Morgunblaðið - 20.06.2007, Blaðsíða 16

16 MIÐVIKUDAGUR 20. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
Eftir Ástu Sóley Sigurðardóttur
astasoley@mbl.is
Hafnarfjörður | Stefán Breið-
fjörð er nýstúdent Hafnar-
fjarðar þetta árið en hann er
greindur bæði með ofvirkni og
lesblindu og hefur þar af leið-
andi átt við mikla námsörð-
ugleika að stríða. Hann útskrif-
aðist þó með glæsibrag og fínar
einkunnir frá Flensborgarskóla
1. júní síðastliðinn en Stefán æf-
ir ólympíska hnefaleika með
náminu og segir það hjálpa mik-
ið til að halda einbeitingunni í
skólanum.
„Maður á bara að keyra á
draumana,“ segir Stefán og
bætir við að sumir þurfi hjálp –
aðrir ekki en aðalatriðið sé að
gefast ekki upp. „Ég er byrj-
aður að læra að fljúga en það
hefur verið draumurinn síðan
ég var 3 ára. Draumurinn var
alveg að hverfa á tímabili en
hann er kominn upp aftur!“
Stefán hélt ræðu bæði við út-
skriftarathöfn Flensborg-
arskóla og 17. júní-hátíð Hafn-
firðinga en ræðan var, að sögn
Guðrúnar Guðmundsdóttur,
kennara í Flensborg, ótrúlega
hjartnæm, og beindist bæði að
kennarastéttinni og mennta-
kerfinu í heild.
Stefán segir skilaboðin í ræð-
unni vera að stuðningur for-
eldra, fjölskyldna og vina væri
ótrúlega mikilvægur fyrir þá
sem ættu erfitt með skóla-
göngu. Mikilvægt væri að kenn-
arastéttin og menntakerfið gæf-
ust ekki upp á erfiðum
nemendum. „Sumir vilja og
geta ekki og þá kemur stuðn-
ingurinn inn og getur ásamt
viljastyrknum gert ótrúlegustu
hluti“ segir Stefán. Hann vildi
einnig vekja athygli á því
hversu mikilvægar íþróttir
væru til að efla námsgetu.
„Fyrstu sjö árin byrjuðu al-
veg hrikalega, þá var ég í Engi-
dalsskóla en svo þegar ég fór í
unglingadeildina í Víðistaða-
skóla þá hélt vandræðagang-
urinn áfram, maður var agaleg-
ur unglingur, vel erfiður. Í 10.
bekk byrjaði ég að æfa box, það
tók smá tíma en svo fór allt að
segist reyna að hjálpa krökkum
og miðla af reynslu sinni eftir
bestu getu. „Ég hef verið að
taka að mér verkefni fyrir
Hafnarfjarðarbæ að reyna að
hjálpa ungum drengjum að
rétta sinn hlut og það hefur
gengið mjög vel,“ segir Stefán.
„Ég reyni að láta þá finna sjálfa
sig. Einn af strákunum var með
mikinn áhuga á boxi, ég leyfði
strákunum að prufa og þessi
strákur skín núna skært í box-
inu og líður miklu betur.“
Hnefaleikamaður ársins
Stefán var valinn hnefa-
leikamaður ársins 2006 og einn-
ig hnefaleikamaður kvöldsins á
Íslandsmeistaramótinu. Hann
er fyrsti Íslandsmeistarinn í
ólympískum hnefaleikum og fór
fyrir hönd Íslands á Evr-
ópumeistaramót í ólympískum
hnefaleikum sem haldið var í
Búlgaríu en Ísland hefur aldrei
áður sent keppanda á það mót.
Stefán segist hafa verið í
handbolta og fótbolta þegar
hann var yngri en brotnað illa
og hætt eftir það. „Þá datt mað-
ur út og allt hrundi niður á við,
þá fór maður að verða vand-
ræðagemsi,“ segir Stefán og
segir beina tengingu vera á milli
íþróttaiðkunarinnar og hegð-
unar og ástundunar í skóla.
„Ég vil þakka öllum sem eru í
öllum þessum íþróttahreyf-
ingum og sjálfboðastörfum fyrir
okkur hin til þess að æfa og ná
árangri. Hafnarfjarðarbær er
búinn að byggja upp mikil
íþróttamannvirki og niður-
greiðir íþróttir fyrir börnin, en
þá skiptir efnahagsstaða for-
eldra ekki máli og allir geta ver-
ið með og það er náttúrlega al-
veg frábært.“
smella saman og einkunnirnar
mínar fóru að fljúga upp,“ segir
Stefán. „Sumir eru hlaðnari
orku en aðrir og þeir geta ekk-
ert setið heima eða í skólanum
og lært ef þeir fá ekkert tæki-
færi til að losa orkuna.“
Stefán hefur verið að vinna í
félagsmiðstöðinni Hrauninu í
vetur og segir það mjög gaman
en þar er hann að vinna með
unglinga í 8.-10. bekk. Hann
„Maður á bara að
keyra á draumana!“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Íþróttir lykillinn Stefán þakkar íþróttaiðkun að hann hafi fundið
fótum sínum forráð eftir erfiðleika framan af skólagöngu.
Hnefaleikamaðurinn sem sigraðist á námsörðugleikum
Eftir Ástu Sóley Sigurðardóttur
astasoley@mbl.is
„SUMIR veigra sér bara við hlutina og segja: ég get
þetta ekki, ég er með ADHD og lesblindu en það er
engin afsökun að vera með ADHD,“ segir Sigrún
Harðardóttir, námsráðgjafi
við Menntaskólann á Egils-
stöðum, en hún er nú að
skrifa doktorsritgerð um
seiglu nemenda með ADHD
í námi.
Að vera greindur með
ADHD þýðir að viðkomandi
er með athyglisbrest og of-
virkni en sjúkdómurinn er
genatengdur og gengur í
erfðir. Einnig eru margir
með ADD, sem er þá ein-
ungis athyglisbrestur, en
honum fylgir stundum van-
virkni í stað ofvirkni.
„ADHD er að öllum lík-
indum bæði tengt örðugleikum varðandi hegðun og
athygli og varðandi sjálfsstjórn,“ segir í mast-
ersritgerð Sigrúnar, en hún er um framhaldsskólann
og nemendur með athyglisbrest með eða án ofvirkni
(ADHD).
Sigrún segir að seiglan sé ofboðslega mikilvæg hjá
fólki með ADHD. Ef hún sé ekki til staðar þá virki
hjálpin og hjálpartækin ekki sem búin séu til fyrir
þau. Hún segir að oft þurfi foreldrar á leiðbeiningu
að halda til að geta byggt upp þessa seiglu hjá börn-
unum. Algengt sé að börn séu ofvernduð, fái ekki að
taka neina áhættu og leiki sér í vernduðu umhverfi
og bætir við að þetta gildi almennt um börn en þetta
atriði sé sérstaklega mikilvægt fyrir börn með
ADHD.
Aðspurð hvort fleiri séu með ADHD nú en áður,
segir hún: „Almennri þekkingu hefur fleygt fram og
vísindin hafa orðið nákvæmari. Með þessari þekkingu
og vísindum getum við nú skilgreint hvað er óþekkt
og hvað er ADHD.“
Sigrún segir að nýjustu tölur sýni að 7-9% af hverj-
um árgangi þjáist af ADHD og hafi hlutfall drengja í
gegnum tíðina verið ívið hærra en nú sé hins vegar
að koma í ljós að stúlkurnar séu á sama reki en séu
oftar með ADD, og sumar með vanvirknina í stað of-
virkninnar. „Þá fer ekkert fyrir þeim, þær trufla
ekkert, gera engar kröfur og bara hreinlega gleym-
ast, hugurinn er stjórnlaus og reikar bara um,“ segir
Sigrún og bætir við að margar stúlkur fari í gegnum
grunnskólann með þetta án þess að greinast.
Sigrún fékk styrk frá menntamálaráðuneytinu til
að skrifa bók um námstækni fyrir nemendur í fram-
haldsskólum með ADHD og stefnir á að þýða aðra
bók um ADHD.
Seiglan
mikilvægust
Sigrún Harðardóttir
AKUREYRI
ÓLI G. Jóhannsson listmálari er um þessar
mundir staddur í London, þar sem hann mun í
dag halda sýningu í einu af virtustu galleríum
borgarinnar, Opera-galleríinu. Óli er einn fárra
Íslendinga sem fengið hafa að sýna í galleríinu,
sem hefur meðal annars haft verk eftir Erró á
sínum snærum.
„Ég er búinn að vita af þessu galleríi í gegn-
um árin og hef horft þangað vonaraugum,“ seg-
ir Óli. „Þeir reka þetta gallerí í nokkrum borg-
um; í Hong Kong og Singapúr, Feneyjum,
París, London, Miami og New York. Það er ein-
hvern veginn prentað inn í minn haus, að
Opera-gallerí sé efsta hillan. Þeir sem eru vel
tengdir inn í listaheiminn hafa sagt það vera
stóra drauminn að komast þarna inn og nú tókst
það. Það eru margir sem bíða, en Guð og lukkan
voru með mér á þessum vordögum.“
Verkin féllu í kramið hjá söfnurum
Reyndar lágu leiðir Óla og gallerísins saman
fyrr á árinu, sem varð til þessarar sýningar. Að
sögn Marine Selnick, almannatengslafulltrúa
gallerísins, annaðist það sölu á þremur verkum
hans, sem féllu í kramið og seldust snögglega.
Vegna þessa áhuga ákvað galleríið að halda
stærri sýningu á verkum hans.
„Mikilvægur kúnni í Kína keypti mynd,“ seg-
ir Selnick. „Að auki seldum við verk til Belgíu
og Rússlands. Sýningin núna hefur vakið at-
hygli og margir eru spenntir fyrir henni og hafa
boðað komu sína. Sérstaklega Íslendingar bú-
settir í London.“
Þótt mikill áhugi hafi verið á þeim verkum
sem Óli sýndi fyrr hjá galleríinu hefur hann
unnið verk sérstaklega fyrir þessa sýningu. Þau
skírskota til æsku Óla þegar hann var í sveit:
„Málverkin sem sýnd verða úti eru 10-12 stór
málverk, um 1,5 metrar á hvorn kant, og tengj-
ast endurminningum frá því ég var í sveit í
Vatnsdalnum. Uppistaðan í verkunum er ab-
strakt en þó með kennilegum teiknum og í um-
ræddum verkum má sjá töluvert af hestum. Það
er kannski ekki óeðlilegt þar sem tæplega helm-
ingurinn af bardúsi mínu frá degi til dags teng-
ist hrossum, tamningu og umsjón þeirra.
Ég sem sagt hverf nú til baka til þeirra hug-
mynda sem ég hafði þegar ég var að byrja að
sýna sem stráklingur. Ég tek inn hestana, sem
er svolítið spennandi. Annars dett ég alltaf
lengra og lengra frá abstraktverkum þessa dag-
ana. Dagsformið ræður þessu algjörlega.“
Sýningin opnar marga möguleika
Óli viðurkennir að með því að komast að hjá
galleríinu opnist fyrir hann margir möguleikar,
svo framarlega sem vel gengur. Í kjölfarið kann
að koma til frekari samstarf milli gallerísins og
hans, auk þess sem fleiri verkefni bíða hans:
„Ég hef fundið á flakki mínu um Skandinavíu og
önnur Evrópulönd, að það er aukinn áhugi á ís-
lenskri myndlist. Þar er bylgja sem hægt er að
láta sig fljóta með, svo framarlega sem sýning-
arnar gera sig.
Bara við það að komast að hjá Opera-
galleríinu breytist landslagið alveg. Ég fer á
samningafund með eigendum gallerísins í
næstu viku um framhaldið. Ég vil fara fetið í
þessu því þessi heimur er nýr fyrir mér. Það er
rætt um að halda sýningar í fleiri borgum gall-
erísins sem þurfa þá tíma til undirbúnings.
Ég hef einnig fengið boð um að ganga til sam-
starfs við annað gallerí í New York sem felur í
sér vinnu til tveggja ára. Ég hef ekki tekið
ákvörðun um það, því ég vildi einbeita mér að
því verkefni sem ég er að ljúka núna.“
Það virðist með öðrum orðum vera sægur af
tækifærum framundan hjá gamla sjómanninum
Óla G., enda ekki „seinna vænna að fara að kom-
ast í höfn,“ eins og hann orðar það sjálfur.
Óli sýnir í Opera-galleríinu í London
Ljósmynd/Þórhallur Jónsson
Í útrás Verkin sem Óli sýnir í London flétta saman tvo helstu þættina í lífi hans, hestamennsku
og málun, og segist hann sífellt „detta lengra og lengra frá abstraktverkum þessa dagana“.
Í HNOTSKURN
» Óli G. Jóhannsson hélt sína fyrstueinkasýningu árið 1973 en hefur
einbeitt sér að málun síðustu 15 ár, eftir
að hann lenti í vinnuslysi úti á sjó.
»Hann hefur sýnt reglulega í Skand-inavíu og í öðrum Evrópulöndum en
nú kunna að opnast dyr um allan heim, í
galleríum á vegum Opera-gallerísins.
„Stóri draumurinn að
komast þarna inn“
Eftir Hjálmar Stefán Brynjólfsson