son fæddist á
Ísafirði 5. nóvember
1912. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Höfða 2. júní síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Akra-
neskirkju 11. júní.
hafði mikið aðdrátt-
arafl. Marinó vann
mörg ár sem skipstjóri
en byrjaði svo hjá fyr-
irtæki foreldra minna
1964 og vann þar í um
29 ár, hætti þar þegar
hann varð 80 ára. Mar-
inó vann í Skagaplasti.
Hann vann við að
steypa einangrunar-
plast og það var ekki
leiðinlegt að heim-
sækja Marinó í plastið,
fá að hamast í plast-
kúlunum aðeins áður
en að þær urðu að föstu formi.
Alltaf var Marinó jafn blíður og
góður. Traustari mann er sjálfsagt
erfitt að finna. Alltaf ljómaði Marinó
þegar hann sagði manni frá heima-
slóðum sínum í Bolungarvík hann
hafði sterkar taugar þangað. Margar
góðar minningar koma í huga manns
nú þegar að kveðjustund kemur.
Ég vil þakka þér Marinó minn fyr-
ir allt gott og ég veit að nú líður þér
vel.
Samúðarkveðjur sendi ég til
Vallýar, Atla, Árna, Þóris og fjöl-
skyldna þeirra.
Einnig innilegar kveðjur og þakk-
læti frá foreldrum mínum. Megir þú
hvíla í friði.
Ingibjörg Guðmundsdóttir.
Afi Marinó lifði viðburðaríkt skeið
í Íslandssögunni. Almenn fátækt var
í landinu á hans uppvaxtarárum. All-
ir þurftu að leggja hönd á plóginn og
nýta varð allt vel. Sem dæmi um
breytinguna sem hefur orðið á þess-
ari tæpu öld má nefna að afi gekk um
á roðskóm á sínum uppvaxtarárum.
Hann er af þeirri kynslóð Íslendinga
sem náði að lyfta Íslandi, stofna
sjálfstætt ríki og gera það að einu af
ríkustu löndum heims. Þeirri kyn-
slóð eigum við mikið að þakka.
Hann afi var léttur á fæti og kvik-
ur í hreyfingum. Hann stundaði úti-
veru svo lengi sem hann gat og gekk
meðal annars á Heiðarhornið á
Skarðsheiði á áttræðisaldri. Hann
var skarpgáfaður og lífið hafði kennt
honum nægjusemi og hógværð. Hon-
um var einstaklega annt um afkom-
endur sína og fylgdist vel með þeim
allt fram á síðasta dag og spurðist
fyrir um hvernig þeim gengi í skóla
og íþróttum.
Hann ólst upp við störf til sjávar
og sveita. Ungur að árum eða um tví-
tugt ákvað hann að fara til Reykja-
víkur og leita fyrir sér um pláss á sjó.
Afi fékk pláss á bát sem stundaði sjó-
sókn frá Akranesi, en þar kynntist
hann konuefni sínu, Hansínu Guð-
mundsdóttur. Þau gengu í hjóna-
band árið 1935.
Á stríðsárunum byggði afi Marinó
húsið á Suðurgötu 97. Þar bjuggu
þau hjón þar til þau fluttu á efri árum
á Dvalarheimilið að Höfða. Marinó
og Hansína voru afar samheldin hjón
og máttu varla hvort af öðru sjá.
Afi stundaði sjóinn stóran hluta af
sínu lífi. Hann tók skipstjórapróf
1934 og var lengst skipstjóri á fiski-
bátum frá Akranesi eða til 1965.
Hann var mikill áhugamaður um allt
sem sneri að sjósókn og fylgdist vel
með þróun þeirra mála.
Þegar sjósókn lauk vann afi hjá
Guðmundi Magnússyni, uppeldis-
bróður ömmu, við gerð einangrunar-
plasts fyrir húsnæði. Þangað var
gott fyrir okkur systkinin að koma,
spjalla við afa og horfa á hann vinna.
Við vorum alltaf velkomin.
Hús afa og ömmu varð miðpunkt-
ur í lífi okkar barnabarnanna og þar
var iðulega mikið skrafað og rætt.
Gestkvæmt var hjá þeim, bæði
systkini ömmu og annað vinafólk var
þar iðulega að spjalli. Það voru
skemmtilegir tímar fyrir ungu kyn-
slóðina að heyra álit fullorðna fólks-
ins á þeim málum sem ofarlega voru
á baugi í þjóðfélaginu hverju sinni.
Eitt af helstu áhugamálum afa og
ömmu var spilamennska. Þau voru
fastagestir í félagsvist á Akranesi og
líka í nágrannasveitunum. Mikið
safn verðlaunagripa í félagsvist var á
heimili þeirra. Félagsskapurinn við
aðra íbúa Akraness og nærliggjandi
sveita var þeim mikils virði. Föst
hefð var að þau spiluðu ásamt börn-
um og barnabörnum félagsvist á
jóladag á heimili sínu. Það var mikið
tilhlökkunarefni fyrir okkur barna-
börnin. Eftir spilamennskuna voru
veitingar með súkkulaði, rjóma og
vinsælu kaniltertunni sem aðeins var
bökuð um jólin.
Afi hafði líka mikinn áhuga á úti-
vist og náttúrunni almennt. Á vorin
var farið í eggjaleit í Akrafjall, Mið-
fellsmúla eða Katanesflóa og oft
fengum við krakkarnir að fljóta með
okkur til mikillar ánægju. Á haustin
var farið í berjatínslu í Hraundal eða
á aðra góða staði á Vesturlandi. Afi
tók bílpróf þegar hann var um fimm-
tugt og eignaðist bíl. Þau hjónin
nýttu bílinn vel til ferða um landið,
æskuslóðir í Bolungarvík voru heim-
sóttar og eins voru farnar styttri
ferðir um nágrenni Akraness.
Við systkinin erum þakklát fyrir
allar góðu minningarnar sem við eig-
um um hann afa Marinó.
Blessuð sé minning hans.
Hrönn og Ingólfur.