Morgunblaðið - 14.06.2007, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2007 37
✝ Þórður Guðjón Finnbjörns-son fæddist á Ísafirði 9. apríl
1936. Hann lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi
í Fossvogi 3. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Finnbjörn Finn-
björnsson mál-
arameistari á Ísa-
firði, f. 18.3. 1892,
d. 18.8. 1975, og
Sigríður Þórð-
ardóttir húsmóðir,
f. 2.8. 1895, d.
22.10. 1958. Systk-
ini Þórðar eru:
Guðmundur, f.
7.11. 1923, Ing-
ólfur, f. 25.4. 1925,
Ragnhildur, f. 10.11. 1926, Guð-
bjartur, f. 15.5. 1928, d. 10.5.
1997, Finnbjörn, f. 9.1. 1931, d.
22.6. 1998, og Halldóra, f. 22.1.
1932.Eiginkona Þórðar er El-
ísabet Elíasdóttir, f. 17.8. 1937.
Fyrri kona Þórðar var Guðrún
Gísladóttir húsmóðir frá Ísafirði,
árum til Reykjavíkur. Hugur hans
stefndi í flugnám og hóf hann það
hjá Flugskólanum Þyt hf., lauk at-
vinnumannsprófi 1958, blindflug-
sprófi 1960 og prófi í loftsigl-
ingafræði 1961. Öðlaðist
flugstjóraréttindi 1965. Flugkenn-
ari hjá Flugskólanum Þyt hf. 1959
og 1960, flugstjóri á DH-89A í síld-
arleit frá Akureyri 1960, flugleið-
sögumaður á DC-4 og DC-6B 1961.
Flugmaður og síðan flugstjóri hjá
Loftleiðum hf. og síðan Flug-
leiðum hf. frá 1962 á DC6B, CL-44,
DC-8 og Boeing 757, þar til hann
lét af störfum vegna aldurs. Þórð-
ur vann ýmis störf í þágu FÍA, var
fulltrúi í samninganefnd 1965, í
stjórn og öryggisnefnd 1970-1971,
í stjórn Félags Loftleiðaflug-
manna 1976, í trúnaðarráði um
skeið, formaður öryggisnefndar
1983-1984 og fulltrúi FÍA í örygg-
isnefnd Keflavíkurflugvallar um
hríð.
Útför Þórðar verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
þau skildu. Börn þeirra eru: 1) Sig-
ríður starfsmaður í Þjónustuveri
Hafnarfjarðarbæjar, f. 11.3. 1962,
gift Pétri Konráði
Hlöðverssyni kerf-
isfræðingi hjá Stjórn-
arráðinu, f. 16.10.
1961. Börn þeirra eru
Þórður Guðjón, f. 2.2.
1991, Elías Már, f.
1.3. 1993, og Viðar
Logi, f. 22.12. 1997,
fyrir átti Sigríður
Guðrúnu Birnu, f.
12.5. 1984, dóttur
Brynjars Stef-
ánssonar, f. 15.1.
1961. 2) Þorbjörg
Auður starfsmaður á
leikskólanum Álfa-
heiði í Kópavogi, f. 30.9. 1964. 3)
Viðar Bragi fiskeldisfræðingur, f.
27.10. 1967, sonur hans er Hannes
Óskar, f. 31.7. 1990. 4) Ragnheiður
Bára kerfisfræðingur, f. 11.12.
1975, í sambúð með Timo Jenssen,
f. 8.7. 1977, býr í Danmörku.Þórð-
ur fluttist frá Ísafirði á unglings-
Vinátta okkar Dúdda Finnbjarnar
teygir sig svo langt aftur í grámósku
óljósra bernskuminninga að erfitt er
að finna henni ákveðið upphaf. Hitt
stendur mér ljóst fyrir hugskots-
sjónum þegar fjölskylda mín færði
sig um set úr lítilli íbúð í Alþýðuhús-
inu á Ísafirði í húsið Hrannargötu 3
og gerðist þannig nágranni Finn-
bjarnar málara sem bjó á númer
eitt. Garðar þessara húsa lágu nátt-
úrlega saman, umkringdir stakket-
um og var einn spelurinn laus.
Gegnum þetta gat tókust kynni sem
urðu að djúpri vináttu, sem entist
okkur ævina á enda.
Dúddi var árinu yngri þannig að
við tengdumst ekkert gegnum skól-
ann og námið. Samt leið varla sá
dagur að við ekki hittumst, ýmist til
að taka þátt í leikjum í þeim fjöl-
menna barnahópi, sem um þessar
mundir var að vaxa úr grasi og möl
Mánagötu, Hrannargötu og Sólgötu
– og seinna varð skipulagður
íþróttafélagsskapur undir óskoraðri
forystu Péturs Sigurðssonar, síðar
verkalýðsforingja – eða til leikja
heima hjá Dúdda. Þar var ég
heimagangur um margra ára skeið
við mikið og gott atlæti Sigríðar
móður hans og samband okkar
Dúdda náið, nánast eins og sam-
rýndir bræður væru.
Hús Finnbjarnar málara var æv-
intýrahús með mörgum vistarver-
um. Þar var hátt til lofts og vítt til
veggja, eins og gjarnan var í þess-
um stóru húsum sem flutt voru inn
tilhöggvin frá Noregi á árunum
milli aldamóta og fyrra stríðs.
Bjartur og rúmgóður kjallari var
undir öllu húsinu, tilvalinn staður
fyrir ýmsar framkvæmdir svo sem
flugdrekasmíði og sprengiefnafram-
leiðslu eftir uppskriftum sem við
fundum í dönsku blöðunum. Þá var
háaloftið ekki síðra. Þar lágu dönsku
blöðin, Hjemmet og Familie Journa-
len innbundin í bunkum og mátti
þar ýmist rýna í langar framhalds-
myndasögur, eða klippa út úr þeim
myndir og líma á karton og búa
þannig til kastala, bjálkakofa eða
virki, sem síðan mátti geyma þarna
á loftinu til betri tíma, þegar byl-
urinn öskraði úti og allt fór á kaf í
snjó.
Það sem hins vegar setti svip á
húsið og heimilisbraginn var tónlist-
in. Tónlistin bókstaflega flæddi þar
um allar vistarverur, stiga og ganga.
Heima hjá mér voru bækur í fyr-
irrúmi. Í húsi Finnbjarnar málara
varð hins vegar ekki þverfótað fyrir
hljóðfærum af öllu tagi. Fyrir utan
bæði orgel og píanó, lágu þar út um
allt harmónikkur af ýmsum gerðum
og bæði strengja- og blásturshljóð-
færi. Þar voru fiðla, gítarar, banjó
og mandolín, trompet og trombónar,
saxófónar og trommusett. Og svo
var þar forláta grammófónn upp-
trekktur og varð mér það einhvern
tíma á að slíta í honum fjöðrina þrátt
fyrir viðvaranir um að stilla kröftum
í hóf við þessa aðgerð og skammast
mín enn fyrir skemmdarverkið.
Einhvern tíma heyrði ég gamla
Finnbjörn slá því fram að rétti stað-
urinn fyrir bækur væri á bókasöfn-
um. Þangað gætu menn farið van-
hagaði þá um bók eða leituðu þeir
einhverrar sérstakrar vitneskju.
Músík yrðu menn hins vegar að geta
framkallað á stundinni, þegar geð-
blær og hugarástand svo byði.
Þessi ár samheldni og eindrægni
fylgdu okkur Dúdda gegnum lífið,
þótt leiðir skildu, hvor héldi sinn veg
og við slitum ekki svo mjög þrösk-
uldum hvor hjá öðrum. Enn eiga
Finnbjarnarhús og íbúar þess sinn
samastað í draumum mínum og veit
jafnan á gott. Það er því með sárum
söknuði, sem ég kveð góðan dreng
og nánasta vin, sem ég hef eignast
um ævina. Öllu hans fólki sendum
við Guðrún innilegar samúðarkveðj-
ur við fráfall míns kæra bernskuvin-
ar.
Ólafur Hannibalsson.
Vin sínum
skal maður vinur vera
og gjalda gjöf við gjöf.
Hlátur við hlátri
skyli höldar taka
en lausung við lygi.
Þessi orð úr Hávamálum komu
okkur í hug þegar við fréttum að
frændi okkar og vinur, Þórður Finn-
björnsson flugstjóri, væri horfinn
yfir móðuna miklu.
Fá orð lýsa betur mannkostum
þessa góða drengs enda voru Háva-
mál honum mjög hugleikin og vitn-
aði hann oft í þau og þá ekki síst
þennan hluta þeirra.
Dúddi frændi eins og við og dætur
okkar kölluðum hann ávallt var
miklu meira en föðurbróðir, hann
var svaramaður við brúðkaup okkar
og ávallt nálægur hvort sem var í
gleði eða sorg. Margar góðar stund-
ir áttum við saman og það var unun
að finna hversu vel lesinn hann var
og fróður um margvísleg efni.
Hann hafði skoðun nánast á öllu
og það var hrein hugarleikfimi að
takast á við hann í rökræðum enda
var hann tilfinningavera og rökfast-
ur og því ekki auðvelt að hnika hon-
um. Þar sem við öll eigum ættir að
rekja til Vestfjarða fór ekki hjá því
að stundum hvessti allhressilega í
samskiptum okkar en aldrei svo að
nokkurn skugga bæri á okkar ein-
lægu vináttu og gagnkvæma virð-
ingu.
Hans er sárt saknað en minning
um drengskaparmann og traustan
bakhjarl mun lifa.
Við sendum Elísabetu, Siggu,
Þorbjörgu, Viðari Braga, Rögnu
Báru og fjölskyldum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan guð að styrkja ykkur á þess-
um erfiðu stundum.
Vin sínum
skal maður vinur vera,
þeim og þess vin;
en óvinar síns
skyli engi maður
vinar vinur vera.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta,
geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
Sigrún Ingólfsdóttir,
Einar Bollason.
Þórður Guðjón Finnbjörnsson
✝ Gunnar Steins-son fæddist á
bænum Bakka í
Ólafsfirði 5. sept-
ember 1922. Hann
andaðist á Dval-
arheimilinu Horn-
brekku á Ólafsfirði
7. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru þau Steinn
Jónsson frá Móafelli
í Fljótum, f. 1877, d.
1958, og Júlíana
Einarsdóttir frá
Narfastöðum í
Skagafirði, f. 1894, d. 1964. Þau
Steinn og Júlíana eignuðust fimm
börn. Elstur var Gunnar, þá Jón
Gunnlaugur, f. 1925, d. 1990, Sig-
urjón Helgi, f. 1927, d. 1948 af
Ólafssyni. Þegar hann hætti í
múrverkinu hóf hann störf hjá
Fiskvinnslu Magnúsar Gamalíels-
sonar og starfaði þar til ársins
1985, er hann varð að hætta
vegna veikinda. Gunnar keypti
sér árið 1947 húsnæði á Ólafsvegi
16 á Ólafsfirði, og bjó hann þar
alla tíð, fyrst ásamt foreldrum
sínum, en einn eftir að þau létust.
Eftir að móðir hans lést kom það í
hlut Sigríðar systur hans að
hugsa um hann, og má segja að
Gunnar hafi orðið einn af fjöl-
skyldunni í Gunnólfsgötu 16.
Á sínum yngri árum stundaði
Gunnar skíðaíþróttina, bæði svig
og stökk, og vann til verðlauna í
þeim greinum. Gunnar var mikill
dýravinur, átti góða hesta og hélt
kindur, fyrst einn en síðar með
mági sínum.
Gunnar verður jarðsunginn frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag, og hefst
athöfnin klukkan 14.
slysförum, Ástvaldur
Einar, f. 1930, bú-
settur á Ólafsfirði,
og Sigríður Katrín,
f. 1933, búsett á
Ólafsfirði.
Eftir viðkomu á
nokkrum bæjum í
sveitinni settust þau
Steinn og Júlíana að
í Horninu, sem síðar
varð Ólafsfjörður.
Þau bjuggu á Vest-
urgötu 7, þar sem
Gunnar óx úr grasi.
Hann byrjaði
snemma að vinna, fyrst sem land-
maður, við beitningar og annað
sem viðkom útgerð. Lengst vann
hann við múrverk, hjá þeim Gísla
Magnússyni og síðar Stefáni
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast frænda míns, Gunnars
Steinssonar, sem lést á Dvalarheim-
ilinu Hornbrekku, Ólafsfirði, þann 7.
júní sl. Þegar ég lít til baka hefur
frændi alltaf verið í kringum mig.
Þegar ég var sjö eða átta ára, þá var
ég að fylgjast með nokkrum strákum
veiða í ósnum heima. Ég átti ekki
neinar veiðigræjur, en hafði um tíma
haft augastað á veiðihjóli og stöng í
búðinni hjá honum Mumma. Ég
hljóp heim til frænda og spurði hvort
hann vildi ekki gefa mér þessar
veiðigræjur. Hvað segirðu Böddi
minn, langar þig til að veiða?
Heyrðu, farðu til hans Mumma og
segðu honum hvað þú vilt fá, ég geng
svo frá greiðslunni við hann. Eftir að
amma dó varð frændi einn af fjöl-
skyldunni í Gunnólfsgötu 16, og veit
ég að þar var vel hugsað um hann.
Frændi hafði gaman af því að veiða,
og fórum við margar veiðiferðir fjöl-
skyldan, en okkar bestu stundir voru
þegar við veiddum í Fjarðaránni
heima, en frændi var góður veiði-
maður.
Eftir að við Elsa giftumst og
stofnuðum fjölskyldu, þá fylgdist
frændi vel með okkar högum. Börnin
okkar fjögur voru mikið í íþróttum,
og ég veit að frænda fannst oft nóg
um allar ferðirnar, en hafði samt
lúmskt gaman af, og hringdi gjarnan
til þess að vita hvernig þeim gekk,
þegar þau voru að keppa. Frændi
var alltaf bara kallaður frændi, ég
minnist þess að í einu afmæli Sveins
Gunnars, nafna hans, fór einn krakk-
inn til hans og spurði: Heitir þú bara
frændi? Frændi svaraði: Nei vinur,
ég heiti Gunnar, en er alltaf kallaður
frændi.
Það verður öðruvísi núna að koma
í fjörðinn, keyra Ólafsveginn og sjá
hann ekki á bak við gardínuna.
Elsku mamma og pabbi, við send-
um ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur, og vonum að góður guð
styrki ykkur á þessum tímamótum.
Elsku frændi, þín verður sárt
saknað.
Fjölskyldan Birkihlíð 16,
Sauðárkróki.
Gunnar Steinsson
30-50% afsláttur
af granít legsteinum
✝
Við þökkum af heilum hug auðsýnda samúð og
veittan stuðning í veikindum og við andlát elsku-
legrar dóttur okkar, systur og barnabarns,
EMMU KATRÍNAR GÍSLADÓTTUR.
Læknum, hjúkrunarfólki og öðru starfsfólki deildar
22E á Barnaspítala Hringsins og sr. Vigfúsi Bjarna
Albertssyni þökkum við kærlega fyrir frábæra
umönnun, nærgætni og hlýju fyrir og eftir andlát
Emmu K.
Gísli Hjartarson, Gréta Ingþórsdóttir,
Baldvin Hugi Gíslason,
Greipur Þorbjörn Gíslason,
Gerða Friðriksdóttir,
Þorbjörg Daníelsdóttir.


  


 



 
    
       
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar móður,
tengdamóður, systur, föðursystur, mágkonu og
ömmu okkar,
KRISTJÖNU SIGURÐARDÓTTUR SIGURZ,
Skógarbæ,
áður Dunhaga 21,
Reykjavík.
Færum hjúkrunarfólki og öðrum í Skógarbæ okkar
bestu þakkir fyrir frábæra umönnun og hlýju.
Guðrún Lárusdóttir Islandi, Christopher Bo Bramsen,
Richard S. Islandi, Nanna Islandi,
Áslaug Sigurz,
Skúli Eggert Sigurz, Ingunn Þ. Jóhannsdóttir,
Ásta Hauksdóttir Sigurz,
Kittý Johansen
og ömmubörn.