Alþýðublaðið - 31.10.1922, Blaðsíða 4

4
alþvðublaðið
0
i Ef þið viljið fá ódýr- I
ö I
1 an skófatnað,
É i
1 þá komið
I ^
í dag.
I
| SYeinbjörn Árnason j
fe Laugaveg 2
Skorið aeji&bak
er áteiðmlega
bezt
bjí Kffiupféljgitiu. Þar fæst
mest
fydr hverja krónuaa;
þess vfgoa ættu
flestir
að k.upa það hjí
Kaupfélaginu.
er ódýrastur hjá
Kaupfélaginu.
Geymsla.
ReSðhJóI eru tekia til
geyœslu yfir veturieu l
Fálkanum.
.»
NýkomiÖ! Nýkomiöj!
A ppelsínur
Vínber, Bananar,
Laukur
og ódýra liveitiÖ.
' * \
Kaupfélagid.
Af greidisla
blaðsins er í Aiþýðuhúsiau vií
Ingólfsstrseti og Hverfisgötu.
S í mi 988.
Aaglýsingum sé skitað þacgaí
eða í Gutemberg í sððasts isgi
kl. io árdegis þann dag, sem
eiga að koma i biaöið.
Áskriftagjald ðin kr. á mánuði
Auglýsiirgaverð kr i 50 cm. eia*
(Jtsöiumena beðnir að gera sídi
dl afgreiðsiunnár, að ffliasta; kost i
ársfjórðuEgilega
Tóbakskaup
gera menn bezt í
K aupf élaginu.
Útbreiðið Aiþ ðublaðið!
Ritstjóri og ábyrgðftrcnaður:
Hallbjörn Halldérsson.
Prentsmidjjtn Gutenbeig
Edgar Rict Burrougks; Tarzan snýr nftnr.
Pegar augu Tarzan voru södd af að horfa á þetta,
tók magi hans að kalla á fæðu. Enginn matur var í
kofanum, og Tarzan var vopnlaus. En á veggnum hékk
<eitt af stráreipunum hans. Það var marghnýtt saman,
svo hann hkfði fyrir löngu hætt að nota það. Tarzan
óskaði þess, að hann hefði hnif. Jæja, ef honum skjátl-
aðist ekki’ skyldi hnífur, spjót, bogi óg örvar vera í
vöizlum hans áður en sól hné í annað sinn til viðar
— það mundi reipið annast um, og á meðan mundi
það afla honum fæðu. Hann gerði það vandlega upp,
varpaði því um öxl sér, fór út og lokaði hurðinni á
eftir sér.
Skógurinn hófst rétt viÖ kofann. Tarzan apabróðir
hélt inn í hann, hægt og hljóðlega — hann var aftur
villidýr á veiðum. Hann gekk um stund eftir skógarsverð-
inum, en þegar hvergi sást slóð eftir dýr, fór hann upp i
tr„én. í fyrsta sinn er hann sveiflaði sér grein af grein,
var sem líf færðist í hann og hann var gagntekinn
fögnuði. Árangurslaust hatur og hægur hjartsláttur var
úr sögunni. Þetta var líf. Nú gat hann tileinkað sér
fullkomna gæfu og frelsi. Hverjum skyldi detta i hug
að hverfa aftur til þröngra, sóðalegra, svikráðra borga
„siðaðra" manna þegar skógurinn miðiaði af gnægð
sinni og ábyrgðist frið og frelsi? Ekki fór hann.
í birtu kom Tarzan að drykkjarstað dýra við lækjar-
sprænu. Þarna var vað á læknum, og höfðu dýr skóg-
árins komið þangað öidum saman til þess að drekka.
Á kvöldin var ætíð hægt að hitta hér bæði Sabor og
Núma skríðandi í kjarrinu, þar sem þau biðu eftir.
antilópu eða rádýri til þess að hafa 1 matinn. Hingað
lcom Horta, gölturinn, til vatns, og hingað kom Tarz-
an apabróðir eftir bráð, því maginn var galtómur.
Hann beið á lágri grein er slútti yfir götuna. Hann
ttfeið 1 heila klukkustund. Það var orðið dimt. Hann
Jfeyrði dauft fótatak dálitið til hliðar við vaðið, og stór
skrokkur brauzt varlegá gegnum grasið og kjarrið.
Knginn nema Tarzan hefði heyrt það; og apamaðurinn
agði það út — það var Numi, ijónið, í sömu erindum
•g' hann. Tarzan brosti.
Alt 1 einu heyrði hann að dýr nálgaðist hægt eítir
troðningnum er lá að vatnsbólinu. Augnabliki sfðar
kom Horta, gölturinn, 1 ljós. Hér bar vel 1 veiði —
vatn kom í munn Tarzans. Ekkert heyrðist til ijónsins.
Horta var beint niður undan Tarzan; eftir augnablik
var hann 1 stökklengd frá Núma. Tarzan gat gert sér í
hugarlund, hve augu Núma gamla sindruðu — hvernig
skrokkur hans réri til, er hann sótti í sig veðrið, áður
en hann ræki upp hið ógurlega öskur, sem mundi
stöðva hjartslátt Horta eitt augnablik, meðan tennur
hans læstu sig á kaf í kjöt hans.
En þegar Númi bjóst til stökks, flaug grant reipi
gegnum loftið frá grein skamt frá. Snara féll um háls
Horta. Hann rak upp hræðsluhrinu, og Númi sá að
bráð hans var dregin aftur á bak eftir götunni, og þeg-
ar hann stökk, hvarf Horta undan klóm hans upp 1
tré rétt hjá, og hlæjandi andlit gægðist niður úr trénu.
Þá öskraði Númi ægilega Hann þrammaði reiður og
svangur fram og aftur undir trénu. Hann nam staðar
við og við, reis upp á afturfæturna og reif og beit stór-
ar flyksur úr berki trésins.
Tarzan hafði á meðan dregið göltinn til sín. Stæltir
fingur luku því verki er snaran hafði hafið. Apamaður-
inn hafði engan hnff, en náttúran hafði vanið hann á
að komast af án hans, svo hann reif með tönnunum
kjötið frá beinunum og át gráðugt, meðan Ijónið ham-
aðist fyrir neðan hann í bræði sinni yfir að verða af
veiðinni, sem það halði haldið í klóm sér.
Myrkrið var skollið á, þegar Tarzan var mettur. Pvf-
llkur matur! Hann hafði aldrei getað vanið sig á kjötið,
sem siðaðir menn átu, og inst í eðli hans hafði altaf
vakað þrá eftir volgu kjöti og heitu blóði úr nýdrepnu
dýri.
Hann þurkaði blóðið af höndum sér á laufblöðum,
vaipaði því ’sem eftir var af dýrinu á öxl sér, og hélt
áfram ferð sinni eftir trjánum, til kofans, og á sama
tfma stóðu þau Jane Porter og Wiiliam Cecil Clayton
upp frá ðgætum miðdegisverði 1 La/ði Alice, þúsundum
mllna 1 burtu, á Indlandshafi.
Númi fylgdi Tarzan eftir, og þegar Tarzan gægðist
gegnum laufið, sá hann glitta í gulgræn augu 1 myrkr-
inu. Númi öskraði ekki — hann læddist áfram þjófa-