Morgunblaðið - 18.06.2007, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. JÚNÍ 2007 29
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
FRIÐFINNUR ANNO B. ÁGÚSTSSON,
lést á LSH í Fossvogi fimmtudaginn 14. júní.
Útför auglýst síðar.
Helga Hafberg,
Engilbert Ólafur Friðfinnsson, Guðbjörg Gísladóttir,
Hafsteinn Ágúst Friðfinnsson, Kolbrún Birna Halldórsdóttir,
Ari Friðfinnsson, Þuríður Kristín Sigurðardóttir
og barnabörn.
✝ Njáll Halldórs-son fæddist á
Bakkafirði 2. októ-
ber 1915. Hann lést
í Sundabúð á
Vopnafirði 11. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Halldór Runólfsson
kaupmaður á
Bakkafirði, f. 1.10.
1870, d. 27.8. 1920,
og Sólveig Krist-
jana Björnsdóttir
húsmóðir, f. 18.6.
1883, d. 14.11. 1974.
Systkini Njáls voru Hilma Fann-
ey, f. 1909, d. 1923, Baldur, f.
1911, d. 1926, Bragi, f. 1912, d.
1998, Jón G., f. 1914, d. 1993,
Flosi, f. 1916, d. 1984, og Berg-
þóra, f. 1917, d. 1996.
Eiginkona Njáls er Guðrún
Margrét Árnadóttir húsmóðir, f.
17.8. 1921. Hún er dóttir hjón-
anna Árna Friðrikssonar útvegs-
bónda á Bakkafirði og Petrínar
Pétursdóttur húsmóður. Njáll og
Guðrún hófu búskap 1947 og börn
þeirra eru: 1) Reynir, f. 15.4.
1947, maki Sigþrúður Rögnvalds-
dóttir, þau eru búsett á Höfn og
eiga þrjá syni, þeir eru: a) Njáll
Fannar, f. 1978, sambýliskona
Þóra Þórgeirsdóttir, þau eiga
tvær dætur og eru búsett í
Reykjavík, b) Rögnvaldur Ómar,
f. 1979, og c) Ágúst Ragnar, f.
1983, báðir búsettir á Höfn. 2)
Stúlka, f. 9.5. 1950, d. 1950. 3)
Halldór, f. 29.3. 1953, maki Bryn-
hildur Óladóttir,
þau eru búsett á
Skeggjastöðum og
eiga fjögur börn,
þau eru Guðrún
Margrét, f. 1999,
Njáll, f. 2001, Himri,
f. 2003, og Þórey
Lára, f. 2005. 4)
Hilma Hrönn, f. 1.5.
1958, maki Áki Her-
mann Guðmunds-
son, þau eru búsett
á Bakkafirði og eiga
þrjú börn, þau eru
a) Sólveig Helga, f.
1977, sambýlismaður Andri Árna-
son, þau eiga einn son og eru bú-
sett í Reykjavík, b) Guðmundur
Hlífar, f. 1994, og c) Flosi Hrann-
ar, f. 1997. 5) Árni Bragi, f. 31.1.
1967, búsettur á Bakkafirði.
Njáll ólst upp á Bakkafirði.
Hann fór ungur til sjós og keypti
sinn fyrsta bát 1933 er hann var
18 ára og hóf þá útgerð á Bakka-
firði. Hann stundaði síðan útgerð
þaðan auk þess sem hann var með
fiskverkun af eigin báti. Njáll var
til sjós frá Vestmannaeyjum á
vertíðum árin 1941 til 1943. Þá
var hann háseti á seglskipinu
Arctic er það rak upp vestan við
Mýrar á Snæfellsnesi 17. mars
1945. Njáll og Guðrún bjuggu alla
tíð á Bakkafirði en þar byggðu
þau íbúðarhúsið Vík og fluttu þar
inn árið 1957.
Njáll verður jarðsunginn frá
Skeggjastaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Það er komið að kveðjustund og
kominn er nýr dagur sem er upphaf-
ið að tilveru án þín, tilveru sem ég
er ekki tilbúin fyrir. Þrátt fyrir háan
aldur þinn var lífsviljinn þinn og
seiglan svo ótrúlega sterk og ein-
kennandi fyrir þig. Síðastliðin tvö ár
hefur þú verið að missa þrek og
þrótt. Alltaf varstu samt geðgóður
og lést veikindi þín ekki bitna á fólk-
inu í kringum þig. Þú sagðir samt
oft: Það hefði verið gaman að geta
gengið úti núna. Þrátt fyrir viljann
til að berjast áfram var kallið komið
og tími til kominn að láta undan.
Eftir stendur djúpt þakklæti fyrir
þann tíma sem við áttum saman og
það að hafa fengið að vera hjá þér
allt til enda. Það eru forréttindi að
hafa vera svona mikið hjá ykkur
ömmu í Vík. Síðustu daga hef ég
leitt hugan að öllum þeim fjölmörgu
minningum sem ég á um okkur sam-
an og þeim góðu stundum sem ég á
úr Vík. Veður og sjór voru þér hug-
leikin og þú varst sjómaður að guðs-
náð. Þér gekk vel og vil ég þakka
því hversu iðinn og duglegur þú
varst.
Eitt af því fyrsta sem ég man eftir
okkur saman er þegar þú dróst mig
út á Bjarg á bláa trésleðanum sem
þú smíðaðir. Þar sem við færðum
húsfreyjunni vatn inn úr vatnshús-
inu ofan við bæinn. Einnig minnist
ég margra ferða okkar saman í bíln-
um þínum þar sem stoppað var
reglulega og þú tókst í nefið. Á
kvöldin gekkstu niður tangann þar
sem þú hlustaðir á ölduniðinn og
spáðir í veður morgundagsins. Það
var vinsælt hjá mér að fara með þér,
þar sem ég hlustaði á þig blístra lágt
en þegar ég spurði þig hvaða lag
þetta væri sagðir þú við mig: „Þetta
er duggaravísa“. Þú varst hæglátur
maður en stutt var í kímnigáfu þína.
Þú lagðir rækt þína við fjölskylduna,
því hún var þér allt. Það var nú
kannski ekkert skrítið ef maður
leiðir hugann að æsku þinni þar sem
berklarnir tóku tvö systkini þín og á
svipuðum tíma misstuð þið föður
ykkar. Tvö systkini þín ólust upp
annarstaðar þar sem Sólveig móðir
þín gat ekki brauðfætt ykkur öll.
Mér finnst það vel við hæfi að þú
sért borinn til grafar í dag, afmæl-
isdag Sólveigar ömmu. Konu sem ég
hitti aldrei en þekki vegna þess
hversu vel minning hennar lifði hjá
ykkur ömmu.
Elsku afi, svona mun minning þín
lifa í hjörtum okkar. Kveð ég þig
með vísu eftir föður þinn, Halldór
Runólfsson:
Sofðu vært hinn síðasta blund.
Sæt er lausn frá heimsins þrautum.
Guðs á helgum himnabrautum.
Ástvinir fá endurfund.
Þín
Sólveig Helga Ákadóttir.
Njáll Halldórsson
Ég þekkti Hauk
tengdaföður minn
ekki í mörg ár en
hann var þannig mað-
ur að ég var ekki
lengi að tengjast honum. Ég fann
strax hve honum þótti vænt um
fjölskylduna sína og það var gagn-
kvæmt. Einnig var það auðfundið
að hún var honum allt.
Haukur hafði gaman af því að
spjalla og fræða okkur hin um allt
milli himins og jarðar enda hafði
hann ótrúlega þekkingu á öllu
mögulegu og ómögulegu. Hann
hafði mikinn áhuga á heimsmálun-
um og sterkar skoðanir á flestu því
sem gerðist úti í heimi. Mér fannst
hann alltaf svo réttsýnn og oft höfð-
um við sömu skoðanir á málunum.
Haukur hafði líkt og ég gaman af
tungumálum og átti auðvelt með að
tala mörg þeirra. Hann var vel að
sér í fjármálum og hafði iðulega
rétt fyrir sér þegar rætt var um
þróun hlutabréfa og gjaldmiðla.
Þegar Haukur var annars vegar
var alltaf stutt í húmorinn og hann
gerði að gamni sínu alveg fram á
síðasta dag. Mér þótti vænt um að
fá tækifæri til þess að vera hjá hon-
um síðustu dagana, það hefur ef-
laust gefið mér meira en honum því
það var einstakt að fylgjast með
honum taka hlutskipti sínu með
jafnmiklu æðruleysi og hann gerði.
Elsku Haukur, það eru forrétt-
indi að hafa fengið að kynnast þér.
Ég kveð þig og þakka þér fyrir allt.
Bernharð.
Haukur Einarsson
✝ Haukur Einars-son fæddist á
Akureyri 17. mars
1937. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 30. maí
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Grafarvogskirkju
11. júní.
Elsku afi okkar.
Ekki vegna þess að
við höfum svo mikla
reynslu af því eða vit-
um hvernig er að
sinna því hlutverki að
vera afi, heldur ein-
göngu vegna þess
hve innilegur, kær og
góður þú varst við
okkur, segjum við að
þín mun ætíð verða
sárt saknað í hjörtum
okkar. Þú varst, ert
og verður ætíð sá
sem þroskaðir huga
okkar, gladdir hjörtu okkar og
færðir okkur slíkt öryggi að jafn-
vel heil heimsálfa myndi engu
kvíða.
En nú ertu ekki lengur hér, ekki
hér hjá okkur í þinni holdlegu
mynd en hin andlega mun aldrei
gleymast. Við munum halda áfram
að minnast þín, meðal annars í
brosinu hennar ömmu, fuglunum,
kyrrðinni, náttúrunni, sex-fréttun-
um, smjörsteiktu kótilettunum og
öllu því sem þú unnir svo heitt.
Að baki þér liggur mikil og góð
arfleið, arfleið sem við hyggjumst
bera áfram með því að segja sögur
af því þegar afi hjálpaði til við að
vinna alls kyns leiki á Bylgjunni og
þegar afi breytti okkur úr strákum
í karlmenn þegar hann kenndi okk-
ur allt um rafmagn, s.s. hvernig
ætti að skipta um innstungur og
tengja ljós. Umfram allt sögur af
því hversu hjartahlýr þú varst,
gáfaður og mikil fyrirmynd.
Ekkert kemur í þinn stað, elsku
afi, en mikil lifandi ósköp metum
við allt sem þú hefur gert fyrir
okkur og við komum til með að líta
upp til þín þegar við tökumst á við
það verkefni sem þér fórst svo vel
úr hendi, að vera góður afi.
Þín barnabörn,
Heimir Orri Magnússon og
Steinþór Helgi Arnsteinsson.
Elsku afi minn, þú
varst eini afinn sem
ég kynntist, og nú
ertu farinn frá mér
eftir erfið veikindi
sem tóku verulega á alla. Ég vil
byrja á því að þakka þér fyrir allar
þær yndislegar stundir sem rifjast
upp frá því ég var lítil stelpa og
kom í heimsókn til þín og ömmu
Eddu í Eikarlundinn á Akureyri,
þær minningar eru ómetanlegar,
elsku afi. Ég gleymi aldrei til-
hlökkuninni sem kom þegar ég
vissi að ég væri á leiðinni norður í
heimsókn til ykkar. Það brást ekki
svo ég muni að það væri tilbúinn
kvöldmatur um leið og við komum
og þegar ég var orðin svo södd að
ég bara einfaldlega gat ekki meira,
þá sagðir þú alltaf: ,,Þetta er allt í
lagi, ég dreg þig að landi“ og svo
dróstu mig að landi eins og þú
kallaðir það. Öllum ferðunum okk-
ar í Sumó saman með fjölskyld-
unni er líka erfitt að gleyma. Alltaf
þegar okkur krakkana langaði í
sund á Stórutjarnir fórst þú með
okkur, þar kenndirðu okkur að
stinga okkur í laugina, að synda og
oft fórum við í keppni um það hver
gæti kafað lengst yfir laugina og
alltaf fannst mér það jafn merki-
legt að þú gast farið yfir alla laug-
ina án þess að koma einu sinni upp
úr og jafnvel snúið við. Sú mynd af
þér inni í bílskúr í Eikarlundinum
að bardúsa við einhverjar smíðar
vill heldur ekki hverfa frá mér og
hvað þá minningin um þig og
Helgi Hallsson
✝ Helgi Hallssonfæddist á Siglu-
firði 16. febrúar
1931. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Seli á Akureyri 19.
maí síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju
31. maí.
Lappa, hundinn sem
þú elskaðir svo mik-
ið. Þegar þú lést
hann setja framlapp-
irnar upp á sögina og
ryksugaðir svo yfir
hann allan eins og
honum þótti svo gott
með stóru ryksug-
unni þinni. Svo má
ekki gleyma henni
Skvísu okkar sem
þér þótti svo undur-
vænt um, það að þú
skyldir koma til okk-
ar á hverjum morgni,
á meðan heilsan leyfði, til þess
eins að fara með hana í göngutúr
segir nú sitt um hversu mikill
dýravinur þú varst, elsku afi. Það
var ekki fyrr en þú kvaddir okkur
um daginn sem allar þessar minn-
ingar komu og mér finnst sárt að
segja að ég átti erfitt með að muna
eftir þér sem Helga afa, smiðnum
og sjómanninum sem alltaf var svo
gott að sitja í fanginu á í afa-
stólnum, eftir að þú varst langt
leiddur af sjúkdómnum sem lék
þig svo grátt. Ég held í raun að þú
sem persóna hafir farið fyrr en ég
gerði mér í raun grein fyrir. Ég
gleymi ekki þeim degi sem þú og
amma voruð í kaffi hjá okkur.
Þetta var ósköp venjulegur dagur
fyrir rétt rúmu ári og ég heilsaði
upp á þig og skrapp síðan út í
smástund og þegar ég kom til
baka mundirðu ekki eftir mér. En
elsku besti afi minn, ég veit það að
þegar ég kem til þín seinna meir
áttu eftir að muna eftir mér og
okkur öllum og lofa ég þér því að
við förum saman í góðan göngutúr
og tökum Lappa og Skvísu með
okkur.
Takk fyrir allt, elsku afi minn,
og takk fyrir að hafa beðið með
það að kveðja þar til ég gekk inn
um dyrnar, því innst inni vil ég
trúa því að það hafi verið ætlun
þín.
Þitt barnabarn
Sunna Lind Höskuldsdóttir.
30-50% afsláttur
af granít legsteinum
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞURÍÐUR HERMANNSDÓTTIR,
Skarðshlíð 23 d,
Akureyri,
áður á Húsavík,
sem lést 12. júní, verður jarðsett frá
Húsavíkurkirkju miðvikudaginn 20. júní kl. 14:00.
Arnviður Ævarr Björnsson,
Eydís Arnviðardóttir, Snorri Pétursson,
Björn Jósef Arnviðarson, Jóhanna Sigrún Þorsteinsdóttir,
Hermann Gunnar Arnviðarson, Unnur Eggertsdóttir,
Börkur Arnviðarson, Inga Dóra Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN PÉTURSSON
húsasmíðameistari
og formaður Félags nýrnasjúkra,
Dverghömrum 18,
Reykjavík,
andaðist þann 30. maí.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 19. júní kl. 11:00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Félag nýrnasjúkra, s. 568 1865
(Salóme).
Auður Thorarensen,
Sólrún Lísa Kristjánsdóttir, Olaf Möller,
Garðar Kristjánsson, Kristín Snore,
Magnús Arnar Sveinbjörnsson, Jófríður Ósk Hilmarsdóttir,
Axel Örn Kristjánsson,
Kristján Örn Kristjánsson, Steinunn Ýr Hjaltadóttir
og barnabörn.