Morgunblaðið - 20.06.2007, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. JÚNÍ 2007 29
✝ SteingrímurHelgi Atlason
fæddist á Jófríðar-
stöðum í Hafnarfirði
1. maí 1919. Hann
lést á heimili sínu
miðvikudaginn 6.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Atli Guð-
mundsson verka-
maður í Hafnarfirði,
f. á Tjörn í Miðnes-
hreppi í Gullbringu-
sýslu og Guðlaug
Hendriksdóttir Han-
sen, f. í Mýrarhúsum á Vatnsleysu-
strönd í Gullbringusýslu. Bræður
Steingríms eru Guðmundur, f. 5.9.
1917, d. 18.8. 1990 og Guðlaugur
Kristinn, f. 28.6. 1932.
Steingrímur kvæntist 30.4. 1948
Guðbjörgu Einarsdóttur, f. 30.4.
1920, d. 19.2. 1999, dóttur Einars
Einarssonar klæðskera í Hafn-
arfirði og konu hans Helgu Þor-
kelsdóttur. Börn Steingríms og
Guðbjargar eru: 1) Einar röntgen-
læknir í Reykjavík, f. í janúar
grímur nemi í líffræði, f. 1983, b)
Kristín nemi í menntaskóla, f.
1985, og c) Elín nemi í grunnskóla,
f. 1993.
Steingrímur var sjómaður og
verkamaður til 1941. Hann starf-
aði í Lögreglunni í Hafnarfirði frá
1. okt. 1941 til okt. 1946, og Lög-
reglunni á Reykjavíkurflugvelli
frá nóv. 1946 til nóv. 1947. Hann
var bóndi frá 1948 til okt. 1953.
Síðan í Lögreglunni í Hafnarfirði
frá nóv. 1953, varðstjóri frá 1. okt.
1962 til 1968 og yfirlögregluþjónn
frá 1968 til 1987. Steingrímur var
stofnfélagi í Lögreglufélagi Hafn-
arfjarðar og heiðursfélagi þar.
Keppti ungur í frjálsum íþróttum.
Var mjög virkur í félagsmálum,
sat í stjórn og sinnti trún-
aðarstörfum í mörgum félögum,
m.a. Slysavarnadeildinni Fiska-
kletti, Starfsmannafélagi Hafnar-
fjarðar, Stangaveiðifélagi Hafnar-
fjarðar og Veiðifélaginu Stakka-
vík.
Útför Steingríms verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
1950, kvæntur Stein-
unni Halldórsdóttur
lögfræðingi og hjúkr-
unarfræðingi, f.
1953, þau eiga þrjú
börn, þau eru: a)
Sírnir Hallgrímur
myndlistarmaður, f.
1975, sambýliskona
Lena Kadmark, f.
1978, hann á tvo syni,
Daníel Atla, f. 1994
og Benjamín Loga, f.
2000, b) Tjörvi lög-
reglumaður hjá rík-
islögreglustjóra, f.
1978, kvæntur Þóru Björgu Hall-
grímsdóttur, f. 1978, hann á þrjú
börn, Óðin Pál, f. 1994, Unu Rán, f.
2002 og Urði Ásu, f. 2005. c) Arn-
rún, f. 1982, sambýlismaður Þórð-
ur Már Sigfússon, f. 1976, dóttir
þeirra Emelía Guðbjörg, f. 2007. 2)
Atli Guðlaugur háls-, nef- og
eyrnalæknir í Tromsö í Noregi, f. í
janúar 1954, kvæntur Erlu Ásdísi
Kristinsdóttur viðskiptafræðingi
og hjúkrunarfræðingi, f. 1954, þau
eiga þrjú börn, þau eru: a ) Stein-
Ég kynntist Steina fyrir 9 árum
þegar við Tjörvi sonarsonur hans
hófum okkar samband. Ár inní sam-
bandið bauð hann okkur að hefja að
búa í risinu hjá sér á Hellisgötunni.
Bogga var þá nýlega fallin frá en
hann lét þó hvergi deigan síga og
spjaraði sig ágætlega þó missirinn
væri mikill.
Sambúðin gekk vel, helstu hnökr-
ar voru þó ef til vill kynslóðamunur-
inn á matarvenjum okkar. Hann
reyndi að renna pastanu niður þegar
við buðum upp á það og við Tjörvi
þögðum þunnu hljóði þegar Steini
loftaði út eftir skötuna með því að
opna dyrnar fram á gang. Við unga
fólkið gátum þó að minnsta kosti not-
ið lyktarinnar því ekki vildum við
þiggja skötuna með honum.
Steini sagði mér margar sögur og
allt mundi hann, hvort sem það voru
gamlar löggusögur eða ferðalög
hans og Boggu um heiminn. Eins
þegar húsnæðisleit okkar Tjörva
stóð yfir. Þá var oft handhægt að
hafa hann nálægt því þá gat maður
fengið að heyra hver byggði húsið og
hvernig. Einnig átti hann til að lýsa
hvernig umhorfs var inni þó að langt
væri um liðið að hann steig þar inn.
Þrátt fyrir að hann væri orðinn
nánast blindur var hann duglegur að
koma sér í sund á hverjum degi og
stinga sér í laugina en bað þó oft ein-
hvern um að segja sér í hvaða átt það
væri vænlegast til árangurs. Hann
var duglegur að fara með eldriborg-
urum og sjónskertum í alls kyns
ferðir og samkomur en ég verð að
játa undrun mína þegar ég frétti af
því að hann hefði verið í 1. sæti í pílu-
kasti og væri allur að koma til í pútt-
inu.
Steina fannst Tjörvi taka spor í
rétta átt þegar hann fetaði í fótspor
hans og hóf störf í lögreglunni. Hann
spurði þá frétta af löggamann og
fannst ágætt að fá fréttir af mönnum
sem hann hafði einnig starfað með
og gat miðlað af reynslu sinni til
Tjörva sem einnig var stoltur að geta
sagt að Steini Atla væri afi sinn.
Missir fjölskyldunnar er mikill en
eftir lifir minning um merkan og
góðan mann sem ætíð hélt reisn sinni
og fékk að kveðja þetta líf með ágæt-
um hætti. Minning hans lifir áfram í
sonum hans, barnabörnum og barna-
barnabörnum sem öll fengu að kynn-
ast afa sínum og þau kynni hafa ekki
látið þau ósnortin. Sjálf mun ég líka
sakna þess að sjá hann á röltinu um
Hafnarfjörð, rekast á hann við inn-
kaup í Samkaupum og hitta á hann í
sunnudagsmatnum hjá Steinu og
Einari. Lífið hefur sinn gang og ég
þakka fyrir að hafa fengið að hafa
hann hluta af mínu lífi og barnanna
minna.
Þóra Björg Hallgrímsdóttir.
Steingrímur Atlason eða Steini
eins og flestir kölluðu hann er nú far-
inn frá okkur. Minningar mínar um
Steina ná allt aftur í barnæsku. Sú
sem lifir lengst er þegar hann setti
mig á kné sér og söng með sinni
djúpu og hljómmiklu bassaröddu, Ó,
mamma, gef mér rós í hárið á mér.
Eftir því sem árin liðu heyrði ég
hann syngja þetta lag fyrir sonar-
dætur sínar og núna síðast fyrir
dóttur mína og alltaf var röddin jafn
styrk og hrein.
Steini átti sinn stað í hjarta mínu
þar sem hann var einn örfárra sem
ég gat talað við um dýrin og þá
fylgdu oft eftirhermuhljóð hinna
ýmsu dýrategunda, sérstaklega þeg-
ar börn voru annars vegar og þar var
kýrin blessuð í hávegum höfð.
Þegar ég svo flutti í sveit, sama á
hvaða landsvæði var, komu Steini og
Bogga alltaf í heimsókn. Hann sýndi
hestunum mínum sérstakan áhuga
og fylgdist vel með þeim folöldum
sem bættust í hópinn. Steini lét ekk-
ert hindra sig í að koma í sveitina til
lengri eða skemmri tíma og þó sjónin
væri farin að daprast lét hann það
ekki stoppa sig. Nú síðast var hann
að undirbúa komu sína í sauðburð
þar sem hann fylgdist grannt með
öllu sem gerðist.
Því miður náði hann ekki að koma
í þetta sinn en minningin lifir áfram
um þennan lífsglaða mann sem gat
komið öllum til að hlæja.
Við eigum eftir að sakna þín Steini
og sendum sonum þínum og barna-
börnum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðríður Júlíusdóttir,
Sigurjón Hjaltason og börn,
Raftholti.
Fyrstu kynni mín af Steingrími
Atlasyni voru fyrir rúmlega fimmtíu
árum er ég stóð í húsbyggingu.
Hann og Guðmundur bróðir hans
áttu vörubifreið, sem þeir voru ós-
ínkir að lána mér og bróður mínum
til sandflutninga og annarra verka
við húsbygginguna.
Steini, eins og hann var jafnan
kallaður, rak hænsna- og kjúk-
lingabú ásamt bróður sínum Guð-
mundi í áraraðir. Vann ég þar um
skeið og var það bæði skemmtilegt
og lærdómsríkt.
Aðalstarf Steina var lögreglustarf.
Þegar ég gerðist lögregluþjónn í
Hafnarfirði var Steini einn af þeim
starfandi lögregluþjónum sem tóku
vel á móti mér og studdu mig, hann
kenndi mér og þjálfaði mig til nýja
starfsins. Það var ekki síst honum að
þakka að mér leið vel í starfi mínu og
varð það síðan ævistarf mitt.
Steini var sérstaklega góður fé-
lagi, hjálpsamur með afbrigðum,
glettinn og örlítið stríðinn. Ég minn-
ist margra næturvaktanna og ekki
síst vaktanna í Grindavík með hon-
um, þetta voru skemmtilegar vaktir,
þó þær væru oft erfiðar þegar land-
legur voru í flotanum. En Steini var
laginn og úrræðagóður og leysti mál
á einfaldan hátt, ræddi við menn og
hlustaði á það sem þeir höfðu að
segja. Þá var hann snarpur og
hraustur ef til átaka kom. Hann var
að eðlisfari stundvís, reglusamur og
óvenjuheilsuhraustur, ég held að
hann hafi ekki verið frá vinnu vegna
veikinda einn einasta dag allan þann
tíma sem hann var við lögreglustörf.
Samstarf okkar Steina var alla tíð
mjög gott, svo að aldrei bar skugga
á, hann var einstaklega skapgóður
og mikill vinur vinnufélaga sinna.
Steini var skipaður yfirlögreglu-
þjónn í Hafnarfirði, Gullbringu- og
Kjósarsýslu árið 1968, eftir að hafa
verið varðstjóri í 6 ár. Hann var far-
sæll í starfi og vinsæll hjá undir-
mönnum sínum, yfirmönnum og
bæjarbúum. Hann lét af störfum í
lögreglunni í árslok 1985.
Steini var stefnuvottur Hafnar-
fjarðar í nokkra áratugi og fór það
vel úr hendi.
Steini var áhugasamur um sil-
ungsveiði og fór oft í Hlíðarvatn og
veiddi stundum ágætlega. Ég og
konan mín fengum að njóta þess, því
hann var gjafmildur á fiskinn.
Fyrir nokkrum árum fór Steini að
tapa sjón, svo að hann varð að hætta
að aka bíl, þá tók hann tvo daga í að
ferðast með „strætó“ til að læra á
stoppistöðvarnar.
Ég veit að Steini fær góða heim-
komu, þar sem Guðbjörg kona hans,
sem lést fyrir nokkrum árum, mun
fagna honum, en þau voru einkar
samrýmd.
Ég og kona mín sendum sonum
þeirra, Einari og Atla, og fjölskyld-
um þeirra innilegar samúðarkveðj-
ur.
Minningin um traustan og góðan
vin og félaga mun lifa.
Ólafur K. Guðmundsson.
Þegar horft er til baka til uppvaxt-
aráranna koma upp í hugann ein-
staklingar sem haft hafa meiri mót-
andi áhrif á mann en aðrir.
Steingrímur Atlason, Steini Atla
eins og hann var ávallt kallaður, er
svo sannarlega í hópi þeirra sem
hvað mest áhrif hafa haft á þann sem
þetta ritar.
Ég kynntist þeim Steina og Boggu
sem ungur drengur, lenti í bekk með
syni þeirra, Einari, í Barnaskóla
Hafnarfjarðar, við vorum bekkjar-
bræður og urðum vinir til lífstíðar.
Við Atli, yngri bróðir Einars, urðum
einnig góðir vinir og félagar þó ald-
ursmunur væri nokkur. Ég varð því
heimagangur á Hellisgötu 33, tveim-
ur húsum neðan við æskuheimili
mitt.
Steini var ekkert að flíka því sem á
daga hans hafði drifið, en forvitnum
dreng tókst að draga fram frásagnir
af ótrúlegum ferðalögum sem ég
held að hafi verið framúrstefnuleg á
þeim tíma sem þau voru farin, fyrir
miðja síðustu öld. Þannig gengu þeir
Gísli Pól frá Snæfellsjökli eftir fjall-
garðinum á Nesinu endilöngum að
Langjökli og þaðan niður að Þing-
völlum. Slíkt þætti afrek í dag og
væri til frásagnar í fjölmiðlum.
Þeir bræður Steingrímur og Guð-
mundur áttu hænsnabú vestur í
hrauni. Þar kynntist maður hænsna-
rækt og því sem henni tilheyrði.
Ekki var það allt skemmtilegt, minn-
ingin um fyrstu hænsnaslátrunina
sem ég varð vitni að situr í hugskoti
mínu. En það gera einnig stór-
skemmtilegar stundir við smölun í
Kaldárseli og réttir þar, en þeir
bræður voru einnig fjárbændur í
tómstundum. Allt var þetta upp-
byggilegt fyrir dreng sem ekki fór í
sveit eins og flestir félagarnir.
Steingrímur var yfirlögreglu-
þjónn í Hafnarfirði um áratuga
skeið. Hann var í raun „yfirvaldið“ í
bænum í augum okkar krakkanna,
samt án þess að okkur stæði nein
ógn af honum og vorum við þó ekki
alltaf til fyrirmyndar í öllu sem við
gerðum. Steini var ávallt svo yfirveg-
aður og hann sást aldrei skipta
skapi. Við vissum að fast yrði tekið á
málum en þó af réttlæti. Aldrei
gleymi ég því þegar hann fékk mig
til að biðja mann, sem okkur krökk-
unum stóð beygur af, afsökunar á til-
tæki okkar. Skrefin voru þung að
heimili hans, en mikið leið mér vel á
eftir.
Steini var afbragðs stangveiði-
maður og einn af þeim sem stunduðu
Hlíðarvatn í Selvogi af kappi. Hann
kenndi mér ýmislegt sem að gagni
kemur þar þó ég verði að játa á mig
að hafa látið deigan síga í þeim efn-
um. Og væri maður á leið í Sogið, þá
var hringt í Steina, ekki vegna þess
að hann væri með reynslu þar um-
fram ýmsa aðra, heldur einhverja til-
finningu og innsæi sem gaf manni
svo mikið. Og svo fylgdi léttleikinn
og skemmtilegar sögur til að krydda
tilveruna með.
Ég kynntist Steingrími Atlasyni
betur en nokkru öðru foreldri æsku-
félaga minna. Minningin um hann er
blönduð hlýhug og virðingu, en ekki
hvað síst þakklæti fyrir hvatningu og
góða leiðsögn. Ég votta Einari og
Steinu, Atla og Ásdísi, barnabörnum
og barnabarnabörnum mína dýpstu
samúð.
Eyjólfur Sæmundsson.
Steingrímur Helgi Atlason
 Fleiri minningargreinar um Stein-
grím Helga Atlason bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu á næstu dög-
um.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐMUNDU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Bakka, Siglufirði,
Lóulandi 9,
Garði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins
Víðihlíð í Grindavík og starfsfólks Gigtardeilar B7,
Landspítalanum í Fossvogi.
Björn Þórðarson,
Þórður Björnsson, Signý Jóhannesdóttir,
María Björnsdóttir, Birgir Kristinsson,
Sigríður Björnsdóttir, Ólafur Örn Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÓLÖFAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Syðra-Velli,
Grænumörk 2,
Selfossi.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
Gjörgæsludeildar Landspítalans við Hringbraut og
Hrafnhildi Jónsdóttur hjúkrunarfræðingi fyrir einstaka vinsemd og hlýhug.
Ingólfur Kristmundsson, Elín Magnúsdóttir,
Eyjólfur Kristmundsson, Jóhanna Þorsteinsdóttir,
Ólafur Kristmundsson, Halldóra Óskarsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og kveðjur vegna
andláts og útfarar eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
INGVARS ÓLAFSSONAR
frá Syðra – Velli,
Brávallagötu 42,
Reykjavík,
Guðmunda H. Bjarnadóttir,
Álfdís Ingvarsdóttir Sigurbergur Hauksson,
Þorsteinn Ingvarsson, Sombat Prasarn,
Gréta Ingvarsdóttir, Jón Björnsson,
Ólafur Ingvarsson, Hulda Stefánsdóttir,
Atli Ingvarsson, Lilja Hallbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför föður okkar og tengdaföður,
MARINÓS EINARS ÁRNASONAR
skipstjóra,
Dvarlarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Dvalarheimilinu
Höfða fyrir góða umönnun.
Þórir Marinósson, Erla Ingólfsdóttir,
Atli Marinósson,
Árni Marinósson, Halla Friðbertsdóttir,
Valgerður Marinósdóttir, Guðmundur Sigurðsson.