Morgunblaðið - 09.07.2007, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. JÚLÍ 2007 25
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
HERMANN HEIÐAR JÓNSSON
úrsmíðameistari,
Byggðarenda 21,
sem andaðist laugardaginn 30. júní, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 10. júlí
kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hans er bent á Barnaspítalasjóð Hringsins sími 543 3724.
Sjöfn Bjarnadóttir,
Sigríður Hermannsdóttir, Árni H. Róbertsson,
Guðmundur B. Hermannsson, Guðrún Bjarnþórsdóttir,
Sváfnir Hermannsson, Katrín Jónsdóttir,
Jón Ágúst Hermannsson, Birna S. Björgvinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SESSELJA KRISTINSDÓTTIR,
Glaðheimum 22,
sem lést laugardaginn 30. júní verður jarðsungin
frá Langholtskirkju miðvikudaginn 11. júlí
kl. 15.00.
Þorgeir Guðmundsson,
Herborg Þorgeirsdóttir, Heimir Sigtryggsson,
Ragnhildur Þorgeirsdóttir, Jóhannes Árnason,
Kristín Þorgeirsdóttir, Einar F. Hjartarson,
Óli Vilhjálmur Þorgeirsson, Bodil W. Vestergaard,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn,
BJARNI VILMUNDUR JÓNSSON
vélvirkjameistari,
Jörfabakka 6,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 24. júní, verður jarðsunginn
frá Háteigskirkju, þriðjudaginn 10. júlí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að láta
Krabbameinsfélag Íslands njóta þess.
Margrét Þorsteinsdóttir
og aðstandendur.
✝
Ástkær sonur minn, bróðir okkar, mágur og frændi,
STEINGRÍMUR ÞORSTEINSSON,
Erluás 68,
Hafnarfirði,
sem andaðist sunnudaginn 1. júlí, verður
jarðsunginn frá Áskirkju þriðjudaginn 10. júlí
kl. 15.00.
Inga Lillý Bjarnadóttir,
Jón Bjarni Þorsteinsson, Guðrún Björt Yngvadóttir,
Sigurður Þorsteinsson, Ingibjörg Eiríksdóttir,
Anton Pjetur Þorsteinsson, Sigríður Hauksdóttir,
börn og barnabörn aðstandenda.
✝
Ástkær móðir okkar,
MARÍA HAUKSDÓTTIR
frá Garðshorni í Köldukinn,
Oddeyrargötu 3,
Akureyri,
sem lést þriðjudaginn 3. júlí á hjúkrunarheimilinu
Hlíð, Akureyri, verður jarðsungin frá
Þóroddsstaðakirkju þriðjudaginn 10. júlí
kl. 13.30. Jarðsett verður í heimagrafreit.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Ásta Arnþórsdóttir,
Haukur Arnþórsson,
Guðný Arnþórsdóttir,
Sigfús Arnþórsson,
Ingjaldur Arnþórsson.
svo stolt af Haffa frænda sem vann á
FM957, ég meina hver væri ekki
montinn af því? Ég fór í nokkur viðtöl
þar þegar ég var lítil og þú stóðst og
gerðir bara grín að litlu frænku, líkt
þér! Það var svo gaman að fara svona
með þér. Sem er ógleymanlegt. Ég
ætla standa við mín loforð sem við
gáfum hvort öðru fyrir löngu þegar
ég var oft að passa rúsínubollurnar
þínar hana Tinnu Maríu og Alex-
öndru, um að fylgjast vel með þeim
og passa þær alltaf … alltaf! Svo
hann yndislegi sonur þinn (stóri
frændi minn), hann Kristján, verður
algjört æði alveg eins og þú varst, ég
ætla standa í stykkinu og vera góð
fyrirmynd fyrir börn þín og fjöl-
skylduna alla … og maður verður að
njóta hverrar sekúndu sem maður
lifir því lífið getur breyst á auga-
bragði. Einnig veit ég að það taka
margir mjög góðir á móti þér opnum
örmum – og gelti – býst ég við.
Ætla hér að segja góða ferð við þig
með smálagabút frá mér til þín …
Góða ferð, góða ferð, góða ferð
góða ferð, já, það er allt og síðan bros.
Því ég geymi alltaf vinur það allt er gafstu mér.
Góða ferð, vertu sæll, já, góða ferð.
Við áttum saman yndislega stund
Við áttum sól og blóm og hvítan sand
Og skjól á köldum vetri er vindur napurt söng
Og von um gullin ský og fagurt lag …
(Texti: Jónas Friðrik. Lag: J. Feliciano.)
Þín frænka,
Hulda Hanna Jóhannsdóttir.
Elsku frændi.
Við frændurnir trúum því ekki að
þú sért farinn frá okkur svona
snemma, við eigum eftir að sakna þín
alveg rosalega mikið.
Þú hefur alltaf verið okkur góður
frændi, takk fyrir það.
Þú hafðir alltaf trú á mér í fótbolt-
anum frá því að ég var ungur og ég
veit að þú gerir það enn og ég skal
lofa þér því að ég mun ná langt í bolt-
anum.
Elsku amma, afi, Elsa, Kristján,
Tinna María og Alexandra, megi guð
vera með ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Hvíldu í friði, elsku frændi.
Þínir frændur úr Eyjum,
Eiður Aron, Theodór og
Marteinn.
Einn af síðustu Íslandsmeisturum
Vals í knattspyrnu er fallinn frá,
langt um aldur fram. Hafþór Svein-
jónsson var hluti af frábærum hópi
Valsmanna sem hampaði titlinum ár-
ið 1987 en hann gekk til liðs við félag-
ið frá Fram fyrir þetta eftirminnilega
tímabil. Hafþór staldraði stutt við í
Hlíðarenda enda valinn maður í
hverju rúmi og komust færri að í
byrjunarliðinu en vildu. Hafþór var
eftirminnilegur leikmaður og félagi,
þekktur fyrir vel útfærðar renni-
tæklingar og langar, beinar og
hárnákvæmar ristarspyrnur sem
hann beitti óspart. Hann var baráttu-
glaður og gafst ekki upp fyrr en í
fulla hnefana, enda alinn upp hjá
metnaðargjörnu og sigursælu félagi í
Safamýrinni.
Hafþór hafði þann yndislega kost
að sjá yfirleitt spaugilegar hliðar lífs-
ins og sparaði sjaldan húmorinn og
léttleikann. Hann var einstaklega
orðheppinn og beitti háðinu fag-
mannlega án þess að fara yfir strikið.
Það var gaman að vera í návist Haf-
þórs og auðvelt að láta sér þykja
vænt um hann. Eftir að hinum hefð-
bundna knattspyrnuferli lauk var
hann á tímabili hluti af okkar spengi-
lega og metnaðargjarna „þriðjudags-
bolta“ þar sem menn fórna frekar
tönnum en að vera í tapliði.
Hin síðari ár spilaði Hafþór á hin-
um stóra leikvelli lífsins þar sem auð-
velt er að misstíga sig ef ekki er var-
lega farið. Eflaust hefði Hafþór getað
spilað betur úr sínum spilum, eins og
við öll, en hver og einn metur hverju
sinni hversu mikla áhættu ber að
taka. Ein mesta glíma lífsins er að
takast á við sjálfan sig, viðurkenna
styrkleika og veikleika og í kjölfar
þess að ákveða hvers konar lífi mað-
ur vill lifa. Eins og lífið er dásamlegt
er það engu að síður vandasamt.
Freistingar lúra á hverju horni,
óheppilegur félagsskapur og fárán-
leiki lífsins birtist á ýmsa vegu. En
það er okkar að velja og hafna. Lífið
snýst um að taka ákvarðanir, hvort
sem þær eru smávægilegar eða geta
breytt lífi okkar. En ábyrgðin er
ávallt okkar.
Hafþór er horfinn á braut en eftir
situr syrgjandi fjölskylda og vinir.
Spurningum verður ekki svarað, ekki
frekar en þeim sem við spyrjum okk-
ur sjálf dagsdaglega. Ef við vissum
öll svör væri lífsins leikur ekki eins
spennandi. Missir Hafþórs er engu
minni en ættingja því það eru forrétt-
indi að fá að fylgja börnum sínum og
vinum eins lengi og kostur er.
Minning um góðan dreng mun lifa!
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tárum,
hugsið ekki um dauðann með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar snertir
mig og kvelur, þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð
og þakklát fyrir allt sem lífið gefur og ég, þótt
látinn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran)
F.h. Íslandsmeistara Vals í knatt-
spyrnu 1987
Þorgrímur Þráinsson.
Ég er enn að reyna að ná utan um
það að Haffi sé farinn. Það er svo erf-
itt að skilja það að hann sé ekki leng-
ur með okkur. Þessi hressi strákur
sem var alltaf að grínast og sprella.
Við kynntumst fyrst 1994 þar sem við
unnum saman á FM957. En við höfð-
um nú samt alist upp í sömu götu og
ég sem yngri gutti hafði oft séð fót-
boltatöffarann rölta um Torfufellið.
Strax við fyrstu kynni sá maður að
þarna var maður sem ætlaði sér stóra
hluti og var hann fljótur að fá við-
urnefnið kóngurinn. Haffi var alltaf
hrókur alls fagnaðar með brandar-
ana á hreinu þótt þeir væru ansi oft
fengnir að láni úr brandarabók
Hemma Gunn. Hann var líka með
stórt hjarta eins og góðum konungi
sæmir, alltaf fyrstur til að rétta
hjálparhönd þeim sem áttu um sárt
að binda. Þessi góði drengur er nú
farinn og við sem eftir stöndum erum
fátækari. Það er ákveðin birta farin
úr okkar lífi. En við eigum þó mikið
af frábærum minningum. Ég þarf
ekki annað en að grilla kjúklinga-
bringur þá kemur hann upp í hug-
ann. Einhver skemmtileg minning og
ég fer að brosa. Ljótu puma-inni-
skórnir gleymast seint.
Elsku Elsa, Tinna, Alexandra og
Kristján, við erum með ykkur í huga
og hjarta.
Björn Þórir, Berglind og dætur.
Ég á svo fá orð þessi dægrin.
En ég er að gera mér grein fyrir
því að hann Haffi er dáinn! Þessi
stóri fallegi maður, sem nýlega var
búinn að segja mér frá í síma hvað
yndislegt var að búa í Cambridge.
Hvað stelpunum gekk vel, Elsu gekk
vel í skólanum og frá hundunum sem
áttu hug hans allan. Hann talaði um
Kristján sem var klónið hans og hvað
hann væri líkur pabba sínum. Frí í
Ameríku, Abercrombie á kallinn og
hvað allt væri langflottast! Haffi var
vinur minn, með stóru V-i, og þess
vegna líður mér illa, og finn til. Alveg
sama hvað langur tími leið á milli
þess sem við heyrðumst, það var allt-
af eins og í gær.
En hvað get ég sagt, þegar börnin
hans og eiginkona sitja eftir álút og
með trega og ótrúlega sorg og sökn-
uð í hjarta.
Ekkert, nema að reyna að réttlæta
fráfall hans og þakka fyrir hans tíma
og þær ótrúlegu minningar sem mað-
ur tengir þessum yndislega manni.
Ég hef aldrei, og segi aldrei þekkt
eins skemmtilegan og orðheppinn
mann og Haffi var og hef aldrei hleg-
ið eins mikið og lengi með nokkrum
og honum.
Þvílíkur orðaforði, og hvað hann
átti auðvelt með að sjá spaugilegu
hliðarnar á öllum hlutum. Góðlátlegt
grín, orð sem umbreyttust í myndir
þegar hann var annars vegar og ég
grenjaði úr hlátri …
Elsku hjartans maður, ég er full
þakklætis fyrir árin öll, samstarfið á
öldum ljósvakans, símtölin í byrjun
nóvember ár hvert sl. 15 ár, þegar við
tvö sporðdrekarnir áttum afmæli,
fyrir ógleymanlegan afmælisdag í
Dublin fyrir mörgum árum, fyrir
kjaftakvöld í Goðatúni og í Hrísmó-
um, fyrir endalausar minningar sem
allar eru ljóslifandi og fyrir upp-
byggjandi skrif þegar mamma mín
lést.
Þú varst svo fallegur vinur. Eig-
inlega sá allra fallegasti og sá lang-
besti …
Ég á ekki nægilega mörg orð til að
votta ástvinum hans samúð.
Elsa, unga fallega konan hans
Haffa, litlu stelpurnar ykkar og hann
Kristján … Guð hjálpi ykkur í gegn-
um þessa erfiðu daga, og gefi ykkur
styrk til að halda áfram.
Foreldrum og öðrum ástvinum
sendi ég og hann Hrafn minn inni-
legar samúðarkveðjur.
Valdís Gunnarsdóttir.
Kveðja frá Brúnastöðum
Við fyrrverandi nágrannar á
Brúnastöðum erum harmi slegnir yf-
ir ótímabæru andláti Hafþórs. Það
skapaðist mikill vinskapur með okk-
ur frumbyggjunum í götunni og Haf-
þóri og Elsu. Alltaf var Haffi sami
gleðigrallarinn sem öllum kom í gott
skap. Hann hafði gaman af því að
stríða okkur nágrönnunum og eins
gat verið gaman að hrekkja hann
eins og t.d. þegar Haffi lét setja ljós á
pallinn hjá sér sem voru með photo-
sellu þannig að það voru alltaf flenni-
ljós á pallinum hans. Eitt kvöldið
hringdum við í hann og þóttumst
vera íbúi hússins fyrir neðan hann og
báðum hann um að slökkva ljósin á
pallinum þar sem þau skinu beint inn
um gluggann hjá okkur. Aumingja
Haffi fór alveg í flækju því hann
kunni ekki að slökkva á ljósunum, en
lofaði að redda þessu strax daginn
eftir. Hann fékk svo að vita að þetta
hefðu bara verið hans góðu grannar
að stríða honum.
Við eigum fullt af góðum minning-
um um hann og eitt er víst að hans er
sárt saknað af okkur Brúnastaða-
genginu.
Elsku Elsa, Tinna og Alexandra,
ekkert sem við segjum getur hjálpað
ykkur að takast á við þessa gríðar-
legu sorg, en þið eruð í bænum okkar
og Guð geymi ykkur allar.
Fjölskyldurnar
Brúnastöðum 23, 19 og 15.