Morgunblaðið - 14.06.2007, Blaðsíða 36

36 FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hjördís HeiðaBjörnsdóttir
fæddist á Hnjúkum
við Blönduós 2.
apríl 1938. Hún lést
á hjúkrunardeild-
inni á Grund 3. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Björn Eiríkur Geir-
mundsson bóndi, f.
25.5. 1891 á Hóli,
N-Múlasýslu, d. 7.2.
1965, og kona hans
Guðrún Jónína Þor-
finnsdóttir, f. 9.11.
1895 á Kagaðarhóli, A-Hún., en
ólst upp á Strjúgsstöðum í Langa-
dal, A-Hún., d. 1.12. 1994. Systk-
ini Hjördísar Heiðu eru: Jón Kon-
ráð, f. 3.12. 1918, Geir Austmann,
f. 20.2. 1920, Garðar, f. 4.7. 1921,
rún Jóna, f. 22.5. 1960, búsett í
Garðabæ, eiginmaður hennar er
Björn Þór Svavarsson, dætur
Sigrúnar eru: a) Íris María, f.
22.10. 1979, hún er gift Hlyni
Þór Ragnarssyni og eiga þau tvö
börn, Arnar Má, f. 21.7. 1999, og
Katrínu Sunnu, f. 21.12. 2003. b)
Hjördís Heiða, f. 5.1. 1988, og á
hún eina dóttur, Elísabeth Ösp, f.
26.11. 2004. 3) Ásbjörn, f. 4.12.
1962, búsettur í Danmörku. 4)
Ásgeir, f. 9.3. 1967, búsettur í
Hveragerði, eiginkona hans er
Anna Margrét Þorfinnsdóttir,
sonur þeirra er Andri Þorfinnur,
f. 10.4. 1994, og stjúpdóttir Ás-
geirs er Ásdís Alda, f. 18.11.
1986, sambýlismaður hennar er
Anton Örn Pálsson en þau eru
búsett í Danmörku.
Hjördís Heiða stundaði nám
við Kvennaskólann á Blönduósi
og einnig við Húsmæðraskólann í
Reykholti. Hjördís vann lengst af
við verslunarstörf.
Útför Hjördísar Heiðu fór
fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Svana Helga, f. 8.3.
1923, Ari Björgvin,
f. 29.5. 1924, d. 12.3.
2001, og Ingólfur
Guðni, f. 6.1. 1930.
Hjördís Heiða var
gift Andra Sigurði
Jónssyni, f. 4.10.
1934, d. 14.4. 1997.
Þau skildu en voru
gift í 18 ár og áttu
fjögur börn saman.
Þau eru: 1) Guðrún
Edda, f. 20.9. 1958,
búsett í Englandi,
maki hennar er
Gunnlaugur Ingvarsson, dætur
Eddu eru: a) Anja Ísabella, f. 7.6.
1984, búsett í Reykjavík. b)
Nanna Belinda, f. 6.3. 1986, bú-
sett í Englandi, sambýlismaður
hennar er James Beaven. 2) Sig-
Elsku mamma mín!
Ég er svo fegin að þú fékkst að
fara á meðan þú gast haldið þínu
stolti, því þú varst orðin svo veik og
það versta sem þú gast hugsað þér
var að vera háð öðrum. Það var svo
mikið áfall þegar þú fékkst blóðtapp-
ana fyrir tveimur árum, eftir að þú
varst komin yfir krabbameinið. Síð-
an uppgötvaðist Parkinsonsveikin
og hjartasjúkdómurinn og versnaði
þér hratt frá því í janúar síðastliðn-
um.
Ég er stolt af því að hafa átt þig
sem móður. Ég man hvað margar
skólasystur mínar öfunduðu mig af
því hvað ég átti unga, fallega og
skemmtilega mömmu.
Ég man þegar ég var 8 ára og
stofnaði saumaklúbb með 6 stelpum,
þú bakaðir og bjóst til salöt fyrir
okkur og blandaðir djús og við feng-
um að hafa sparistofuna út af fyrir
okkur. Hinar mömmurnar tóku ekki
í mál að halda saumaklúbb fyrir okk-
ur. Þremur mánuðum seinna sagði
ég þér að það væri aftur komið að
mér að halda saumaklúbb og þó að
þú vissir að það væri ekki rétt, þá
bakaðir þú aftur og ég fékk að halda
aftur saumaklúbb. En þér fannst svo
sætt hvað við tókum saumaklúbbinn
bókstaflega og saumuðum af kappi
og kölluðum alltaf af og til á þig til
aðstoðar við saumaskapinn. Þú varst
líka eina foreldrið sem gafst þér tíma
til að fara með okkur systkinunum
og vinum okkar, þegar við vorum
unglingar, á bindindismótið í Galta-
læk og ekki nóg með það, heldur
sóttir þú bestu vinkonu mína í Borg-
arfjörðinn, sem var þar í sveit og
skilaðir henni aftur eftir helgina. En
það var ekki nóg með að þú færir
með okkur í Galtalæk, þú hélst uppi
stuðinu, þú kveiktir varðeld og spil-
aðir á gítar og söngst og allir tóku
undir og fyrr en varði var mesta fjör-
ið hjá okkur. Það er svo margt sem
rifjast upp, þegar ég hugsa um liðna
tíð, m.a. þegar við systurnar fórum
með þér á ball, þá trúði enginn að þú
værir mamma okkar. Þegar við
sögðumst vera mæðgur og vorum oft
spurðar, ha, ha, og hver á að vera
mamman?
Þó að ég sé fegin að þú fékkst að
fara, þá á ég eftir að sakna þín
hræðilega.
Elsku mamma mín, ég sé ekki
lengur á blaðið sem ég er að skrifa á
fyrir tárum, svo ég kveð þig með
þessum ljóðlínum með þakklæti fyrir
allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín dóttir
Sigrún Jóna.
Elsku amma mín.
Á lífsleiðinni hittum við marga
sem móta okkur og gera okkur að
þeim einstaklingum sem við erum.
Fólk sem hefur áhrif á okkur og
skipar sess í hjörtum okkar. Þannig
varst þú fyrir mér. Þú varst ljósið
mitt bjarta sem hefur kennt mér svo
margt og gert mig að þeirri mann-
eskju sem ég er í dag.
Að fletta í gegnum allar þær góðu
minningar sem ég á af okkur saman
er eins og myndaalbúm hugans. Ég
loka augunum, fer hratt yfir sögu og
stoppa mislengi við hverja fyrir sig.
Ég fer fyrst til Danmerkur þar
sem við bjuggum einu sinni, man nú
ekki mikið eftir því en eftirminnileg-
ast þaðan er líklegast stóra frysti-
kistan þín. Þar gekk ég alltaf að því
vísu að geta fengið ís. Nema þann
daginn sem við systurnar ákváðum
að fikta í tökkunum og slökktum á
henni og skemmdum þar af leiðandi
allt sem í kistunni var.
Síðan fer hugur minn heim á
Grettisgötuna, þar sem við áttum
okkar bestu stundir. Þú kenndir mér
að lesa eins og pabbi þinn hafði
kennt þér. Þolinmæðin gagnvart öllu
staminu, hikinu og fjölda lesturs yfir
sama textann var ótrúleg.
Stundirnar sem við áttum í gegn-
um árin þar sem við hnipruðum okk-
ur saman, allt upp í fjórar í einu, í
þínu litla rúmi á meðan við spjöll-
uðum um allt milli himins og jarðar
sitja sterkt eftir.
Þú kenndir mér að haga mér eins
og dama, sem vill þó ennþá einstaka
sinnum gleymast, en það fyrirgefst
eflaust svona inn á milli allavegana.
Þegar ég varð eldri og orðin nokk-
urn veginn siðprúð stúlka urðum við
líka bestu vinkonur. Ég gat sagt þér
allt sem mér lá á hjarta og oft vorum
við þær einu sem virkilega skildum
hvor aðra. Enda oft fengið að heyra
hvað ég líkist þér. En ég verð nú að
minnast á hann Pjakka okkar. Það
væri ómögulegt fyrir mig að skrifa
þennan texta án þess að minnast á
fimmta og minnsta meðlim fjölsyld-
unnar á Grettisgötunni. Klárari kött
var ekki hægt að finna enda ætti
hann fyrir löngu að vera kominn í
allar metorðabækur. Þú naust þess
tímunum saman að „njósna“ um
hann í hans daglegu útréttingum
hvað sem það nú var sem hann fann
upp á þann daginn.
Ég gæti tekið miklu fleiri dæmi úr
mínu myndasafni, en ætla að halda
restinni fyrir mig sjálfa. Ég mun
geyma þig í hjarta mínu um aldur og
ævi. Eins og þú sagðir alltaf áður en
við fórum burt frá þér; „farðu nú
alltaf varlega og Guð veri með þér“.
Þín dótturdóttir,
Anja Ísabella Lövenholdt.
Elsku, sæta amma mín.
Ég vil byrja á að segja takk fyrir
að hafa tekið svona mikinn þátt í
uppeldi okkar. Ég er þess fullviss að
við værum ekki þær manneskjur
sem við erum ef ekki væri fyrir þig.
Þegar þú varst að komast á þín efri
ár varstu líka í fullu starfi við að
sinna okkur og huga að. Þrjóskari
manneskju en þig er varla hægt að
finna, en með tímanum lærðum við
inn á þig með því að fara stundum
okkar leiðir og fengum þig yfirleitt
til að brosa að okkar heiðarlegu til-
raunum. Þú varst tillitssamasta
manneskja sem ég hef kynnst og
gerðir allt til að auðvelda okkur lífið
og auðga okkur sem manneskjur.
Jæja, amma mín, ég vil ekki vera
að fara of djúpt í málin, þú veist sjálf
hvað við áttum góða tíma saman.
Eitt máttu vita að ég mun alltaf
elska þig og hugsa um þig daglega
þar sem ég veit að þú leiðir okkur
áfram, alltaf.
Þín dótturdóttir,
Nanna Belinda Lövenholdt.
Ég er svo heppin að hafa verið
elsta barnabarnið hennar ömmu svo
ég fékk að upplifa það að dvelja hjá
henni þegar hún bjó í Danmörku, þá
fór ég til hennar í stað þess að jafn-
aldrar mínir fóru í sveit. Eitt atvik
man ég svo vel, sem amma minnti
mig stundum á, það var þegar ég var
3ja ára og við fórum saman að kaupa
í matinn. Mig langaði í Coco Popps,
en amma var nýbúin að kaupa eitt-
hvað annað sem mér fannst líka gott
og hún vildi að ég kláraði það fyrst,
en ég var ekki á því og varð svo reið
að fá ekki mínu framgengt að ég
öskraði alla leiðina úr búðinni, í lest-
inni og alla leiðina heim til ömmu,
sem var í ca 20 mínútur. Ég veit að
amma skammaðist sín hryllilega fyr-
ir mig og hún var mjög fegin þegar
við komum loksins heim.
En yfirleitt var allt látið eftir mér
og hún keypti t.d. fyrsta hjólið handa
mér. Ég man þegar ég var 4 ára og
hún sendi mér stærsta jólapakka
sem ég hef fengið, það var stórt
dúkkuhús á tveimur hæðum, með
húsgögnum. Eins var hún alltaf að
senda mér pakka með fötum og dóti.
Því miður sá ég hana oftast bara
einu sinni á ári þangað til að hún
flutti loksins aftur heim til Íslands
þegar ég var 12 ára. Ég held að hún
hafi alltaf saknað Danmerkur, eftir
að hún flutti heim, en hafi flutt til að
missa ekki af uppvexti okkar barna-
barnanna, sem vorum orðin fjögur
þegar hún flutti heim.
Ég man hvað hún amma var alltaf
í flottum kjólum og hugsaði vel um
útlitið. Það var líka alltaf stutt í
kímnigáfuna, meira að segja þegar
hún átti mjög stutt eftir ólifað.
Henni þótti rosalega gaman á sjón-
um þegar hún var skipsþerna í nokk-
ur ár og alltaf hugsaði hún fyrst og
fremst um okkur barnabörnin og
keypti alltaf fallegar gjafir handa
okkur og hafði oft ekki tíma fyrir
vikið að kaupa eitthvað handa sjálfri
sér, en þarna er henni best lýst, hún
hugsaði alltaf fyrst um aðra.
Rosalega fannst mér gott að ég
gat komið að austan í maí til að hitta
hana og hún leit betur út þá en hún
gerði um páskana. Alltaf þegar ég
kom í heimsókn með börnin mín þá
var hún fljót að draga fram namm-
iskálina og fylla hana af góðgæti til
að bjóða okkur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Ég mun ávalt elska þig og sakna
þín svo mikið, amma mín, en ég mun
ylja mér við góðu minningarnar um
þig.
Þín
Íris María og fjölskylda.
Elsku frænka, nú líður þér vel. Ég
mun minnast þín eins og ég sá þig í
draumnum nóttina áður en þú
kvaddir, svo unglega og geislandi af
hamingju og þá vissi ég að þú ættir
ekki langt eftir.
Ég minnist Hjördísar föðursystur
minnar fyrst heima á Flókagötunni
þegar hún flutti í bæinn frá Hnjúk-
um til að fara að vinna í hinni stóru
Reykjavík og pabbi og mamma tóku
að sér að líta eftir „litlu systur“.
Pabbi sagði þegar hann frétti um
andlát hennar „hver hefði trúað að
hún litla systir færi á undan mér?“
Ég minnist sunnudagsmorgnanna
þegar við Guðrún systir fórum með
pabba að sækja hana í hádegissteik-
ina. Hún var ekki alltaf hrifin af
þessu ónæði svona snemma morg-
uns, sérstaklega ef hún hafði farið að
skemmta sér kvöldið áður. Hún
þorði samt ekki annað en mæta svo
mamma yrði ekki sár, enda þótti
henni jafnvænt um Geir bróður og
Arnheiði og sína eigin foreldra eins
og hún sagði svo oft við mig. Ég
minnist bíóferðanna með þeim Hjör-
dísi og Andra er þau voru í tilhugalíf-
inu og er mér mjög minnisstætt er
þau fóru með okkur systurnar í
Hafnarfjarðarbíó að sjá Gúliver í
Putalandi og ég varð svo hrædd við
risann að Andri þurfti að fara með
mig út og ég hætti ekki að skæla fyrr
en hann keypti fullan poka af sæl-
gæti. Síðan var haldið í Hellisgerði
en sá staður var mjög í uppáhaldi hjá
þeim hjónum á þeirra sokkabands-
árum. Svona minningar á ég í bunk-
um sem ég mun ylja mér yfir.
Hjördís spilaði á gítar og er mér
minnisstætt er ég sat hugfangin og
hlustaði á hana spila og við sungum
saman dægurlög eins og t.d. „Svífur
yfir Esjuna“ og átti ég þann texta
handskrifaðan með hennar einstak-
lega fallegu skrautskrift sem ég
geymdi fram á fullorðinsár.
Ég vil þakka allar góðu stundirnar
á Grettisgötunni bæði með henni
einni og eins þau ár sem Edda dóttir
hennar bjó hjá henni með dætur sín-
ar. Það eru ómældar stundirnar sem
ég kom þar við og þáði kaffisopa í
notalega eldhúskróknum og var
spjallað um alla heima og geima
enda fylgdist hún vel með, ekki síst
fylgdist hún með stórfjölskyldunni
og bar velferð hennar mjög fyrir
brjósti. Oftar en ekki reyndist hún
mörgum ómetanleg stoð, enda var
hún ein sú ósérhlífnasta manneskja
sem ég hef þekkt, alltaf boðin og bú-
in að hjálpa og mátti ekkert aumt
sjá. Hjördís var hamhleypa í vinnu
enda lét hún ekki duga eina vinnu
heldur tvær og jafnvel þrjár. Ætíð
mátti treysta á Hjördísi í jólatörn-
inni í Raftækjastöðinni hjá bræðrum
sínum Jóni og Geir en þar munaði
um minna þegar hún mætti á stað-
inn.
Takk fyrir allar góðu stundirnar,
guð blessi þig og leiði, elsku frænka.
Kæru frændsystkini – góð minn-
ing er dýrmæt perla.
Steinunn J. Geirsdóttir.
Hjördís Heiða
Björnsdóttir
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞURÍÐUR HERMANNSDÓTTIR,
Skarðshlíð 23d,
Akureyri,
áður á Húsavík,
lést á lyflækningadeild FSA 12. júní.
Jarðsett verður frá Húsavíkurkirkju miðvikudaginn
20. júní kl. 14:00.
Arnviður Ævarr Björnsson,
Eydís Arnviðardóttir, Snorri Pétursson,
Björn Jósef Arnviðarson, Jóhanna Sigrún Þorsteinsdóttir,
Hermann Gunnar Arnviðarson, Unnur Eggertsdóttir,
Börkur Arnviðarson, Inga Dóra Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
EIRÍKUR JÚLÍUSSON,
sem lést á Hjúkrunarheimilinu á Höfn 6. júní verður
jarðsettur frá Hafnarkirkju föstudaginn 15. júní
kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðný Sigrún Eiríksdóttir, Magnús Ástvald Eiríksson.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum fyrir samúð,
hlýhug og góðar kveðjur vegna andláts og útfarar,
KRISTINS GUNNARSSONAR,
Ártúni 4,
Hellu.
Sérstakar þakkir eru til Guðbjargar Arnardóttur,
sóknarprests, Kristins Garðarssonar og Bruna-
varna Rang. bs fyrir ómetanlega hjálp og stuðning.
Guð blessi ykkur öll.
Unnur Einarsdóttir,
Eiður Einar Kristinsson, Anna Björg Stefánsdóttir,
Guðni Gunnar Kristinsson, Ingibjörg Gunnarsdóttir,
Guðlaugur U. Kristinsson, Svanhildur Guðjónsdóttir,
Áslaug Anna Kristinsdóttir, Viðar Már Sverrisson,
Kristrún Sif Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.