Morgunblaðið - 14.06.2007, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2007 35
ast. Einar var áberandi dugnaðar-
forkur, einn af þeim sem féll aldrei
verk úr hendi. Þannig var hann
bæði í sínu daglega starfi og ekki
síður í sínum frítíma. Hann sinnti
áhugamálum af krafti. Hæst bar
sjómennsku hans, en hann gerði út
trillubátinn Sæbjörgu um langt
skeið, bæði einn og með félögum
sínum. Hann sinnti líka garðrækt,
bæði matjurtum og blóma- og trjá-
rækt. Þá átti hann sitt skjól í bíl-
skúrnum þar sem hann dyttaði að
hlutum sem úr lagi voru gengnir.
Hann var mikill aðdáandi íþrótta,
einkum knattspyrnu. Sjálfur var
hann sigursæll knattspyrnumaður
með Knattspyrnufélaginu Val og
landsliðsmaður um árabil. Oft naut
ég góðs af kunnáttu hans og
reynslu í þeim efnum. Einar átti
auðvelt með að umgangast sam-
borgara sína, í eðli sínu væri hann
hlédrægur og gegn því að trana sér
fram. Hann var Sillu konu sinni
mikil stoð í langvarandi veikindum
hennar og umhyggja hans við lífs-
förunaut sinn var aðdáunarverð og
sýndi svo sannarlega hvern mann
hann hafði að geyma.
Einar var mikill fjölskyldumaður
og vildi hag fjölskyldu sinnar sem
mestan. Hann átti einstaklega góða
eiginkonu og börn og ekki hvað síst
barnabörn sem hann bar á höndum
sér þegar svo bar við. Margar
skemmtilegar minningar rifjast upp
á þessari stundu, minningar sem við
í fjölskyldunni munum varðveita
með okkur um ókomin ár. Einar
hafði sterkar taugar til Vestmanna-
eyja, enda fæddur þar og uppalinn.
Í mínum huga fór það aldrei á milli
mála að þar hafði honum liðið vel og
hann átti þar marga góða vini sem
hann ræktaði kynni sín við meðan
hægt var.
Einar bar hag minn, Ellu og
strákanna okkar fyrir brjósti. Það
ber sérstaklega að þakka að leið-
arlokum. Þegar árin færðust yfir og
komið var að starfslokum hans sá
hann fyrir sér skemmtilegan tíma
þar sem hann gæti sinnt hugðarefn-
um sínum betur. Fljótlega fór þó að
bera á veikindum og fyrir tíu árum
fór hann inn á sjúkrastofnun. Það
voru þungbær spor að fylgja honum
þangað á sínum tíma og enn þung-
bærara að fylgjast með honum síð-
ustu árin í baráttu við sjúkdóm
sinn. Þrautagöngu hans er lokið.
Hann kvaddi á hljóðlegan hátt, líkt
og einkennt hafði líf hans.
Einars Halldórssonar er sárt
saknað í fjölskyldunni. Jákvætt lífs-
viðhorf, dugnaður og hjálpsemi eru
hlutir sem vert er að muna þegar
hans er minnst á hinstu stund. Ég
þakka Einari tengdaföður mínum
góð kynni og ómælda vináttu.
Bjartar minningar um hann verða
Sillu hans og fjölskyldu huggun í
sorginni.
Blessuð sé minning Einars Hall-
dórssonar.
Jón Gunnlaugsson.
Mikilmenni er fallið frá.
Afi Einar er sú persóna sem við
höfum borið hvað mesta virðingu
fyrir á lífsleiðinni. Hann fór fyrir
fjölskyldu sinni og á heimili hans og
Sillu ömmu á Norðurbrún 18 var
gaman að koma og minningarnar
eru óteljandi. Afi byggði húsið upp
frá grunni og þetta var ævintýra-
heimur fyrir okkur í uppvextinum.
Afi var afar íhaldssamur maður.
Hann kaus alltaf sama stjórnmála-
flokkinn, fór á alla heimaleiki hjá
landsliðinu í knattspyrnu en þver-
neitaði að sitja í stúkunni og stóð
alltaf á sama stað í stæðunum. Alla
okkar lífstíð átti hann sömu bílteg-
undina, Saab frá Svíþjóð. Hann
ræktaði sitt grænmeti sjálfur og
dugði ekki minna en þrír matjurta-
garðar, nutu margir góðs af þeirri
iðju hans. Afi vann síðustu þrjátíu
ár starfsferils síns hjá sama fyr-
irtækinu, Björgun hf., og undi þar
hag sínum vel. Afi átti trillu og var
harður sjósóknari. Það var gaman
að fylgjast með honum í trillunni
gera að afla og dytta að ýmsu sem
með þurfti. Þar var hann svo sann-
arlega á heimavelli. Fjölskylduferð-
irnar inn á Sundin og viðkoma í ein-
hverri eyjunni í kringum Reykjavík
voru ævintýraferðir og okkur yngra
fólkinu sérlega minnisstæðar.
Eitt það eftirminnilegasta í sam-
skiptum við afa var jólahátíðin, en
þar var gamli maðurinn í aðalhlut-
verki. Skötuveislan á Þorláksmessu
og undirbúningur hátíðarinnar var
enn eitt ævintýrið. Afi leyfði okkur
sem yngri vorum að vera með í
þeim undirbúningi og gekk oft á
ýmsu. Þegar hátíðin hófst var hann
svo hrókur alls fagnaðar.
Afi fylgdi okkur bræðrum eftir á
knattspyrnuvellinum og var ávallt
mættur á völlinn þegar við spil-
uðum á höfuðborgarsvæðinu.
Knattspyrnuáhugi hans var ódrep-
andi. Sjálfur var hann gömul
kempa, spilaði í vörninni og var lyk-
illeikmaður og fyrirliði í liði sínu
Val og m.a. Íslandsmeistari 1956.
Hann lék einnig um árabil í lands-
liðinu. Í bók einni var hann kallaður
beljakinn, svo harðskeyttur þótti
hann inni á vellinum. Það hefði ver-
ið að gaman að sjá hann í leik.
Afi, þín verður minnst um
ókomna tíð.
Blessuð sé minning þín.
Gunnlaugur og Stefán.
Elsku besti afi. Það er svo margs
að minnast þegar við hugsum um
þig. Ógleymanlegar stundir í Norð-
urbrúninni, ævintýralegar Viðeyjar-
ferðir um borð í Sæbjörginni,
smíðakennslan í bílskúrnum og
kartöflutínslan í garðinum svo eitt-
hvað sé nefnt. Við munum heldur
aldrei gleyma því hvernig þú lýstir
upp götuna um hver áramót með
skipablysunum.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allt sem þú kenndir
okkur, það er okkur ómetanlegt.
Hvíldu í friði elsku afi,
Bergþóra og Einar Bjarni.
Ber er hver að baki, nema sér bróður
eigi.
(Njálssaga)
Þessi orð koma í hugann er ég
kveð bróður minn í hinsta sinn.
Reyndar má segja að hann hafi
kvatt okkur fyrir mörgum árum er
hann veiktist af heilabilun.
Er litið er yfir lífshlaup hans er
mér efst í huga hvað að hann var
drengur góður. Aldrei hljóp hann
frá ábyrgð sinni í lífinu. Hann hafði
flest það til að bera, sem prýða má
einn mann, að utan sem innan.
Sagt er, þeir verða að missa sem
eiga.
Vertu guði falinn, elsku Einar
bróðir.
Súsanna systir.
Nú þegar þú frændi minn og ævi-
langur besti vinur hefur lokið lífs-
göngu þinni langar mig til þess að
minnast þín í nokkrum orðum. Við
vorum jafnaldrar og ólumst upp
saman í Vestmannaeyjum. Við lék-
um okkur saman í æsku og vorum
saman í skóla. Knattspyrna var
okkar helsta áhugamál þegar við
vorum unglingar og ungir menn og
við lékum saman í nær öllum ald-
ursflokkum Týs. Þú varst síðar einn
af bestu knattspyrnumönnum Ís-
lands og lékst með landsliðinu.
Er við fluttumst til Reykjavíkur
hélst frændræknin, vináttan og
tengslin með sameiginlegum ferð-
um á heimaslóðir, veiðitúrum í ár
og vötn, ferðum á knattspyrnuvöll-
inn og fjölskylduboðum. Eiginkonur
okkar kynntust og tengdust órofa
vináttuböndum. Á hugann leita nú
gleðistundir frá liðinni tíð tengdar
ofangreindum atburðum og mörg-
um fleiri.
Uppvaxtarárin í Eyjum mótuðu
sameiginlegan áhuga okkar alla tíð
á sjósókn og fiskveiðum og saman
stunduðum við frístundaútgerð um
árabil. Trillurnar okkar urðu alls
fjórar. Í útgerðinni varst þú skip-
stjórinn og ég hásetinn og þar nýtt-
ist okkur við margvíslegar aðstæð-
ur kraftur þinn, dugnaður og
dómgreind. Aldrei kastaðist í kekki
á milli okkar. Þegar börnin ykkar
Sillu voru orðin uppkomin og far-
sælli starfsævi þinni lokið varð síð-
asti hluti ævikvölds þíns því miður
ekki eins sólríkur og ævi þín hafði
verið. Skömmu eftir að þú hættir
störfum greindist þú með sykur-
sýki. Síðar sótti á þig hrörnunar-
sjúkdómur sem á skömmum tíma
náði ofurtökum á þér og þú hefur
mátt glíma við um árabil. Það hefur
verið mér sárara en orð fá lýst að
horfa upp á þig fjarlægjast þennan
heim og að lokum þekkja ekki þína
nánustu fjölskyldu og vini.
Nú hefur sá sem öllu ræður flaut-
að til leiksloka í lífshlaupi þínu Ein-
ar minn og líklegast ert þú kallinu
feginn. Þetta er hins vegar það sem
á fyrir okkur öllum að liggja. Ein-
hvern tíma síðar munum við aftur
fara saman á völlinn og renna færi í
sjó á gjöfulum miðum.
Við Dóra sendum Sillu, börnum
og fjölskyldum þeirra okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að styrkja þau í sorg-
inni.
Ástþór S. Markússon.
Kveðja frá KSÍ
Fallinn er frá góður félagi ís-
lenskrar knattspyrnu, Einar Hall-
dórsson.
Hann var fæddur og uppalinn í
Vestmannaeyjum þar sem hann hóf
ungur að leika knattspyrnu. Eftir
að hann fór til náms til Reykjavíkur
gekk hann til liðs við Val og lék
með félaginu í áratug 1947–1957. Á
þessu tímabili lék Einar 9 lands-
leiki.
Hann var í fyrsta sigurliði Ís-
lands, gegn Finnum 1948, og var
valinn maður leiksins í leik gegn
Finnum á Ólympíuleikvanginum í
Helsinki 1956. Þá varð Einar Ís-
landsmeistari 1956 með liði sínu
Val. Ég kynntist Einari löngu eftir
að knattspyrnuferlinum lauk. Ég
fann að þar fór maður sem hafði
mikið dálæti á knattspyrnuleiknum
og hugsaði hlýtt til íþróttarinnar.
Það var augljóst að hann hafði til að
bera mannkosti góða, kosti sem
gera góðan leikmann að afreks-
manni.
Ég sendi fjölskyldu og ættingjum
Einars innilegar samúðarkveðjur.
Geir Þorsteinsson,
formaður.
Kveðja frá Knattspyrnu
félaginu Val
Við Valsmenn kveðjum í dag Ein-
ar Halldórsson, einn af máttarstólp-
um Vals á árum áður.
Einar var fæddur Vestmannaey-
ingur og steig þar sín fyrstu spor á
knattspyrnuvellinum, en gekk til
liðs við Val árið 1946 er hann stund-
aði nám í Verslunarskólanum í
Reykjavík.
Einar var áberandi í Valsliðinu á
árunum 1947-1957 sem traustur
varnarmaður og fyrirliði og einnig
sem landsliðsmaður Íslands í knatt-
spyrnu. Einar stóð t.d. vaktina í
vörn íslenska landsliðsins, sem vann
einn sinn fræknasta sigur fyrr og
síðar er það lagði landslið Svía að
velli 4-3 í Reykjavík árið 1951.
Eins og títt var um forystumenn
okkar Valsmanna á þessum árum
þá var Einar ekki síður virkur utan
vallar en innan og sat hann m.a. í
aðalstjórn félagsins um skeið.
Það er augljóst að störf Einars
fyrir Val gerðu það að verkum, að
Halldór, sonur hans, betur þekktur
sem Dóri í Henson gerðist að sjálf-
sögðu Valsmaður um leið og hann
gat sparkað bolta, en betri og öfl-
ugri Valsmann er ekki að finna og
hefur Halldór sýnt félaginu ein-
staka ræktarsemi og áhuga með
sama hætti og faðir hans gerði á
sínum tíma.
Að leiðarlokum þakkar Knatt-
spyrnufélagið Valur Einari fyrir
samfylgdina að Hlíðarenda og send-
ir Halldóri og fjölskyldu hans sam-
úðarkveðjur.
Grímur Sæmundsen,
formaður.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
INGUNN EIRÍKSDÓTTIR,
Skúlagötu 20,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstudaginn
8. júní.
Útförin fer fram frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 15. júní kl. 11.00.
Gunnar Randrup Valdimarsson,
Steinunn Þorsteinsdóttir, Hreinn Gunnarsson,
Agnes Jónsdóttir, Jón Ólafsson,
Eyrún Jónsdóttir, Stefán Stefánsson,
Guðmundur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og frænka,
SIGURBJÖRG GUÐRÚN ALBERTSDÓTTIR,
Skipasundi 51,
lést á gjörgæsludeild Landspítala í Fossvogi sunnu-
daginn 3. júní.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju föstudaginn
15. júní kl. 13.00.
Brynjar Eiríksson, Ólöf Jónatansdóttir,
Jakob Brynjarsson,
Sigurbjörg Guðrún Brynjarsdóttir,
Sigrún Tinna Brynjarsdóttir,
Sara Hrund Brynjarsdóttir,
Ólöf Brynja Brynjarsdóttir,
Minnie Karen Walton,
Óskar Gunnar Sampsted,
Bryndís Óskarsdóttir,
Gunnhildur Amelía Óskarsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, sonur, tengdasonur og bróðir,
SVEINN STEINDÓR GÍSLASON
húsasmíðameistari,
Arnarheiði 20,
Hveragerði,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands fimmtudaginn 7. júní.
Útför fer fram frá Hveragerðiskirkju 16. júní kl. 14.00.
Magnea Ásdís Árnadóttir,
Árni Steindór Sveinsson, Jóhanna Sigurey Snorradóttir,
Snorri Þór og Eva Björg,
Sigurbjörg Sara Sveinsdóttir, Þorsteinn Karlsson,
Ásdís Erla, Katrín Ósk og Bjarkar Sveinn,
Eva Rós Sveinsdóttir,
Sigurbjörg S. Steindórsdóttir,
Árni St. Hermannsson,
Sigurbjörg Gísladóttir og Svanhvít Gísladóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
PÁLL GUÐBJARTSSON,
Hamravík 2,
Borgarnesi,
sem lést föstudaginn 8. júní á gjörgæsludeild
Landspítalans í Fossvogi, verður jarðsunginn
laugardaginn 16. júní kl. 14.00 frá Borgarneskirkju.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabba-
meinsfélag Íslands.
Herdís Guðmundsdóttir,
Gréta Þ. Pálsdóttir, Ægir Ellertsson,
Herborg Pálsdóttir, Úlfar Guðmundsson,
Einar G. Pálsson, Guðrún Jónsdóttir,
Snorri Páll Davíðsson, Iris Hansen
og barnabörn.
✝
Okkar ástkæri,
SIGFÚS STEFÁNSSON,
Dalsgerði 7e,
Akureyri,
sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
5. júní, verður jarðsunginn frá Höfðakapellu
föstudaginn 15. júní kl. 13:30.
Áslaug Þorleifsdóttir,
Gunnhildur Hilmarsdóttir, Guðbjörn Jónsson,
Gylfi Hilmarsson, María Ýr Donaire
og aðrir aðstandendur.