Morgunblaðið - 26.06.2007, Blaðsíða 25

Dóttir hennar, Unnur, og hennar fjöl-
skylda bjuggu henni skjól í séríbúð í
húsi sínu. Ástvinir sinntu henni af
nærfærni og umhyggju. En um þung-
lyndi orti sr. Björn Halldórsson kvæð-
ið „Sumarnótt“, sem lýkur svo:
Verður þér myrkvum á vegi
vesturför óyndisleg?
Kvíðir þú komandi degi,
kolbrýnda nótt, eins og ég?
Herdís Helgadóttir lagði sitt af
mörkum til réttindabaráttu geð-
sjúkra, m.a. með þátttöku í félaginu
Geðhjálp. Sjálf var hún sókndjörf alla
ævi meðan þess var nokkur kostur.
Ástvinir kveðja með sárri sorg en
djúpu þakklæti fyrir ást hennar og
elsku.
Svanur Kristjánsson.
Einn af máttarstólpum tilveru
minnar er nú fallinn frá. Amma Dísa
var prinsippmanneskja með ákveðnar
skoðanir; gáfuð og falleg sál. Sagan
mun minnast hennar sem konunnar
sem skrifaði um ástandsárin út frá
sjónarhorni kvennanna sem upplifðu
þau, en ég mun líka minnast hennar
sem góðrar og sterkrar ömmu sem víl-
aði ekki fyrir sér að skara fram úr í há-
skóla á gamals aldri. Hún mun alltaf
lifa sterkt í minningum mínum, hvað
sem öðru líður. Þakka þér fyrir allt
saman, amma.
Halldór Auðar Svansson.
Elsku amma.
Mikið þykir okkur leiðinlegt að þú
skulir vera dáin. Þú varst mjög góð
amma og öllum þótti mjög vænt um
þig. Okkur þykir einnig leiðinlegt að
núna er engin amma til að skera app-
elsínugulu molana í tvennt fyrir okkur
svo að við köfnum ekki. Þó að við hefð-
um ekki verið ánægð með að fá bara
hálfa mola, þá sýndi það bara hvað þér
þótti vænt um okkur. Núna fáum við
ekki heldur góða baunaréttinn þinn
sem enginn getur gert jafn vel og þú.
Þú vissir alltaf svör við öllu sem við
spurðum þig að og svaraðir því eins og
þér einni var lagið. Við gleymum ekki
heldur öllu öðru sem þú gerðir fyrir
okkur eins og að labba með okkur út í
bakarí og kaupa snúða handa okkur
þegar við vorum svöng. Þú varst líka
alltaf að prjóna handa okkur föt og
hélst alltaf svo mikið uppá það sem við
gáfum þér, jafnvel þó að það væri bara
mynd sem við teiknuðum, Við munum
ennþá eftir vöfflunum sem þú bakaðir
handa okkur, og þú ert ennþá best þó
að þú sért dáin.Við söknum þín rosa-
lega en við vitum að þú ert á betri stað.
Við munum aldrei gleyma þér.
Þín barnabörn
Hildur, Helgi og Bára.
Ég vil í fáum orðum minnast ást-
kærrar ömmu minnar, Herdísar
Helgadóttur.
Amma var einhver gáfaðasta mann-
eskja sem ég hef kynnst um ævina.
Hún var feikilega víðlesin og vel að sér
í öllum mögulegum hlutum. Einhver
fróm sál sagði að heitasta helvíti væri
frátekið fyrir hina skoðanalausu. Ef
svo er þarf amma engu að kvíða, því
hún hafði svo sannarlega skoðanir á
hlutunum, og lét hún þær óspart í ljósi
– en ekki í stíl nöldurseggs eða kverúl-
ants, heldur rökfastrar skynsemis-
veru.
Rík réttlætiskennd var ömmu í blóð
borin og lagði hún sitt merka lóð á vog-
arskálar íslenskrar kvenfrelsisbaráttu.
Segja má að sú viðleitni ömmu hafi náð
hámarki í hinni stórmerkilegu bók sem
hún reit um hið s.k. ’ástand’ á stríðs-
árunum, þar sem í fyrsta sinn var
greint frá sjónarhóli kvennanna sem
rægðar voru og ofsóttar fyrir að vera
’kanamellur’, þ.e. í tygjum við banda-
ríska hersetuliðsmenn. Bók þessi er
meistaraverk á sínu sviði, og afar verð-
ugt innlegg í þá viðleitni að rétta hlut
kvenna í söguskrifum, sem hafa verið
að miklu leyti einkasvið karlmanna
fram á vora daga.
Ekki er hægt að minnast ömmu án
þess að nefna það hve mikill afburða
kokkur og hannyrðakona hún var.
Engu máli skipti hve snúið var að
lappa uppá flíkur og annað í þeim dúr
– alltaf tókst henni að gera bragarbót
þar á svo sómi var að.
Ég trúi því staðfastlega að endalok-
in á vorri jarðnesku tilveru sé ekki
endirinn á vegferð manneskjunnar.
Það sem við köllum eitt æviskeið er
aðeins örstuttur kafli í hinum mikla
doðranti sem nefnist þróunarskeið sál-
arinnar. Því hef ég engu að kvíða varð-
andi hana ömmu mína – endirinn á
jarðlífi hennar er aðeins upphafið að
áframhaldandi og enn glæstari tilveru.
Með þökk fyrir allt það sem þú
varst mér meðan þú gekkst um á með-
al okkar.
Þinn dóttursonur,
Kári Auðar Svansson.
Mig langar til að minnast hér vin-
konu minnar, Herdísar Helgadóttur,
með örfáum orðum.
Ég var svo lánsöm að vinna með
henni um átta ára skeið á Sólheima-
útibúi Borgarbókasafns. Þessi stór-
brotna kona hafði mikil áhrif á mig og
ég hef verið stolt af að mega teljast til
hennar nánustu vinkvenna ásamt
Rósu samstarfskonu okkar. Herdís
var í mínum augum margbrotin eins
og móðir náttúra, – hörkutól, baráttu-
kona, dugnaðarforkur, verkalýðssinni,
skörp, rökföst, rauðsokka, reið,
skemmtileg, ákaflynd, glaðbeitt,
handavinnukona, garðyrkjukona,
fræðimaður, náttúrukona og síðast en
ekki síst móðir og amma.
Hún var flókið samspil upplags og
aðstæðna og vann vel úr sínu. Lífið var
ekki alltaf dans á rósum og hún ætl-
aðist reyndar alls ekki til þess, en hún
var svo lánsöm að geta notað alla
reynsluna sér til þroska og skilnings á
samferðafólkinu.
Hún lauk BA-prófi í mannfræði
komin á sjötugsaldur meðfram starfi
og var stödd í unaðsreitnum sínum á
Neskaupstað þegar henni bárust þær
fréttir að hún hefði brillerað eins og
hennar var von og vísa. Ritgerðin
hennar fjallaði um Rauðsokkahreyf-
inguna, sem hún sagði að hefði bjarg-
að lífi sínu.
Á þessum árum unnum við náið
saman og var hún mikill fagmaður í
störfum sínum á safninu. Hún reynd-
ist okkur Rósu hinn besti kennari og
félagi og milli okkar þriggja bundust
ævarandi vináttutengsl.
Ekki lét þessi eldhugi staðar numið,
heldur lauk hún MA-námi komin yfir
sjötugt og gaf út glæsilegt rit um kon-
ur á hernámsárunum, Úr fjötrum, þar
sem hún með rannsóknum símum lauk
upp augum fólks á þeim ótrúlegu for-
dómum og grimmd sem íslenskar kon-
ur bjuggu við á þeim tíma. Veri hún
blessuð fyrir það. Þessi rannsóknar-
vinna var henni mikið hjartans mál og
nutum við þess að fylgjast með fram-
vindunni og fræddumst um uppgötv-
anir hennar jafnharðan.
Ég dvaldi hjá henni í litla húsinu í
Neskaupstað nokkra daga sumarið
1997 og áttum við þar saman ógleym-
anlega daga og töluðum okkur hásar.
Ég tel mig lánsama að hafa átt Her-
dís Helgadóttur að vinkonu og sam-
herja í lífinu.
Guðrún Björk Tómasdóttir.
ósérhlífin. Hún vann á símanum hjá
Greiðabílum í mörg ár auk þess að
sinna ræstingum. Vinnudagurinn var
því oft langur. Hún bjó sér fallegt heim-
ili þó undanfarin ár hafi hún þurft að
flytja oftar en hún hefði viljað. Þannig
voru hennar aðstæður því miður.
Hún dvaldi síðustu vikurnar á St.
Franciskusjúkrahúsinu í Stykkis-
hólmi. Þar var henni sinnt af einstakri
umhyggju og hlýju. Í Hólminum hafði
hún hugsað sér að eyða ævikvöldinu.
Þar lágu hennar rætur og þar mun
hún hvíla.
Öllum þínum ástvinum
alla lífs um stund,
af hreinu geði heilnæm ráð
og hlýja réttir mund.
Ó hjartans þökk fyrir allt og allt
já allt svo margt og gott
sem tungan nú ei túlkað fær
þinn trygga og dáða vott.
Í hljóðri bæn og hreinni trú
herra lífsins bið
í frelsarans Jesú nafni nú
náð þér veiti og frið.
(Guðbjörg Jónsdóttir)
Guð blessi minningu hennar og gefi
okkur styrk í sorginni.
Helga.
Amma Guja var skemmtileg og góð
amma.
Hún borðaði pizzu með okkur á
föstudögum og við spiluðum hopp.
Hún opnaði alltaf með okkur pakk-
ana á jólunum í Eskihlíðinni.
Hún horfði með mér á flugeldana á
gamlárskvöld.
Hún bauð okkur í mat á annan í jól-
um.
Hún varð steinhissa þegar við
mamma hjóluðum alla leið til hennar í
Blikahólana.
Ég elskaði ömmu Guju mjög mikið.
Ég sakna hennar.
Aron Elí.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og þér
helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi’hún um svarrandi
haf.
Hún sefaði harma. Hún vakti’er hún svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan, sem allt á að þakka
vor þjóð.
Ó! Hún var ambáttin hljóð.
Hún var ástkonan rjóð.
Hún var amma, svo fróð.
Ó! Athvarf umrenningsins,
inntak hjálpræðisins,
líkn frá kyni til kyns.
Hún þraukaði hallæri, hungur og fár.
Hún hjúkraði’og stritaði gleðisnauð ár.
Hún enn í dag fórna sér endalaust má.
Hún er íslenska konan, sem gefur þér allt
sem hún á.
Ó, hún er brúður sem skín!
Hún er barnsmóðir þín
eins og björt sólarsýn!
Ó! Hún er ást, hrein og tær!
Hún er alvaldi kær
eins og Guðsmóðir skær!
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og gaf
þér sitt líf.
En sólin, hún sígur, – og sólin, hún rís, –
og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf:
Það er íslenska konan, – tákn trúar og von-
ar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Sævar Geir, Lárentsínus og
Gunnleifur Vignir.
Hinn 17. júní, fékk ég símtal frá
Olgu, sem tjáði mér, að þú hefðir
kvatt þennan heim þá um morguninn.
Og vil ég þakka henni þá hugulsemi,
að leyfa mér að fylgjast með. Á svona
stundu koma minningarnar, sem við
áttum margar góðar í gegnum árin,
tala ekki um þegar Gulli Vignir átti
orðið tvær mæður, sem voru með nef-
ið ofaní öllum hlutum. En lífið er ekki
alltaf glaumur og gleði. Þú fórst held-
ur ekki varhluta af sorginni. Þegar við
Gunnar komum til þín á Sjúkrahúsið,
var auðséð hvert stefndi, svo veik
varstu orðin, en þú þekktir okkur.
Brosið þitt og faðmlag, er ljúf minn-
ing að eiga.
Kæra vinkona, komin er kveðju-
stundin.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Við hjónin vottum fjölskyldu Guð-
bjargar okkar innilegustu samúð.
Hrund Jóhannsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. JÚNÍ 2007 25
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Ég sakna þín, amma mín.
Birkir Már.
HINSTA KVEÐJA
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, fósturfaðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
RAGNAR ÞÓR KJARTANSSON,
áður til heimilis á
Garðarsbraut 35b,
Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga, sunnudaginn
24. júní.
Hrafnhildur Jónasdóttir,
Kolbrún Ragnarsdóttir, Haukur H. Logason,
Emil Ragnarsson, Elín Jónasdóttir,
Jónas Már Ragnarsson, Sigríður Pétursdóttir,
María Axfjörð, Pálmi Þorsteinsson
Steinunn Friðgeirsdóttir,
Arnaldur F. Axfjörð, Kolbrún Eggertsdóttir,
Hrafnhildur Jóna Jónasdóttir, Jóhann Gunnar Elísson,
barnabörn og þeirra fjölskyldur.
✝
Okkar ástkæri og yndislegi,
HAFÞÓR SVEINJÓNSSON,
Burwell,
Cambridge,
Englandi,
er látinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Elsa Jensdóttir,
Kristján Hafþórsson,
Tinna María Hafþórsdóttir,
Alexandra Hafþórsdóttir,
Hrefna Pétursdóttir,
Sveinjón Björnsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÞORGILS GEORGSSON,
Klébergi 12,
Þorlákshöfn,
andaðist sunnudaginn 24. júní á Kumbaravogi.
Útför hans verður gerð frá Þorlákskirkju,
Þorlákshöfn föstudaginn 29. júní kl. 10.30.
Sigurveig Sigþórsdóttir
Dóra Þorgilsdóttir,
Gunnar Þorgilsson, Magnea Guðfinnsdóttir,
Sigrún Guðfinna Þorgilsdóttir, Hallgrímur Erlendsson,
Hafdís Þorgilsdóttir, Kári Hafsteinsson,
Elsa Þorgilsdóttir, Sturla Geir Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, systir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ERNA HELGADÓTTIR,
Laufbrekku 30,
Kópavogi,
sem lést miðvikudaginn 20. júní á landspítalanum í
Fossvogi, verður jarðsungin frá Digraneskirkju
föstudaginn 29. júní kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Mæðrastyrksnefnd Kópavogs.
Halldór Valgeirsson,
Helgi Reimarsson, Guðný Reimarsdóttir, Valgeir Halldórsson,
Halldór Arnar Halldórsson, Haukur Hrafn Halldórsson,
Magnús Helgason, Guðný Helgadóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
✝
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
HANSÍNA ÁSTA STEFÁNSDÓTTIR,
Grenigrund 10,
Selfossi,
lést sunnudaginn 24. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Gissur Jensen,
Stefán Jónsson, Unnur Sigursteinsdóttir,
Stefán Róbert Gissurarson, Sigrún Sigurðardóttir,
Axel Þór Gissurarson, Ásdís Björg Ingvarsdóttir,
Diðrik Stefánsson, Ásta Lilja Stefánsdóttir
og Gísli Þór Axelsson.