Morgunblaðið - 09.07.2007, Blaðsíða 24

24 MÁNUDAGUR 9. JÚLÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝ Hafþór Svein-jónsson fæddist í
Reykjavík 14. nóv-
ember 1961. Hann
lést í Burwell á Eng-
landi föstudaginn
22. júní síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Hrefnu
Pétursdóttur, f.
2.10. 1943, og Svein-
jóns Björnssonar, f.
14.10. 1943. For-
eldrar Hrefnu eru
Pétur Hafliði Ólafs-
son sjómaður úr
Svefneyjum á Breiðafirði, f. 10.2.
1920, og Jóhanna Davíðsdóttir frá
Patreksfirði, f. 3.9. 1920, d. 4.1.
2003. Foreldrar Sveinjóns voru
Björn Sveinsson frá Sveinsstöðum í
Reykjavík, f. 30. nóv. 1900, d. 25.
okt. 1989, og Ágústa Ingvarsdóttir,
f. í Reykjavík 22. ágúst 1904, d. 1.
okt. 1994. Leiðir Hrefnu og Svein-
jóns skildi. Systur Hafþórs eru 1)
f. 1.6. 1999. Sonur Hafþórs og
Rögnu Kristjánsdóttur er Kristján,
f. 10.11. 1991.
Hafþór ólst upp í Reykjavík og
gekk í Fellaskóla og síðan í Fjöl-
brautaskólann í Breiðholti. Hann
fór snemma að æfa knattspyrnu
með knattspyrnufélaginu Fram.
Hann lék upp alla yngri flokka
með Fram og varð bikarmeistari
með félaginu árið 1979, 1980 og Ís-
landsmeistari árið 1986. Hann lék
með unglingalandsliðum Íslands í
fótbolta U-17 og U-21 árs. Hafþór
lék einnig nokkra A-landsleiki fyr-
ir Íslands hönd. Hann gekk til liðs
við Knattspyrnufélagið Val árið
1987 og varð Íslandsmeistari með
félaginu það sama ár. Einnig lék
Hafþór með félagsliðum í Dan-
mörku, Svíþjóð og Þýskalandi.
Hafþór starfaði við auglýsinga- og
markaðsmál. Fyrst hjá útvarpi
FM957 og síðar hjá RÚV.
Árið 2003 fluttist fjölskyldan bú-
ferlum til Burwell á Englandi þar
sem hún hefur búið síðan.
Hafþór verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Jóhanna Ágústa, f.
1965, maður hennar
Jóhann Tómasson,
börn þeirra eru
Hulda Hanna, Andr-
ea, Thelma Lind og
Viktor Gauti. 2) Ás-
dís, f. 1967, synir
hennar og Ófeigs
Hallgrímssonar eru
Eiður Aron, Theódór
og Marteinn. 3) Erla,
f. 1979.
Eiginkona Hafþórs
er Elsa Jensdóttir, f.
á Húsavík 23.10.
1974, en alin upp á Siglufirði. Hún
er dóttir hjónanna Kristínar Maríu
Eggertsdóttur, f. 10.5. 1945, og
Jens Gíslasonar frá Siglufirði, f.
8.11. 1944. Systur Elsu eru Dag-
mar, f. 1962, maður hennar Heiðar
J. Sveinsson, og María, f. 1970,
maður hennar Ásgeir Gunnarsson.
Börn Hafþórs og Elsu eru Tinna
María, f. 25.9. 1995, og Alexandra,
Á kveðjustund er þungt um tungutak
og tilfinning vill ráða hugans ferðum,
því kærum vini er sárt að sjá á bak
og sættir bjóða drottins vilja og gerðum.
En Guðs er líka gleði og ævintýr
og góð hver stund er minningarnar geyma.
Farðu vel, þér fylgir hugur hlýr
á ferð um ljóssins stig, og þagnarheima.
(Sigurður Hansen)
Elsku Hafþór, frumburður minn
og einkasonur.
Mér er mikill söknuður og mikil
sorg við brottför þína.
Þú varst mér góður sonur og systr-
um þínum Hönnu, Ásdísi og Erlu,
góður bróðir. Börnin þín Kristján,
Tinna María og Alexandra missa
besta pabba í heimi. Þú varst þeim
allt.
Þú varst mikill fjölskyldumaður.
Pétur afi þinn var mikið með þig
þegar þú varst lítill drengur og
margt brölluðuð þið saman. Saknar
hann nú sárt dóttursonar.
Þú áttir marga góða vini og varst
alltaf hrókur alls fagnaðar. Alltaf var
stutt í hlátur, stríðni og grín sem létti
lund allra sem í kringum þig voru. Þú
varst varst mikið hjá og með systur
minni Hugrúnu og varst henni og
manni hennar Marteini nánast sem
sonur og þeirra börnum sem bróðir.
Jói eiginmaður Hönnu systur
þinnar á eftir að sakna sárt góðs vin-
ar og félaga.
Félagsskapurinn úr íþróttunum
skipaði stóran sess í þínu lífi. Það
gladdi móðurhjartað þegar þú
gekkst í raðir míns gamla félags,
Knattspyrnufélagsins Vals árið 1987.
Nú er komið að leiðarlokum.
Minningin um þig mun lifa áfram,
elsku drengurinn minn.
Elsku Elsa, Kristján, Tinna María
og Alexandra, Guð gefi ykkur styrk í
ykkar miklu sorg.
Hvíl í friði og ró, elsku sonur minn.
Guð blessi þig.
Þín
mamma.
Elsku bróðir.
Ég trúi því ekki enn að þú sért far-
inn frá okkur, ekki bara ég heldur all-
ir. En við eigum eftir að hittast aftur,
en þá á öðrum stað.
Við áttum margar yndislegar
stundir saman á okkar yngri árum.
Ég elskaði að fara og horfa á þig spila
fótbolta og fótboltadelluna sem ég
hef enn í dag fékk ég frá þér, takk
fyrir það, elsku bróðir.
Það er svo margt annað sem við
áttum saman en þær minningar eru á
milli þín og mín.
Síðan á eldri árum skildi leiðir,
sem svo oft gerist, ég eignaðist ynd-
islega fjölskyldu sem þú einnig gerð-
ir. Ég fluttist til Vestmannaeyja og
síðar fluttist þú til Englands, þannig
að við hittumst nú ekki eins oft og við
hefðum bæði viljað.
En þegar við hittumst vissi ég að
við áttum eftir að eiga yndislegar
stundir saman sem og við gerðum.
Þú varst nú hrókur alls fagnaðar og
alltaf fékk ég að heyra nýjustu
brandarana þína sem komu mér allt-
af til að hlæja, sama hversu „lélegir“
þeir voru, og ég veit að þú átt eftir að
segja mér fullt af nýjum þegar við
hittumst aftur.
Ég veit að þú ert í góðum höndum
núna, elsku bróðir.
Elsku mamma mín, Elsa, Kristján,
Tinna María og Alexandra, megi Guð
vera með ykkur á þessari erfiðu
stundu. Sjáumst seinna elsku bróðir.
Hvíldu í friði.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Þín systir,
Ásdís.
Elsku bróðir,
Kallið er komið
komin er nú stundin
vinaskilnaðar viðkvæm stund
vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
(V. Briem.)
Minningarnar sem fara um hug-
ann eru svo margar, enda áttum við
samleið í 42 ár. Þú varst nú alltaf
langflottastur ég leit svo upp til þín,
enda varstu svo viljugur að taka mig
með þér út um allt. Minnisstæðast er
mér þegar þú fékkst Ramblerinn
(ameríska drekann) og þið félagarnir
fóruð á rúntinn og alltaf var pláss
fyrir Hönnu systur. Þú tókst mig líka
með á mína fyrstu tónleika í Laug-
ardalshöllinni að sjá Smokie, og það
var líka ein af okkar uppáhaldshljóm-
sveitum.
Ég held ég hafi ekki misst af leik
þegar þú varst farinn að keppa með
meistaraflokki Fram í fótbolta. Mér
fannst þú alltaf langbestur.
Ég kynntist honum Jóa mínum
rúmlega 18 ára og þið strákarnir urð-
uð svo góðir félagar allt til loka. Ég
eignaðist mitt fyrsta barn, hana
Huldu Hönnu 22 ára, það sem þér
þótti vænt um hana og hvað henni
þótti vænt um þig, hennar missir er
mikill. Eins var það með öll börnin
mín, þeim fannst þú frábær frændi.
Undanfarin ár eyddum við miklum
tíma á Flórída með fjölskyldum okk-
ar þetta eru ógleymanlegar ferðir.
Alltaf var markmiðið að versla ekki
of mikið, taka þetta bara rólega, en
síðasti dagurinn í hverri ferð endaði
alltaf á því að við vorum öll sveitt við
að binda töskur og kassa á toppinn á
bílunum svo börnin kæmust í bílana.
En við áttum alltaf eftir að fara í ferð-
ina þar sem Hulda Hanna og Krist-
ján yrðu líka með.
Hafþór minn, við stöndum við það
sem um var samið.
Góða ferð, elsku bróðir.
Mamma, pabbi, Elsa og börn, Guð
veri með ykkur öllum.
Þín systir
Hanna.
Elsku Hafþór, okkar hinsta kveðja
til þín, með þakklæti og söknuði fyrir
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman. Góður Guð blessi og varðveiti
minningu þína elsku vinur.
Við komum til að kveðja hann í dag,
sem kvaddi löngu fyrir sólarlag.
Frá manndómsstarfi á miðri þroskabraut,
hann má nú hverfa í jarðarinnar skaut,
sem börnum átti að búa vernd og skjól
er burtu kippt af lífsins sjónarhól.
Við kveðjum þig með tregans þunga tár
sem tryggð og kærleik veitir liðin ár.
Þín fórnarlund var fagurt ævistarf
og frá þér eigum við hinn dýra arf.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elsku Elsa, Tinna María, Alex-
andra og Kristján, missir ykkar er
mikill. Við biðjum góðan Guð að
styrkja og styðja ykkur og fjölskyld-
una alla í þessari miklu sorg okkar.
Við verðum alltaf til staðar fyrir ykk-
ur, Elsa mín.
María, Ásgeir, Kristín Heiða,
Viktor og María Björg.
Elsku yndislegi bróðir minn, Haf-
þór, hefur kvatt þennan heim. Ég á
mjög bágt með að trúa því að ég muni
hvorki sjá né heyra í þér aftur. Þú
varst stóri bróðir minn og ég hef allt-
af litið upp til þín. Þú varst alltaf svo
góður við mig og vildir allt fyrir mig
gera. Þegar ég var lítil varstu mér
eins og faðir. Eitt sinn þegar ég var
lítil og var í pössun bað ég barna-
píuna að hringja í þig heim og lést þú
leigubíl sækja mig og keyra mig
heim. Þar stóðst þú brosandi í stiga-
ganginum og tókst á móti litlu systur.
Alveg eins og þegar þú áttir að fara
með mig í leikskólann fyrir mömmu
þegar þú varst í fríi og vildir frekar
hafa mig heima því þú vorkenndir
mér svo mikið að fara á leikskólann
og mamma hafði ekki hugmynd um
það í þrjár vikur. Þú hlóst dátt að því
þegar ég sem lítil stelpa skammaði
þig fyrir að ganga ekki frá fótbolta-
töskunni inn í þvottahús. Ég hef yf-
irleitt sagt við fólk að ég hafi fæðst á
Framvellinum, þar sem ég var svo
mikið með þér þar, og seinna meir
niðri í Valsheimili þar sem ég æfði
einnig knattspyrnu um tíma. Í öllum
utanlandsferðum þínum komstu ekki
heim öðruvísi en að gleðja litlu systur
með gjöfum. T.d stóri bleiki pardus-
inn sem þú gafst mér þegar ég var
fjögurra ára gömul fylgir mér enn
þann dag í dag. Stærsta stundin í lífi
mínu er nú eflaust Europe-tónleik-
arnir sem þú fórst með mig á í Laug-
ardalshöllinni og ég sá átrúnaðargoð-
ið mitt, hann Joey Tempest, aðeins
fimm eða sex ára gömul. Tíminn okk-
ar saman úti í Svíþjóð þegar þú spil-
aðir með Kalmar FF er eftirminni-
legur sem og ferðalög upp í
Kerlingarfjöll á skíði. Svo seinna
meir unnum við saman á útvarpssviði
Norðurljósa. Þær eru margar minn-
ingarnar, elsku bróðir. Ein besta
jólagjöf sem ég hef fengið er jólagjöf-
in sem þú gafst mér fyrir nokkrum
árum, sem er stór engill úr tré með
áletrun á sem segir þessi orð: „Án þín
væri veröldin fátækleg.“ Veröldin er
orðin fátækleg nú án þín, elsku fal-
legi bróðir minn.
Elsku, yndislegu og fallegu
barnanna þinna munum við gæta og
leiða áfram í lífinu. Ég mun gera mitt
besta til að sýna þeim það fallegasta
sem til er. Elsa mín, ég samhryggist
þér innilega. Elsku Kristján, Tinna
María og Alexandra, Guð blessi ykk-
ur, missir ykkar er mikill. Mamma
mín, guð veri með þér í þessari miklu
sorg. Allar minningarnar um þig,
elsku Hafþór bróðir, eru ekkert
nema ást og umhyggja í minn garð.
Ég mun ætíð sakna þín og minningin
um þig mun lifa áfram.
Þín systir
Erla.
Það var árið 1961 – ég 11 ára og lít-
ill snáði fæddist í fjölskylduna.
Ég og mínar vinkonur fórum allar
sem ein í mömmuleik og vorum öllum
stundum að sniglast heima hjá þér,
elsku „kallinn“ minn.
Við munum þig feitan og pattara-
legan, hressan strákpjakk sem hægt
var að setja upp á stól og láta syngja
og það gerðir þú eins og engill.
Það var árið 1971, við Marteinn
giftum okkur, þú varst bara níu ára.
Þegar kom að fæðingu okkar
fyrsta barns svafst þú á milli okkar
eins og svo oft áður. Við þurftum því
að fá barnapössun áður en við urðum
„alvöru“ foreldrar. Svo sterk voru
tengsl okkar við þig frá upphafi.
Svo fæddist okkar annað barn, þú
hættur að sofa á milli, en varst engu
að síður alltaf nálægur. Árin liðu og
þú allt í einu kominn í „barnapöss-
unar“hlutverkið og stóðst þig með
prýði.
Margréti og Pétri þótti ekki verra
að hafa svona skemmtilegan frænda
hjá sér sem var alltaf hrókur alls
fagnaðar og kom með marga félaga
sína með í „pössunina“. Þá var oft
hressilegt andrúmsloftið í Suðurhól-
unum.
Þegar svo Íris Dögg fæddist
varstu orðinn öllu ráðsettari enda
orðinn 21 árs og bræddir hennar
hjarta engu síður en hjörtu systkina
hennar.
Svo kom að því að aldursmunurinn
varð nánast enginn á okkur. Þú að
spila fótbolta með Marteini, æfinga-
búðir, sumarbústaðaferðir, utan-
landsferðir og alltaf varst þú einn af
okkur.
Þú eignaðist hann Kristján þinn,
sem nú er 15 ára, og varst svo yfir þig
stoltur af honum. Enda er hann flott-
astur.
Þú giftist Elsu þinni og þið eign-
uðust Tinnu Maríu árið 1995 og síðar
Alexöndru árið 1999.
Litlu perlurnar þínar. Heimsóknir
okkar til ykkar fjölskyldunnar í Eng-
landi verða okkur kærar í minnung-
unni.
Afmælisgjöfin sem Marteinn fékk
fyrir rúmu ári, sem var skipulögð af
þér, fótboltaferð fyrir ykkur vinina
sem þið nutuð til fulls.
Allar þessar minningar eru okkur
ómetanlegar. Það er árið 2007, þú 45
ára.
Nú verð ég að hætta í mömmu-
leiknum elsku karlinn minn, nokkuð
sem mig óraði ekki fyrir. Svona er líf-
ið.
Elsku Haffi, það er okkur mjög
erfitt að sleppa takinu, hugsanir um
alla þína ævi fljúga í gegnum hugann
og söknuðurinn er svo sár að þær
festast illa á blaði. Eftir stendur þó
alltaf glaðværð þín og létt lund sem
kom manni oft til að hlæja að bullinu í
þér. Allar minningarnar munu ylja
okkur um ókomin ár.
Elsku Hrefnu og Svenna og þeirra
fjölskyldum vottum við okkar dýpstu
samúð og megi allt hið góða í heim-
inum leiða þau á þessum erfiðu tím-
um.
Elsku pabbi, við eigum engin orð
handa þér, við tökum bara utan um
þig. Elsku Elsa, Kristján, Tinna
María og Alexandra, ykkar missir er
svo mikill. Minningarnar um eigin-
mann og pabba ykkar mun alltaf lifa
með okkur og þar ber ekki skugga á
hressleikann og skemmtilegheitin
frá þessum einstaka dreng sem Haf-
þór var.
Allri okkar fjölskyldu og tengda-
fjölskyldu Hafþórs óskum við bless-
unar. Nú er komið að kveðjustund
elsku Hafþór frændi (fóstursonur).
Við vitum að vel er tekið á móti þér
og það hlýjar okkur um hjartaræt-
urnar að hafa þá trú.
Hvíldu í friði elsku vinur.
Hugrún og Marteinn.
Tíminn stóð í stað dagana eftir að
Hafþór dó. Lífið var einhvern veginn
sýnt hægt og við vorum aðeins áhorf-
endur.
Við systkinin trúum því varla enn
að stóri frændi, sem alltaf var til stað-
ar fyrir okkur þegar við vorum að
vaxa úr grasi, og síðar góður vinur, sé
farinn. Við kveðjum hann í dag og lof-
um því á þessum degi að börnin hans,
sem hann elskaði svo heitt, fái að
heyra allar sögurnar um pabba sinn.
Sögurnar eru frá því við vorum
börn en þá var hann með annan fót-
inn á heimili foreldra okkar, næstum
eins og stóri bróðir. Í þá daga passaði
hann okkur mjög reglulega og fátt
kom í veg fyrir að hann kæmi og
gætti okkar. Ef hann hafði áður verið
búinn að ákveða að hitta vini sína
komu þeir einfaldlega með og tóku
þátt í skemmtuninni. Við áttuðum
okkur ekki á því þá hvað þetta var
einstakt, fannst sjálfsagt að maður
um tvítugt kæmi og passaði okkur
meðan mamma og pabbi skruppu frá.
Samveran með Haffa var ævintýr í
hvert sinn – hann talaði alltaf við
okkur eins og við værum fullorðin og
var fyndnasti frændi í heimi. Við höf-
um ekki hlegið jafnmikið að neinum
eins og Haffa frænda í gegnum tíð-
ina. Hafþór átti ætíð svör og svörin
voru alltaf fyndin. Hann hafði ein-
staklega kæruleysislega sýn á lífið,
var alltaf í góðu skapi og sá spaugi-
legu hliðarnar á öllu. Við vorum svo
montin af honum að við gerðum í því
að reyna að fá vini okkar yfir þegar
Haffi var heima. Þeir urðu líka að fá
að kynnast þessum stórkostlega
manni.
Haffi var einstaklega barngóður
og það kom berlega í ljós þegar Íris
fæddist. Þá kom hann nánast dag-
lega til þess eins að kynnast henni.
Hún var bara fimm eða sex mánaða
þegar hann ákvað að kenna henni að
ganga og eftir markvissa þjálfun í um
þrjá mánuði fór hún að ganga óstudd,
aðeins níu mánaða. Hann fylgdist ná-
ið með okkur á unglingsárunum og
gerði stólpagrín að bólum, skap-
sveiflum og í Péturs tilfelli óumflýj-
anlegri raddbreytingu. Við réðum
okkur vart fyrir kæti þegar hann
kom í heimsókn og þrátt fyrir að
hann væri daglegur gestur vorum við
alltaf jafnglöð þegar hann kom. Það
varð aldrei hversdaglegt, alltaf
spennandi.
Hafþór skipaði mjög sérstakan
sess í lífi okkar systkinanna og hans
verður sárt saknað. Við erum þakklát
fyrir allar þær góðu stundir sem við
áttum með honum. Skemmtilegasti
og besti stóri frændi þegar við vorum
lítil og góður vinur eftir að við urðum
fullorðin.
Elsku Hrefna okkar, Sveinjón,
Hanna, Ásdís, Erla, Pétur afi,
mamma og pabbi.
Megi minningin um góðan dreng
verða ykkur styrkur í sorginni.
Elsku Elsa, við sendum þér okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
hjartans Kristján, Tinna María og
Alexandra þið áttuð einstakan pabba
sem gerði allt sem í hans valdi stóð til
að láta ykkur líða sem allra best.
Hann var svo stoltur af ykkur öllum.
Sögurnar segjum við ykkur
seinna, sögur um yndislegan mann.
Blessuð sé minning góðs frænda
og vinar.
Margrét, Pétur Hafliði og
Íris Dögg Marteinsbörn.
Kæri yndislegi frændi minn.
Þetta er alveg hræðilegt, ég bara
trúi þessu ekki ennþá. Ég sem átti
eftir að fara með þér og fjölskyldunni
til Flórída sem var víst aðalstaður
ykkar og okkar. Þú varst alltaf í mínu
uppáhaldi og mitt idol, ég var alltaf
Hafþór Sveinjónsson