Morgunblaðið - 18.06.2007, Side 28

Morgunblaðið - 18.06.2007, Side 28
28 MÁNUDAGUR 18. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR Elsku afi. Það er mikill missir að þér. Þú sem varst svo skynsamur og tókst okkur alltaf svo vel, þrátt fyrir galla okkar. Þið amma tókuð mér alltaf svo vel þegar ég kom á Faxó að sníkja rauðan brjóstsykur. Ég man alltaf þegar þú baðst mig að hjálpa þér við við að bóna bílinn þegar ég var um sex ára gömul. Það var því- líkur heiður, því „Doddabíllinn“ var þér allt. Og þú varst alltaf svo dug- legur að passa okkur og svo þolin- móður þegar ég var að biðja þig að segja mér einu sinni enn sögurnar þínar. Og þú hafðir samt alltaf jafn gaman af því. Eftir að við mamma fluttum til ykkar baðstu mig svo oft að koma með þér niður í fýrkompu til að kynda húsið. Ég á alltaf eftir að minnast þín, því ég lít svo mikið upp til þín. Í haust vorum við beðin um í skólanum að skrifa um hetjur og ég skrifaði um þig, því þú hefur gengið í gegnum svo margt á lífsleiðinni. Gígja Óskarsdóttir. Elsku Doddi afi. Í dag erum við að kveðja þig, og þá rifjast upp margar góðar minningar. Fyrst kemur upp í hugann bíladellan hjá þér, bíllinn þinn alltaf stífbón- aður og mikið varstu ánægður þegar við sögðum þér að hann glansaði meira en aðrir bílar. Svoleiðis vild- irðu hafa hann. Þegar Hrund gifti sig og bíllinn þinn var brúðarbíll eydd- irðu tveimur vikum í að pússa hann og bóna á hverjum degi. Það voru sko sex bónlög á bílnum! Enda var hann flottur. Ýmislegt fengum við að bralla með þér, fara niður í brunn að hjálpa þér að kynda, leika okkur í kartöflu- geymslunni, leika í netunum, hlusta Þórður Stefánsson ✝ Þórður Stefáns-son fæddist í Vestmannaeyjum 17. júní 1924. Hann lést á Heilbrigð- isstofnun Vest- mannaeyja 4. júní síðastliðinn og var útför hans gerð frá Aðventkirkjunni í Eyjum 11. júní. á sögur um Gýpu, Ein- björn og Tvíbjörn o.fl. og ekki fannst okkur leiðinlegt þegar þú sagðir „Eigum við að biðja ömmu að kaupa bensín?“ Þá vissum við að við fengjum bíltúr og súkkulaðimola. Jákvæði þitt og skynsemi munum við reyna að hafa að leið- arljósi, því ef einhver ætti skilið að fá Fálka- orðuna værir það þú elsku afi, fyrir bar- áttuþrek og viljastyrk. Við þökkum þér fyrir að vera alltaf svona þolin- móður og góður við okkur. Guð blessi Ingu ömmu, Hrönn og mömmu, þær hafa misst svo mikið. Þínar afastelpur, Erla, Hrund og Þóra. Elsku Doddi frændi! Ég man eftir því þegar ég kom einu sinni í heimsókn til ykkar Ingu til Vestmannaeyja og fékk dýrindis pönnukökur. Svo varstu svo góður að gefa mér fimmhundruðkall áður en ég fór heim. Síðast þegar ég kom í heimsókn, þá fékk ég vöfflur og við töluðum um daginn og veginn. Þú sagðir mér frá því hvernig lundinn grefur sér holu og verpir svo í hana. Það hafðirðu séð þegar þú varst lítill strákur og mér þótti fróðlegt að heyra af því. Mér fannst líka gaman að fá ykkur Ingu í heimsókn til ömmu og Adda. Þá passaði ég vel að opna allar hurð- ir fyrir þig. Svo borðuðum við pönnu- kökur hjá ömmu. Það var gott að þú fékkst hvíldina eftir erfið veikindi, Doddi minn, en þín verður sárt saknað. Skilaðu kveðju til afa míns og allra sem ég þekki í Himnaríki. Nú ertu lagður lágt í moldu og hið brennheita brjóstið kalt. Vonarstjarna vandamanna hvarf í dauðadjúp, en drottinn ræður. (Jónas Hallgrímsson) Þinn frændi Sjafnar. „Það er svo fallegt í Mýrdalnum“ sagði Doddi mágur eitt sinn nýkom- inn til Akureyrar með Ingu sinni. Það sem geymir þessa fullyrðingu í minningunni alla þessa áratugi er, að þá var Doddi búinn að vera blindur í áratugi. Hvernig vissi hann um fegurð Mýrdalsins og að hún hefði haldist? Inga og Doddi voru svo samrýmd að það var aldrei minnst á annað þeirra án hins, að minnsta kosti ekki hér fyrir norðan. Á ferðum þeirra um landið lýsti Inga því sem fyrir augun bar á það greinagóðan hátt að fegurð Mýrdals- ins og alls annars skilaði sér í frá- sögn hennar. Doddi var enn ungur maður þegar hann lamaðist að hluta til og missti sjónina, en þrátt fyrir það hélt hann jákvæði sínu og kímni. Hann er að því leyti fyrirmynd okkar hinna sem höfum þó ekki yfir miklu að kvarta. Síðustu árin hafa heimsóknir okkar systkinafjölskyldnanna strjálast eins og gengur, en sambandið alltaf haldist gott. Síðast hittumst við í glæsilegri áttræðisafmælisveislu Ingu í Eyjum. Ingu, Hrönn, Hönnu og fjölskyld- um þeirra sendum við samúðar- kveðjur suður yfir fjöll og haf. Una og Þórir á Akureyri. Í dag er einstakur maður kvaddur hinstu kveðju. Við hjónin kynntumst Dodda og Ingu vel rétt eftir gos þeg- ar við fluttum ung til Vestmannaeyja þar sem þessi góðu hjón, ásamt öðr- um trúsystkinum, tóku okkur að sér, hlúðu að okkur á allan hátt og gerðu allt sem þau gátu til að okkur liði sem best. Ósjaldan vorum við heima hjá þeim í góðu yfirlæti eða fengum bílinn þeirra lánaðan til að skoða okkur um eða sýna gestum Eyjarn- ar. Ungur missti Doddi sjónina en já- kvæði hans, bjartsýni og trú var ein- stök. Það var líka sérstök upplifun að sjá Dodda við vinnuna sína í bíl- skúrnum þar sem hann stjórnaði fólki í vinnu og handlék tógvélina eins og alsjáandi væri. Fumleysið og öryggið var aðdáunarvert. Það hefur verið okkur blessun og hvatning að kynnast Dodda. Við vottum Ingu, Hrönn og Hönnu, fjöl- skyldum þeirra og öðrum ástvinum samúð okkar og biðjum þeim hugg- unar og styrks. Einar Valgeir og Karen Elizabeth. Með nokkrum orð- um vil ég minnast föðurbróður míns Axels Guð- mundssonar er lést á heimili sínu 24. apríl sl. Útför hans var gerð frá Bú- staðakirkju 7. maí og var það lát- laus en virðuleg athöfn. Axel var fæddur að Bakka í Vestur-Fljótum en þar bjuggu for- eldrar hans, þau Ólöf Anna Björnsdóttir frá Sigríðarstöðum og Guðmundur Jónsson frá Aust- arahóli. Á fjórða ári missti Axel föður sinn en áður hafði hann misst tvo eldri bræður sína. Þeir feðgar létust allir úr lungnabólgu með nokkurra missera millibili. Á þessum árum var engin sam- félagsþjónusta nema sveitarfélagið sem allir forðuðust í lengstu lög að þiggja aðstoð frá. Það voru þung spor fyrir ömmu mína er hún lét frá sér tvö eldri börn sín, þau Pál er fór í fóstur til Guðmundar bónda að Laugalandi og Líneyju er fór í fóstur til Eiríks bónda að Reykjarhóli. Þeir Guðmundur og Eiríkur voru ömmubræður þeirra systkina, en Axel fylgdi móður sinni. Síðar giftist amma Hafliða Eiríkssyni frá Reykjarhóli og bjuggu þau lengst af í Neskoti í Flókadal og hjá þeim ólst Axel upp, ásamt þeim Guðrúnu hálf- systur sinni og Hafliða Frímanns- syni. Á sjötta áratugnum flutti fjöl- skyldan frá Neskoti og til Akra- ness og nokkrum árum síðar var flutt áfram og til Reykjavíkur, að Bergþórugötu 25. Mig furðaði á gestakomunni á Bergþórugötuna til þeirra ömmu, Hafliða og Axels en þar komu hin- ir ólíklegustu menn. Utangarðs- menn ekkert síður en hvítflibbar Axel Guðmundsson ✝ Axel Guðmunds-son fæddist á Bakka á Bökkum í Vestur-Fljótum í Skagafjarðarsýslu 9. september 1924. Hann lést á heimili sínu þriðjudaginn 24. apríl síðastlið- inn. Útför Axels var gerð frá Bústaða- kirkju 7. maí sl. og allt þar á milli. Öllum tók amma jafnvel og bar þeim mat og kaffi. Hafliði þurfti um margt að ræða og það skipti hann ekki máli hvað- an hann fékk fréttir og fróðleik. Axel kom yfirleitt heim í há- deginu og hitti oft gestkomandi. Er hann kom síðan heim á kvöldin að lokinni vinnu sinni hafði hann oftar en ekki gert vísu eða vísur um viðburði dagsins. Þetta samfélag varaði í allmörg ár eða þar til að Axel kvæntist henni Rannveigu sinni. Eftir það held ég að hann hafi litið til móður sinnar og fóstra daglega á meðan þau lifðu. Axel hugsaði vel um bíla sína og skipti engu hvort hann ók á Ford herjeppa árgerð 1942, Chevrolet eða Benz. Bílar hans voru hreinir og stífbónaðir. Axel var vel meðalmaður á velli, snyrtimenni til fara og kvikur í öll- um hreyfingum Axel var vel ritfær og hafði hann mjög stílhreina, sérstæða og vel læsilega rithönd, sem allir mættu vera stoltir af. Hann var ís- lenskumaður góður og átti hann mjög létt með að gera vísur og kvæði og orðaforði hans virtist nær óþrjótandi. Hann sá spaugilegu hliðarnar á tilverunni og var ætíð jákvæður og gekk hægt um gleðinnar dyr. Hann vildi jafnan vera viss um að hann stæði jafnfætis og með fast undir báðum fótum. Aldrei heyrði ég hann hallmæla nokkrum manni og mig undraði oft vitneskja hans um fólk, ættir þess og tengsl, enda stálminnugur þar til heilsu hans tók að hraka. Axel kvæntist árið 1973 Rann- veigu Jónsdóttur frá Brjánsstöð- um á Skeiðum. Þau voru samhent, gestrisin og fjölskyldurækin hjón sem héldu tryggð við vini sína. Rannveig mín. Við Gunna og börnin vottum þér samúð okkar. Lifðu í Guðsfriði. Blessuð sé minn- ing Axels frænda míns. Guðmundur Óli. ✝ Hallur ÞórHallgrímsson fæddist í Hólum í Laxárdal 2. mars 1921. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga á Húsavík 6. maí síð- astliðinn. For- eldrar hans voru hjónin Sigurbjörg Vilhjálmsdóttir, f. 1884, d. 1968, og Hallgrímur Tryggvi Hallgríms- son, f. 1887, d. 1978. Systkini Halls Þórs voru Sigríður, f. 1913, d. 1999, og Vilhjálmur, f. 1917, d. 1980. Hallur kvæntist árið 1955 Guðrúnu Pétursdóttur frá Ár- hvammi í Laxárdal, f. 7. október 1930, og eignuðust þau þrjú börn, þau eru: 1) Pétur, f. 1955, kvæntur Regínu Hallgríms- dóttur, f. 1962. Synir þeirra eru Jón Þór, f. 1979, og Tryggvi Þór, f. 1995. 2) Sigurbjörg, f. 1958, gift Kristjáni Erlendssyni, f. 1956. Börn þeirra eru Sædís, f. 1983, í sambúð með Ómari Inga Tryggvasyni, f. 1980, og Björg- vin, f. 1995. 3) Hallgrímur, f. 1962, kvæntur Erlu Þórunni Ásgeirs- dóttur, f. 1960. Börn þeirra eru a) Hallur Þór, f. 1982, í sambúð með Unni Gísladóttur, f. 1983, dóttir þeirra er Kristey Marin, f. 2005, b) Sylvía Rún, f. 1983, í sam- búð með Kristjáni Friðriki Sigurðssyni, f. 1981, c) Harpa Rut, f. 1987, í sambúð með Gunnari Marteinssyni, f. 1983, d) Guðrún Þóra, f. 1993, og e) Ásgeir Þór, f. 1993. Hallur Þór ólst upp í Hólum, Laxárdal og byrjaði þar búskap með Guðrúnu eiginkonu sinni árið 1956. Árið 1960 fluttu þau í nýbýli frá Hólum, Árhóla, og bjuggu þar til ársins 2006 er þau fluttu til Húsavíkur. Útför Halls Þórs var gerð frá Þverárkirkju í Laxárdal 12. maí. Elsku pabbi minn Hversu erfitt er að þurfa að kveðja þig og að hugsa til þess að þú sért ekki lengur til staðar, þó er það mér mikil huggun að vita að þú kvelst ekki lengur, nú líður þér loksins vel, angist og kvöl eru nú liðin tíð. Minningarnar um þig á ég þó eftir, þær getur enginn tekið frá mér. Margs er að minnast og margs er að sakna, það á vel við nú. Ég minnist þess hve notalegt mér fannst að vera í návist þinni, við bústörfin eða á kollinum í eld- húsinu heima þar sem ég eyddi mörgum stundum í fangi þínu, hve samkenndin var sterk, orð voru al- veg óþörf. Þú varst alltaf frekar fámáll en það sem þú sagðir hljómaði sem lög í mínum eyrum og bar ég ávallt mikla virðingu fyrir þér. Þú varst hæglátur mað- ur og blíður með einstakt skop- skyn sem yljar mér enn í dag. Þú áttir ávallt auðvelt með að fá mig til að gera allt fyrir þig með þessu góðlátlega fasi. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margt að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Með þessum orðum vil ég þakka þér fyrir allar stundirnar sem við áttum saman og allt sem þú hefur gefið mér. Minning þín verður ávallt geymd í hjarta mér, hún lýs- ir mér leiðina í gegnum lífið. Ég er stolt af því að vera dóttir þín. Guð geymi þig elsku pabbi minn. Þín, Sigurbjörg. Hallur Þór Hallgrímsson ✝ Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, systir, amma og langamma, SVANHILDUR MARÍA JÚLÍUSDÓTTIR, áður til heimilis á Kirkjuteigi 17, Reykjavík, lést á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánudaginn 11. júní. Útförin fer fram frá Laugarneskirkju þriðjudaginn 19. júní kl.15.00. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem viljast minnast hennar er bent á samtök Alzheimersjúklinga. Bolli A. Ólafsson Hildur Bolladóttir, Ófeigur Björnsson, Gunnar Bollason, Svala Ágústsdóttir, Gunnar Svanberg, barnabörn og barnabarnabörn. Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum. Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til- tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila- frestur rennur út. Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.